Bij spieronbalans is er een onbalans tussen de agonist en de antagonist spier die bij een bepaalde beweging betrokken zijn. Dit type disbalans doet zich vaak voor door gebrek aan beweging, na een trauma of als gevolg van een neurogene aandoening. De therapie van keuze is fysiotherapie, met oefensessies gecombineerd met elektrische stimulatie in bepaalde omstandigheden.
Wat is een onbalans in de spieren?
Om bewegingen uit te voeren, vertrouwen mensen op de interactie van tegengestelde spieren die zijn verbonden met de centrale zenuwstelsel via efferente motorische innervatie. Spieren werken nooit alleen als ze samentrekken. De agonist die de beweging realiseert, is altijd afhankelijk van een tegenhanger of antagonist die de beweging in de tegenovergestelde richting mogelijk maakt. Als deze niet even sterk zijn, is er sprake van een onbalans in de spieren. Wanneer een agonistflexor buigt, moet de antagonistflexor tegelijkertijd strekken. De terugkeer naar de uitgangspositie wordt mogelijk gemaakt door de flexie van de extensor, die op zijn beurt de oorspronkelijke flexor als antagonist heeft. Bijvoorbeeld, buikspieren zijn de antagonisten van rugspieren en vice versa. Agonist- en antagonist-spieren moeten ongeveer gelijk zijn in sterkte Als dat niet het geval is, is er sprake van een onbalans in de spieren. Slechte houding, pijn en onomkeerbare schade kan de late gevolgen zijn van dergelijke onevenwichtigheden. In het kader van bijvoorbeeld revalidatie- en fysiotherapeutische oefeningen wordt een evenwichtige training voor agonisten en antagonisten daarom als het hoofddoel beschouwd. De soms meest voorkomende onevenwichtigheden zijn zoals buikspieren, die meestal veel minder ontwikkeld zijn dan de antagonistische rugspieren.
Oorzaken
De oorzaak van spieronbalans is in wezen spierverkorting of spierverzwakking van ofwel agonist ofwel antagonist. Aan deze verschijnselen kan ten grondslag liggen een eenzijdige krachtontwikkeling die gepaard gaat met verwaarlozing van stretching vermogen. De belangrijkste trigger voor dit fenomeen is het ontbreken of volledig ontbreken van spanning op de aangetaste spier. Maar ook eenzijdige belasting tijdens het sporten en in het dagelijks leven kan een oorzaak zijn. Spieronbalans kan ook optreden als symptoom van een overheersende ziekte of als gevolg van trauma. Bijbehorende ziekten zijn meestal ziekten van de centrale zenuwstelsel, zoals de auto-immuunziekte multiple sclerose Wanneer motorisch zenuwweefsel door dergelijke ziekten wordt beschadigd, bereiken minder bewegingsopdrachten een spier vanuit de centrale zenuwstelsel Als gevolg hiervan kan de aangetaste spier niet langer in dezelfde mate worden getraind of belast als zijn antagonist. Dit fenomeen kan ook optreden bij motorisch zenuwschade naar de periferie van het lichaam, bijvoorbeeld in de context van neuropathie. Als de spieronbalans optreedt als gevolg van trauma aan het bewegingsapparaat, onvoldoende regeneratie of pijn-gerelateerd onjuist laden is meestal de oorzaak.
Symptomen, klachten en tekenen
symptomen van spieronevenwichtigheden zijn sterk afhankelijk van de primaire oorzaak. In spieronevenwichtigheden veroorzaakt door spierverkorting, past een spier zich aan een specifieke stimulus aan door de spanning te verhogen, terwijl zijn tegenhanger niet is blootgesteld aan enige stimulus en dus zijn eerdere spanning behoudt. Aldus wordt de verkortende relatie tussen de twee verstoord. Spieronevenwichtigheden als gevolg van spierverlenging, aan de andere kant, zijn aanwezig wanneer een spier zich aanpast aan een specifieke stimulus door zijn spanning te verlagen. De spanning van de andere spier blijft weer constant, waardoor de verkortingsverhouding verandert. Als er een ongunstige belasting is distributie tussen spieren en gewrichten op de lange termijn ontwikkelen zich artro-musculaire onevenwichtigheden met pijnlijke spierspanning, peesoverbelasting en spierkracht coördinatie or functionele stoornissen Verhoogde slijtage van het gewricht kraakbeen kan leiden. Bij neurogene onbalansoorzaken in het perifere zenuwstelsel wordt naast de motorische functie vaak de gevoeligheid van het getroffen gebied aangetast. Bij oorzaken van het centrale zenuwstelsel kan hetzelfde het geval zijn.
