Onder de informele term vaginale mycose (synoniemen: vaginale mycose, vaginale mycose, vaginale soor, soorvaginitis of ook soorkolpitis) verstaat men een infectieziekte van de vrouwelijke vagina door een schimmel van het geslacht Candida (meestal Candida albicans). Naar schatting krijgt ongeveer driekwart van alle vrouwen minstens één keer in hun leven een dergelijke schimmelinfectie. Dit maakt vaginale mycose een van de meest voorkomende geslachtsziekten, maar gelukkig is het meestal gemakkelijk te behandelen en geneest het zonder blijvende schade.
In de meeste gevallen wordt een vaginale mycose veroorzaakt door de gist schimmel Candida albicans, zeldzamer door andere schimmels van hetzelfde geslacht. Candida albicans wordt bij een groot aantal vrouwen op het slijmvlies van de vagina aangetroffen en maakt daarom ook bij sommige gezonde personen deel uit van de natuurlijke vaginale flora. Onder normale omstandigheden kunnen deze schimmels zich echter niet verspreiden.
Dit komt omdat de vaginale omgeving erg specifiek is. De natuurlijke vaginale flora wordt voornamelijk gekenmerkt door een zure pH-waarde (normaal tussen 4.0 en 4.5). Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door de lactobacillen (melkzuur bacteriën) en maakt het moeilijk voor schimmels en andere pathogenen om zich in de vagina te nestelen en zich te vermenigvuldigen.
Als deze flora klopt en die van de vrouw immuunsysteem goed functioneert, is het zeer onwaarschijnlijk dat ze vaginale mycose zal ontwikkelen. Er zijn echter enkele factoren die de immuunsysteem. Deze omvatten verschillende onderliggende ziekten, bijvoorbeeld aangeboren immuunafwijkingen, kanker suikerziekte mellitus 에이즈 of het gebruik van breedspectrum antibiotica en andere medicijnen zoals cortisone.
Naast aandoeningen van de immuunsysteemkunnen veranderingen in de gezonde vaginale omgeving ook de ontwikkeling van een vaginale schimmelinfectie bevorderen. Dergelijke schommelingen in de pH-waarde kunnen onder andere worden veroorzaakt door hormonale veranderingen zoals zwangerschap, menstruatie, menopauze, puberteit, stress bij het nemen de anticonceptiepil, onjuiste intieme hygiëne (vooral het overmatig gebruik van vaginale irrigatie of intieme sprays werpt de vaginale omgeving uit evenwicht), bepaalde voorbehoedsmiddelen (bijv. zaaddodende crèmes, schuimzetpillen) of glijmiddelen. Daarnaast externe invloeden zoals geslachtsgemeenschap (als de partner besmet is), onjuist gedrag na stoelgang (men dient altijd achterwaarts vanuit de vagina te vegen om te voorkomen kiemen uit de darmen van het bereiken van de vagina), het delen van linnengoed of handdoeken, het bezoeken van openbare voorzieningen zoals zwemmen zwembaden of sauna's, het dragen van kleding die te strak en ondoordringbaar is voor lucht (kleding gemaakt van synthetische materialen is bijzonder gevaarlijk) kan ook vaginale schimmelinfectie veroorzaken.
Onder normale omstandigheden kunnen deze schimmels zich echter niet verspreiden. Dit komt door het feit dat er een heel specifieke omgeving in de vagina is. De natuurlijke vaginale flora wordt voornamelijk gekenmerkt door een zure pH-waarde (normaal tussen 4.0 en 4.5).
Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door de lactobacillen (melkzuur bacteriën) en maakt het moeilijk voor schimmels en andere pathogenen om zich in de vagina te nestelen en zich te vermenigvuldigen. Als deze flora correct is en het immuunsysteem van de vrouw goed functioneert, is het zeer onwaarschijnlijk dat ze vaginale mycose zal ontwikkelen. Er zijn echter enkele factoren die het immuunsysteem kunnen verzwakken.
