Klinische foto's
Gonartrose is de slijtage van de kraakbeenachtige delen van de kniegewricht en staat ook bekend als 'kniegewricht' artrose'. De meest voorkomende oorzaak is de beperkte 'duurzaamheid' van de verbinding kraakbeen: met de leeftijd neemt de elasticiteit van het kraakbeen af en krimpen de gewrichtsoppervlakken. Na verloop van tijd kunnen er botveranderingen optreden, waardoor de oorspronkelijke gewrichtsstructuur niet meer aanwezig is.
Naar schatting wordt ongeveer 6% van alle gepensioneerden getroffen! Bovendien, axiale afwijkingen van de benen (boogbenen), eerdere gewrichtsschade, bijvoorbeeld als onderdeel van meniscus or kruisband verwondingen, of enorm te zwaar kan een van de redenen zijn voor gonartrose op jongere leeftijd. Aanvankelijk klagen patiënten over bewegingsgerelateerd pijn in de kniegewricht, die in de loop van de dag erger wordt.
Verder is er een zogenaamd starten pijn in de ochtend of na lange pauzes van zitten. In de loop van de ziekte nemen de symptomen geleidelijk toe, zodat in vergevorderde gevallen de knie ontstaat pijn vindt plaats in rust. Heel vaak duidelijk zwelling van de knie kan worden herkend.
Getroffen personen melden ook een 'kraken' of knarsen in het gewricht, vooral tijdens bepaalde bewegingen (bijvoorbeeld bij het hurken). De oorzaak en ernst van het probleem bepalen de individuele therapie van gonartrose. Er zijn veel mogelijkheden: fysiotherapie kan worden gebruikt om de mobiliteit te behouden of te verbeteren.
Helpt om de belasting te verlichten, evenals pijn- en ontstekingsremmende medicatie of zalven zorgen voor extra verlichting. In ernstige gevallen wordt een gewrichtsprothese ('kunstmatig kniegewricht') kan worden vermeld. Dit onderwerp kan ook interessant voor u zijn: Chronische kniepijn Chronisch polyartritis behoort tot de reumatische gewrichtsaandoeningen. Door verschillende oorzaken (bijv. Genetische aanleg, bacteriën, virussen) het gewricht slijmvlies (synovialitis) wordt ontstoken en zwelt op.
Bovendien zijn er herhaalde gezamenlijke effusies, dwz vloeistof verzamelt zich in het gewricht. In dit stadium is het kniegewricht pijnlijk gezwollen en oververhit. De aanwezigheid van een 'dansen knieschijf'pleit voor een articulaire effusie: Wanneer de knieschijf (patella) wordt van voren aangedrukt, een soort 'terugveren', ook wel rebound genoemd, is duidelijk voelbaar.
Kenmerkend is het intermitterende optreden van symptomen, waaronder ochtend stijfheid. In de loop van gevorderden polyartritis, het gewricht kraakbeen is vernietigd. eindelijk, de gezamenlijke capsule en ligamenten worden ook aangetast.
Aanzienlijke pijn kan de beweeglijkheid van het kniegewricht beperken tot het punt waarop u volledig niet meer kunt lopen! Er zijn talloze therapiemogelijkheden, afhankelijk van de ziekteverwekker en het chronische stadium polyartritis. Deze omvatten medicatie tegen de onderliggende reumatische aandoening, fysiotherapie (bijv. Modderpakken, thermale baden), bescherming, verkoeling en verbandmiddelen.
Als de pijnlijke zwelling ondanks de bovengenoemde maatregelen niet afneemt, kan het ontstekingsgewricht slijmvlies kan in één operatie worden verwijderd (synovialectomie). In het geval van geavanceerd kraakbeen schade is er de mogelijkheid van een kniegewricht endoprothese. De cyste van een bakker is een uitpuilende, met vloeistof gevulde tumor in het gebied van de holte van de knie, vaak vergezeld van een chronische gewrichtseffusie (bijv. bij chronische polyartritis of geactiveerde knie artrose).
Getroffen patiënten klagen over pijn en een gevoel van druk in de knieholte, vooral wanneer de knie gebogen is. Wanneer de cyste een bepaalde grootte heeft bereikt, bestaat ook het risico dat schepen en zenuwen worden afgeknepen. Het kan gevaarlijk worden zodra een ader onder druk komt te staan: in het ergste geval kan er een bloedstolsel (trombose) ontstaan!
Na een ultrageluidkan de diagnose meestal met zekerheid worden gesteld. Licht ongemak kan worden verwijderd met een drukverband, terwijl grote cysten operatief moeten worden verwijderd. Osteochondrose dissecans omvat de afwijzing van delen van de gewrichtsoppervlakken.
