De ziekte van Graves beïnvloedt de schildklier. Het behoort tot de auto-immuunziekten. Dit betekent dat zijn eigen immuunsysteem keert zich tegen het lichaam en vernietigt zo belangrijke cellen of weefsels.
In de overgrote meerderheid van de gevallen kan een karakteristieke constellatie van symptomen worden gevonden die samen voorkomen. Dit zijn struma (struma), tachycardie (tachycardie van de hart-) en een ziekte van de ogen (endocriene orbitopathie). Bij deze ziekte valt op dat vrouwen significant vaker aan de ziekte van Graves lijden dan mannen. Meestal worden mensen in de vruchtbare leeftijd getroffen.
Veroorzaken
Bij veel patiënten kan een genetische aanleg als oorzaak worden genoemd. Hierdoor breekt de ziekte uit. Daarnaast komen mensen die teveel binnenkrijgen jodium worden veel vaker getroffen dan degenen die minder vaak jodium binnenkrijgen.
Bijgevolg worden mensen uit geïndustrialiseerde landen zoals de VS vaak veel vaker getroffen. Omgevingsfactoren zoals psychische stoornissen of stress spelen ook een belangrijke rol als bijdragende oorzaken. Specifieke triggers zijn echter nog niet bekend.
Om onderscheid te maken tussen een autonoom adenoom of de ziekte van Graves, een ziekte waarmee ook wordt geassocieerd hyperthyreoïdie, een schildklier scintigrafie kan nodig zijn. Normaal voedsel zoals brood wordt nauwelijks gejodeerd. Het maakt dus helemaal niet uit om ze op te eten.
De meest gebruikelijke manier om in te nemen jodium is om er grote hoeveelheden van te nemen, maar dit wordt meestal gedaan antibiotica. Toch moet men bijvoorbeeld ook grote hoeveelheden zeeproducten en zeedieren vermijden. Dit betekent algen, maar ook mosselen of vissen.
Symptomen
De ziekte treft niet alleen andere delen van het lichaam, zoals de ogen, maar ook de schildklier zelf. In de meeste gevallen is een struma (struma) wordt gevormd en bovendien vaak een overactieve schildklier (hyperthyreoïdie). Hyperthyreoïdie alleen veroorzaakt verschillende kenmerkende symptomen, zoals slapeloosheidprikkelbaarheid, opvliegers, nervositeit, gewichtsverlies, hoewel patiënten met hyperthyreoïdie gewoonlijk een hongerige eetlust hebben en veel eten, en hart- veranderingen zoals tachycardie en boezemfibrilleren.
Bovendien worden de spieren zwakker en neemt de ontlastingsfrequentie toe. Vrouwen laten vaak nog zien menstruatiestoornissen. In ernstige gevallen onvruchtbaarheid kan zelfs voorkomen.
De struma veroorzaakt vaak een beklemming in de keel. Sommige mensen hebben zelfs het gevoel dat ze stikken omdat het struma zoveel ruimte inneemt de keel. Bovendien, slikproblemen en problemen met het dragen van een halsband komen vaak voor.
Naast haaruitval, osteoporose is ook een veel voorkomend symptoom. Als we het hebben over de symptomen van de ziekte van Graves, mogen we de psychologische effecten niet vergeten. Zoals de meeste chronische ziekten, ontwikkelen sommige patiënten psychische stoornissen zoals Depressie.
Vooral wanneer de orbitopathie optreedt, zijn veel getroffen personen, vaak vrouwen, erg getroffen, omdat de ogen zo ver uitsteken en zo dominant in het gezicht lijken. Trias betekent dat drie kenmerkende symptomen samen voorkomen. In het geval van de ziekte van Graves, zoals in het begin vermeld, zijn dit struma (struma), tachycardie hartkloppingen) en een aandoening van de ogen (orbitopathie).
Samen worden deze drie symptomen ook wel de Merseburger Triade genoemd. Het struma is meestal duidelijk zichtbaar en puilt sterk uit. De schildklier is veel groter dan normaal.
De functie hoeft echter niet te worden gewijzigd, maar kan nog steeds normaal functioneren. Het wordt meestal veroorzaakt wanneer de patiënt niet genoeg binnenkrijgt jodium en andere sporenelementen. Als de jodiuminname echter aanzienlijk te hoog is, kan er ook een struma ontstaan.
Het is belangrijk dat men de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid inneemt, niet meer en niet minder. Tachycardie is tachycardie, die voor de patiënt buitengewoon onaangenaam kan zijn. Dit is vaak de reden waarom patiënten de hele nacht niet kunnen slapen, maar vaak wakker worden, wat natuurlijk hun concentratievermogen overdag beïnvloedt.
Orbitopathie wordt verderop in de tekst uitgelegd. In verband met de ziekte van Graves komt in zeer veel gevallen een oogziekte (orbitopathie) voor. Het is een orgaanspecifieke auto-immuunziekte, wat betekent dat het beperkt is tot de ogen, tot de baan (baan).
Omdat vrouwen ook veel vaker aan de ziekte van Graves lijden, vertonen vrouwen ook veel vaker orbitopathie. Meestal zie je de ziekte in één oogopslag heel duidelijk, doordat de oogbollen opvallend uit de oogkas steken en de oogleden ver omhoog staan. De patiënten hebben daardoor wijd open ogen. Dit wordt veroorzaakt door veranderingen in de spieren en vetweefsel.
De ziekte ontstaat doordat de eigen immuuncellen van het lichaam tegen het lichaam zijn gericht en bepaalde weefsels aanvallen. In de meeste gevallen zijn dit T-lymfocyten. De aanval leidt tot ontsteking van het oog spieren en vetweefsel, die zich beide achter het oog bevinden.
Omdat het weefsel achter het oog toeneemt, steken de ogen zo ver uit de oogkas. Het kan gebeuren dat de twee ogen niet even ver uitsteken, maar dat één kant meer wordt aangetast. Helaas blijven de zichtbare symptomen niet hetzelfde, maar ontwikkelen ze zich vaak sterk pijn en verlies van gezichtsvermogen, evenals een gebrek aan mobiliteit van de ogen.
Het verlies van gezichtsvermogen kan optreden omdat de optische zenuw kan worden gecomprimeerd. Doordat de oogspieren niet meer beweeglijk genoeg zijn, wordt het hoornvlies ook vaak droog, aangezien de regelmatige sluiting van de ooglid is normaal gesproken verantwoordelijk voor het verspreiden van het traanvocht over het oog. De ziekte kan vaak heel goed worden gediagnosticeerd, aangezien deze gewoonlijk optreedt tijdens de ziekte van Graves en typische verschijningspatronen vertoont.
De patienten medische geschiedenis wordt genomen en vervolgens wordt een exophthalmometer gebruikt door een oogarts. Computertomografie en andere beeldvormingstechnieken worden ook gebruikt om een mogelijke tumor uit te sluiten. Het gezichtsvermogen wordt gemeten met de juiste tests en perimetrie.
Normaal gesproken worden de symptomen vaak behandeld met cortisone voorbereidende werkzaamheden. Oogdruppels kan ook worden gegeven om droge ogen te behandelen. Zo wordt een symptomatische behandeling uitgevoerd. Aangezien de ziekte meestal optreedt tijdens de ziekte van Graves, moet de onderliggende ziekte worden behandeld. De operatie wordt alleen uitgevoerd als de ziekte al vergevorderd is.