Denk bijvoorbeeld aan verschillende onderliggende ziekten of het gebruik van breedspectrum antibiotica en andere medicijnen zoals cortisone. Naast verstoringen van het immuunsysteem kunnen veranderingen in de gezonde vaginale omgeving ook de ontwikkeling van een vaginale schimmelinfectie bevorderen. Dergelijke schommelingen van de pH-waarde kunnen worden veroorzaakt door hormonale veranderingen zoals.
- Aangeboren immunodeficiënties,
- Kanker
- Diabetes mellitus
- 에이즈
- Zwangerschap,
- Tijdens de menstruatie
- In de menopauze
- In de puberteit
- Bij het gebruik van de anticonceptiepil
- Spanning
- Onjuiste intieme hygiëne (vooral het overmatig gebruik van vaginale spoelingen of intieme sprays brengt de vaginale omgeving evenwicht)
- Bepaalde voorbehoedsmiddelen (bijv. Zaaddodende crèmes, schuimzetpillen) of glijmiddelen.
- Geslachtsgemeenschap (als de partner besmet is),
- Verkeerd gedrag na stoelgang (men moet altijd achterwaarts uit de vagina vegen om te voorkomen dat ziektekiemen uit de darm de vagina bereiken)
- Gezamenlijk gebruik van linnengoed of handdoeken,
- Het bezoeken van openbare voorzieningen zoals zwembaden of sauna's
- Te nauwsluitende, luchtondoorlatende kleding (kledingstukken van synthetische materialen zijn bijzonder gevaarlijk) veroorzaken vaginale schimmelinfectie.
Een schimmelinfectie in het lichaam treedt vaak op als het immuunsysteem verzwakt is. In de meeste gevallen is het mondslokdarm en genitale gebied, evenals de vagina, worden aangetast. Ziekten zoals suikerziekte, kanker of HIV kan een verzwakt immuunsysteem veroorzaken.
Maar ook zwangerschap of een eerdere therapie met een antibioticum kan vaginale mycose veroorzaken. Het antibioticum vernietigt het melkzuur bacteriën van de vaginale flora. Deze bacteriën bouwen een beschermend laagje op in het slijmvlies en zijn verantwoordelijk voor het in stand houden van de vaginale omgeving.
Het antibioticum vernietigt ook de beschermende laag en maakt het gemakkelijker voor schimmels om zich snel te vermenigvuldigen in een warme en vochtige vaginale omgeving. Hoe langer een antibioticum wordt ingenomen, hoe groter de kans dat zich een vaginale schimmel ontwikkelt. In de meeste gevallen is de schimmel goed te behandelen met een vaginale mycose-remedie en zal deze niet meer verschijnen na stopzetting van het antibioticum.
Een reden voor het eerste of algemene optreden van vaginale mycose kan het nemen van zijn de anticonceptiepil. Het nemen van de pil voorziet het lichaam van hormonen. De toename van hormonen, vooral met oestrogeenbevattende pillen, veroorzaakt een verandering in de vaginale omgeving vergelijkbaar met die welke optreedt tijdens zwangerschap.
De schimmels die doorgaans in de vaginale flora worden aangetroffen, vermenigvuldigen zich onder hoge oestrogeenspiegels. De infectie kan gemakkelijk worden behandeld met een antischimmelmiddel. Als de schimmel ondanks behandeling niet verdwijnt of terugkomt, moet de arts overwegen de pil te veranderen of een lagere dosering te geven.
Er zijn verschillende tekenen en symptomen die erop kunnen wijzen en het waarschijnlijk maken dat de vagina is geïnfecteerd met een schimmel. Het meest voorkomende en verontrustende symptoom is ernstige jeuk. Jeuk komt voornamelijk voor in het gebied van de vleien en / of op de entree naar de vagina.
De schimmel kan zowel de externe als de interne vrouwelijke geslachtsdelen aantasten. Andere veel voorkomende symptomen zijn een branderig gevoel bij het plassen en pijn tijdens of na geslachtsgemeenschap. De afvoer wordt meestal ook gewijzigd.
Kenmerkend is een verhoogde, wit-gelige en kruimelige afscheiding. Meestal echter geurloos. tevens de slijmvlies op de vagina kunnen witte afzettingen hebben.