Dit resulteert in kleine fragmenten, ook wel gewrichtsmuizen of dissecants genoemd. Wat overblijft is een gewrichtsafwijking, ook wel gewrichtsbed genoemd. Het vermoeden bestaat dat circulatiestoornissen of talrijke kleine kraakbeenbeschadigingen leiden tot de dood van het bot (aseptisch necrose).
Daarnaast lijkt er een verband te bestaan tussen continue belasting van het kniegewricht, bijvoorbeeld in de context van competitiesporten. In de vroege stadia verloopt de ziekte vaak grotendeels zonder symptomen. Pas in het verloop van de ziekte treedt pijn op die afhankelijk is van beweging en druk.
Als een fragment loslaat, kan het gewricht verstopt raken en ontstaat er een 'joint lock'. De behandeling is afhankelijk van de leeftijd, de exacte locatie en het verloop van osteochondrose. Bij aangedane kinderen kan immobilisatie van de knie in gebogen positie met behulp van een spalk ('brace') voldoende zijn, mits er geen fragment is losgekomen.
Bij volwassen patiënten daarentegen is een operatie meestal nodig om blijvende pijnvrijheid te garanderen. De ziekte van Sinding-Larsen en de ziekte van Osgood-Schlattter worden ook steeds vaker bij kinderen aangetroffen. Bacteriële gonitis of ontsteking van het kniegewricht kan zonder behandeling leiden tot volledige vernietiging van het kniegewricht.
De kiemen worden vaak geïntroduceerd door niet-steriel werk tijdens kniegewrichtprikken! Vooral getroffen zijn patiënten van wie immuunsysteem is verzwakt, bijvoorbeeld tijdens chemotherapie. Naast zwelling en pijn in de knie, leidt de ontsteking tot een algemeen gevoel van ziekte koortsvermoeidheid en een toename van wit bloed cellen.
Therapeutisch wordt aanbevolen om de ontstoken knie te reinigen en vervolgens het gewricht te verwijderen slijmvlies. Zodra de ziekteverwekker is geïdentificeerd, moet ook een antibioticabehandeling worden gestart. Gescheurde meniscus is een veel voorkomend gevolg van sportongevallen.
Door afschuifkrachten (rotatie in het kniegewricht, met vast onderstel been) de meniscus is overbelast en gescheurd. Vooral getroffen zijn bijv. Skiërs, omdat hun voet stevig vastzit door de skischoen. In de meeste gevallen scheurt de binnenste van de twee menisci, omdat deze stevig vastzit aan het binnenste ligament en daarom niet de mogelijkheid heeft om de meniscus bij het draaien.
Typisch voor een gescheurde meniscus zijn directe schietpijnen op de aangetaste gewrichtsruimte. Bovendien wordt het draagvermogen sterk verminderd, waardoor sportactiviteiten moeten worden gestaakt. Patiënten melden een soort 'klik' over het gewricht, in het ergste geval kan de beweeglijkheid worden geblokkeerd. Röntgenfoto's zijn onopvallend bij nieuwe blessures, maar een MRI bij een meniscusruptuur of een kniereflectie kan zorgen voor duidelijkheid.
Daarnaast voert de arts specifieke onderzoeken uit om pijn op te wekken door de meniscusscheur in de knie. Deze meniscus-tests worden ook wel de Böhler-test, Payr-test of Steinmann I en II-test genoemd. Afhankelijk van de ernst van de verwonding wordt een chirurgische ingreep uitgevoerd.
Indien mogelijk worden de twee uiteinden weer aan elkaar gehecht door een meniscushechting. De standaardtherapie is echter een gedeeltelijke verwijdering van de gewonde meniscus. Alleen in het geval van een letsel op een groot oppervlak moet de hele meniscus worden verwijderd.
Deze totale meniscectomie moet echter kritisch worden bekeken, omdat het op jonge leeftijd artrose van het kniegewricht kan veroorzaken. Na ongeveer zeven dagen immobilisatie kan al begonnen worden met fysiotherapie. Afhankelijk van de ernst van de verwonding wordt een chirurgische ingreep uitgevoerd.
Indien mogelijk worden de twee uiteinden weer aan elkaar gehecht door meniscushechten. De standaardtherapie is echter een gedeeltelijke verwijdering van de gewonde meniscus. Alleen in het geval van een letsel op een groot oppervlak moet de hele meniscus worden verwijderd.
