Vaginale afscheiding, vaginale afscheiding zijn termen voor alledaagse gebeurtenissen van vocht en afscheiding in het gebied van de vrouwelijke voortplantingsorganen (vagina).
Oorzaken
Vaginale afscheiding is een term voor het alledaagse voorkomen van vocht en afscheiding in het gebied van de vrouwelijke voortplantingsorganen (vagina). Ze zijn afkomstig van afscheidingen die een grote verscheidenheid aan kenmerken kunnen aannemen: puur witachtig, als het ware melkachtig, glazig of glasachtig-melkachtig, etterig, etterig-slijmerig, etterig-waterig, gelig, schuimig, groenachtig of roodachtig. De hoeveelheid secretie verandert. Soms is het maar licht, maar vaak hebben vrouwen zo'n zware afscheiding dat ze constant last hebben van niet alleen het gevoel van vocht alleen, maar ook van onaangename begeleidende symptomen zoals pijn, brandend, ulceratie, en pijn. De geur kan flauw, licht zoet of zelfs onwelriekend, zelfs stinkend zijn. Het is begrijpelijk dat vrouwen zich bij het verschijnen van dergelijke symptomen tot de gynaecoloog wenden om van hun ongemak te worden ontheven. Hulp is echter alleen mogelijk als de oorzaak van deze verschillende afscheidingen wordt gezocht, als de werkelijke bron van de afvoer kan worden bepaald. De afscheiding vindt voornamelijk plaats in het gebied van de onderste geslachtsdelen, namelijk in het cervicale kanaal, in de vagina of vagina en in de vestibule van de vagina. Maar niet altijd de hele sectie wordt beïnvloed, vaak zijn alleen de afzonderlijke delen de werkelijke oorzaak van ontlading en hebben ze invloed op de andere gebieden. Hier zullen we de belangrijkste bronnen van afscheiding en hun waarschijnlijke oorzaken bespreken.
Symptomen, klachten en tekenen
Ongewone vaginale afscheiding en jeuk, gecombineerd met brandend in het vaginale gebied, dit kunnen tekenen zijn van een infectie of ontsteking. Brandend bij toiletbezoek of pijn tijdens seks eveneens aangeven vaginale flora dat is uit evenwicht Afhankelijk van de ziekteverwekker kunnen er andere symptomen optreden. Als de vaginale afscheiding dun en lichtgrijs is, Bacteriële vaginose wordt vermoed. De vagina voelt ondanks de verhoogde afscheiding droog aan. Als een onaangename tot stinkende intieme geur van vis wordt toegevoegd, de ontsteking van de vagina door bacteriën is zeer waarschijnlijk. Witte, kruimelige vaginale afscheiding, in combinatie met ernstige jeuk, duidt op een schimmelinfectie. De ontlading doet dat meestal niet geur in vaginale mycose (aantasting door gist). In sommige gevallen kan het echter een ietwat zure geur krijgen. Als parasieten (trichomonaden) zijn de trigger voor de ontsteking, er is een gelige afscheiding. Soms is de vaginale afscheiding ook groenachtig tot schuimig en ruikt het buitengewoon onaangenaam. Soms is er pijn in de onderbuik die niet precies kan worden toegeschreven. Als het vaginale entree wordt aangetast door blaasjes die veel pijn doen, de oorzaak is waarschijnlijk a herpes virale infectie Als vaginitis onbehandeld blijft, kan de pathogenen kan zich verspreiden naar de baarmoeder en eierstokken en verdere ziekten veroorzaken.