Niet alle tekenen en symptomen hoeven gelijk of gelijktijdig te voorkomen. Als er ondanks de therapie geen verlichting van de symptomen is, moet een arts worden geraadpleegd voor opheldering. Het belangrijkste symptoom van vaginale mycose is vaak hevige jeuk, die soms beperkt blijft tot de binnenkant van de vagina, maar meestal het hele primaire uitwendige geslachtsorgaan (de schaamstreek of vulva) aantast.
Dit is ook het gebied waar a brandend gevoel kan optreden. De geïnfecteerde huid is vaak rood en / of gezwollen, wat een teken is van een bestaande ontsteking. Een ander kenmerkend kenmerk is een uitstroom uit de vagina (fluor vaginalis), die meestal kruimelig, witachtig en geurloos is.
Witte afzettingen op het slijmvlies zijn ook mogelijk, die niet kunnen worden verwijderd. Soms zijn er meer ernstige huidafwijkingen (bijv. Puisten of eczeem), die zich zelfs naar de dijen kan verspreiden. Omdat de getroffen gebieden er pijnlijk uitzien, kunnen sommige patiënten extra last krijgen pijn bij het urineren of tijdens geslachtsgemeenschap.
Een ander kenmerkend kenmerk is een uitstroom uit de vagina (fluor vaginalis), die meestal kruimelig, witachtig en geurloos is. Witte afzettingen op het slijmvlies zijn ook mogelijk, die niet kunnen worden weggeveegd. Soms zijn er meer ernstige huidafwijkingen (bijv. Puisten of eczeem), die zich zelfs naar de dijen kan verspreiden.
Omdat de getroffen gebieden er pijnlijk uitzien, kunnen sommige patiënten extra last krijgen pijn bij het urineren of tijdens geslachtsgemeenschap. een symptoom van vaginale mycose (vaginale candidiasis) kan een verandering in de afscheiding zijn (fluor vaginalis). Dit kan meer zijn en in kleur en consistentie verschillen van normaal. In de regel is de vaginale mycose-afscheiding echter reukloos.
In de meeste gevallen is het effluent geelachtig wit van kleur en heeft het een kruimelige consistentie. Veel patiënten omschrijven het effluent dan als "cottage cheese-achtig". De geur van het effluent verandert meestal niet in het geval van vaginale mycose (vaginale candidiasis).
Als u echter een stinkende afscheiding opmerkt, moet deze door een gynaecoloog worden onderzocht. Dit kan een aanwijzing zijn voor een bacteriële infectie, die in ieder geval met medicatie door een arts moet worden behandeld. Hier vindt u gedetailleerde informatie over het onderwerp: Vaginale afscheiding Een ander symptoom van vaginale mycose (vaginale candidose) kan pijn zijn.
Veel patiënten beschrijven vooral sterk brandend gevoel. Er kan ook zijn pijn bij het urineren, vergelijkbaar met die van een ontsteking van de urinewegen. Tijdens een schimmelinfectie is pijn tijdens geslachtsgemeenschap ook vaak merkbaar.
Om de partner niet te infecteren, moet de geslachtsgemeenschap worden gewacht tot de vaginale schimmel is genezen. Een vaginale mycose veroorzaakt bijna altijd hevige jeuk. Meestal jeukt het voordat roodheid en zwelling van de vagina optreden.
Een vaginale mycose kan echter ook worden opgespoord zonder storende symptomen te veroorzaken. Vervolgens koloniseert de schimmel de vaginale flora slechts in kleine hoeveelheden. De gist schimmel veroorzaakt niet altijd symptomen zoals jeuk, brandend of pijn.
Dit komt doordat schimmels en bacteriën tot de normale vaginale flora behoren en niet gevaarlijk zijn. Ze kunnen ook van nature voorkomen in de mond en spijsverteringskanaal. Overmatige intieme hygiëne of een verzwakt immuunsysteem bij chronische ziekten of medicatie kan leiden tot een onbalans in de vaginale flora.
Door de warme en vochtige omgeving vermenigvuldigen schimmels zich en kunnen ze ongemak veroorzaken. Mensen die lijden aan een ziekte die het immuunsysteem verzwakt, hebben een grotere kans om besmet te raken met een schimmel. Ook de inname van bepaalde medicijnen kan hiertoe leiden.
