Polyneuritis is een ontstekingsziekte van het perifere gebied zenuwstelsel of craniaal zenuwen Meerdere of alle zenuwen kan in verschillende mate worden beïnvloed. Abnormale gewaarwordingen en functiestoornissen van beschadigde delen van het lichaam behoren tot de typische symptomen. De oorzaken en bijbehorende therapeutische benaderingen zijn onderhevig aan een grote verscheidenheid.
Wat is polyneuritis?
Polyneuritis beschrijft een ontstekingsproces van zenuwen en een algemeen term voor meerdere klinische beelden. Schade aan zenuwkoorden en zenuwuiteinden zonder ontstekingsprocessen buiten de hersenstam net zoals spinal cord zijn opgenomen door polyneuropathie Perifere zenuwbanen lopen vanuit het midden zenuwstelsel door het hele lichaam. Via deze paden worden motorische commando's gegeven aan ledematen en spieren. Passief ontvangen prikkels van sensorische zenuwen brengen sensaties over naar de hersenen, waar ze vervolgens worden geëvalueerd en geïnterpreteerd. Het autonome zenuwstelselregelt daarentegen automatisch de activiteit van organen zoals de hartslag en wordt niet bewust door mensen gecontroleerd. Bij mononeuritis ligt de focus op ontsteking van een enkele zenuw. Als de schade optreedt aan meerdere zenuwen die niet rechtstreeks zijn verbonden, wordt de term mononeuritis multiplex gebruikt. Polyneuritis cranialis staat voor een ziekte van de zenuwen direct in de hersenen stam. Een bekende vertegenwoordiger van acute polyneuritis is het levensbedreigende syndroom van Guillain-Barré en herpes Zoster.
Oorzaken
Infecties veroorzaakt door bacteriën en virussen kan polyneuritis veroorzaken. Lyme, difterie, en de hiv-ziekte valt onder hen. Hetzelfde, autoimmuunziekten de basis leggen voor een ontstekingsaanval op zenuwweefsel. De eigen immuuncellen van de patiënt vallen de zenuwcellen aan en zijn daarom verantwoordelijk voor een breed scala aan symptomen. Het Guillain-Barré-syndroom heeft zo'n kenmerk. Ook een belasting van het organisme door ongezonde voeding door verontreinigd voedsel zware metalen of milieutoxines leiden tot een belasting van het zenuwstelsel. Leiden en kwik staan bekend om hun zenuwbeschadigende eigenschappen. Hetzelfde geldt voor het regelmatig gebruik van medicijnen zoals antibiotica Extreem therapeutisch maatregelen tegen kanker door chemotherapie fungeren ook als een mogelijke trigger voor polyneuritis. Kwaadaardige tumoren vreten het omliggende weefsel weg en kunnen direct ernstige schade aan de zenuwbanen veroorzaken. Als er een plotseling begin van ongemak is en pijn zonder een langzame toename van tekenen, zit er meestal een acute gebeurtenis achter. Als de effecten van polyneuritis langzaam maar gestaag voortschrijden, zitten er meestal een of meer onderliggende ziekten achter. Bijvoorbeeld zwaar alcohol misbruik schaadt de ontgifting functie van de lever en nieren. Een gebrekkige aanvoer van zenuwen vitaminen zoals vitamine B1, B6 of B12 verhoogt ook enorm het risico op ziekte. Zelden een overdosis vitamine B6 is ook verantwoordelijk voor volksgezondheid problemen. In aanvulling op hypothyreoïdie, circulatiestoornissen komen ook ter discussie bij het beperken van de oorzaken. In ongeveer een kwart van de gevallen wordt gedacht dat een erfelijke component de belangrijkste factor is.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij polyneuritis is de kwaliteit van de impulsoverdracht verminderd. De soorten tekenen bij ziekte zijn motorisch of sensorisch van aard. Autonome disfunctie maakt ook deel uit van het klinische beeld. In de regel begint de ontwikkeling met ongemak in de ledematen. In het begin vertonen de voeten en benen typische tekenen van overgevoeligheid, later worden de handen en armen aangetast. Zonder enige externe invloed ervaren getroffen personen sensorische stoornissen die gepaard gaan met ernstige pijn evenals gevoelloosheid. Ontsteking van sensorische zenuwen veroorzaakt vaak een tintelend gevoel op de huid Tegengestelde reacties kenmerken ook polyneuritis. Zenuwen reageren niet langer op de juiste manier op overmatige hitte, druk of ernstig koud. De sensatie van pijn en aanraking raken uit balans en reageren niet langer adequaat op externe invloeden. Als gevolg hiervan bestaat het risico op onbedoeld letsel door brandwonden or bevriezing Uitingen van de ziekte zijn vaak aanwezig aan beide zijden van het lichaam, hoewel er ook asymmetrische banen bestaan. Schade aan de motorische zenuwen veroorzaakt verzwakking en achteruitgang van het spierstelsel. De aantasting van het autonome zenuwstelsel veroorzaakt onder andere hartritmestoornissen, bloed drukschommelingen en problemen van de spijsverteringskanaal.