Oorsprong
Een van de belangrijkste bronnen van afscheiding is het cervicale kanaal. Dit kanaal, ongeveer twee tot drie centimeter lang, is bekleed met huid rijk aan klieren, hoewel het aantal klieren en ook hun omvang van persoon tot persoon varieert. Ze zijn daarentegen allemaal voorzien van een slijmvormende deklaag. Dit slijmvlies in de hals produceert constant slijm, dat nauw verband houdt met een aantal biologische processen. Onder normale omstandigheden wordt de substantie die uit het cervicale kanaal stroomt, niet in een zodanige hoeveelheid geproduceerd dat het bij de vrouw het gevoel van afscheiding of fluor, zoals het in technische taal wordt genoemd, opwekt. Er ontstaan echter vaak aandoeningen in de hals die de vorming van slijm verhogen en zo bronnen van afscheiding worden. De oorzaken hiervan zijn legio. Deze omvatten littekens van de hals veroorzaakt door de bevalling, wanneer de wonden slecht genezen na de bevalling. Er vormen zich littekenstrengen en het oorspronkelijk buisvormige, gladde cervicale kanaal vertoont duidelijke tranen, zodat de gevoelige klierklier slijmvlies Soortgelijke verschijnselen doen zich voor wanneer het slijmvlies van het cervicale kanaal, dat is doordrongen van klieren, het oppervlak van de baarmoederhals inneemt dat in de vagina uitsteekt, hetzij congenitaal, hetzij als gevolg van een bevalling. Zelfs dan worden de gevoelige kliercellen blootgesteld en reageren - geïrriteerd door de vreemde omgeving - met verhoogde slijmproductie. Deze verhoogde afscheiding is echter over het algemeen nog aanvaardbaar en blijft binnen bepaalde grenzen. Alleen wanneer de blootgestelde, gemakkelijk kwetsbare slijmvliezen extra ontstoken raken, wordt een sterke, soms etterende afscheiding, die buitengewoon ongemak kan veroorzaken, merkbaar. Maar zelfs als het cervicale kanaal volledig intact is, kan verhoogde slijmafscheiding optreden. Dit komt omdat, naast chronische irritatie van de klieren als gevolg van verlopen ontstekingen in het gebied van de baarmoederhals, de klierbuizen de geprefereerde schuilplaatsen zijn voor allerlei soorten bacteriën - nerveuze en hormonale oorzaken spelen hierbij een zeer belangrijke rol.
Functie van de vagina
De klier slijmvlies in het cervicale kanaal wordt beïnvloed door de eierstok hormonen en zenuwstelsel Daarom kan de baarmoederhals worden gestimuleerd tot verhoogde secretie in zowel hyper- als hypofunctie van de eierstokklieren en verhoogde nerveuze prikkelbaarheid, vergelijkbaar met de maag bij zenuwslijmvliesontsteking. Gevoelige, gemakkelijk prikkelbare vrouwen zijn hier bijzonder vatbaar voor. Het lijdt geen twijfel dat louter seksuele ideeën en gevoelens de afscheiding van slijm kunnen vergroten, wat kan worden veroorzaakt door erotische verlangens, lezen, dromen en films. Evenzo spelen afweer tegen ongewenste partners, seksuele conflicten buiten en binnen het huwelijk en partnerschap soms een niet te onderschatten rol voor de toename van slijm en daarmee voor de ontwikkeling van het gevoel van ontslag. Er moet ook worden vermeld dat, natuurlijk, goedaardige of kwaadaardige tumoren en tumorformaties slijmachtig, waterig, etterig veroorzaken, maar in het geval van kanker meestal bloederige afscheidingen. Alleen al om deze reden zou elke vrouw een gynaecoloog moeten raadplegen wanneer ontslag optreedt, omdat alleen op deze manier een kankergezwel kan worden opgespoord.