Als de partner een schimmel heeft in het genitale gebied, a condoom moet worden gebruikt om overdracht te voorkomen. Bovendien moeten handdoeken en ondergoed regelmatig worden verschoond en warm worden gewassen, omdat de schimmel zich daar kan nestelen en herhaalde infecties kan veroorzaken. Het is ook mogelijk om een schimmelinfectie op te lopen na een te lang verblijf in een zwemmen zwembad.
Dit komt doordat het chloor de vaginale flora aantast en de groei van schimmels bevordert. Omdat vaginale mycose geen geslachtsziekte is en door het lichaam zelf wordt veroorzaakt, is het zelden besmettelijk en wordt het zelden via geslachtsgemeenschap overgedragen. De schimmel kan zich het beste vermenigvuldigen in een vochtige en warme omgeving, zoals in de vagina.
Omdat het mannelijke lid nogal droog is en meer in contact komt met lucht, heeft de schimmel weinig gelegenheid om zich daar voort te planten en zich te vestigen. Daarom komt het zeer zelden tot een infectie met een schimmel, die dan in de volksmond penisschimmel wordt genoemd. Vaak blijft de schimmelinfectie bij mannen echter onopgemerkt en verloopt zonder symptomen.
De schimmelinfectie van de vagina is geen seksueel overdraagbare aandoening en kan daarom strikt genomen niet worden overgedragen. De schimmel wordt veroorzaakt door een verstoring van de vaginale flora. Door een verandering in de omgeving heeft de schimmel de mogelijkheid zich te vermenigvuldigen.
De oorzaak van het veranderde vaginale milieu kan verschillende redenen hebben. Een verzwakt immuunsysteem door ziektes zoals suikerziekte, infecties of stress, maar vooral ook bepaalde medicijnen antibiotica, kan verantwoordelijk zijn. Een andere veel voorkomende reden is overmatige intieme hygiëne.
Te vaak reinigen met daarnaast zeep, douchegel of spray kan de vaginale omgeving irriteren en verwarren. Het is beter om de vagina dagelijks te reinigen met normaal, lauw water. Bovendien kan een verkeerde veegtechniek in het toilet een uitstrijkje veroorzaken en zo een schimmelinfectie bevorderen.
Om een hernieuwde infectie te voorkomen, moet ondergoed regelmatig op hoge temperatuur worden gewassen om de schimmelsporen betrouwbaar te doden. Voor een diagnose van vaginale mycose is het erg belangrijk om een gedetailleerde beschrijving te maken medische geschiedenis (anamnese). De arts vraagt hier de vrouwelijke patiënten precies. Daarnaast grijpt hij alle mogelijk bestaande Grundleiden en verdere mogelijke risicofactoren voor vaginale mycose, dus bijvoorbeeld ook of de vrouw zich momenteel in een hormonale omzettingsfase bevindt. Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek.
Tijdens dit onderzoek treedt een schimmelinfectie op door de roodgekleurde, gezwollen vaginale slijmvlies en de kruimelige, witte coating is merkbaar. Om er echter achter te komen welke exacte ziekteverwekker in een bepaald geval verantwoordelijk is voor de vaginale mycose, is het noodzakelijk om een uitstrijkje van het slijmvlies te nemen. Dit betekent dat de gynaecoloog (gynaecoloog) een beetje vaginale afscheiding neemt met een wattenstaafje.
Dit uitstrijkje wordt geprepareerd en vervolgens onder de microscoop gelegd waar het wordt onderzocht op de aanwezigheid van schimmelsporen (herkenbaar aan schimmeldraden of scheutcellen). Daarnaast wordt een deel van het monster naar het laboratorium gestuurd, waar op bepaalde kweekmedia een schimmelcultuur kan worden gekweekt. Dit is soms vooral belangrijk omdat bacteriële infecties van de vagina of vleien kan vaak gepaard gaan met symptomen die sterk lijken op die van een schimmelinfectie en het is ook niet ongebruikelijk dat er gemengde infecties optreden.
