Welke dokter is verantwoordelijk voor een gezwollen tong?
De duur van een gezwollen tong mag niet langer zijn dan enkele dagen. Het hangt sterk af van de mate van zwelling in hoeverre het kan worden verdragen. Elke uitgesproken zwelling moet binnen korte tijd worden verholpen met medicatie en ondersteunende maatregelen.
Een lichte zwelling kan binnen enkele dagen worden waargenomen. Bij blessures neemt de zwelling meestal binnen 3-4 dagen aanzienlijk af. Dit kan worden verklaard door de snelle regeneratietijd van de orale slijmvlies.
Allergische reacties zouden na een succesvolle therapie binnen enkele minuten moeten verbeteren en na een paar uur verdwijnen. Als medicatie de trigger is, hangt de duur af van de tijd dat de medicatie effectief is. Maar zelfs in dit geval mag de zwelling niet langer duren dan 48 uur.
Symptomen
De symptomen van een gezwollen tong zijn nogal verschillend, afhankelijk van de oorzaak. In alle gevallen geven de getroffenen echter aan het subjectieve gevoel te hebben van een aanzienlijke toename van het volume van de tong Dit betekent dat sensaties zoals de tong stoten tegen de tanden of het gehemelte of een bijna volledige vulling van de mondholte zijn niet ongewoon.
Bovendien hebben getroffenen vaak het gevoel dat hun tong voelt anders. Het tactiele gevoel van de tong neemt daarom af bij gevoelloosheid of neemt extreem toe bij verhoogde gevoeligheid. Wat beide gemeen hebben, is dat in dit proces ook de mobiliteit wordt aangetast.
Dit komt doordat de tong niet kan worden bewogen of gevormd zoals gewoonlijk waar de zwelling overheerst. In sommige gevallen heeft dit zelfs invloed op de spraak. EEN gezwollen tong kan ook zonder aanwezig zijn pijn.
Dit komt doordat de waarneming via de zenuwvezels van de tong kan worden beperkt. In de meeste gevallen is dit te wijten aan een zeer ernstige zwelling van de tong, wat leidt tot een tekort aan zenuwvezels. Het effect is aanvankelijk een tintelend gevoel, dat vervolgens overgaat in een verdoofd gevoel.
De gevoelloosheid geeft dan aan dat de tong niet langer voldoende wordt verzorgd door de zenuwen in dit gebied. De tong is buitengewoon goed voorzien van gevoelige zenuwvezels, zodat hij kan dienen als een tastorgaan voor de mens. Bovendien bevinden de meeste receptoren zich erg oppervlakkig, zodat elke aanraking goed kan worden waargenomen.
Als zowel de zenuwvezels als de receptoren geïrriteerd zijn, leidt dit soms tot de perceptie van pijn In het geval van een gezwollen tong, is het de vloeistof die is opgeslagen in het weefsel dat de zenuwen en oorzaken pijn Een begeleidende ontsteking van het getroffen gebied maakt de vezels bovendien gevoelig.
Een gezwollen tong in combinatie met een gezwollen keel duidt meestal altijd op een infectie van het bovendeel luchtwegen, waaronder de mond en keelgebied. De gezwollen keel wordt verklaard door de activering van de immuunsysteem Door de weefselvocht knooppunten in het nek Oppervlakte. Ze herkennen de ziekteverwekkers van de mond gebied als vreemd en start een afweerreactie.
Hoe meer afweercellen ze aantrekken, hoe groter ze worden. De getroffenen ervaren dit proces als een pijnlijke zwelling de keel De gezwollen tong zelf kan verschillende oorzaken hebben.
De meest voorkomende oorzaak is een kleine wond op de tong, die hierdoor is geïnfecteerd bacteriën van het mondholte Het gevolg is een ontsteking van het getroffen gebied en een verhoogde gevoeligheid voor verdere infectie door ziekteverwekkers. Als de ontsteking niet kan worden beperkt door de eigen mechanismen van het lichaam, verspreidt deze zich verder.
De bloed levering aan de tong is via cervicaal schepen Het is daarom logisch dat de infectie zich niet alleen lokaal verspreidt in de mondholte maar ook richting de keel Hoe ernstiger de infectie is, hoe meer symptomen gepaard gaan met de gezwollen keel, zoals koorts of moeite met slikken worden gevoeld door de getroffen persoon.
Het uiterlijk van de tong geeft vaak informatie over de status van de infectie. Hoe groter het weefseldefect, hoe meer actie vereist is. Als er geen wond visueel te zien is, moet ook een stofwisselingsstoornis worden overwogen.
Dit moet vervolgens worden geïdentificeerd door een systematisch onderzoek van de organen. Een witte laag op de tong is vaak het gevolg van een schimmelinfectie. Vooral bij mensen met een verzwakte immuunsysteem of na langdurige antibioticatherapie is de eigen mondflora van het lichaam verstoord.
Vaak maken extern penetrerende pathogenen zoals schimmels dan gebruik van de mogelijkheid om het slijmvlies van de tong en keel te koloniseren. Als de infectie manifest is, manifesteert deze zich in een witte, platte laag op de tong, het is kenmerkend dat deze niet kan worden weggeveegd. Het doet zelfs veel pijn als je het probeert te verwijderen.
Als de coating nog gedeeltelijk kan worden verwijderd, is het oppervlak bloederig en sterk ontstoken. De eerste indicatie van een schimmelinfectie is dan ook vaak het visueel onderzoek van de tong. Als de getroffen personen echter hun mond voor mondhygiëne, bijvoorbeeld tijdens de dagelijkse verzorging, merken ze eerst een bijzondere slechte adem.