Structuur van de vagina
Structuur van de vrouwelijke voortplantingsorganen in dwarsdoorsnede. Klik om te vergroten. De vagina (vagina) is een gespierde buis waarvan de binnenkant huid bestaat uit een dikke laag van meerdere op elkaar geplaatste lagen platte cellen (bestrating genoemd epitheel Hoewel er geen afscheidende klieren in de vaginale wand zijn, is er een witachtige, vaak meer pasteuze, soms witachtige vloeistof massa op de open plek die tegen de vaginale wand ligt zonder het gevoel van afscheiding te veroorzaken. Deze stof, voornamelijk samengesteld uit geëxfolieerde vaginale wandcellen en staaf bacteriën - de zogenaamde vaginale bacterie van Döderlein, heeft een groot biologisch belang. Het beschermt de bovenste delen van de vrouwelijke voortplantingsorganen (baarmoeder, eileiders, buikholte) tegen het binnendringen van pathogeen kiemen van buitenaf. Dit gebeurt met behulp van melkzuur, een relatief sterk zuur gevormd door de Döderlein-bacterie uit de suiker aanwezig in de geëxfolieerde cellen. Deze zuurbescherming kan echter door verschillende oorzaken worden verstoord of zelfs onderbroken. Er kan bijvoorbeeld een grote hoeveelheid alkalisch slijm uit het cervicale kanaal in de vagina stromen en tegelijkertijd het gevormde zuur herhaaldelijk verzwakken. Buitenlands kiemen (pus kiemen) kunnen ook de vagina (vagina) binnendringen, hetzij door een slechte sluiting entree, zoals kan voorkomen na de bevalling, biedt geen weerstand, of doordat de bacterie de vagina binnendringt met o.a. irrigatievloeistoffen of ringen om te herstellen baarmoederverzakking en verzakking. Onder dergelijke omstandigheden vermenigvuldigt de vaginale inhoud zich en stroomt ook meer uit de vagina, waardoor de vrouw het gevoel van afscheiding krijgt. De meer onschadelijke veranderingen van de vagina die tot nu toe zijn beschreven, staan in contrast met die welke gepaard gaan met gelijktijdige vaginitis. De afscheiding is dan meestal dun, waterig of etterig, soms zelfs bloederig.
Vaginitis en afscheiding
Deze soms onaangenaam ruikende afscheiding veroorzaakt het gevoel van scherpte of branderigheid en vervuilt de uitwendige geslachtsorganen en dus ook het ondergoed.Microscopisch onderzoek heeft aangetoond dat deze afscheiding geen Döderlein-bacteriën meer bevat (melkzuur bacteriën), maar bevat in plaats daarvan massa's pathogene pus ziektekiemen en een groot aantal witte bloed cellen, waaruit blijkt dat de binnenvallende vreemde ziektekiemen de overhand hebben gekregen en een ontsteking hebben veroorzaakt. Als gevolg hiervan is de vaginale wand ook erg rood, opgezwollen door ontstekingen en erg gevoelig voor pijn. De oorzaken van dit ziektebeeld zijn net zo divers en vaak helemaal niet te achterhalen. Het is echter zeker dat in ieder geval de activiteit van de eierstokken speelt daarin een grote rol, omdat het de functie van de vaginawand reguleert. Bijgevolg stoornissen in de eierstokken kan - in negatieve zin - het vaginale afweermechanisme beïnvloeden. Daarnaast natuurlijk allerlei pus ziektekiemen, evenals gonokokken, zijn belangrijk voor de ontwikkeling van een dergelijke ziekte. De pathogenen van zeer aanhoudende en pijnlijke vaginitis worden ook beschouwd als kleine flagellaten, zogenaamde trichomonaden, en spruw schimmels - dezelfde ziekteverwekker die niet zelden witte coatings in de mond van jonge kinderen. Ze maken zichzelf vooral onaangenaam merkbaar door sterke jeuk en verbranding. De ontstekingen kunnen uitgroeien tot ulceratie, wat de behandeling natuurlijk moet bemoeilijken. Niet alleen de interne, maar ook de externe geslachtsorganen bestaande uit plooien en uitstulpingen, vleien majora en minora, kunnen afscheiding veroorzaken. De huid en slijmklieren die in de uitstulpingen aanwezig zijn, scheiden talg, vet, slijm en zweet af en beschermen de weefsels tegen uitdroging, neerdalende urine, enz. Deze afscheidingen zijn normaal gesproken zo klein dat er geen gevoel van vocht ontstaat. Hun toename en verandering leidt echter ook tot ontslag. In dit proces wordt het zintuiglijke zenuwen van de uitwendige geslachtsorganen spelen een belangrijke rol, omdat ze het meest gevoelig zijn voor onregelmatige bevochtiging.