Diagnose en verloop van de ziekte
Een onderzoek van de bloed evenals de urine kunnen mogelijk bewijs leveren van polyneuritis en bijdragen aan een diagnose. Bovendien versterken de beschrijvingen van patiënten aan specialisten vermoedens van ontstekingsziekte van het perifere zenuwstelsel. Bevestiging of uitsluiting van polyneuritis wordt verkregen door een uitgebreid onderzoek van het lichaam en de zenuwgeleidingssnelheid door een neuroloog. Dit onderzoekt algemene lichaamsfuncties zoals spieren sterkte, reflexen en zenuwgeleidingssnelheden. De behandelende arts maakt een onderscheid tussen oppervlakkige beschadiging van de zenuwmantel en directe beschadiging van het zenuwkoord. Met de aldus opgedane kennis kunnen de eerste conclusies over de oorzaak worden getrokken. Een nauwkeurige pathogenese ondersteunt de verdere zoektocht en richt zich op het exacte verloop en de geschiedenis van de ziekte. Hierbij wordt rekening gehouden met mogelijke onderliggende ziekten, onverklaarbare symptomen en het gebruik van medicatie. Een familiegeschiedenis van neurologische aandoeningen kan wijzen op een genetische aanleg. Als laatste redmiddel beveelt de arts een biopsie van het zenuwweefsel en een onderzoek van de zenuwvloeistof. De ziekte kan plotseling verschijnen zonder tekenen van grote intensiteit of langzaam met een milde uitdrukking die zich jarenlang door het lichaam verspreidt en zich chronisch manifesteert.
Complicaties
Polyneuritis resulteert in het algemeen in een verscheidenheid aan sensorische afwijkingen en gevoeligheidsstoornissen. Het is echter niet te voorspellen welke delen van het lichaam door deze insensaties zullen worden beïnvloed. Patiënten lijden aan bewegingsbeperkingen en in sommige gevallen gevoelloosheid als gevolg van deze ziekte. Er is een typisch tintelend gevoel op de huid Evenzo kunnen de patiënten verschillende gevoelens en prikkels op de huid correct en zijn dus zeer beperkt in hun dagelijks leven. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt ook aanzienlijk verminderd en negatief beïnvloed door polyneuritis. Verwondingen kunnen ook optreden als de getroffen persoon de prikkels niet correct kan waarnemen. De ziekte leidt ook tot verstoringen in de hart- ritme en kan dus in het ergste geval leiden tot het overlijden van de getroffen persoon. Evenzo kunnen problemen met de spijsvertering optreden. In de regel hangt de behandeling van polyneuritis af van de onderliggende ziekte, zodat de complicaties en het verdere verloop van deze ziekte sterk afhankelijk zijn van deze ziekte. Veel patiënten zijn echter ook afhankelijk van psychologische behandeling, aangezien dit niet ongebruikelijk is Depressie en andere psychologische stoornissen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij polyneuritis is in ieder geval medische behandeling noodzakelijk. Er is geen zelfgenezing bij deze ziekte en indien onbehandeld, leidt dit in het ergste geval tot de dood. Om deze reden moet polyneuritis altijd vroeg worden behandeld om verdere complicaties te voorkomen. Bij overgevoeligheidsklachten van de ledematen dient een arts te worden geraadpleegd. De voeten en handen worden voornamelijk beïnvloed door de symptomen. Ze kunnen verdoofd en tintelend aanvoelen, en beweging van deze ledematen kan ook niet meer gemakkelijk plaatsvinden. Bovendien kunnen prikkels van buitenaf niet meer correct worden ingeschat, waardoor druk of warmte niet meer correct worden toegewezen. Als deze klachten plotseling optreden, moet daarom een arts worden geraadpleegd. Polyneuritis kan in de regel worden vastgesteld door een huisarts. De behandeling van de ziekte is altijd afhankelijk van de exacte oorzaak, zodat hier geen algemene voorspelling over het verdere verloop kan worden gegeven. Onder bepaalde omstandigheden wordt de levensverwachting van de patiënt ook verminderd door de ziekte.
