Sommige mensen lijden aan een ondragelijke, steile drang om te plassen, waardoor ze gedwongen werden om snel een toilet te bezoeken. Soms kan dit resulteren in urge-incontinentie, een onvrijwillig urineverlies.
Wat is aandrangincontinentie?
Dring aan op incontinentie, of aandrangincontinentie, is de medische term voor een abrupt begin van drang om te plassen dat is moeilijk onder controle te houden en kan gepaard gaan met onvrijwillig urineverlies. Deze vorm van incontinentie wordt veroorzaakt door een gevoelige, overactieve blaas Er zijn twee hoofdvormen van aandrangincontinentie:
- In zintuiglijk urge-incontinentie blaas reageert met een drang om te plassen zelfs op lage niveaus.
- In motorische aandrang incontinentieis er een aandoening van de zenuwen verantwoordelijk voor het legen van de blaas, waardoor de sluitspier van de blaas in spasmen samentrekt.
In beide gevallen is het geen aandoening van de sluitspier, maar een storing van de blaasspier, waarbij zelfs een lage blaasvulling een extreme blaasdruk veroorzaakt.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaken zijn onder meer ontsteking van de lagere urinewegen, vooral bij sensorische aandrang incontinentie Het kan worden veroorzaakt door frequente blaasontstekingen of blaasstenen. De sensoren die het niveau van de blaas naar de hersenen zijn gevoelig. De hersenen reageert door reflexmatig de blaasspieren samen te trekken. Wanneer de blaas niet goed gevuld is, resulteert dit in frequente uitscheiding van kleine hoeveelheden urine. Bij motorische aandrangincontinentie worden de signalen tussen de blaas en de hersenen functioneren niet naar behoren. Urineverlies dat niet onder controle kan worden gehouden, treedt op wanneer de spier die verantwoordelijk is voor het ledigen van de blaas samentrekt en de druk in de blaas toeneemt. Patiënten voelen een sterke drang om snel naar het toilet te gaan. Neurologische aandoeningen zoals beroerte, multiple sclerose, suikerziekte, Parkinson en Alzheimer kan ook leiden aandringen op incontinentie. Soms een kopje koffie of een andere drank is voldoende om de drang om te plassen op te wekken. Gedurende menopauze, het kan ook te wijten zijn aan bekkenbodem zwakheid.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste symptoom van aandrangincontinentie is een plotselinge, pijnlijke aandrang om te plassen die gewoonlijk niet onderdrukt kan worden. De drang kan zo intens zijn dat patiënten soms niet op tijd een toilet bereiken. Onvrijwillig urineren kan voorkomen en bovendien kunnen kortere intervallen voor het ledigen van de blaas optreden. Degenen die lijden aan urine-incontinentie zijn constant op zoek naar het dichtstbijzijnde toilet. De getroffenen moeten meestal meer dan acht keer per dag plassen, meestal ook 's nachts. De druk neemt nog meer toe tijdens opwinding of psychisch spanning. Koud kan ook de drang om te plassen bevorderen, of een geluid van water Een tekort aan oestrogeen, zoals tijdens menopauze, verergert de symptomen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Bij de dokter, een gedetailleerd medische geschiedenis wordt eerst gekeken naar de symptomen, of er sprake is van onvrijwillig urineverlies. Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek, meestal een gynaecologische bij vrouwen, om te bepalen of er een verlaging van de baarmoeder of vagina, of er een oestrogeentekort, en wat de voorwaarde van de bekkenbodem is. Uitsluiten cystitiswordt de urine onderzocht. Een cystoscopie wordt meestal ook uitgevoerd om blaastumoren, blaasstenen of een vergrote blaas te detecteren prostaat. Een ultrageluid onderzoek kan worden gebruikt om het vulvermogen en de vullingsgraad van de blaas te beoordelen. Een speciale transducer kan worden gebruikt om de blaas te onderzoeken en urinebuis uit de vagina, inclusief of hoesten of persen een verandering in positie veroorzaakt. Veranderingen tussen rustperiodes en periodes van inspanning kunnen ook worden geregistreerd. Het is handig om de blaasdruk te meten om de oorzaken van onvrijwillig urineverlies te achterhalen. Vanwege de goede technische mogelijkheden van ultrageluid examens, Röntgenstraal onderzoeken worden zelden uitgevoerd. Een mictieprotocol kan waardevol zijn aanvullen.