Diagnose en verloop
Een uitgesproken spieronbalans kan door artsen en vooral fysiotherapeuten worden vastgesteld door middel van een visuele diagnose. medische geschiedeniskunnen eerdere trauma's of bekende neurogene ziekten wijzen op een disbalans. Symptomen zoals een gebochelde wijzen ook op een onbalans. Het is diagnostisch om röntgenfoto's van de spieren te snijden, zodat de spierexpressie kan worden beoordeeld. De prognose van de patiënt hangt af van de primaire oorzaak. Eventuele onbalans kan in principe worden verbeterd door middel van gerichte training. Een doorgaans slechtere kans op volledig spierherstel wordt echter geassocieerd met oorzaken van het centrale zenuwstelsel dan met andere oorzaken.
Complicaties
Spieronevenwichtigheden komen vaak voor. In feite heeft iedereen in ieder geval in geringe mate last omdat bepaalde spieren of spiergroepen altijd minder worden gebruikt dan andere. Kleine onevenwichtigheden veroorzaken geen ongemak. Sterkere spieronevenwichtigheden leiden tot chronisch pijn Meestal kunnen door het doen van wat oefeningen de spieren gelijkmatig getraind worden, waardoor ook de klachten verdwijnen. Als er echter niets wordt gedaan, ontstaan er in de loop van de tijd complicaties, vaak gekenmerkt door onomkeerbare veranderingen. Welke complicaties kunnen optreden? De belangrijkste complicaties zijn spierspanning, tendopathieën en artrose Spierspanningen ontwikkelen zich in de context van een langdurige slechte houding. Ze kunnen pijnloos zijn. Pijn treedt echter vaak op bij druk of beweging. Het spierweefsel verhardt. Spierspanning kan nog steeds worden omgekeerd door middel van verschillende therapeutische middelen maatregelen Tendopathieën zijn micro-tranen in de pezen van sterke spieren. Soms kunnen deze niet volledig genezen. Daardoor kunnen degeneratieve veranderingen optreden. De peesaanhechtingen laten zien ossificatie en verkalking. Het is waar dat deze veranderingen niet primair opruiend zijn. Mechanische irritatie kan echter leiden naar secundair ontsteking, wat het degeneratieproces verder versnelt. Soms is verlichting van de symptomen alleen mogelijk door een operatie. In het ergste geval kan spieronbalans ook optreden leiden naar artrose met daaropvolgende gewrichtsmisvorming en ernstige bewegingsbeperking.
Wanneer moet je naar een dokter?
In veel gevallen wordt deze ziekte relatief laat gediagnosticeerd, omdat de symptomen niet bijzonder karakteristiek zijn en verward kunnen worden met andere ziekten. Over het algemeen moet de getroffen persoon daarom een arts raadplegen als er ongemak en pijn in de spieren is zonder een bepaalde reden. Deze klachten kunnen wijzen op een andere onderliggende ziekte die behandeld moet worden. In ieder geval moet een arts worden geraadpleegd als de pijn leidt tot bewegingsbeperkingen, die meestal niet vanzelf verdwijnen en langdurig aanhouden. Dit kan ook leiden tot infecties en ontstekingen. Om te voorkomen dat deze zich verder verspreiden, moet een arts worden behandeld. Het is niet ongebruikelijk dat de permanente pijn en bewegingsbeperking psychisch ongemak veroorzaken. In dat geval dient ook behandeling door een psycholoog plaats te vinden. In eerste instantie kan een huisarts worden geraadpleegd om de ziekte te diagnosticeren. In het verdere verloop moet de behandeling dan worden uitgevoerd door een specialist.
Behandeling en therapie
De voorkeursbehandeling voor patiënten met spieronbalans is fysiotherapie Bij neurogene oorzaken is verwijzing naar een neurologisch geschoolde fysiotherapeut aangewezen. Gedurende fysiotherapie zorg, antagonisten en agonisten worden in gelijke mate getraind om te herstellen evenwicht Zeker bij ziekten van het centrale zenuwstelsel blijkt dit een verheven doel te zijn. Wanneer zenuwweefsel in de spinal cord or hersenen beschadigd is, bereiken samentrekingscommando's de spieren niet meer voldoende, waardoor het trainen aanzienlijk wordt bemoeilijkt. Deze relatie kan ook interfereren met trainingssessies bij perifere zenuwaandoeningen. In dergelijke gevallen, fysiotherapie kan worden gecombineerd met elektrostimulatie. Directe stimulatie stimuleert de spier om onafhankelijk van zenuwimpulsen te samentrekken en traint deze dienovereenkomstig zonder tussenkomst van zenuwgeleidingsbanen. Tijdens de fysiotherapiesessies wordt vooral aandacht besteed aan spiertrillingen. Zodra de spieren beginnen te trillen, wordt er een pauze genomen.
