De Europese autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) is laatst geëvalueerd vitaminen en mineralen voor veiligheid in 2006 en stelde een zogenaamd Tolerable Upper Intake Level (UL) voor elke micronutriënt vast, op voorwaarde dat er voldoende gegevens beschikbaar waren. Deze UL weerspiegelt het maximale veilige niveau van een micronutriënt die niet zal veroorzaken bijwerkingen wanneer het een leven lang dagelijks uit alle bronnen wordt ingenomen.
| De maximale veilige dagelijkse inname voor jodium is 600 µg. De maximale veilige dagelijkse inname voor jodium is 4 keer de door de EU aanbevolen dagelijkse inname (Nutrient Reference Value, NRV). |
De bovenstaande veilige maximale dagelijkse hoeveelheid is van toepassing op volwassenen van 18 jaar en ouder en op zwangere en zogende vrouwen. De veilige maximale dagelijkse inname is niet van toepassing op populaties met symptomen van jodium deficiëntie of aan personen die een therapeutische behandeling met jodium ondergaan. In landen met overwegend jodiumtekort, mag de dagelijkse maximale hoeveelheid niet hoger zijn dan 500 µg om het optreden van hyperthyreoïdie (overactief schildklier Het BfR (Federaal Instituut voor Risicobeoordeling) beschouwt ook alleen een dagelijkse maximale hoeveelheid van 500 µg jodium als veilig voor Duitsland vanwege de wijdverspreide jodiumtekort situatie en de resulterende verhoogde gevoeligheid voor jodium binnen de bevolking. Volgens de criteria van de WHO behoort Duitsland tot de jodiumtekort gebieden. De gegevens van de NVS II (Nationale Voedingsenquête II, 2008) over de dagelijkse inname van jodium uit alle bronnen (conventionele dieet en voedingssupplementen) geven aan dat een onbedoelde overschrijding van de veilige dagelijkse maximale hoeveelheid onwaarschijnlijk is. Inname van een dergelijke hoeveelheid is zelfs alleen denkbaar bij een combinatie van een buitengewoon hoge inname via de voeding en een bewuste extra hoge inname van jodium via de voeding. supplementen De LOAEL (Laagste Observed Adverse Effect Level) - de laagste dosis van een stof waarbij bijwerkingen werden zojuist waargenomen - is 1,700 µg jodium per dag voor volwassenen. De LOAEL is vastgesteld door studies bij gezonde personen met een normale schildklierfunctie. Voor personen met auto-immuunziekten of een verminderde schildklierfunctie, evenals voor mensen met jodiumtekort, kan de LOAEL veel lager zijn omdat deze populatie gevoeliger is voor een hoge inname van jodium. Bijwerkingen van overmatige inname van jodium kunnen zich uiten in verschillende omstandigheden:
- Acute jodiumvergiftiging door inname van zeer grote hoeveelheden jodium.
- Inname van extreem grote hoeveelheden jodium (tot 15,000 mg) resulteerde in bijwerkingen zoals brakenconvulsies, anurie (verminderde urineproductie van minder dan 100 ml in 24 uur), koorts en coma, waarvan sommige fataal waren. Dergelijke hoge niveaus van jodium zijn bijvoorbeeld al dan niet opzettelijk via tincturen van jodium voor desinfectie. Een opname van jodium in deze ordes van grootte is niet mogelijk via de conventionele dieet en goed gedoseerd dieet supplementen.
Verstoring van de schildklierfunctie door permanent te lage of te hoge hoeveelheden jodium uit de voeding
Zowel een langdurige te lage inname onder de 50 µg jodium per dag als een te hoge inname boven de 500 µg jodium per dag worden in verband gebracht met een toenemend risico op schildklierdisfunctie. 1,000 µg jodium of meer per dag kan gewoonlijk door gezonde volwassenen worden verdragen zonder nadelige bijwerkingen. Deze bovengrens is echter veel lager in populaties met jodiumtekort omdat de gevoeligheid voor een hoge jodiuminname afhangt van de jodiumtoevoer uit het verleden. Zo kan een overmatige jodiuminname van meer dan 1,000 µg per dag dat wel leiden op verschillende ziektebeelden, afhankelijk van de hoeveelheid en de gevoeligheid van de persoon. Mogelijke voorwaarden zijn onder meer hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie), immunothyreopathie (afgekort: IHT; synoniemen: Ziekte van Graves, Ziekte van Graves; het is een auto-immuunziekte van de schildklier dat leidt naar hyperthyreoïdie), Hashimoto's thyreoïditis (synoniemen: Struma lymphomatosa Hashimoto, lymfatische thyroïditis en Ord thyroïditis; auto-immuunziekte leidend tot chronische thyroïditis), acute blokkering van de opname van jodium in de schildklieren, in zeldzame gevallen, overgevoeligheidsreacties. Bij gezonde personen kunnen acute jodiumdoses van 2,000 tot 10,000 µg per dag hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie) veroorzaken. In aanwezigheid van functionele autonomie van het schildklierweefsel (autonoom adenoom / warm knobbeltje, die produceert hormonen onafhankelijk / ongecontroleerd), Ziekte van Graves of jodiumtekort, kunnen zelfs overmatige jodiumdoses van 500 µg per dag hyperthyreoïdie veroorzaken. Zeldzame overgevoeligheidsreacties na inname van extreem hoge doses: overgevoeligheid voor jodium of jodium allergie is in zeldzame gevallen waargenomen na gebruik van jodiumhoudend Röntgenstraal contrastmiddelen, jodiumhoudend ontsmettingsmiddelen en jodiumhoudend schoonheidsmiddelen Dergelijke bijwerkingen zijn niet waargenomen bij orale inname van fysiologische hoeveelheden jodium via de dieet.