Complicaties
Urge-incontinentie heeft meestal een zeer negatieve invloed op het dagelijks leven en op het leven van de getroffen persoon. Patiënten hebben er erg last van frequent urineren en zijn niet in staat om vast te houden water in veel situaties in de blaas. Bij kinderen kan aandrangincontinentie ook optreden leiden aan pesten of plagen, zodat patiënten ook last hebben van psychische klachten of Depressie Bovendien kunnen deze klachten ook bij volwassenen voorkomen. De getroffenen voelen zich er ongemakkelijk bij en schamen zich in veel gevallen voor de symptomen van aandrangincontinentie. Dit kan ook leiden verminderd gevoel van eigenwaarde of sterke minderwaardigheidscomplexen. Als aandrangincontinentie niet wordt behandeld, kan de voorwaarde kan blijven leiden tot urinaire toxiciteit. In het ergste geval kan de getroffen persoon hieraan overlijden. De nieren worden ook beschadigd in de loop van de ziekte, zodat nierinsufficiëntie kan ook voorkomen. De getroffenen zijn dan afhankelijk van een donor nier or dialyse. Het risico van prostaat kanker aanzienlijk toeneemt als gevolg van de ziekte. De behandeling hangt altijd af van de oorzaak, maar verloopt zonder complicaties. De symptomen kunnen niet in alle gevallen volledig worden verlicht. Het is ook mogelijk dat de ziekte de levensverwachting van de patiënt beperkt.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
De getroffen persoon moet altijd onmiddellijk een arts raadplegen in geval van aandrangincontinentie, aangezien het een ernstige ziekte is die de kwaliteit van leven van de getroffen persoon aanzienlijk kan verminderen. Er kan geen onafhankelijke remedie zijn, dus de patiënt moet contact opnemen met een medische professional bij de eerste symptomen en tekenen van aandrangincontinentie. Hoe eerder de ziekte wordt vastgesteld, des te beter is meestal het verdere verloop. Een arts moet worden geraadpleegd als de patiënt lijdt aan incontinentie tijdens ernstige lichamelijke of geestelijke aandoeningen spanning Er lekken kleine hoeveelheden urine uit, dit kunnen ook slechts kleine druppeltjes zijn. De getroffen persoon herkent dit druipen niet altijd. In veel gevallen ernstig pijn in het gebied van de blaas of urineleiders kan dit ook aangeven urine-incontinentie en moet ook door een arts worden onderzocht. In dat geval hoeven de klachten niet permanent te zijn. In het geval van deze ziekte moet een uroloog worden geraadpleegd. Omdat de ziekte echter ook kan leiden tot psychologische stoornissen of Depressie, is een bezoek aan een psycholoog meestal ook noodzakelijk.
Behandeling en therapie
Omdat urge-incontinentie in de meeste gevallen niet wordt veroorzaakt door organische problemen, is de behandeling primair gericht op het verbeteren van de symptomen. Aanvankelijk is gerichte blaastraining bedoeld om de controle over de blaas te verbeteren en de intervallen tussen ledigingen te vergroten. Het is het beste om een mictiedagboek bij te houden, dat informatie geeft over wanneer de aandrang om te plassen optreedt, hoe snel de getroffen persoon eraan toegeeft, of er onvrijwillig urineverlies is en hoeveel er wordt gedronken. In de meeste gevallen van aandrangincontinentie, gericht bekkenbodem training is ook nuttig om de spieren te versterken. Naast blaastraining wordt meestal medicatie voorgeschreven om de blaasspieren te ontspannen en deze in staat te stellen een grotere op te slaan volume van urine weer. In de meeste gevallen, anticholinergica worden beheerd. Ze kunnen echter uitdroging veroorzaken mond, gastro-intestinale problemen en droge huid In mildere gevallen kunnen kruidengeneesmiddelen worden gebruikt pompoen kan ook de irritatie verlichten. antibiotica worden alleen voorgeschreven in geval van infectie. Chirurgische ingrepen zijn meestal niet geïndiceerd voor urge-incontinentie omdat het sluitapparaat van de blaas intact is. Blaasstenen vormen een uitzondering omdat ze moeten worden verwijderd.