Deze totale meniscectomie moet echter kritisch worden bekeken, omdat het op jonge leeftijd artrose van het kniegewricht kan veroorzaken. Na ongeveer zeven dagen immobilisatie kan al begonnen worden met fysiotherapie. Net als bij een gescheurde meniscus, een verwonding aan de anterieure kruisband wordt vaak voorafgegaan door een sportongeval: de kruisband scheurt door een gewelddadige rotatiebeweging van de onderste been wanneer de voet is gefixeerd.
Kort na het ongeval ervaren getroffen personen in verschillende mate pijn in de knie. Het bewegingsvermogen wordt niet onmiddellijk verminderd, geblesseerde voetballers kunnen enige tijd op het veld blijven! Vanwege het goede bloed bloedsomloop ontwikkelt zich echter snel een aanzienlijke zwelling en neemt de veerkracht aanzienlijk af.
Soms een blessure aan de voorkant kruisband wordt niet onmiddellijk herkend en behandeld. In dergelijke gevallen kan instabiliteit (veelvuldig buigen) in het kniegewricht na enkele weken duidelijk worden waargenomen. Bij het onderzoeken van de beschadigde knie vindt de arts typische tekenen van een voorste kruisbandruptuur.
Deze omvatten bijvoorbeeld het fenomeen van de voorste lade en een positief voorste Lachmann-teken. Een ervaren examinator kan zo verschillende verwondingen van de kruisbanden detecteren. Daarnaast is er de mogelijkheid om het defect weer te geven door middel van een magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of knie endoscopie.
In het algemeen geldt dat hoe hoger de instabiliteit en hoe hoger de eis van de functionaliteit van de knie, hoe waarschijnlijker het is dat de voorste kruisband wordt hersteld. Bij dergelijke reconstructies wordt de vernietigde kruisband met verschillende technieken vervangen door de eigen pees van het lichaam. Het middelste derde deel van de patellapees, de pees van de gracilis-spier of de semitendinosus-spier dient als vervanging.
De achterste kruisband scheurt vrij zelden en meestal in combinatie met andere structuren van het kniegewricht. Directe krachtuitoefening, bijvoorbeeld bij een verkeersongeval, is een van de meest voorkomende oorzaken. De symptomen zijn vergelijkbaar met een scheur in de voorste kruisband.
Het onderzoek onthult echter een achterste schuifladeverschijnsel en tekenen van gelach. Reconstructies van achterste kruisbanden worden zelden gebruikt. In plaats daarvan kan de stabiliteit van de knie worden hersteld door middel van gerichte krachttraining van de dij spieren (vooral quadriceps femoris spier).
Een operatie mag alleen worden overwogen als de symptomen aanhouden. Vervorming van het binnenband is een van de meest voorkomende knieblessures en treedt op wanneer stress ervoor zorgt dat het kniegewricht zijwaarts buigt (valgustrauma). Meestal treedt pijn in de knie direct na het ongeval op, terwijl het vermogen om gewicht te dragen niet beperkt is.
In de regel geneest een vervorming zonder complicaties. Cold packs en verlichting van het kniegewricht ondersteunen het genezingsproces. Als het binnenband volledig is gescheurd, beschrijven patiënten vaak een scherpe, stekende pijn.
Therapeutisch kan immobilisatie met een spalk voldoende zijn; in ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn. Als er sprake is van varustrauma, dwz als het kniegewricht door overmatige kracht naar binnen wordt gebogen, kan het buitenste ligament scheuren. Unhappy Triad verwijst naar een ernstig letsel aan het kniegewricht.
De binnenste meniscusworden de binnenband en de voorste kruisband gelijktijdig aangetast. Door het aanzienlijke stabiliteitsverlies kan de knie niet meer worden belast. Een duidelijke, pijnlijke zwelling is zichtbaar.
In de meeste gevallen bestaat de therapie uit een chirurgische restauratie van de kniedefecten. EEN patella fractuur is een benige verwonding aan de knieschijf. Meestal wordt het veroorzaakt door directe kracht, bijvoorbeeld B.
tijdens een gewelddadige val op de knieën. Kenmerkende kenmerken zijn een sterke pijn bij beweging en druk in het gebied van de knieschijf, evenals zwelling en hematomen. Door de enorme pijn kunnen veel patiënten niet meer zelfstandig lopen.
Nadat röntgenfoto's zijn gemaakt, wordt de patella fractuur kan worden onderverdeeld in verschillende vormen (bijv. longitudinaal breuk, type A). Als de fragmenten niet zijn verschoven (niet-verplaatst), a gips cast is voldoende voor 4-6 weken. Aan de andere kant moeten meer gecompliceerde breuken worden geopereerd en vervolgens gefixeerd, bijvoorbeeld met draadsystemen.