Bovendien beweren getroffen personen vaak dat ze niet meer kunnen smaak naar behoren. Dit wordt verklaard door het feit dat de witachtige coating de smaak toppen op de tong. Als gevolg hiervan nemen ze de zoete, zure, scherpe of bittere componenten van het voedsel niet meer goed waar.
Vaak is een schimmelinfectie een visuele diagnose en goed te behandelen. Wachten is niet gerechtvaardigd omdat de infectie niet zelflimiterend is. Men herinnert zich dat het vooral voorkomt bij immuungecompromitteerde personen en na langdurige antibioticatherapie.
Ondersteunende wond genezen met medicatie is daarom noodzakelijk, aangezien de immuunsysteem van de getroffenen is nog steeds te zwak en er bestaat een risico op verdere verspreiding. Antimycotica zijn hier de middelen bij uitstek. Ze kunnen lokaal als borstel of spray en systemisch als tabletten worden aangebracht.
Er is echter wat geduld nodig totdat de infectie is genezen. Meestal zijn meerdere dagelijkse toepassingen gedurende één tot twee weken nodig. Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u: Mondpijn Een strikt eenzijdige zwelling van de tong is uiterst zeldzaam.
Het wordt vaak veroorzaakt door een eenzijdige verwonding aan de tong door een puntig of heet voorwerp. Dit betekent dat een wond zich beperkt tot één kant van de tong en ook slechts leidt tot een eenzijdige beperking. Als er geen uitwendige verwondingen aan de tong zichtbaar zijn, wordt een neurologische aandoening vermoed.
De tong kan puur optisch al in twee helften worden gedeeld door de deelgroef. De tong wordt in paren van links en rechts door verschillende cranialen geïnnerveerd zenuwen Als één kant van de innervatie faalt, resulteert dit in een eenzijdig functieverlies.
Als de gevoelige innervatie van de tong aan één kant wordt verstoord, resulteert dit vaak in een verdoofd gevoel van de aangedane zijde. Reactief wordt deze zijde als gezwollen en te groot ervaren. Dit is vergelijkbaar met het gevoel na een anesthesie-injectie bij de tandarts.
De getroffenen hebben vaak het gevoel dat ze een buitensporige aandoening hebben dikke wang De zwelling is echter alleen subjectief en kan niet objectief worden bewezen. Het is belangrijk om de functionele storing met verschillende tests te laten controleren en deze adequaat te behandelen, afhankelijk van het individuele geval.
Oorpijn komt vaak voor in de context van een midden oorontsteking De ziekteverwekkers kunnen de middenoor op verschillende manieren. Een mogelijkheid is de route via de zogenaamde "buis van Eustachius" van de nasopharynx naar de middenoor.
De opening naar de keel bevindt zich in het gebied van de keelamandelen. De nauwe anatomische positie van de keelamandelen tot de tong verklaart het mogelijke optreden van oorpijn en een gezwollen tong parallel aan elkaar. De zwelling van de tong is dan echter meestal beperkt tot het achterste derde deel van de tong.
Het is ook een meestal onschadelijke zwelling. De getroffenen merken het meestal door moeite met slikken. De zwelling van de tong zelf wordt verklaard door de activering van het lymfeweefsel in de achterkant van de tong.
Het wordt gebruikt om binnendringende ziekteverwekkers te herkennen en aan het immuunsysteem te presenteren. Een adequate afweerreactie kan dan worden gestart. Het is echter over het algemeen vrij zeldzaam dat de tong opzwelt in het geval van oorpijn.
De zwelling van de keelholte slijmvlies veinst vaak een gezwollen tong als onderdeel van de ontstekingsreactie die door de infectie wordt veroorzaakt. Dit komt doordat de keelholte slijmvlies begint aan de zijkant van de basis van de tong en kan deze iets optillen als hij opzwelt. De getroffenen zien dit dan vaak als een gezwollen tong.
Anatomisch gezien grenzen de tong en keel aan elkaar. Wanneer men in de open mond kijkt, kan men zien dat de basis van de tong verankerd is in de keel. Een ontsteking of infectie van een van de twee structuren kan zich dus ook naar de andere verspreiden.
De keel wordt in de herfst- en wintermaanden vrij vaak aangetast door virale infecties. Meestal is een ontsteking van de slijmvliezen het gevolg. De getroffenen merken dit op in de vorm van een krassende keel, een borstkas hoesten of moeite met slikken.
Voordat de infectie zich echter naar de tong verspreidt, verspreidt deze zich meestal eerst langs de hele keel naar de neus- en strottehoofdEen infectie van de tong komt meestal als laatste voor. In dit geval wordt alleen het achterste deel van de tong aangetast, dat het meeste contact heeft met de keel. Dit resulteert in een vernauwing van de doorgang voor voedsel en ademhaling lucht.
De getroffenen kunnen dit opmerken in de vorm van slikproblemen of verminderde werking ademhaling bij inademing door de mond. Deze effecten worden van nature versterkt door het extra gezwollen keelslijmvlies. De gezwollen tong kan daarom worden gezien als een gevolg van de zich uitbreidende infectie van de keel en duidt op een meer gecompliceerd verloop van de ziekte, dat medische opheldering vereist als de patiënt duidelijk een handicap heeft.
Kiespijn in combinatie met een gezwollen tong wordt meestal altijd behandeld door een tandarts. In de meeste gevallen betreft het ontstoken tandwortels of ernstig cariës, die leiden tot een ontsteking van de aangrenzende tandvlees Als de ontsteking zich blijft verspreiden, kan deze ook de tong bereiken en daar een pijnlijke zwelling veroorzaken. Hier is echter de chronologische volgorde van symptomen typerend, zoals eerst de kiespijn en dan ontstaat de gezwollen tong. Ten slotte verwijdert een tandreiniging ook de zwelling van de tong.
