Chiropractor: wat ze doen

Wat doet een chiropractor?

Amerikaanse chiropractie is een manuele behandelmethode uit de alternatieve geneeskunde, die inmiddels in veel landen wetenschappelijk wordt erkend. De nadruk ligt op aandoeningen van het bewegingsapparaat en de gevolgen daarvan voor het zenuwstelsel – vooral in het gebied van de wervelkolom. Dit omsluit het ruggenmerg, dat samen met de hersenen het centrale zenuwstelsel vormt en fungeert als bemiddelaar van zenuwsignalen tussen de hersenen en de rest van het lichaam.

De chiropractische benadering gaat ervan uit dat de meeste lichamelijke aandoeningen te wijten zijn aan zogenaamde subluxaties. Chiropractoren definiëren deze als functionele en/of structurele en/of pathologische gewrichtsveranderingen (bijvoorbeeld blokkades of verkeerde uitlijning van gewrichten zoals de wervelgewrichten) die de integriteit van het zenuwstelsel (neuro-integriteit) aantasten en mogelijk de functies van het lichaam en de algehele gezondheid aantasten. . Als gevolg hiervan kunnen bijvoorbeeld ongemakken, rugpijn, duizeligheid of ziekten zoals migraine ontstaan.

In de conventionele geneeskunde wordt onder subluxatie iets anders verstaan ​​– namelijk een onvolledig ‘ontwricht’ (luxatie) gewricht. In dit geval zijn de gewrichtsoppervlakken nog gedeeltelijk in contact. Meer hierover leest u hier.

Klachten door subluxaties

Bij een subluxatie van de wervelkolom kunnen diverse klachten optreden. Wat deze zijn, hangt af van welk deel van de wervelkolom is aangetast:

In het gebied van de cervicale wervelkolom kunnen hoofdpijn en nekpijn, duizeligheid en gehoor- en gezichtsproblemen ontstaan. Subluxaties in het middengedeelte van de wervelkolom kunnen schouder- en rugpijn, hoge bloeddruk en spijsverteringsproblemen veroorzaken. Als het onderste deel van de wervelkolom wordt aangetast, klagen patiënten vaak over pijn in de heup, buik of benen en voeten.

Diagnose door de chiropractor

Het doel van chiropractische diagnose is het identificeren en lokaliseren van subluxaties en op basis daarvan het ontwikkelen van een geïndividualiseerd behandelplan. De eerste stap is het afnemen van een medische anamnese (anamnese). Voor de chiropractor is bijvoorbeeld de volgende informatie van belang:

• Bent u beperkt in uw mobiliteit? Op welke manier en voor hoe lang?
• Bent u al gediagnosticeerd met bepaalde ziekten?
• Wat doet u voor de kost (eenzijdige stress, zitten of staan, lichamelijk werk, etc.)?

Vervolgens staat de chiropractische analyse op de agenda, waarbij meerdere onderzoeksprocedures betrokken kunnen zijn. De nadruk ligt op handmatige palpatie, waarbij de chiropractor u met zijn handen onderzoekt om mogelijke subluxaties op te sporen.

Naast handmatige palpatie kunnen ook andere chiropractische onderzoeksmethoden worden gebruikt. Bijvoorbeeld:

• Houdingsanalyse: met behulp van een schietlood controleert de chiropractor patiënten op houdingsafwijkingen die op een subluxatie kunnen duiden.
• Bilaterale en vierkwadrantweegschalen: deze apparaten kunnen worden gebruikt om de ongelijkmatige gewichtsverdeling te bepalen, wat typisch is voor verkeerde uitlijningen van de wervelkolom.
• Inclinometrie: Met een zogenaamde inclinometer kan de chiropractor de beweeglijkheid van de wervelkolom meten.

Bovendien moet de chiropractor mogelijke fracturen of ziekten zoals artrose, hernia's of tumoren als oorzaak van de klachten uitsluiten (differentiële diagnose). Omdat dergelijke oorzaken niet met behulp van de Chirotherapie kunnen worden behandeld. Integendeel, chiropractie kan de bijbehorende klachten zelfs verergeren!

