Diafragmatische verlamming, of diafragmatische verlamming, is het gevolg van verlamming van de phrenic zenuw Het vindt zijn oorsprong in het derde tot vijfde cervicale segment van de spinal cord en activeert het diafragma evenals verschillende andere orgels in de borst holte, zoals de hartzakje Verlamming van de zenuw veroorzaakt de diafragma aan de aangedane zijde om te ontspannen. Dit zorgt ervoor dat de buikorganen naar boven duwen omdat de diafragma kan ze niet langer tegenhouden.
Wat is diafragmatische parese?
Het middenrif is gemaakt van spieren en pezen, bevindt zich onder de ribbenboog en scheidt de borst holte van de buikholte. Het is koepelvormig en bereikt een gemiddelde dikte van drie tot vijf millimeter. De werking ervan hangt rechtstreeks af van de phrenic zenuw Als deze geblesseerd of verlamd is, kan het middenrif zijn functie als ademhalingsspier slechts beperkt of helemaal niet meer vervullen. Daarnaast bestaat het risico dat tumoren van de long en andere borst of buikorganen kunnen in het middenrif bewegen. In dit geval moeten mogelijk delen van het membraan worden verwijderd en vervangen. Diafragmatische parese kan ook het gevolg zijn van zenuwschade veroorzaakt door een operatie of externe invloeden zoals geweerschoten wonden Als het zich ontwikkelt zonder traceerbare oorzaken van ziekte, wordt het idiopathische diafragmatische verlamming genoemd.
Oorzaken
Elke diafragmatische verlamming heeft een grote impact op iemands ademhaling Diafragmatisch ademhaling pompt tweederde tot vier vijfde van de ingeademde lucht door het lichaam. Gedurende inademingwordt het diafragma bijgestaan door extra spieren die de ribben omhoog, het vergroten van de borst. Dit proces wordt ook wel thoracaal genoemd ademhaling Het kan voldoende zijn ventilatie van de longen, zelfs als het middenrif volledig verlamd is, maar alleen in een staat van rust en lage inspanning. Het diafragma werkt volgens het samentrekkingsprincipe. Het krimpt tijdens inademing, ongeveer een derde korter wordend. Tegelijkertijd wordt het vlakker en neemt het een kegelvorm aan. Het samentrekkende diafragma verplaatst de organen in de bovenbuik, maar dit wordt gecompenseerd door het verslappen van de buikspieren en uitsteeksel van de buikwand. De organen behouden hun noodzakelijke ruimte en in de buikholte blijven de drukcondities hetzelfde. Bij elke uitademing ontspant het middenrif weer. Tijdens dit proces trekken de longen samen en verandert het diafragma terug naar zijn koepelvorm. Wanneer de phrenic zenuw contracten, dit manifesteert zich in de zogenaamde hik Ook de grotendeels onschadelijke zijsteken hebben zulke oorzaken. Hier is het onderaanbod van zuurstof aan het middenrif speelt een grote rol. Diafragmatisch echter krampen in verbinding met tetanus kan zeer gevaarlijk zijn voor lijf en leden. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen unilaterale en bilaterale diafragmatische verlamming. In de eenzijdige vorm kan schade aan de middenrifzenuw het gevolg zijn van tumoren, zoals bronchiaal carcinoom, mediastinum lymfoomof neurofibromen. Aorta-aneurysma of abcessen zijn ook mogelijke oorzaken. Trauma zoals thoracaal trauma of virale infecties (herpes zoster) kan ook eenzijdige diafragmatische verlamming veroorzaken. Minder vaak worden infecties veroorzaakt door virussen or bacteriën zijn verantwoordelijk voor een verlamd middenrif. Deze kunnen echter alle organen in het bovenlichaam aantasten. Omdat de middenrifzenuw anatomisch behoort tot de brachiale plexuskan de verlamming ook verband houden met een zogenaamde schouderarmzwakte. Bovendien is vergevorderde slijtage van de cervicale wervelkolom een mogelijke oorzaak. De bilaterale vorm kan worden begunstigd door neuropathieën zoals alcohol bedwelming, leiden vergiftiging of porfyrie Mogelijke oorzaken zijn ook spinal cord letsel, syringomyelieof neuromusculaire ziekten zoals ALS.
