Anti-epileptica - ook bekend als anticonvulsiva - zijn medicijnen die worden gebruikt om te behandelen epilepsie (toevallen). Bovendien worden ze profylactisch gebruikt als migraine therapeutica en ook in pijn beheer. De eerste anti-epileptica werden al in 1912 getest.
Wat zijn anti-epileptica?
Anti-epileptica worden gebruikt om te behandelen epilepsie en profylactisch als een migraine behandeling. Anti-epileptica drugs zijn chemisch-farmaceutische geneesmiddelen die voornamelijk worden gebruikt om epileptische aandoeningen te behandelen. Afhankelijk van de farmacologische groep waartoe het anti-epilepticum behoort, wordt het medicijn ook voor andere aandoeningen gebruikt. Andere toepassingsgebieden zijn onder meer neuralgisch pijn, fibromyalgie, neuropathie, paresthesieën. In het geval van anticonvulsiva - als het anti-epilepticum drugs worden ook wel genoemd - er wordt onderscheid gemaakt tussen de klassieke producten en de zogenaamde nieuwe anti-epileptica. Niet elk medicijn in deze medicijngroepen is geschikt voor alle soorten aanvallen. Verschillende anti-epileptica drugs worden voorgeschreven, afhankelijk van welke hersenen regio's worden beïnvloed in een epileptische aanval en of de aanval focaal of gegeneraliseerd is (die de gehele hersenen Anti-epileptica worden voornamelijk gebruikt om de geleiding van stimuli te verminderen, evenals de neuronale prikkelbaarheid van het centrale zenuwstelsel. zenuwstelsel.
Toepassing, actie en gebruik
Anti-epileptica worden voornamelijk gebruikt om epileptische aanvallen te behandelen. Epilepsie wordt veroorzaakt door een overmatige werking van elektrische zenuwactiviteit in de hersenen Als gevolg van de overbelasting van de zenuwbanen wordt de hersenfunctie aanzienlijk verminderd. Met elke epileptische aanval, de hersenen zijn permanent beschadigd. Daarom moet epilepsie absoluut worden behandeld of voortdurend profylactisch worden behandeld met anti-epileptica. Anti-epileptica worden echter niet alleen bij epilepsie gebruikt. Ze worden gebruikt als profylaxe tijdens operaties aan de hersenen, spinal cord en wervelkolom om een aanval tijdens de chirurgische procedure te voorkomen. Vooral de laatste jaren zijn er ook anti-epileptica voor ontdekt pijn beheer. Samen met geselecteerde analgetica kan neuralgische pijn met succes worden behandeld. Andere toepassingen van anti-epileptica zijn onder meer alcohol en ontwenning van drugs en anesthesie Anti-epileptica werken rechtstreeks op de zenuwstelsel en zenuwcellen. Ze zorgen ervoor dat de zenuwgeleiding wordt geremd en de prikkelbaarheid van zenuwcellen in de hersenen wordt verminderd. Anti-epileptica hebben drie werkingsmechanismen. Ze beïnvloeden neurotransmitters (boodschappersubstanties van de zenuwstelsel De belangrijkste remming van aanvallen neurotransmitter is gamma-aminoboterzuur (GABA). Benzodiazepines en barbituraten worden gebruikt om het effect en de werkingsduur van de hersenen te vergroten neurotransmitter GABA. Anti-epileptica hebben ook een effect op natrium en calcium, die de zenuwgeleiding verhogen. Met behulp van anti-epileptica kan de opname hiervan mineralen wordt verminderd, waardoor de geleiding van impulsen en de prikkelbaarheid van de zenuwcellen worden verminderd of geblokkeerd. Een ander werkingsmechanisme van anti-epileptica is remming van verschillende enzymen in de hersenen die de geleiding en prikkelbaarheid van zenuwcellen verhogen.
Kruiden, natuurlijke en farmaceutische anti-epileptica.