Voor differentiële diagnostiek kunnen verschillende onderzoeksprocedures worden gebruikt, bijvoorbeeld:

• Röntgenstraal
• Computertomografie (CT)
• Magnetische resonantie beeldvorming (MRI)
• Apparaten voor temperatuurmeting
• elektromyografie
• Bloeddrukmeting
• Bloedtesten
• Electroencephalography (EEG)
• Elektrocardiografie (ECG)

Behandeling door de chiropractor

Zodra de chiropractor een subluxatie (in chiropractische zin) heeft vastgesteld, ontwikkelt hij of zij een geïndividualiseerd behandelplan. Het doel is om de subluxatie handmatig of, indien nodig, met behulp van chiropractische instrumenten te elimineren (“aanpassen”):

Voor de aanpassing kan de chiropractor gebruik maken van verschillende behandelmethoden. De meeste vinden hun oorsprong in de Amerikaanse chiropractie, die een lange traditie kent. Veelgebruikte methoden zijn onder meer:

• Chiropractische Instrumententechniek (CIT): Hierbij worden subluxaties behandeld met een zogenaamde activator. Met dit kleine instrument geeft de chiropractor gerichte impulsen om verkeerde uitlijningen of blokkades te elimineren. De methode wordt als zeer zachtaardig beschouwd en is daarom populair bij kinderen en oudere patiënten.
• Flexie-afleiding (Cox-schijftechniek): Speciale chiropractische behandeltafels helpen de chiropractor om de schijfruimtes te openen en de wervelgewrichten te behandelen.
• Full-Spine-Specific Technique (FSST): deze puur handmatige behandelmethode probeert blokkades in de wervelkolom of het bekken direct op te heffen.
• Thompson-Terminal-Point Technique (TTPT): Hier speelt de chiropractische behandeltafel een grote rol. Met behulp van zogenaamde druppels kan het in secties worden aangepast, zodat de chiropractor gerichte impulsen kan geven aan individuele delen van het lichaam.

Welke bijwerkingen zijn mogelijk na de behandeling?

In het verleden werd de behandeling door een chiropractor door sommige mensen als behoorlijk gevaarlijk beschouwd – beoefenaars werden voorafgegaan door de reputatie ‘bottenbrekers’ te zijn. Dit was zeker te wijten aan de schokkerige, nogal ruwe zetmethoden die werden toegepast. De hedendaagse chiropractors zijn veel voorzichtiger en vriendelijker, zodat u zich weinig zorgen hoeft te maken over ongewenste bijwerkingen.

Bij correct gebruik door een getrainde arts zijn bijwerkingen zeldzaam. Soms – vooral na de eerste behandeling – kan er een lichte spierpijn of een gevoel van spanning optreden in het behandelde lichaamsdeel. Maar deze zogenaamde initiële verergering na een chiropractische behandeling verbetert meestal vanzelf na één of twee dagen.

In zeer zeldzame gevallen kunnen complicaties zoals symptomen van zenuwverlies (bijvoorbeeld gevoelloosheid of verlamming) optreden als de chiropractor niet goed werkt. Nog minder gebruikelijk is schade aan de bloedvaten in de cervicale wervelkolom wanneer deze chiropractisch wordt aangepast. De vaatschade kan leiden tot de vorming van bloedstolsels en dus tot beroertes.

Wanneer mag u geen chiropractie gebruiken?

De chiropractor kan alleen klachten behandelen met een functionele oorzaak. Dit betekent dat chiropractische behandeling organische veranderingen zoals artrose of hernia's mogelijk niet verbetert, en in het ergste geval zelfs verergert. Daarom is het belangrijk om dergelijke reeds bestaande aandoeningen uit te sluiten vóór een chiropractische behandeling.

Chiropractie mag ook niet worden toegepast bij acuut letsel of processen die bot- en/of bindweefsel vernietigen, zoals kankertumoren, botmetastasen, osteoporose en collagenose (bindweefselziekte).

Chiropractors moeten vrouwen die zwanger zijn met voorzichtigheid behandelen. Over het algemeen moeten zwangere vrouwen eerst met hun arts of verloskundige praten voordat ze alternatieve medische methoden zoeken.

