Lorazepam is een stof uit de benzodiazepinegroep. Het wordt gebruikt als een anxiolyticum, kalmerendhypnotisch, anticonvulsief en spierverslapper. Verder lorazepam wordt misbruikt in de drugsscene. Het is onderworpen aan verdovende middelen wetten wanneer de hoeveelheid actief ingrediënt groter is dan 2.5 mg per eenheid.
Wat is lorazepam?
Lorazepam is een geneesmiddel dat aanwezig is als een vaste stof die behoort tot de benzodiazepinegroep en dat anxiolytisch werkt, kalmerendanticonvulsieve, hypnotische en spierverslappende effecten. De indicaties omvatten voornamelijk angst- en paniekstoornissen. Bovendien wordt lorazepam gebruikt voor de therapie van status epilepticus en voor de profylaxe van epileptische aanvallen. In slaapstoornissenis het gebruik van lorazepam zeldzaam. De chemische formule van lorazepam is C15H10Cl2N2O2. De smeltpunt van de stof is ongeveer 166-168 graden Celsius. Het dodelijke dosis 50 is 4500 mg x kg ^ -1 bij de rat indien oraal toegediend, en 1810 mg x kg ^ -1 indien intraperitoneaal toegediend. De kies massa van lorazepam is 321.16 gx mol ^ -1. Met lorazepam, zoals bij alle benzodiazepinesis er een risico op misbruik. Preparaten met hoeveelheden werkzame stof van meer dan 2.5 mg lorazepam per eenheid vallen daarom onder de Narcotica Handelen. Lorazepam is alleen op recept verkrijgbaar.
Farmacologische werking
Lorazepam wordt snel en bijna volledig geabsorbeerd, ongeacht de route administratie Met mondeling administratie, het gemiddelde absorptie halfwaardetijd varieert van 10.8 tot 40.4 minuten. Na intraveneuze injectie, treedt het effect zeer snel op - na slechts één tot twee minuten. Dit komt doordat de stof niet eerst hoeft te worden opgenomen, maar direct in de bloedbaan wordt aangebracht. De werkingsduur van lorazepam is relatief lang: het effect houdt vijf tot negen uur aan. In het bijzonder hangt de werkingsduur af van de dosering en van het type en de hoeveelheid maag inhoud. De halfwaardetijd van de stof is elf tot achttien uur bij normaal lever functie. Vanwege de lange werkingsduur is lorazepam zeer geschikt voor de behandeling van angststoornis Lorazepam kan de bloed-hersenen barrière. De stof bindt zich vervolgens aan specifieke receptoren in de hersenen Binding aan de membraanreceptor versterkt het effect van de neurotransmitter GABA. GABA heeft een algemeen remmend effect - de administratie van lorazepam versterkt dit effect en de algehele staat van opwinding van de zenuwstelsel wordt verlaagd.
Medisch gebruik en toepassing
De dosering van lorazepam is afhankelijk van de specifieke toepassing en varieert gewoonlijk van 0.25 mg tot 7.5 mg per dag. Bij gebruik van lorazepam moet de dosering altijd op de patiënt worden afgestemd. Er bestaat een risico op overmatige verdoving, vooral bij oudere en verzwakte patiënten. Bij personen jonger dan 18 jaar wordt lorazepam alleen gebruikt voor therapie van epileptische aanvallen om meerdere opeenvolgende aanvallen te voorkomen. Bij hogere doses, vooral na intraveneuze toediening, anterograde geheugenverlies komt vaak voor. De patiënt kan zich dan niet meer herinneren wat er tijdens de actieperiode is gebeurd. Dit effect is wenselijk en wordt gebruikt bij onaangename therapeutische ingrepen. Indicaties voor lorazepam zijn onder meer de behandeling van paniekaanvallen, behandeling van ernstige angst- en paniekstoornissen, behandeling van acute delirium (in combinatie met haloperidol), behandeling van ernstige fasciculaties (onvrijwillig spiertrekkingen), spoedbehandeling van status epilepticus, behandeling van acute katatonie en behandeling van epilepsie wanneer andere anti-epileptica zijn niet effectief. Bovendien wordt lorazepam toegediend als premedicatie voorafgaand aan sommige diagnostische en therapeutische procedures en wordt het gebruikt voor anxiolyse bij hartritmestoornissen Lorazepam wordt ook gebruikt bij verslavingszorg.
Risico's en bijwerkingen
Lorazepam werkt samen met verschillende andere drugs en genotmiddelenBij gelijktijdig gebruik van slaappillen en sedativa, anti-epileptica, neuroleptica, morfine-bevattende middelen, AT-1-receptorantagonisten (gebruikt om bloed druk), H2-receptorantagonisten (gebruikt om te remmen maagzuur afscheiding), erythromycine, clozapineanticoagulantia, orale anticonceptiva, protonpompremmers, valproïnezuur, spierverslappers, alcohol en antihypertensiva Tijdens de behandeling met lorazepam kunnen verschillende bijwerkingen optreden. Deze omvatten ernstige 피로verminderde reactie, sufheid, verlies van libido, hypotensie (laag bloed druk), spierzwakte, huid reacties, en droog mond. Heel zelden, psychosewankel lopen, verwardheid, spierspasmen, gezichtsstoornissen, gevoeligheid voor licht, lever enzymen, verminderd concentratie, agranulocytose, reactie zoals woede en agressiviteit, een afname van hemoglobine, impotentie, anorgasmie en zelfmoordgedachten kunnen ook voorkomen. Andere bijwerkingen zijn mogelijk. Deelname aan het wegverkeer, het bedienen van zware machines en werken zonder stevig te staan, mag niet worden uitgevoerd of alleen na medisch overleg. Therapie met lorazepam mag niet abrupt worden gestopt, anders kunnen trillingen, zweten, hartkloppingen en agitatie optreden, die zelfs leiden tot een levensbedreigende aanval. Lorazepam kan leiden afhankelijkheid. Langdurige therapie kan cognitieve gebreken veroorzaken, maar deze zijn omkeerbaar na stopzetting van de medicatie. Er bestaat een risico op misbruik. Gedurende zwangerschap en borstvoeding, mag lorazepam niet of alleen worden gebruikt wanneer het absoluut noodzakelijk is, aangezien het schadelijk kan zijn voor het kind in de baarmoeder. Bovendien kunnen ontwenningsverschijnselen optreden bij een zuigeling als de moeder vlak bij de bevalling met lorazepam werd behandeld.