Andere ontstekingen en eczeem van de vagina.
In de meeste gevallen slagen gedetailleerde onderzoeken van de uitwendige en inwendige geslachtsorganen erin de oorzaak van de afscheiding te achterhalen, waardoor de gynaecoloog de sleutel tot zijn eliminatie Daarom is het begrijpelijk dat slijm of etterende waterige afscheiding uit de bovenste delen het delicate en gevoelige slijmvlies van de uitwendige geslachtsorganen irriteert en ontstoken. Dit geldt met name voor etterende vaginitis veroorzaakt door trichomonaden en spruw schimmels. Het is begrijpelijk dat het ook gaat om de opening van de externe urethra, wat meestal resulteert in pijn tijdens het urineren. Bij zware, bijtende ontladingen, ontstekingen en eczeem kan zelfs voorkomen op de aangrenzende huid en dijen, wat het klinische beeld aanzienlijk compliceert. Maar de uitwendige geslachtsorganen kunnen ook afzonderlijk ontstoken raken, bij vrouwen van alle leeftijden. Oorzaken kunnen in dit geval zijn onreinheid, verminderde weerstand bij ernstige algemene ziekten en chemische of mechanische prikkels. Ten slotte wordt het gevoel van vocht op de uitwendige vrouwelijke geslachtsorganen ook veroorzaakt door abnormaal sterke afscheiding van de daar aanwezige slijmklieren. Deze klieren worden sterk beïnvloed door de zenuwstelsel, zodat stemmingen, nervositeit of seksuele opwinding verantwoordelijk kunnen zijn voor een afscheiding.
Complicaties
Vaginitis met vaginale afscheiding kan verschillende complicaties veroorzaken. Als de ontsteking zich uitbreidt naar de baarmoederhals, kan dat leiden tot ontsteking van de eileiders en eierstokken. Dit kan leiden naar onvruchtbaarheid or buitenbaarmoederlijke zwangerschap en vervolgens verdere complicaties veroorzaken. Tijdens geslachtsgemeenschap bestaat er een risico op infectie van de partner. Als vaginitis optreedt tijdens zwangerschap, het kan ook vroegtijdige bevalling of voortijdige breuk van de vliezen veroorzaken. In de meest ernstige gevallen leidt vaginitis tot miskraam Af en toe verspreidt de pathogeen colpitis zich naar het kind en veroorzaakt vervolgens ernstig volksgezondheid complicaties bij het kind. De vaginale afscheiding kan leiden tot ontsteking en af en toe een Urineweginfectie Het gaat ook gepaard met ernstig ongemak. Bij de behandeling van vaginitis met vaginale afscheiding komen de risico's voort uit de antibiotica voorgeschreven. Deze kunnen verschillende bijwerkingen en allergische reacties veroorzaken. Typisch zijn bijvoorbeeld klachten van het maagdarmkanaal, hoofdpijn en pijn in de ledematen, huidirritatie en, zelden, schade aan de lever en nieren. onjuist gebruikt huismiddeltjes kan ook problemen veroorzaken en kan de vaginale omgeving verder irriteren.
Wanneer moet je naar een dokter?
Vaginale afscheiding is in de regel natuurlijk en vereist daarom geen medische behandeling. Het is ook normaal dat vaginale afscheiding in de loop van de menstruatiecyclus van consistentie en intensiteit verandert. Meestal is echter actie vereist als de afscheiding plotseling een andere kleur krijgt of een merkbare geur heeft. Bij sommige bacteriële infecties of schimmelinfecties bestaat de mogelijkheid van spontane genezing zonder medische behandeling. Als de vaginale afscheiding roze of bruinachtig wordt, kan dit wijzen op de implantatie van een embryo- in de baarmoeder, het aanstaande begin van menstruatie or ovulatie Om deze reden is het soms raadzaam om een paar dagen te wachten voordat u een arts raadpleegt. Als er ook een ontsteking of andere symptomen zijn, zoals pijn en jeuk, moet zo snel mogelijk een specialist worden geraadpleegd. Zelfbehandeling is niet aan te raden. Bij jonge meisjes treedt vaginale afscheiding voor het eerst enige tijd voor de eerste menstruatie (menarche) op. Dit is een natuurlijk proces. Voor de zekerheid kan dit echter worden opgehelderd met een gynaecoloog. Een bezoek aan de dokter is niet absoluut noodzakelijk, maar vaak wel aan te raden bij sterke of zwakke vaginale afscheiding. Deze klachten zijn meestal niet gerelateerd aan ziekten, maar de gynaecoloog kan preparaten voorschrijven die ze verlichten.