Symptomen, klachten en tekenen
In de meeste gevallen manifesteert diafragmatische parese zich slechts aan één kant. Het kan aangeboren zijn, maar de meest voorkomende oorzaken zijn kankertumoren. Als deze zich bijvoorbeeld in de longen nestelen of als u ziek bent weefselvocht knooppunt ontwikkelt, raakt de middenrifzenuw snel van streek en werkt niet meer goed. Een eenzijdige verlamming van het middenrif wordt vaak nauwelijks opgemerkt door de patiënt. In dit geval treden ademhalingsmoeilijkheden meestal alleen op tijdens zware lichamelijke activiteit. Er liggen echter verraderlijke gevaren op de loer voor de longen als ze aan één kant niet goed worden geventileerd. ontsteking veroorzaakt door infectie. Bij bilaterale diafragmatische verlamming wordt in alle gevallen meer of minder kortademigheid ervaren. Getroffen personen kunnen dan vaak niet plat slapen, omdat bij langere slaap het middenrif de enige actieve ademhalingsspier is. Met veel geluk kan dit tekort alleen worden vermeden door te ademen met het bovenlichaam rechtop en de armen gesteund.
Diagnose en verloop van de ziekte
Röntgenstraal en ultrageluid duidelijk eenzijdige diafragmatische verlamming aantonen. De verlamde kant van het orgel staat altijd iets hoger dan de gezonde. Bovendien kunnen parameters van ademhalingsfunctie en ademhalingsdrukwaarden worden gemeten, waardoor conclusies kunnen worden getrokken over de activiteit van het diafragma. EEN bloed gasanalyse kan ook nuttig zijn voor diagnose. Longfunctietesten geven informatie over de mate van luchtwegklachten. Daarnaast behoort een grondig en langdurig onderzoek van de patiënt in een slaaplaboratorium tot de mogelijkheden.
Complicaties
Diafragmatische parese is een zeer ernstige klacht die in het ergste geval kan leiden tot het overlijden van de getroffen persoon. Het verdere verloop hiervan voorwaarde hangt sterk af van de exacte oorzaak van de diafragmatische parese, waarbij de levensverwachting in de meeste gevallen aanzienlijk wordt verminderd. De getroffenen lijden aan ademhalingsmoeilijkheden en mogelijk 피로 en uitputting. Ontstekingen en infecties van de luchtwegen komen zeer vaak voor, wat de kwaliteit van leven aanzienlijk kan verminderen. Ademhalingsproblemen kunnen ook optreden en in ernstige gevallen kunnen patiënten het bewustzijn verliezen. Zware activiteiten of sportieve activiteiten zijn voor de patiënt dus nauwelijks meer mogelijk. De behandeling van diafragmatische parese hangt sterk af van de onderliggende ziekte, die in de eerste plaats moet worden behandeld. Als de ziekte wordt veroorzaakt door een tumor, is deze vaak niet volledig te genezen en overlijdt de patiënt vroegtijdig. In andere gevallen vereist diafragmatische parese chirurgische ingreep om de symptomen te verlichten. De behandeling zelf gaat echter niet gepaard met verdere complicaties.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een arts is nodig zodra de getroffen persoon een verslechtering van de zijne opmerkt voorwaarde gedurende meerdere dagen of weken. Als zijn fysieke of mentale prestaties afnemen, een gevoel van malaise optreedt of een gevoel van ziekte optreedt, is er behoefte aan actie. Bijzondere voorzichtigheid is geboden bij ademhalingsklachten. Als deze niet het gevolg zijn van tijdelijke overbelasting, zijn ze vaak een waarschuwingssignaal van het organisme. Ademhalingsstoornissen moeten daarom onmiddellijk door een arts worden onderzocht als ze meerdere dagen aanhouden. Bijzonder zorgwekkend is een toename van de symptomen. Als zich een toestand van angst of slaapstoornissen voordoet, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd. Een gevoel van druk op de borst, een beklemmend gevoel of het onvermogen om diep in te ademen zijn tekenen van a volksgezondheid wanorde. Als 피로 treedt zeer snel op tijdens fysieke activiteiten, actie is vereist. Er moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd, zodat de oorzaak kan worden opgehelderd en een diagnose kan worden gesteld. Als de getroffen persoon uit de slaap ontwaakt door gebrek aan zuurstofoverleg met een arts is aangewezen. Als de ademhaling wordt belemmerd zodra de fysieke houding wordt gewijzigd, is dit ook reden tot bezorgdheid. Een verhoogde vatbaarheid voor ontstekingsziekten, een licht verhoogde lichaamstemperatuur of interne prikkelbaarheid zijn andere klachten die onderzocht dienen te worden.
