Pruritus ani is de Latijnse en tevens medische naam voor een deels ontstekings jeuk in het gebied van de darmuitgang. Pruritus ani is uitsluitend een symptoom en kreeg het nummer L29.9 in de ICD-10-classificatie
.
Wat is pruritus ani?
Pruritus ani kan zowel in het anale als in het perianale gebied voorkomen. Afhankelijk van de ernst gaat het gepaard met ernstige roodheid, ontstoken delen van huidEn een brandend pijn Indien onbehandeld, neemt pruritus ani snel de vorm aan van een chronische aandoening voorwaarde dat beperkt de kwaliteit van leven van de getroffen persoon ernstig. Acute gevallen zijn echter ook stressvol en onaangenaam voor de patiënt vanwege het doorgaans langzame genezingsproces. Hoewel aanhoudende jeuk een van de meest voorkomende symptomen is in de proctologie, die zich richt op ziekten van de rectum, wordt slechts ongeveer één tot vijf procent van de bevolking getroffen. Een mogelijke vertekening met het oog op het lichaamsgebied suggereert echter een hoger aantal niet-gemelde gevallen. Bovendien wordt het dermatologische symptoom vaak als onbeduidend beschouwd en gegeven. Pruritus ani komt meestal voor tussen de 30 en 60 jaar, waarbij vrouwen significant minder worden getroffen.
Oorzaken
In de meeste gevallen wordt pruritus ani veroorzaakt door een arts voorwaarde Bij elke tweede getroffen persoon is dit een aambeienziekte of zogenaamde anale fistels of abcessen. Bovendien scheuren in de anale huid (kloven), anale of dikke darm kanker, evenals schimmel-, virale en bacteriële infecties kunnen de jeuk veroorzaken. Bovendien bestaat de mogelijkheid dat ziekten onafhankelijk van het darm- en anale gebied als oorzaak werken. Waaronder suikerziekte mellitus, tekortkomingen in lever en nier functie, leukemie of HIV. Zelfs voor patiënten met psoriasis of nemen antibioticabestaat er een risico op pruritus ani. In zeldzame gevallen heeft de jeuk psychologische redenen. Het komt dan voor in verband met Depressie, angst of stressvolle situaties. Waarschijnlijker is echter een oorzakelijk verband met een allergische reactie Geparfumeerde zepen, crèmes, op smaak gebracht toiletpapier en vochtige doekjes leiden steeds vaker tot contactallergie anaal eczeem, wat resulteert in pruritus ani. Hetzelfde geldt voor een gebrek aan of een te intensieve hygiëne op dit gebied. Vaak worden bepaalde voedingsmiddelen ook genoemd als de reden voor de jeuk. Tot op heden is er echter geen medisch bewijs in dit verband verstrekt.
Symptomen, klachten en tekenen
Van groot belang bij pruritus ani is het bezoek aan de dokter. Een eventueel gevoel van schaamte moet worden overwonnen en de huisarts, dermatoloog of proctoloog moet worden bezocht. Vanwege de inmiddels meer dan honderd bekende oorzaken en het risico op een niet eerder gediagnosticeerde ziekte, is een gedegen diagnose essentieel. De diagnose, die meestal erg complex is, wordt in eerste instantie gesteld aan de hand van een verhelderend gesprek waarin gewoontes met betrekking tot hygiëne en stoelgang, tabletinname en mogelijke allergieën worden besproken. Dit wordt gevolgd door een oogonderzoek, palpatie, eventuele uitstrijkjes, biopsieën of bloed monsters. Een allergietest, endoscopie van de rectum or colonoscopie kan ook nuttig zijn. Af en toe kan ondanks intensieve diagnostiek geen oorzaak worden vastgesteld. Dergelijke idiopathische pruritus ani moet niettemin serieus worden genomen en is ook te genezen. Niet alle jeuk in het gebied van de rectale opening is een pruritus ani. Na een passende observatieperiode wordt echter een bezoek aan de arts aanbevolen. Alleen zo kan worden voorkomen dat de pruritus ani chronisch wordt en de klachten verergeren.