Anti-epileptica behoren tot de groep van heterogene geneesmiddelen. Anti-epileptica worden ingedeeld in barbituraten, benzodiazepines, suximiden, carboxamiden en de nieuwe anti-epileptica. Barbituraten zoals fenobarbital en primodon worden gebruikt voor langdurige behandeling van epilepsie. De doseringsvorm is door middel van tablets. Benzodiazepines zoals diazepam, lorazepam, chloordiazepoxide en triazolam worden ook gebruikt voor de continue behandeling van epileptische aanvallen. De doseringsvormen zijn tablets, capsules, injecteerbaar en druppelaar solutions Barbituraten en benzodiazepinen zijn echter geen klassieke anti-epileptica. Hun daadwerkelijke toepassingsgebieden omvatten de behandeling van Depressie, psychosomatische klachten, pijnaandoeningen en Angst stoornissen Van deze groepen geneesmiddelen is echter ook aangetoond dat ze succesvol zijn bij de behandeling van epilepsie. Suximides zoals fenytoïne zijn hydantoïnederivaten die worden gebruikt voor de langdurige behandeling van epilepsie. Fenytoïne heeft een brede werkingsmechanisme en is geschikt voor milde vormen van epilepsie, evenals voor grand mal-aanvallen en status epilepticus.Fenytoïne is beschikbaar als tablets en als injecteerbaar solutions voor acute behandeling. Carboxamiden zoals carbamazepine en oxcarbazepine worden zowel gebruikt voor de behandeling van epilepsie als bij pijntherapie De toedieningsvormen zijn tabletten, retardtabletten en injectie solutions Agenten van 1e keus voor continu therapie zijn carbamazepinevalproaat diazepam, lorazepam In geval van intolerantie of interactie met andere geneesmiddelen, fenobarbitalworden gewoonlijk ethosximide en fanytoïne gebruikt. De zogenaamde nieuwe anti-epileptica gabapentine, lamotrigine, tiagabine, topiramaat en vigabatrine, worden gebruikt als aanvullende therapeutische middelen in combinatie met andere anti-epileptica.
Risico's en bijwerkingen
Veel anti-epileptica hebben een kalmerend effect, vooral de groep van benzodiazepinen en barbituraten. Daarom is speciale voorzichtigheid geboden, vooral bij het besturen van voertuigen of het bedienen van machines. Anti-epileptica mogen tijdens de behandeling niet worden ingenomen zwangerschap omdat is aangetoond dat ze de embryo- Daarom moet u voorzichtig zijn om dit te vermijden zwangerschap Omdat anti-epileptica het effect van verminderen hormonale anticonceptiva (pil, driemaandelijkse injectie, Implanon), is het essentieel om aanvullende anticonceptiemethoden te gebruiken, zoals condooms te voorkomen zwangerschap Anti-epileptica hebben een bijzonder intens effect op de hart- en zijn functie. Als hart- ziekte, lever disfunctie evenals nier ziekte aanwezig is, mogen anti-epileptica niet worden ingenomen. Andere bijwerkingen zijn onder meer gewichtstoename of -verlies, huiduitslagjeuk, wankel lopen, coördinatie aandoeningen, slapeloosheid, spraakstoornissen, onvrijwillige bewegingen, gingivitis, misselijkheid, braken en bindweefsel aandoeningen. Sinds interacties met andere medicijnen komen vaak voor, raadpleeg dan uw arts en apotheker als u andere medicijnen gebruikt, inclusief homeopathische medicijnen. Bij gebruik van anti-epileptica is het noodzakelijk om regelmatig te laten controleren bloed levels.
Interacties met andere medicijnen
Anti-epileptica kunnen de afbraak van andere medicijnen versnellen. Het volgende wordt beïnvloed: anticonceptiepillen, antidepressiva, valproïnezuur, ciclosporine, neuroleptica De volgende geneesmiddelen remmen de afbraak van anti-epileptica, zodat een overdosis of vergiftiging kan optreden: antibiotica zoals erythromycine en troleandromycine, loratadineproteaseremmers (hiv-behandeling), viloxazine, verapamil, Etc.
Anti-epileptica mogen niet samen met grapefruitsap worden ingenomen, omdat de ingrediënten de afbraak van anti-epileptica remmen. Kruidengeneesmiddelen zoals Sint-janskruid mag ook niet worden ingenomen met anti-epileptica, aangezien deze ook het effect van het medicijn sterk verminderen. vitaminen en mineralen zoals calcium en magnesium kan de effectiviteit van anti-epileptica verminderen. Het anti-epileptische medicijn carbamazepine mag niet worden ingenomen met het anti-epilepticum fenytoïne omdat ze elkaars effectiviteit verminderen.
