Oorzaken | Uitsteeksel van de schijf

Oorzaken

De oorzaken van een uitsteeksel van de schijf zijn vergelijkbaar met die van een hernia. Allereerst moet men zich bewust zijn van hoe dergelijke schade kan optreden. De kraakbeenachtige tussenwervelschijven bestaan ​​uit twee delen, de vezelige kraakbeen ring en de geleiachtige kern.

In de meeste gevallen zijn uitsteeksels van de schijf (evenals hernia) het resultaat van jarenlange eerdere schade, zodat hun aantal toeneemt met de leeftijd. Langdurige onjuiste belasting kan het watergehalte en daarmee de elasticiteit van de gelatineuze kern verminderen, waardoor deze zijn functie als drukkussen niet meer goed kan uitoefenen. Hierdoor neemt de belasting van de vezelring in de loop van de tijd enorm toe.

Dit kan resulteren in een uitstulping of zelfs scheuren in de vezelige ring. Zwakte van de paravertebrale spieren en genetische aanleg kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van a uitsteeksel van de schijf​ De paravertebrale spieren zijn precies die spieren die direct op de wervelkolom liggen.

Er wordt besproken of ongevallen en traumatisch letsel schijfuitsteeksels of hernia's kunnen veroorzaken. Dit blijft meestal een twistpunt, vooral bij arbeidsrechtbanken. Een andere risicofactor voor veranderingen in de tussenwervelschijf is te zwaar.

Een gebrek aan lichaamsbeweging en een slechte houding, zoals vaak waargenomen bij bijvoorbeeld kantoormedewerkers, lijken ook significant bij te dragen aan de toenemende incidentie van tussenwervelschijf evenementen. Tenslotte, herpes virussen lijken ook een rol te spelen bij de ontwikkeling van degeneratieve veranderingen in de kraakbeenachtige tussenwervelschijven, die dan een uitsteeksel van de schijf of verzakking. De therapie van een hernia wordt uitgevoerd volgens de landelijke richtlijnen voor lage rug Pijn Behandeling.

Over het algemeen is de therapie vergelijkbaar met die van een hernia. Aanvankelijk is de therapie conservatief. Chirurgische ingrepen mogen alleen worden overwogen als alle conservatieve therapiebenaderingen hebben gefaald of als er ernstige verlamming en spierzwakte optreden.

Dit laatste komt echter eerder voor bij een hernia en niet bij een uitsteeksel van de schijf, zodat een schijfuitsteeksel vrijwel altijd conservatief kan worden behandeld. Het is echter belangrijk om voldoende geduld te hebben voor de therapie, aangezien het meestal maanden duurt om te behandelen, wat ook een aanpassing van de algemene levensstijl vereist. Allereerst is voldoende beweging noodzakelijk.

In bed rusten wordt niet aanbevolen en brengt geen vooruitgang in de therapie. Als de mobiliteit beperkt is vanwege ernstig pijn, pijntherapie wordt zo snel mogelijk aangegeven. In pijn therapie worden voornamelijk zogenaamde niet-steroïde antireumatische geneesmiddelen gebruikt.

Dit zijn pijnstillers die een perifeer effect hebben (op de plaats van de pijn) en ook ontstekingen verlichten. Aspirinebehoort bijvoorbeeld tot deze groep. Maar ook spierverslappers, die spierspanning verlichten en ontspannen, maar ook centraal werken pijnstillers (analgetica) worden gebruikt.

bindweefsel massages, warmte en elektrotherapie kan de symptomen verlichten. Hun wetenschappelijke voordeel is echter controversieel. Chronische en subacute pijn wordt behandeld met behulp van fysiotherapie-oefeningen en fysiotherapie.

Ze zijn echter niet geschikt voor de behandeling van acute pijn. Acupunctuur vertegenwoordigt een verdere therapeutische benadering in pijntherapie en wordt ook gebruikt bij de behandeling van uitsteeksels van de schijf. In sommige gevallen kunnen ontstekingsremmende middelen (bijv cortisone) worden rechtstreeks in de wervelkolom geïnjecteerd om pijnverlichting te bereiken.

Een dergelijke behandeling wordt echter meestal niet gedekt door de wet volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen. In ernstige gevallen kunnen patiënten een korset dragen om de wervelkolom te ondersteunen. Bij al deze therapeutische benaderingen is een goede samenwerking met de patiënt echter essentieel.

Dit zijn langdurige therapieconcepten die maanden kunnen duren en afhankelijk zijn van de gewetensvolle medewerking van de patiënt. In zogenaamde rugscholen leren patiënten 'rugvriendelijk gedrag' in hun dagelijks leven te integreren. Dergelijke cursussen worden aangeboden door volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen, geschiktheid studio's, bedrijfs- en fysiotherapeuten en fysiotherapeuten.

Daar leren de deelnemers hoe ze hun rug in het dagelijks leven en op het werk goed kunnen belasten en ontspannen en hoe ze schadelijke bewegingen en houdingen kunnen vermijden. Daarnaast specifieke oefeningen om de rug en buikspieren worden uitgevoerd om ze te versterken. De cursusinhoud omvat ook ontspanning oefeningen en training in het omgaan met pijn in de rug, stress en volksgezondheid middelen.