Bij bartholinitis, bijvoorbeeld klieren in de vleien minora worden ontstoken door een bacteriële infectie, die tot vergelijkbare symptomen kan leiden. Omdat bacteriële infecties echter anders behandeld moeten worden, is een differentiatie van deze pathogenen absoluut noodzakelijk!
- Uw huidige klachten
- Sinds wanneer bestaan ze
- Hoe ze zichzelf uitdrukken
- Door wat mogelijk is veroorzaakt
Vaginale mycose is vooral merkbaar bij sterke jeuk.
Bovendien kan het leiden tot pijn bij het urineren of branden. Bovendien wordt vaak een sterke roodheid in het genitale gebied waargenomen. Naast een schimmelinfectie met de soort Candida albicans kunnen ook bacteriën of andere pathogenen verantwoordelijk zijn voor deze symptomen.
Om erachter te komen of het echt een vaginale schimmel is, zijn er zelftests (pH-teststrips) die thuis kunnen worden gebruikt. De test is zonder recept verkrijgbaar bij verschillende fabrikanten in apotheken. De zelftests meten de pH-waarde van de vagina.
Normaal gesproken bevindt de vaginale omgeving zich in het zure pH-bereik. Dit is nodig om de bacterie te behouden evenwicht van de vaginale flora. De test verandert van kleur bij een pH-verandering.
Afhankelijk van de fabrikant betekent dit een infectie met een schimmel of bacterie. Betrouwbaarder is echter de diagnose door een gynaecoloog. Dit moet worden geraadpleegd als de behandeling met een crème niet succesvol is geweest.
De behandeling van vaginale mycose is in de meeste gevallen relatief eenvoudig en kan vaak door de patiënt zelf thuis worden gedaan. Speciale antischimmelmiddelen, zogenaamd antimycotica, worden bijna altijd gebruikt. Veelgebruikte middelen zijn bijvoorbeeld nystatine of imidazol (inclusief miconazol of clotrimazol).
Dergelijke medicijnen zijn verkrijgbaar in de vorm van crèmes, zalven of vaginale zetpillen. Ze zijn zonder doktersrecept in de apotheek verkrijgbaar. Toch is het belangrijk om altijd de instructies op de bijsluiter nauwkeurig op te volgen en bij onduidelijkheden een arts te raadplegen.
Het is essentieel dat de behandeling in eerste instantie altijd lokaal wordt uitgevoerd. De crèmes en zalven moeten met behulp van een specifieke applicator in de vagina worden gebracht en ook op de schaamlippen worden aangebracht en, als voorzorgsmaatregel, op de anus om alle aanwezige schimmelsporen echt te bereiken. Deze procedure moet ongeveer een of twee keer per dag worden herhaald.
De vaginale tabletten (zetpillen) kunnen met een applicator of met een vinger. Deze methode wordt niet aanbevolen tijdens menstruatie, omdat het actieve ingrediënt door het ontsnappen uit het lichaam kan worden gespoeld bloed zonder eerst in werking te treden. Bij een regelmatige behandeling verbeteren de symptomen al na een paar dagen.
Afhankelijk van de werkzame stof moet de therapie echter één tot zes dagen consistent worden uitgevoerd (afhankelijk van de dosering en het soort preparaat, zie bijsluiter!) En niet worden stopgezet bij de eerste tekenen van verbetering, omdat anders individuele schimmelsporen kunnen overleven en tot een hernieuwde infectie leiden. Alleen als de therapie niet succesvol is of de infecties herhaaldelijk terugkeren, is systemische behandeling met oraal toegediende geneesmiddelen geïndiceerd. behandeling van vaginale mycosezijn er Canesten®-preparaten die zonder recept verkrijgbaar zijn bij de apotheek.
Canesten® is een combinatietherapie. Het bevat een tablet en een crème. De tablet wordt in de vagina ingebracht, waar hij 72 uur moet werken om de schimmel te bestrijden.
Het wordt aanbevolen om de tablet 's avonds voor het slapengaan in te nemen. De crème wordt aangebracht op het buitenste genitale gebied. De crème moet 1-3 keer per dag worden aangebracht gedurende minimaal 1, bij voorkeur 2 weken om de schimmel met succes te behandelen.