Wat kost de behandeling en wie draagt ​​deze kosten?

Chiropractische behandeling door een panelarts met een passende aanvullende opleiding (chiropractor) kan worden vergoed door de wettelijke ziektekostenverzekering. Chiropractische behandeling door een privéarts moet daarentegen worden betaald door mensen met een wettelijke ziektekostenverzekering.

De meeste particuliere ziektekostenverzekeringen vergoeden de kosten van chiropractie, vooral als de behandeling wordt uitgevoerd door een arts die is opgeleid in chiropractie.

In Oostenrijk wordt chiropractische behandeling door een goed opgeleide arts of fysiotherapeut niet gedekt door de publieke ziektekostenverzekering. Een particuliere ziektekostenverzekering dekt dit echter vaak onder bepaalde voorwaarden.

Hetzelfde geldt voor Duitsland en Oostenrijk: neem voordat u met de behandeling begint contact op met uw verzekeringsmaatschappij om te zien of en onder welke voorwaarden zij de chiropractorkosten vergoeden.

Chirotherapie: betekenis, ontwikkeling, afbakening

Chirotherapie – wat is het precies? De term komt uit het Grieks en betekent ‘oefenen met de handen’. Volgens deze definitie betekent chirotherapie dus de manuele therapie van gezondheidsstoornissen (manuele geneeskunde).

De definitie van de World Chiropractic Association is breder. Het beschrijft chiropractie als “een beroep in de gezondheidszorg dat zich bezighoudt met de diagnose, behandeling en preventie van aandoeningen van het neuromusculoskeletale systeem en de effecten van deze aandoeningen op de algemene gezondheid.”

Chiropractie vindt zijn oorsprong in de Verenigde Staten, waar rond 1890 de eerste chiropractische methoden opkwamen. Tot ongeveer 1950 was chiropractie beperkt tot Noord-Amerika, en pas in de jaren zestig en zeventig kreeg het bredere erkenning en acceptatie, ook op het conventionele medische gebied. Tegenwoordig is chiropractie een integraal onderdeel van het repertoire van medische of remediërende diagnostische en behandelmethoden in veel landen over de hele wereld.

Wat is een chiropractor?

Op sommige plaatsen bieden ook zogenaamde chiropractors hun diensten aan. Deze hebben (meestal in de VS) een aantal jaren universitaire studie afgerond met een daaropvolgende praktische fase op het gebied van chiropractie. In Duitsland bestaat er echter geen wettelijke basis voor dit beroep, zodat chiropractors in dit land alleen als niet-medici kunnen opereren.

Artsen mogen in Duitsland ook chirotherapeutische behandelingen aanbieden, als ze een aanvullende opleiding in “manuele geneeskunde” hebben gevolgd. Zij mogen zich dan chirotherapeut noemen. De aanvullende opleiding wordt in Duitsland (en enkele andere landen zoals Oostenrijk en Zwitserland) aangeboden door erkende beroepsverenigingen. Het wordt afgesloten met een onderzoek voor de medische vereniging.

In Oostenrijk mogen alleen artsen en fysiotherapeuten met een passende aanvullende opleiding als chiropractor werken.

Verschil tussen fysiotherapie en chiropractie

Fysiotherapie omvat een breed scala aan actieve en passieve therapiemethoden, zoals oefentherapie, elektrotherapie, hydrotherapie – en manuele geneeskunde (manuele therapie). Chiropractie is ook een handmatige behandelmethode. In feite zijn de termen “manuele geneeskunde”; ‘chiropractie’ en ‘chiropractietherapie’ worden vaak zelfs door elkaar gebruikt – er bestaat vaak verwarring rond deze termen.

Verschil tussen osteopaat en chiropractor

Osteopathie en chiropractie lijken in sommige opzichten op elkaar – het zijn beide handmatige methoden uit de alternatieve geneeskunde. Er zijn echter verschillen in de onderliggende aanpak:

Chiropractie daarentegen schrijft, zoals in het begin beschreven, de meeste lichamelijke klachten toe aan subluxaties zoals blokkades in de wervelgewrichten, die de overdracht van signalen via zenuwbanen verstoren.