Vooruitzichten en prognose
Het verdere verloop van de onbalans hangt relatief sterk af van de oorzaak van de ziekte, waardoor een universele voorspelling niet mogelijk is. Er is echter een snelle irritatie en overbelasting van de spieren. Spierspanning of disfunctie van de spieren komt ook voor. In ernstige gevallen kunnen deze ook de beweging van de patiënt beperken. Als de onbalans het gevolg is van een ongeval of trauma, is het niet ongebruikelijk dat patiënten ook last hebben van psychische klachten en ondersteuning nodig hebben van een psycholoog. Als de spieronbalans ernstig wordt, treedt pijn op. Deze kunnen het dagelijkse leven van de getroffen persoon beperken. Niet zelden verdwijnt de pijn echter vanzelf. Als er tranen in komen pezen en spieren genezen niet goed, misvormingen en ontstekingen kunnen optreden. Deze leiden ook tot bewegingsbeperkingen. In de meeste gevallen neemt de behandeling van de onbalans de vorm aan van therapie Dit is voornamelijk gebaseerd op de oorzaak van de onbalans. Als zenuwen beschadigd zijn geraakt, is het wellicht niet mogelijk om alle beperkingen weer te genezen.
het voorkomen
Spieronevenwichtigheden kunnen in het dagelijks leven worden voorkomen door goed te bewegen, voldoende te bewegen en gelijk te zijn spanning op agonisten en antagonisten. Omdat houding ook bijdraagt aan een goede bewegingscontrole, is het bijwonen van een houding school zou handig kunnen zijn. Na een trauma kan disbalans worden voorkomen in de vorm van professioneel begeleide revalidatie die zo volledig mogelijk is.
Nazorg
Therapie want een spieronbalans kan alleen blijvend effect hebben als er sprake is van consistente nazorg. Dit kan door de patiënt goed worden uitgevoerd met een fysiotherapeut of sportinstructeur voor revalidatie, maar ook in de sportschool. Het doel is in feite om de spieronbalans te compenseren of op voorhand te voorkomen door zwakke spieren en te versterken stretching verkorte spieren. Een voorbeeld is stretching verkort borst spieren en versterking van de bovenrug bij mensen die dagelijks in een voorovergebogen houding achter een pc werken. Het versterken van spieren gebeurt met doelgericht krachttraining, waarvoor de patiënt ook een individueel plan kan laten maken door de fysiotherapeut of revalidatiesporten instructeur. Ook tijdens de nazorg is het belangrijk om deze training efficiënt te maken met de juiste trainingsuitvoering en regelmatige sessies, evenals de individueel optimale belastingsdosering. Het uitrekken van verkorte spieren is net zo belangrijk als het versterken van spieronbalans. Rekken is niet alleen een belangrijk element voor en na de training. Het kan ook keer op keer effectief worden opgenomen in het dagelijks leven, bijvoorbeeld tijdens pauzes op het werk. Speciale stretchcursussen zijn ook vaak nuttig, net als yoga, wat ideaal is voor het versterken van het hele lichaam en waarbij het strekken van spieren niet wordt verwaarloosd. Wie de neiging heeft bepaalde spieren in te korten, moet ook letten op een ergonomisch ontwerp van de werkplek.
Dit is wat u zelf kunt doen
Om spieronevenwichtigheden tegen te gaan, is goed zitten elementair. Het wordt aanbevolen om ergonomisch en dynamisch op de bureaustoel te zitten. Een combinatie met een in hoogte verstelbaar bureau klinkt logisch. De zithouding moet zo vaak mogelijk worden veranderd, en staand werken en actief rondlopen wordt ook in het dagelijkse kantoorleven aanbevolen. Spieronevenwichtigheden worden vaak veroorzaakt door een gebrek aan beweging. Het is daarom belangrijk om meer beweging in het dagelijks leven te integreren. Het is logisch om met de fiets naar het werk te gaan of een eindje verderop te parkeren om nog een paar minuten te lopen. In plaats van de lift is het beter om de trap te gebruiken en de printer moet niet direct op de werkplek staan om af en toe op te staan. Aangezien spieronevenwichtigheden kunnen worden veroorzaakt door eenzijdige training en een gebrek aan rekoefeningen tijdens het sporten, moet er altijd op worden gelet dat opwarmen en ook om altijd tegenstanders te trainen. Het is ook belangrijk om geschikt schoeisel te dragen. Tijdens het sporten, ondoordachte toename van de belasting, vallen, lopend op oneffen oppervlakken en spieroverbelasting moeten worden vermeden. Dit kan ook spieronevenwichtigheden voorkomen. Bij spieronbalans zijn sporten waarbij veel spiergroepen op een evenwichtige manier en tegelijkertijd worden gebruikt, zoals dansen, gymnastiek of vechtsporten, nuttig. Een gevarieerd trainingsprogramma met versterking, coördinatie, evenwicht en rekoefeningen is ook handig. Als er geen verbeteringen optreden door zelfhulp maatregelen, sporttherapie is aan te raden; gerichte oefeningen onder begeleiding corrigeren tekorten in het spierstelsel.
