Als bewegingsbeperkingen met zwelling in het gebied van de onderzijde been ontstaan na een verkeersongeval of een ongeval tijdens het sporten, a onderbeen breuk kan hebben plaatsgevonden. Veel vaker treedt deze blessure echter op als een open breuk Skiërs en motorrijders worden zeer vaak getroffen.
Wat is een onderbeenfractuur
Een lager been breuk is een breuk van een of beide lang botten van de onderbeen Er wordt onderscheid gemaakt tussen het scheenbeen en het kuitbeen. Deze twee botten zorg voor de stabiliteit van de onderbouw been, waarbij het scheenbeen het grootste deel van het lichaamsgewicht draagt en de kuitbeen ondersteuning biedt. Breuken van de onderbeen optreden als gevolg van directe of indirecte kracht, die vaak kunnen voorkomen bij ongevallen in de sport, thuis of in het wegverkeer. Afhankelijk van het type breuk wordt aanvullend onderscheid gemaakt tussen compressiefractuur, buigbreuk en torsie- en segmentbreuk. Alle soorten fracturen kunnen optreden als open of gesloten fracturen van het onderbeen, maar open fracturen komen veel vaker voor. Bij gesloten fracturen, naast een bewegingsbeperking met uitgesproken pijn, er is ook een misvorming en zwelling van het onderbeen. Een open fractuur is een noodgeval dat onmiddellijke medische aandacht vereist.
Oorzaken
De oorzaak van een onderbeen fractuur is altijd een krachtinvloed op het getroffen gebied van het onderbeen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen breuken aan de schacht van het onderbeen botten en breuken distaal van het lichaam. De schacht van het bot is sterker dan de structuur in delen distaal van het lichaam. Terwijl de krachten die bij een verkeersongeval op het bot inwerken nog meer uitgesproken kunnen zijn dan bij sport, treden botbreuken aan de botschacht dus vooral op na verkeersongevallen, terwijl distaal ten opzichte van het lichaam botbreuken vaker voorkomen na sportongevallen. Dit soort onderbeen fractuur is een klassieke blessure bij het skiën.
Symptomen, klachten en tekenen
Een fractuur van het onderbeen wordt meestal altijd geassocieerd met symptomen en tekenen die door de betrokken persoon zelf kunnen worden vastgesteld. In de meeste gevallen is er sprake van ernstige zwelling geassocieerd met een onderbeen fractuur, die direct op het getroffen gebied te zien is. Gaat het om een open fractuur van het onderbeen, dan is de fractuur natuurlijk zichtbaar voor het blote oog. Meestal is er een knarsend geluid hoorbaar, mits het been kan worden bewogen. Bij een dergelijke breuk wordt natuurlijk het gehele bewegingsbereik ernstig beperkt, zodat een normaal lopen helemaal niet mogelijk is. Zelfs de kleinste bewegingen veroorzaken ernstige pijn Om deze reden is een medische of intramurale behandeling essentieel om de beschreven symptomen te elimineren. Iedereen die op dit moment afziet van medische en chirurgische behandelingen, neemt een groot risico. In dat geval zullen de individuele symptomen aanzienlijk verslechteren. De pijn zal erger worden, zodat zelfs in rust een stekende pijn zal aanhouden. Als u het naar de dokter gaan niet uitstelt, voelt u binnen korte tijd een verbetering. De symptomen die optreden verdwijnen en niets staat een volledig herstel dus in de weg.
Diagnose en verloop
Bij een open onderbeenfractuur wordt de diagnose bevestigd door röntgenfoto's in twee vlakken. Hierdoor kunnen ook andere verwondingen worden uitgesloten of opgespoord. Het is mogelijk dat bloed schepen gewond zijn geraakt door een onderbeenfractuur. Deze kunnen worden onderzocht door zogenaamde Doppler-echografie Dit is pijnloos ultrageluid examen. Schepen kan ook worden gevisualiseerd met de zogenaamde angiografie Voor dit doel wordt een contrastmiddel in de getroffene geïnjecteerd bloed schepen zodat ze zichtbaar zijn in een volgende Röntgenstraal beeld. Als letsel aan pezen en ligamenten wordt vermoed, een MRI (MRI) moeten informatie geven over de ernst van de bijkomende verwondingen. Bij ernstige zwelling van het onderbeen wordt vaak een compartimentdrukmeting uitgevoerd. Elke drukverhoging in het spierweefsel van de patiënt kan leiden schade aan het weefsel en zelfs de dood van het gebied dat is aangetast door de onderbeenfractuur.