Behandeling en therapie
Deze verscheidenheid aan oorzaken maakt het onmogelijk om de afvoer vanuit een uniform oogpunt te beoordelen. Dit resulteert in de noodzaak om de oorzaak of bron van de abnormale afvoersubstantie in elk afzonderlijk geval te onderzoeken, rekening houdend met de algehele persoonlijkheid (emotioneel leven, voorwaarde van de zenuwstelsel, algemene ziekten) van een persoon. In de meeste gevallen helpt het exacte onderzoek van de uitwendige en inwendige geslachtsdelen en organen en het microscopisch onderzoek van de afscheidingen om de oorzaak van de afscheiding te identificeren, die de gynaecoloog vervolgens de sleutel tot zijn eliminatie Uit het bovenstaande is duidelijk dat er geen algemene remedie is voor vaginale afscheiding en ook de behandeling maatregelen moet verschillend zijn afhankelijk van het type of de oorzaak van de ontlading. In elk geval is het echter belangrijk om de bron van de fluor te identificeren en te elimineren en de goede werking van de voortplantingsorganen en de normale structuur van de vaginale wand te herstellen. Zoals reeds vermeld, is het vinden van de oorzaken aanzienlijk gecompliceerd, ten eerste door hun veelvoud en ten tweede door het feit dat ze buiten de voortplantingsorganen kunnen liggen. Laten we denken aan algemene ziekten, zoals cirrose van de lever, suikerziekte, Ziekte van Graves, infectieziekten en pathologische zenuwaandoeningen, die ook kunnen worden beschouwd als oorzaken van afscheiding. Dit alles bemoeilijkt natuurlijk ook de behandeling, die altijd individueel moet zijn en geen generalisatie mogelijk maakt. Volledig succes is daarom alleen zeker als de patiënt alle medische instructies opvolgt en het geduld niet verliest tijdens de doorgaans langdurige behandeling.
Wat u zelf kunt doen
Vaginale afscheiding en vaginitis is geen ongebruikelijk probleem dat vaak goed kan worden behandeld met zelfhulp. Voorwaarde is een nauwkeurige diagnose door de arts. Als dit eenmaal is gebeurd, kan zelfhulp door de vrouw in veel gevallen een ander bezoek aan de dokter vervangen als het uiterlijk weer oplaait. De afscheiding en ontsteking hebben meestal een bacteriële onbalans gemeen. De omgeving die natuurlijk is in de vagina kan er vaak goed mee hersteld worden melkzuur bacteriën. Zetpillen of tablets die in de vagina worden ingebracht, zijn hiervoor beschikbaar. Als alternatief een tampon bedekt met natuurlijk yoghurt is een goede hulp. Het koelt ook het weefsel af, dat vaak rood wordt door de infectie. Jeuk kan op deze manier ook vaak op een volledig natuurlijke manier worden verlicht. Hygiëne is belangrijk als het gaat om vaginale afscheiding. Maar veel vrouwen overdrijven het in deze context en maken de vaginale omgeving nog meer van streek door agressieve reinigingsmiddelen te gebruiken. Milde reiniging, bij voorkeur met lauwwarm water alleen, is hier volledig voldoende. Daarnaast dient men er bij toiletbezoek op te letten dat het vegen met het papier altijd vanuit de vagina in de richting van de anus en niet andersom. Wasgoed kan het beste op hoge temperaturen worden gewassen en natuurlijk dagelijks worden verschoond.