Zowel de tablet als de crème bevatten de werkzame stof clotrimazol. Dit wordt meestal goed verdragen. Het voordeel van Canesten is slechts een enkele toepassing van de tablet voor de behandeling van de vaginale schimmel.
Voor de behandeling van vaginale mycose er is een preparaat van het merk Vagisan®. Dit kan zonder recept in de apotheek worden gekocht. Vagisan® Myko Kombi is een eendaagse therapie voor vaginale mycose.
Het bevat een zetpil en een crème. De zetpil wordt in de vagina ingebracht waar het de schimmel bestrijdt. Het wordt aanbevolen om de zetpil 's avonds te gebruiken.
De crème wordt gebruikt om het uitwendige genitale gebied te behandelen. Om jeuk en pijn te behandelen, moet de crème gedurende minimaal een week 2 keer per dag dun worden aangebracht. Zowel de crème als de zetpil bevatten het antischimmelmiddel Clotrimazol.
Een alternatief voor antimycotica bij de behandeling van vaginale mycose zijn de zogenaamde antiseptica. Deze bevatten de werkzame stof povidon-jodium en zijn ook verkrijgbaar in verschillende doseringsvormen (crèmes, tabletten, oplossingen en zetpillen). Ze worden met name gebruikt als de infectie slechts licht ernstig is en / of zich nog in een vroeg stadium bevindt.
Het is belangrijk op te merken dat deze behandelingsmethode niet mag worden gebruikt als een patiënt een schildklier ziekte, zoals de jodium geleverd kan in een dergelijk geval tot ernstige complicaties leiden. Er zijn verschillende behandelingsopties om de vaginale mycose te behandelen. Antischimmelmiddelen, ook wel antimycotica, worden gebruikt voor therapie.
Antimycotica zijn verkrijgbaar als zetpillen, crèmes en tabletten. Meestal wordt een combinatie van crème en zetpillen aanbevolen. De crème wordt gebruikt voor het uitwendige gebied en de zetpil wordt in de vagina ingebracht.
Om vaginale mycose met succes te behandelen, moet de crème een actief ingrediënt bevatten tegen gistschimmels. Deze actieve ingrediënten zijn onder meer clotrimazol, miconazol en nystatine. Tijdens de zwangerschap moet een arts worden geraadpleegd voordat een crème wordt aangebracht.
De antischimmelmiddelen zijn zonder recept verkrijgbaar bij een apotheek. De partner moet ook worden behandeld in geval van terugkerende infecties om een hernieuwde infectie door geslachtsgemeenschap te voorkomen. Huismiddeltjes zoals natuurlijke yoghurt of karnemelk (die op de vaginale worden aangebracht slijmvlies), Döderlein-preparaten of melkzuurbacillen worden nog steeds veel gebruikt om vaginale mycose te behandelen.
De voordelen van deze vormen van therapie zijn echter zeer controversieel en er wordt aangenomen dat het gewenste effect, of helemaal niet, alleen op korte termijn kan worden bereikt. In de tussentijd wordt de co-behandeling van een partner in het kader van een schimmelinfectie van de vagina over het algemeen niet meer aanbevolen. In individuele gevallen, wanneer de infecties zeer vaak terugkeren, bestaat er echter nog steeds de neiging om de partner ook met antimycotica te behandelen om het risico op wederzijdse herinfectie te verkleinen.
Het is net zo belangrijk, vooral in de aanwezigheid van een vaginale schimmelinfectie, om ondergoed en handdoeken / washandjes regelmatig te verschonen en te wassen om herbesmetting met die van uzelf te voorkomen. kiemen. Daarnaast is het natuurlijk altijd belangrijk om een mogelijke onderliggende ziekte adequaat te behandelen om een vaginale schimmel blijvend onder controle te krijgen. U moet altijd een arts raadplegen als er enige twijfel bestaat over de diagnose, als u tegelijkertijd zwanger bent, als de symptomen niet verbeteren, zelfs niet na drie dagen constante therapie, of als de schimmelinfecties vaak terugkeren.