Ze bevatten een veelomvattend cursusconcept en zijn vooral handig voor patiënten die een zittend beroep hebben of die zichzelf ten onrechte zwaar belasten. De chirurgische therapie komt ongeveer overeen met de behandeling van een hernia. Vanwege de talrijke risico's en het gevaar van terugval is de indicatie echter zeer strikt.

De operatie moet worden gezien als een laatste redmiddel, als geen enkele conservatieve therapie succes vertoont of als er al ernstige schade aan de spinal cord​ Dergelijke schade manifesteert zich in verlamming en vegetatief functieverlies. Vegetatieve disfuncties omvatten maag, intestinale en blaas problemen, zoals urineretentie.

De therapie van tussenwervelschijf uitsteeksel in het lumbale wervelkolomgebied, een uitpuilen van de schijf in de richting van de wervelkanaal met irritatie van de zenuwen lopend daar, is gebaseerd op conservatieve maatregelen, bestaande uit zowel medicinale als fysieke behandelingsbenaderingen door middel van bepaalde bewegingsoefeningen. De belangrijkste doelen zijn voldoende stabilisatie en versterking van de spieren in de lumbale wervelkolom en een zo groot mogelijke pijnvrijheid. Bovendien moet de complicatie van een hernia worden voorkomen.

Met regelmatige, dwz dagelijkse rugoefeningen, ook wel rugoefeningen genoemd, kunt u een verbetering van uw klachten bereiken. Voor de behandeling van tussenwervelschijf zijn o.a. de volgende oefeningen geschikt als voorbeeld: Belangrijk bij de behandeling van uw tussenwervelschijf is ook een evenwichtige ontwikkeling van uw rugspieren door middel van reguliere sporten zoals zwemmen, wandelen, fietsen en gymnastiek stretching en versterkende oefeningen. Verder bestaat de mogelijkheid om uw behandelende arts fysiotherapie te laten voorschrijven.

Over het algemeen is het belangrijk om de oefeningen voor de behandeling van uw schijfprotrusie continu uit te voeren, bij voorkeur dagelijks, om een ​​verergering van uw symptomen tegen te gaan. Zelfs in het dagelijks leven moet u er altijd voor zorgen dat u zware lasten op een manier tilt die uw rug ontlast. - Bij viervoetig staan ​​beide handen en knieën op de grond.

Een arm en de been aan de andere kant worden ze opgetild en ongeveer 15 seconden in een rechte lijn gehouden. Wissel de zijkanten af ​​en herhaal de oefening vijf keer. - Een methode om de lumbale wervelkolom te mobiliseren, wordt kniezwaaien genoemd.

In rugligging zijn de benen afwisselend naar rechts en links gekanteld en gekanteld. Deze positie moet een paar seconden per keer worden vastgehouden en vijf keer aan elke kant worden herhaald. Het uitsteeksel van de tussenwervelschijf verschilt van het klinische beeld van een hernia (prolaps) voornamelijk in de grootte van het uitsteeksel.

Bovendien is de vezelige ring van de tussenwervelschijf, die deze in vorm houdt, tijdens het uitsteken nog niet gescheurd. Om deze redenen wordt het uitsteeksel van de schijf vaak een onvolledige schijfverzakking genoemd. Aangezien er geen ernstige schade is aan het ruggenmergsegment, is een behandeling van een schijfuitsteeksel in bijna alle gevallen conservatief.

Dit is voornamelijk beperkt tot een voldoende pijntherapie en fysiotherapie. Een chirurgische ingreep wordt daarentegen alleen overwogen als een conservatieve therapie niet succesvol is of de symptomen ondanks therapie snel verslechteren. Chirurgie is waarschijnlijk de voorkeursbehandeling in het geval van een schijfverzakking.

De diagnose van een hernia roept bij de meeste patiënten een aantal vragen op. Een van de meest gestelde vragen is of, en zo ja, hoeveel en welke sport er nog mag worden beoefend. De eerste vraag moet met een duidelijk “ja” worden beantwoord.

Sport speelt eigenlijk een belangrijke rol bij de therapie van wat er aan een hernia kan worden gedaan en het voorkomen van verergering van de klachten. Het primaire doel van sportoefeningen moet zijn om de rugspieren te versterken zonder de rug te overbelasten. Enerzijds kan dit worden bereikt door gerichte kracht- en bewegingsoefeningen, bijvoorbeeld in een geschiktheid studio, bij voorkeur onder begeleiding van getrainde trainers.

Ook sterk aanbevolen zijn sporten die de rompspieren trainen en de houding verbeteren en coördinatie. Deze omvatten uithoudingsvermogen sporten zoals zwemmen (vooral rugslag en kruipen), wandelen en tafel tennis​ Omdat de beperkingen die worden veroorzaakt door het uitsteeksel van de schijf zeer individueel zijn, kunnen sporten zoals dansen, fietsen of balsporten ook aangenaam en nuttig zijn.

Als er pijn optreedt tijdens het uitsteken van een schijf, zal de behandelende arts (bijv. Orthopedist) de patiënt met ziekteverlof stellen zolang de pijn of andere beperkende symptomen zich voordoen. Hoe lang de ziekmelding duurt, hangt af van de huidige klachten van de patiënt, zodat hier geen algemeen tijdschema kan worden gegeven. Bovendien hangt de duur van het ziekteverzuim af van het soort activiteit van de patiënt. Een fysieke werknemer kan bijvoorbeeld langer met ziekteverlof zijn dan bijvoorbeeld een kantoormedewerker.