Complicaties
Eerst en vooral lijden degenen die getroffen zijn door een onderbeenfractuur aan zeer hevige pijn. Deze kunnen zo ernstig zijn dat de getroffen persoon het bewustzijn verliest en zichzelf mogelijk opnieuw verwondt tijdens een volgende val. Bovendien verspreidt de pijn zich niet zelden naar de aangrenzende delen van het lichaam. Er zijn aanzienlijke bewegingsbeperkingen, zodat de getroffen persoon in zijn dagelijks leven meestal altijd afhankelijk is van de hulp van andere mensen. In de meeste gevallen is de onderbeenfractuur een open fractuur, waardoor ook infecties of ontstekingen kunnen optreden. De getroffen gebieden zijn ernstig opgezwollen en er is sprake van aanzienlijke roodheid en blauwe plekken. In de meeste gevallen treden complicaties alleen op bij een onderbeenfractuur als er geen behandeling van de fractuur plaatsvindt. In dit geval kan het bot groeien verkeerd samen. Complicaties treden niet op tijdens de behandeling zelf. Door de regio te immobiliseren, wordt het ongemak verlicht. Dit resulteert in een positief verloop van de ziekte. Ook wordt de levensverwachting van de patiënt meestal niet negatief beïnvloed door de onderbeenfractuur.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als er na een val, kracht of ongeval ernstige pijn in het beengebied optreedt, moet dit verder worden gecontroleerd. Als de pijn in intensiteit en omvang toeneemt of gedurende langere tijd onveranderd blijft, wordt een bezoek aan de dokter geadviseerd. Als de voet na de activerende gebeurtenis niet zonder pijn op de grond kan worden geplaatst, is dit ongebruikelijk. De getroffen persoon moet worden onderzocht en behandeld. Stoornissen in de voortbeweging, beperking van de bewegingsvrijheid en een plotselinge afname van fysieke prestaties zijn tekenen van een huidige ziekte. Een arts is nodig, aangezien spontane genezing niet te verwachten is bij een onderbeenfractuur. Als er visuele veranderingen zijn van de botten in het gebied van het onderbeen of als er afwijkingen zijn aan de huid uiterlijk, dit is een teken van een volksgezondheid onregelmatigheid. In het geval van de vorming van kneuzingen of drukgevoeligheid, zijn verdere tests nodig om de oorzaak op te helderen en de diagnose vast te stellen. Als de getroffen persoon zijn eigen gewicht niet meer zonder ongemak naar een van zijn benen kan verplaatsen, heeft hij hulp nodig. Als fysieke activiteiten niet meer zoals gewoonlijk kunnen worden uitgevoerd en sensorische stoornissen van het been of de voeten duidelijk worden, moet een arts worden geraadpleegd. Bloedsomloopproblemen en een tintelend gevoel op de huid zijn andere tekenen van een bestaande onregelmatigheid.
Behandeling en therapie
De behandeling van een onderbeenfractuur is afhankelijk van de ernst van het letsel en andere daarmee samenhangende verwondingen pezen, ligamenten of bloedvaten. In dit opzicht worden alle open fracturen operatief behandeld. Dit geldt ook voor verplaatste fracturen in het scheenbeen en fracturen met extra verwondingen aan het enkel gewricht. Het gebroken bot kan worden gestabiliseerd met een intramedullaire nagel. Ook het gebruik van plaatjes en schroeven is mogelijk. Een externe fixator, een externe fixator genoemd, biedt stabiliteit aan de breukplaats met extern geplaatste schroeven en staven. Als de spieren en bindweefsel gewond zijn, zijn meerdere operaties nodig om de beschadigde mantel van zacht weefsel te reconstrueren. Bij open fracturen moet de patiënt vaak een antibioticum. Fysiotherapie oefeningen moeten worden gestart na genezing om de mobiliteit van het gebroken onderbeen te herstellen. Eenvoudigere fracturen van het scheenbeen, waarvan de botuiteinden niet tegen elkaar zijn verschoven, evenals fracturen van de fibula, kunnen worden behandeld met een gips cast, waarbij de onderbeenfractuur binnen vier tot zes weken kan genezen zonder verdere gevolgen voor de patiënt.