Behandeling en therapie
Als het begin is gebaseerd op een identificeerbare onderliggende ziekte, gericht therapie kan ertegen worden gegeven. In dit geval is een aanzienlijke regressie van de symptomen van de patiënt in het verschiet. Afhankelijk van de ernst, oorzaak en duur van de ziekte is zelfs volledig herstel mogelijk. Als de directe oorzaak onopgemerkt blijft, is de behandeling primair gericht op het verlichten van de symptomen. Hoog-dosis vitamine preparaten (B1, B12) worden gebruikt om tekortkomingen te bestrijden. Diabetici ontvangen alfa-liponzuur Als een auto-immuunreactie de trigger is, richt de behandeling zich op het onderdrukken van de afweer van het lichaam. Ernstige gevallen bevorderen de ontwikkeling van Depressie vanwege de aanhoudende fysieke en psychologische spanning van een lijder. De administratie of antidepressiva en lokaal pijnstillers, soms ook anticonvulsief drugs, is dan geschikt. Infectieziekten zoals Lyme moet eerst grondig worden gediagnosticeerd om geschikte medicatie tegen de ziekteverwekker te verkrijgen. Fysiotherapie helpt bij het herstel van teruggetrokken spierdelen en verlicht gewrichtsklachten. Beperkingen in hun mobiliteit en functie worden daarmee gedeeltelijk omgekeerd. Vanwege de vele oorzaken en onderliggende ziekten van polyneuritis, moet een specialist een juiste diagnose stellen therapie.
het voorkomen
Passende preventie bestaat uit het vermijden van potentieel risicofactoren Deze omvatten tijdige diagnose en behandeling van onderliggende ziekten die polyneuritis veroorzaken. Zelfs de eerste waarschuwingssignalen geven de huisarts een indicatie van een mogelijke perifere zenuwstelselaandoening. Vroegtijdig medisch ingrijpen vergroot de kans op een positief beloop, effectieve vertraging van de verspreiding en behoud van de kwaliteit van leven van zieke personen.
Follow-up
'Polyneuritis' omvat als term ontstekingsprocessen op de zenuwbanen. Gordelroos of de Epstein-Barr virus behoren tot de polyneuritiden. Het weefsel van de zenuwen wordt aangetast. Nazorg is aan te raden om gevolgschade te voorkomen of zo laag mogelijk te houden. De vorm van nazorg is afhankelijk van de veroorzakende ziekte. Het doel is in alle gevallen voltooid eliminatie van de symptomen; op middellange tot lange termijn, de ontsteking zou moeten genezen. De arts moet eerst de onderliggende ziekte vaststellen. Hij dient medicijnen toe aan de patiënt om het ontstekingsproces te beteugelen. Indien nodig, pijnstillers worden voorgeschreven. De vervolgzorg gaat door totdat de patiënt is genezen en de voortgang van de genezing wordt gevolgd tijdens doktersbezoeken. Bijwerkingen moeten in een vroeg stadium worden opgespoord en voorkomen. In geval van intolerantie krijgt de patiënt alternatieve medicijnen die beter zijn aangepast aan zijn of haar voorwaarde Onbehandelde neuritis kan levensbedreigend worden voorwaarde Om deze reden moet de getroffen persoon ook gebruik maken van nazorg en regelmatig vervolgbezoeken bijwonen. In het geval dat de symptomen plotseling verergeren of terugkeren, moet hij onmiddellijk medische hulp inroepen. Hij zal weer medicatie krijgen en naar goeddunken van de arts kan ziekenhuisopname noodzakelijk zijn.
Wat u zelf kunt doen
Omdat polyneuritis voornamelijk wordt veroorzaakt door virussenmoet de patiënt allereerst de zijne versterken immuunsysteem Dit komt omdat een krachtig immuunsysteem is een zeker wapen tegen alle soorten indringers, waaronder virussen. Om het immuunsysteemzijn er verschillende benaderingen. Holistische doktoren en alternatieve beoefenaars zweren bijvoorbeeld bij ontgifting maatregelen Met homeopathische middelen en darmreiniging (dikke darm hydrotherapie Sinds onlangs bekend is geworden dat 80 procent van alle immuuncellen zich in de darm bevinden, de administratie of probiotica wordt ook aangegeven. Dit is een preparaat dat levende micro-organismen bevat die zich vermenigvuldigen in de darm en bijdragen aan de instandhouding van het immuunsysteem. Deze voorbereiding kan een yoghurt evenals een voedsel aanvullen of medicijnen. Het woord "probiotica”Is samengesteld uit het Griekse woord“ bios ”(leven) en het Latijnse pro (voor). De naam benadrukt dus de volksgezondheid-bevorderende invloed die micro-organismen hebben. Als bovendien een vitamine B-tekort zit achter de ziekte, een dieet aanvullen met B vitaminen is aanbevolen. Er zijn ook andere diëten supplementen die het immuunsysteem kunnen ondersteunen. Hier zal de arts of apotheker adviseren. Het stabiliseren van het immuunsysteem vereist ook een passende levensstijl: een goed, gezond, gevarieerd dieet, veel slaap en rust, maar ook voldoende beweging. Een dagelijkse wandeling in de frisse lucht activeert de immuuncellen - onder alle weersomstandigheden.