Behandeling en therapie
Als diafragmatische parese zich nog in de beginfase bevindt en niet erg uitgesproken is, fysiotherapie is soms voldoende. In ernstigere gevallen moet mogelijk diafragmatische retractie worden uitgevoerd.
het voorkomen
Omdat diafragmatische parese vaak een gevolg is van een eerdere ziekte en deze zeer verschillende manifestaties hebben, is een algemene preventie nauwelijks mogelijk. Wel een gezonde levensstijl met veel beweging en een evenwichtige dieet is aan te raden als preventieve maatregel. Als je vanwege je werk veel zit, is het raadzaam om regelmatig rugoefeningen te doen om slijtage en beschadiging van de rugspieren te voorkomen.
Nazorg
In de meeste gevallen slechts enkele en ook zeer beperkt maatregelen van directe nazorg zijn beschikbaar voor getroffen personen met diafragmatische parese. Daarom moet de getroffen persoon bij deze ziekte zo vroeg mogelijk een arts raadplegen en ook een behandeling starten om het optreden van verdere complicaties en klachten te voorkomen. Zelfherstel kan in dit geval niet plaatsvinden, dus behandeling door een arts is in dit geval altijd noodzakelijk. Hoe eerder een arts wordt geraadpleegd in het geval van diafragmatische parese, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk verloopt. maatregelen of fysiotherapie en fysiotherapie. Dit kan de meeste symptomen permanent beperken en verlichten. Bovendien is steun van de eigen familie in het dagelijks leven vaak erg belangrijk en kan depressieve stemmingen helpen voorkomen. Contact met andere patiënten met diafragmatische parese kan ook erg nuttig zijn en het dagelijks leven van de patiënt gemakkelijker maken. Sport veel en volg een gezonde levensstijl. Overgewicht moet ook worden vermeden. In de meeste gevallen vermindert deze ziekte de levensverwachting van de getroffen persoon niet en blijft deze niet beperkt.
Dit is wat u zelf kunt doen
In de meeste gevallen veroorzaakt diafragmatische parese beperkingen. Afhankelijk van de ernst en oorzaak van de ziekte is het hoofd bieden aan alledaagse bezigheden niet of slechts met grote inspanning mogelijk. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt ook vaak significant verminderd door regelmatig voorkomende luchtweginfecties. De getroffenen lijden meestal aan kortademigheid, zelfs bij lichte inspanning. Om deze reden mogen mensen met diafragmatische parese niet sporten of zware activiteiten ondernemen. Zeker ontspanning technieken zoals meditatie kan nuttig zijn, maar deze mogen alleen worden gebruikt in overleg met de behandelende arts. Yoga or Pilatesworden echter niet aanbevolen. Bovendien hebben patiënten meestal een verhoogde behoefte aan slaap. Ze moeten daarom regelmatig rustpauzes nemen. Patiënten moeten in principe vermijden spanning Van elke soort. Een stabiele sociale omgeving en een gezonde levensstijl zijn belangrijk. Idealiter worden patiënten ondersteund door familieleden of familieleden. Anders kan in sommige gevallen professionele zorg nodig zijn. De getroffenen moeten aandacht besteden aan een gezond dieet en vermijd alcoholische dranken en koffie. Roken moet onmiddellijk worden gestopt in geval van diafragmatische parese.