Complicaties
Indien de anus jeukt af en toe, dit is normaal. Constante jeuk als gevolg van jeuk in de anale regio kan leiden aan een pijnlijke, gekraste anale regio en vervolgens aan verdere complicaties. Dit gebeurt vooral als de getroffen persoon de jeuk en krassen niet kan stoppen. Dit kan bijvoorbeeld 's nachts het geval zijn tijdens het slapen. Om complicaties te voorkomen, moet de getroffen persoon de oorzaken laten ophelderen als jeuk in het anale gebied aanhoudt. De pijnlijke plek krabde huid de anus maakt het gemakkelijker om bacteriële infecties te vormen. Op lange termijn kan dit leiden tot littekens en beschadiging van de huid in de anus. De beschadiging van de huid kan zich bijvoorbeeld manifesteren als fijne en pijnlijke anale kloven. De kloven worden dieper als gevolg van het persen en de jeuk in het anale gebied kan ook chronisch worden. Het is dan een terugkerende pruritus ani. Chronische pruritus ani vermenigvuldigt de kans op infectieuze en parasitaire secundaire ziekten in het anale gebied. Door het warme, vochtige huidklimaat contact met darmkanaal kiemen en uitwerpselen van de ontlasting, en de pijnlijke bekraste huidgebieden, huidschimmels kan gemakkelijk koloniseren. In aanvulling op, virussen kan zich nestelen in de geïrriteerde huidplooien van de anus. Omdat pruritus ani meestal een begeleidend symptoom is van verschillende ziekten, kunnen complicaties worden voorkomen door een oorzaakgebonden behandeling.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Pruritus ani is een fenomeen dat veel verschillende oorzaken kan hebben, van onschadelijk tot kanker Om deze reden is het altijd aan te raden om de oorzaak uit te zoeken. Hiervoor moet een arts worden geraadpleegd. Er zijn echter aanwijzingen waarvan het optreden een onmiddellijk bezoek aan de arts noodzakelijk maakt. Deze omvatten bijvoorbeeld voelbare veranderingen in het anale gebied. Zodra degenen die last hebben van jeuk en klonterachtige verschijnselen voelen, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Verhoogde bloeding kan ook een waarschuwingsteken zijn dat niet mag worden genegeerd. Er moet ook worden opgemerkt of pruritus ani optreedt in combinatie met andere symptomatologie. Als dit het geval is, is het altijd raadzaam om professioneel advies in te winnen, aangezien er een ernstige darmaandoening of infectie aanwezig kan zijn. Behandeling is ook aan te raden in het geval van ernstig toegenomen jeuk, wat ertoe leidt dat patiënten ernstig beperkt worden in hun dagelijks leven. Over het algemeen is het waar dat pruritus ani vaak volledig kan worden genezen tijdens een medische behandeling, maar meestal in elk geval kan worden verlicht.
Behandeling en therapie
De behandeling van pruritus ani is tweeledig. Op de voorgrond staat de strijd tegen de werkelijke oorzaak. Dienovereenkomstig wordt eerst de genezing van de respectieve onderliggende ziekte uitgevoerd om de basis van de jeuk weg te nemen. In het algemeen kan dan een snelle verlichting van de symptomen worden waargenomen. Het ongemak veroorzaakt door de pruritus ani zelf kan aanvullend worden behandeld. Dit is vooral het geval als de onderliggende ziekte ernstig is en een snelle genezing niet te verwachten is. Meestal medicinale sitz-baden en ontstekingsremmend, deels verdovend zalven worden voorgeschreven, waarvan de toepassing moet gebeuren onder toezicht van de arts. Zelfmedicatie is niet geschikt voor pruritus ani, zoals zeker zalven of toepassingen kunnen de jeuk verder verergeren. De zeer gevoelige huid rond het anale gebied wordt aanzienlijk verzwakt door pruritus ani. Irritatie van welke aard dan ook moet door de patiënt worden vermeden. Toiletpapier mag niet worden gebruikt. In plaats daarvan moeten toiletbezoeken worden beëindigd door grondig te spoelen met clear water Getroffen personen wordt ook geadviseerd om weg te blijven van pittig voedsel (hoog in capsaicin) en geparfumeerde zepen. Warmte en transpiratie bevorderen ook irritatie van de huid. Bijgevolg is luchtdoorlatende kleding gemaakt van een zachte, ongeverfde katoenen stof optimaal. Als er een mogelijkheid is, moet het gebied zelfs gedurende korte tijd of 's nachts worden blootgesteld.