het voorkomen
Omdat een onderbeenfractuur meestal optreedt als gevolg van een externe kracht, zijn er geen directe maatregelen om dit letsel te voorkomen. Door de juiste sportuitrusting voor skiën en geschikte motorkleding te selecteren, kunnen bijkomende verwondingen van de onderbeenfractuur, zoals betrokkenheid van de enkel gewrichts- of verwondingen aan pezen en ligamenten, kunnen op zijn best worden verminderd.
Nazorg
Regelmatige controles van het onderbeen door Röntgenstraal zijn een onmisbare maatregel om botgenezing te beoordelen. Complicaties zoals verkeerde posities of vertragingen bij de genezing van fracturen kunnen zo in een vroeg stadium worden opgespoord. Anders hangt de nazorg van patiënten af van het feit of de onderbeenfractuur conservatief (zonder operatie) of operatief is behandeld. Met de conservatieve procedure, a gips Het gipsverband moet gewoonlijk vier tot zes weken worden gedragen. Tijdens immobilisatie wordt anticoagulantia toegediend om te voorkomen trombose (blokkering van bloed bloedvaten door bloedstolsels). Fysiotherapie kan pas beginnen nadat de cast is verwijderd. Als de breuk operatief is behandeld met nagels, schroeven of platen, fysiotherapie maatregelen kan een paar dagen na de operatie beginnen. Door een tweede operatie moeten de ingebrachte materialen na 12 tot 18 maanden operatief worden verwijderd. Dit vereist nog een ziekenhuisopname. In het geval van gecompliceerde fracturen kunnen aanvullende chirurgische ingrepen nodig zijn vanwege verkeerde posities of gewrichtsinstabiliteiten. De basis voor effectief herstel is revalidatie (revalidatie). Nadat het bot is genezen, fysiotherapie wordt gebruikt om het draagvermogen van het been continu te vergroten. Systematische looptraining is bedoeld om misstanden tijdens het lopen te voorkomen. Andere doelen van revalidatie zijn het versterken van de spieren van het onderbeen en het bevorderen van mobiliteit.
Hier is wat u zelf kunt doen
Een ongecompliceerde fractuur van de dij geneest meestal snel. De patiënt moet het rustig aan doen en presteren fysiotherapie volgens de instructies van de arts. Een actieve levensstijl is optimaal en de gewonde ledemaat moet worden uitgesloten van sport en stretching activiteiten. Rokers moeten stoppen met het consumeren van sigaretten, en genotmiddelen zoals alcohol en cafeïne moet grotendeels worden vermeden. Na een breuk, een verandering in dieet is aanbevolen. EEN dieet rijk aan vitaminen en vezels zijn belangrijk. In aanvulling op, calcium en vitamine D supplementen evenals omega-3 vetzuren en curcumine dragen bij aan de genezing van fracturen. Bewezen remedies zijn onder meer lijnzaad olie, krill olie, en verschillende soorten vis, eieren, en voorzichtig bereide groenten en fruit. Schok Golf therapie, magnetische therapie en laserbestraling stimuleren de bloedstroom naar het breukgebied en daarmee het herstel. Als deze maatregelen worden gevolgd, zou de onderbeenfractuur snel moeten genezen. De arts moet worden geïnformeerd over de toestand van volksgezondheid en eventuele klachten, zodat de therapie kan worden aangepast en het genezingsproces optimaal ondersteund. Als complicaties zoals pijn of gevoelloosheid optreden, moet de verantwoordelijke arts worden geïnformeerd. Zelfzorg omvat ook het innemen van het voorgeschreven pijnstillers en ontstekingsremmers naar behoren. Bepaalde medicijnen, zoals diclofenac or ibuprofen, interfereren met het botmetabolisme en mogen alleen worden ingenomen na overleg met een arts.
