Definitie
De term maagsap wordt gebruikt om te verwijzen naar de zure vloeistof in de maag, wat erg belangrijk is voor de vertering van voedselbestanddelen. Een menselijk lichaam maakt, afhankelijk van de hoeveelheid, ongeveer 2 tot 3 liter maagsap per dag aan.
- Frequentie
- Hoeveelheid voedselinname en
- Samenstelling van het voedsel
Samenstelling van maagzuur
Het maagsap is samengesteld uit veel verschillende componenten. Het belangrijkste bestanddeel is waarschijnlijk maagzuur. Dit is een 0.5% zoutzuur (in de vastend state), die alleen wordt gevormd door één celtype van de maag voering, de testcellen.
Hoeveel zoutzuur daar wordt gevormd, is afhankelijk van de voedselinname. Het vrijkomen van maagzuur gebeurt volgens een heel bijzonder principe: om de epitheelcellen te beschermen tegen aantasting en vernietiging door het maagzuur zelf, wordt het zuur alleen buiten de cellen gevormd. In de documentcellen ontstaat zuur uit: De resulterende protonen kunnen nu naar de binnenkant van de maag in ruil voor kalium ionen (K +) met behulp van een pomp.
Het chloride-ion dat nu nog nodig is voor het maagzuur wordt door de cel verkregen in ruil voor het waterstofcarbonaat-ion uit de bloed plasma. Het chloride-ion kan nu ook passief van de cel naar het maaglumen worden getransporteerd, waar het zich met het proton verenigt om zoutzuur (HCl) te vormen. Dit proces kost veel energie.
Een verhoogde secretie van chloride-ionen treedt op onder verschillende invloeden, zoals activering van het parasympathische middel zenuwstelsel of de release van histamine of gastrine (dwz na inname van voedsel).
- Water (H2O)
- Koolstofdioxide (CO2)
- Koolzuur (H2CO3), (protonen (H + ionen) en waterstofcarbonaat ionen (H2CO3-)
Er zijn drie fasen in maagsecretie: 1. hoofd fase (cephale-fase): hier wordt de stimulans voor de productie van zoutzuur bepaald door de nervus vagus, dwz uiteindelijk de aanblik, smaak or geur Van voedsel. 2. maagfase (maagfase): de vorming van zoutzuur wordt gestimuleerd door de stretching van de maag door het ingenomen voedsel en speciale ingrediënten zoals kruiden of eiwitten.
3. intestinale fase (intestinale fase) Het is als het ware een negatief feedbackmechanisme waardoor enzymen zijn vrijgelaten uit de twaalfvingerige darm wanneer de voedselbrij daarheen is gemigreerd, wat uiteindelijk de productie van maagzuur beperkt. Afgezien van de belangrijkste functie, namelijk het denatureren (splitsen) van eiwitten en dus de vertering van eiwit, maagzuur activeert het enzym pepsinogeen tot pepsine, dat dan ook in staat is om eiwitbindingen te splitsen. Daarnaast is maagzuur er om micro-organismen te doden met zijn lage pH-waarde van 1 tot 1.5 op een lege maag en 2 tot 4 op een volle maag.
Naast maagzuur bevat maagsap nog andere stoffen die essentieel zijn voor de spijsvertering. Deze omvatten bijvoorbeeld een groot aantal enzymen, waaronder pepsinogeen of pepsine uit de hoofdcellen van de maag, die verantwoordelijk zijn voor het afbreken van eiwitbindingen. Verder zijn er ook lipasen die helpen bij de vertering van voedingsvetten.
Belangrijk is ook de intrinsieke factor, die ook in de ondersteunende cellen wordt aangemaakt, die nodig is voor een goede opname van vitamine B12 in de dunne darmen vormt er een complex mee dat de vitamine beschermt tegen vernietiging door maagzuur. Een ander belangrijk onderdeel van maagsap is slijm. Mucines worden onder meer geproduceerd in oppervlaktecellen en secundaire cellen.
Deze bedekken de gehele binnenwand van de maag en beschermen deze tegen verteerbaarheid door maagzuur. Bicarbonaat, dat ook door de oppervlaktecellen wordt aangemaakt, levert een belangrijke bijdrage aan de bescherming tegen maagzuur. Als de beschermende slijmlaag van de maag wordt aangetast door bepaalde factoren zoals: zuurgraad kan leiden tot oververzuring, waarbij de cellen van de maagwand worden aangevallen door het maagzuur, wat kan leiden tot het ontstaan van gastritis.
In het geval van een aangevallen maag slijmvlies, de ontwikkeling van maag kanker heeft ook de voorkeur. Het is ook mogelijk dat als de onderste slokdarmsfincter niet goed functioneert of als er een overproductie van maagzuur is, deze de slokdarm kan binnendringen, wat leidt tot een brandend pijn, ook gekend als Maagzuur. Permanente schade aan het oppervlak van de slokdarm leidt tot de zogenaamde reflux Om de afscheiding van maagzuur te beperken valt men meestal terug op zogenaamde protonpompremmers zoals Omeprazol®, die het transport van H + -ionen uit de cellen in het maaglumen en daarmee de vorming van van zoutzuur.
Ze worden beide gebruikt voor ontsteking van het maagslijmvlies en Maagzuur. De voorwaarde van onvoldoende of volledig ontbrekende productie van maagsap wordt achylya genoemd. Deze ziekte ontwikkelt zich meestal in de context van complicaties van maagcarcinoom.
Omdat er geen adequate spijsvertering meer kan plaatsvinden, hebben de getroffenen last van recidiverend diarree en (vanwege het gebrek aan opname van de intrinsieke factor en dus van vitamine B12, wat belangrijk is voor de vorming van rode bloed cellen) bloedarmoede (pernicieuze anemie).
- Consumptie van alcohol
- Zeker pijnstillers (bijv. Ibuprofen®)
- Voedselcomponenten zoals tannines (bijv. In koffiebonen)
- Scherpe kruiden
- Infectie met de bacterie Helicobacter pylori