het voorkomen
Preventie van pruritus ani is in principe alleen mogelijk als er geen ziekte aan ten grondslag ligt. Anders alleen zeker maatregelen kan worden genomen om het optreden ervan te vertragen of de intensiteit ervan te verminderen. Het is vooral raadzaam om het gebied voorzichtig en tegelijkertijd voorzichtig schoon te maken. Gebruik een pH-neutraal wasmiddel lotions en ongeparfumeerd, zacht toiletpapier. Huidirriterende vochtige doekjes en krachtig wrijven moeten daarentegen helemaal worden vermeden. Om het risico op contactallergieën te verkleinen, mag schoongemaakt ondergoed geen wasmiddelresten bevatten en moet ook worden gelet op allergene stoffen in het lichaam. lotions en crèmes.
Nazorg
Pruritus Ani, ernstige jeuk in het anale gebied, kan worden veroorzaakt door verschillende onderliggende ziekten. Na gedetailleerd onderzoek en succesvolle medische diagnose moet de veroorzakende ziekte eerst consequent worden behandeld. Bovendien kan de getroffen persoon zelfzorg gebruiken crèmes waarmee hij of zij de anale regio meerdere keren per dag crèmeert. Wond en genezing zalven met calendula of toverhazelaar additieven zijn hiervoor bijzonder geschikt. als de symptomen ondanks deze behandeling niet voldoende kunnen worden verminderd, kan de arts crèmes voorschrijven die Lidocaïne or procaïne, die een verdovend effect hebben. Echter, pijn-verlichtend gels bevattende ibuprofen of diclofena mogen niet worden gebruikt, omdat ze het gevoelige anale gebied kunnen irriteren en de jeuk nog erger kunnen maken. Patiënten kunnen ook verlichting vinden in sitz-baden met de toevoeging van gesulfoneerde leisteenoliën, die verkrijgbaar zijn bij apotheken. Voor regelmatige anale hygiëne worden pH-neutrale verzorgingsproducten aanbevolen. Te veel wassen moet worden vermeden om het gevoelige anale gebied niet verder te irriteren. Vaak wordt er geen medische oorzaak gevonden voor pruritus ani. De idiopathische voorwaarde kan ook psychologische oorzaken hebben. Met psychotherapeutische behandeling kan de patiënt geholpen worden om zichzelf af te leiden van zijn probleemregio en naar leiden weer een symptoomvrij leven.
Dit is wat u zelf kunt doen
Omdat jeuk verschillende oorzaken kan hebben, moet de bijbehorende onderliggende ziekte door een arts worden behandeld. Hier, naleving therapie en consistente implementatie van het voorgeschreven maatregelen zorgt voor succes. Bovendien kunnen voedende crèmes die één of twee keer per dag op de anus worden aangebracht, helpen. Babycrèmes, wond- en genezende zalven met calendula of toverhazelaar kan hiervoor worden gebruikt. gels met lichte gesulfoneerde schalieolie, die zowel antimicrobiële als wondgenezende eigenschappen heeft, worden ook aanbevolen. Als een huidverzorgingscrème niet voldoende is en de jeuk niet permanent kan verlichten, zal de arts een verdovende crème voorschrijven met Lidocaïne or procaïne. Pijn-verlichtend gels bevattende ibuprofen or diclofenac zijn niet geïndiceerd omdat ze de ontstoken anale regio onnodig irriteren. Regelmatige sitz-baden in gesulfoneerde leisteenoliën bieden ook hulp. Ze kunnen verlichten ontsteking en dus jeuk, zelfs in vochtige wondomstandigheden. Deze zitbaden zijn verkrijgbaar in de apotheek. Verder moet aandacht worden besteed aan regelmatige anale hygiëne. De gebruikte verzorgingsproducten zijn het best pH-neutraal. Maar hygiëne moet ook niet overdreven worden, want te veel wasbeurten irriteren de gevoelige anale regio onnodig. Als er geen oorzaak voor de pruritus ani is gevonden, is het een idiopathische aandoening, die meestal psychologische oorzaken heeft. In dit geval naast psychotherapie of psychotherapeutische crisisinterventie, een veranderde levensstijl die afleidt van de probleemregio kan ook helpen.