het voorkomen
Een van de belangrijkste preventieve middelen maatregelen zijn regelmatige bekkenbodemoefeningen. Degenen die last hebben van overgewicht, moeten dit verminderen, omdat de overtollige kilo's de bekkenbodem belasten. Regelmatige lichaamsbeweging is goed. Een evenwichtig, gezond dieet kan helpen voorkomen constipatie, wat op zijn beurt de bekkenbodem belast. Voldoende drinken zorgt ervoor dat de capaciteit van de blaas wordt uitgeoefend. Naast blaastraining is het handig om te leren ontspanning technieken.
Nazorg
Nazorg voor urge-incontinentie is noodzakelijk als de symptomen blijvend zijn en niet causaal kunnen worden behandeld. Getroffen personen hebben voldoende ondersteuning nodig in hun dagelijks leven. De effecten van de klachten dienen het leven zo min mogelijk te belasten. Daartoe spreken arts en patiënt een afspraak af om de effectiviteit van de maatregelen. In de praktijk medicatie, blaastraining en psychotherapie beloven veelbelovend behandelingssucces. Met name het laatste aspect is een belangrijk onderdeel. In ernstige gevallen kan ongecontroleerd urineren het dagelijks leven beperken. Veel patiënten durven hun huis nauwelijks te verlaten. De patienten medische geschiedenis speelt een belangrijke rol bij de geplande vervolgonderzoeken. Bovendien kunnen neurologische benaderingen ook worden nagestreefd. In feite proberen artsen de oorzaken van aandrangincontinentie te elimineren. Helaas lukt dat volgens een statistisch onderzoek in slechts 20 procent van alle gevallen. Sinds de eliminatie van de triggers betekent dat er geen symptomen meer zijn, er is geen noodzaak meer voor nauwkeurige vervolgcontroles, zoals het geval is bij tumor ziekten Na volledige genezing is een herhaling niet te verwachten. Tot op heden geen effectief preventief middel maatregelen zijn bekend om herhaling van aandrangincontinentie te voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
Urge of aandrangincontinentie wordt behandeld met medicatie en fysiotherapie Elke organische aandoening moet worden geïdentificeerd en gecorrigeerd. Gerichte blaas- en zindelijkheidstraining kan worden gebruikt als zelfhulpmiddel. De resultaten worden vastgelegd in een mictiedagboek, zodat patiënt en arts de patiënt kunnen behandelen voorwaarde gericht. Dit wordt aangevuld met bekkenbodem training onder medisch toezicht, dat thuis wordt ondersteund door fysiotherapie, yoga en andere versterkende maatregelen. Parallel hieraan is behandeling met medicatie noodzakelijk. De belangrijkste zelfhulpmaatregel hier is om de voorgeschreven medicatie op de juiste manier in te nemen. Als er ongebruikelijke bijwerkingen optreden, zoals droog mond of gastro-intestinale stoornissen, moet de behandeling worden stopgezet en moet de arts worden geïnformeerd. Urge-incontinentie vereist ook preventieve maatregelen. Veel patiënten dragen luiers voor volwassenen of speciale inlegkruisjes. Door een verandering in de dagelijkse routine ontstaat er ruimte voor ontspannen toiletbezoek. De dieet moet worden veranderd. Diuretisch voedsel en pittig of kalium-bevattende voedingsmiddelen moeten worden vermeden. Om een aangepast dieet, kunnen getroffenen het beste met een voedingsdeskundige gaan zitten. De vereniging Inkontinenz Selbsthilfe e. V. biedt verder advies en contacten voor getroffenen.
