Significante functies van het menselijk organisme worden toegeschreven aan de dikke darm met spijsvertering en immuunafweer. Daarom is het des te problematischer wanneer ontsteking ontwikkelt zich in de dikke darm. Dit is zo omdat ontsteking van de dikke darm wordt gekenmerkt door ernstige symptomen in acute fasen, die kunnen leiden tot levensbedreigende complicaties als ze niet worden behandeld.
Wat is colitis?
Schmatisch diagram dat de anatomie van de dikke darm Klik om te vergroten. Colitis is een chronische ontstekingsziekte van de dikke darm en rectum, ook bekend in medische terminologie als colitis ulcerosa. De ontsteking beïnvloedt alleen de bovenste laag van de darm slijmvlies, waarin zich bloedende zweren kunnen vormen. Bovendien kunnen degenen die zijn getroffen door colitis hebben ook de rectum aangetast, van waaruit de ziekte zich in verschillende richtingen kan verspreiden. Een volledige genezing van de ontsteking van de dikke darm is nog niet mogelijk, maar de symptomen kunnen met gepaste behandelmethoden zoveel mogelijk worden beperkt. Vaak is er een verwarring tussen de ontsteking van de dikke darm en de ziekte De ziekte van Crohn Deze ziekte treft echter alleen de dunne darm, waarin verschillende lagen van de huid ontstoken raken. Ontsteking van de dikke darm treft meestal vooral mannen tussen 16 en 25 jaar, hoewel alleen gerelateerd aan Duitsland, worden jaarlijks ongeveer 20 mensen per 100,000 inwoners ziek.
Oorzaken
De exacte oorzaken van colitis zijn tot op heden niet precies opgehelderd. Aangenomen wordt echter dat de ontsteking wordt veroorzaakt door de genetische aanleg van de patiënt. Zo zijn er specifieke genen ontdekt die in het lichaam in een gewijzigde vorm voorkomen in aanwezigheid van colitis. Naast erfelijke componenten, zeker risicofactoren kan ook de kans op het ontwikkelen van de ziekte vergroten. Deze omvatten enerzijds dieet, aangezien patiënten bepaalde voedingsmiddelen met een hoog aandeel vaak niet kunnen verdragen lactose Aan de andere kant is er een storing in het immuunsysteem kan de ontwikkeling van ontsteking van de dikke darm bevorderen. Er is ook een verhoogd risico op ziekte na operatieve verwijdering van de appendix of na het opgeven tabak Psychosomatische redenen zijn daarentegen uitgesloten als oorzaak van colitis.
Symptomen, klachten en tekenen
Kenmerkend voor een ontsteking van de dikke darm is het plotseling ontstaan. De getroffen persoon lijdt meestal aan ernstig diarree, waardoor deze waterig tot dun zijn. Afhankelijk van het individuele beloop van de ziekte kan een ontsteking van de dikke darm een ander uiterlijk geven met verschillende mate van symptomen. Over het algemeen manifesteert een ontsteking van de dikke darm zich aanvankelijk slechts verraderlijk en vertoont ze pas in latere stadia sterke symptomen. In sommige gevallen verschijnt de ziekte ook vrij plotseling zonder eerdere tekenen. Tijdens een acute fase van de ziekte, ernstig diarree is het kenmerkende kenmerk van colitis. Deze diarree afleveringen kunnen tot veertig keer per dag voorkomen en hebben vaak bloederige en slijmerige afscheidingen. Darmbewegingen zijn over het algemeen erg pijnlijk en kunnen vaak resulteren in ontlasting incontinentie, waarbij getroffen personen hun ontlasting niet kunnen beheersen. Patiënten met colitis vertonen ook winderigheid, die meestal wordt veroorzaakt door suiker onverdraagzaamheid. De beschreven symptomen gaan ook gepaard met ernstige, golvende pijn in de buik in de onderbuik, in medische terminologie bekend als koliek. Koliek wordt veroorzaakt door krampachtige spieren contracties in de spieren van de dikke darm en kan worden geactiveerd misselijkheid en braken bij de patiënt. Bovendien is een aanzienlijke versnelling van de hartslag tot 100 slagen per minuut mogelijk, wat in extreme gevallen een instorting van de bloedsomloop veroorzaakt. In het algemeen veroorzaken acute episodes van de ziekte ook een algemene verslechtering van volksgezondheid, met een afname van prestaties, energie en gewicht. In zeldzamere gevallen, koorts afleveringen en ontsteking van de gewrichten, huid, of ogen komen ook voor.
Diagnose
De diagnose colitis is onderverdeeld in twee basiscomponenten: het individu van de patiënt medische geschiedenis wordt eerst afgenomen als onderdeel van een anamnese voor a fysiek onderzoek wordt uitgevoerd in de volgende stap. Dit onderzoek is meestal een colonoscopie, waarbij een onderzoeksinstrument, een endoscoop genaamd, wordt ingebracht via de anus. De voorwaarde van de slijmvliezen en mogelijke ontstekingen kunnen dan worden onderzocht. Pus deposito's kunnen ook met deze methode worden gedetecteerd. Bovendien kunnen weefselmonsters worden genomen voor microscopisch onderzoek in het laboratorium, waardoor een exact resultaat wordt verkregen. Als er een verhard vermoeden van colitis is, een tweede colonoscopie wordt op een later tijdstip uitgevoerd om de diagnose te bevestigen. Het interval tussen colonoscopieën hangt af van de toestand van de patiënt volksgezondheid. Naast een colonoscopie, een bloed telling wordt ook uitgevoerd als colitis wordt vermoed. In het bijzonder de hemoglobine Zowel de waarde als de waarde van het zogenaamde C-reactieve proteïne zijn bepalend voor het bepalen van een ontsteking. Progressieve meting van de hemoglobine waarde maakt het mogelijk om de respectievelijke omvang van de ontsteking en de hoeveelheid te bepalen bloed verlies. Om de diagnose verder te verzekeren, lever Er kunnen ook waarden worden bepaald, die bij colitis meestal met twee enzymwaarden worden verhoogd. EEN ontlasting onderzoek wordt ook in het laboratorium uitgevoerd om bacteriële infectie als oorzaak van colitis uit te sluiten.
Complicaties
De conventionele symptomatologie van ontsteking van de dikke darm kan worden bemoeilijkt door de ontwikkeling van complicaties in bepaalde gevallen. Onder andere het optreden van ernstige bloedingen is mogelijk tijdens acute episodes, waardoor de patiënt moet worden gevolgd als een intramurale patiënt. Patiënten kunnen zich ook ontwikkelen bloedarmoede als gevolg van bloederige diarree. Ook een gevaarlijke vergroting van de dikke darm is denkbaar, in de geneeskunde bekend als megacolon. Megacolon wordt veroorzaakt door een verlamming van de darm. Dit is op zijn beurt het gevolg van een gestage ophoping van ontlasting in de darm, omdat de darm als gevolg van de ontsteking niet kan bewegen en de ontlasting kan transporteren. Als verder gevolg kan de darm in deze context pijnlijk uitzetten, wat op zijn beurt weer kan leiden tot levensbedreigende bedreigingen zoals ontsteking van de buikvlies of darmperforatie.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij het verschijnen van de eerste tekenen en ongemak in het darmgebied, is een bezoek aan de arts altijd raadzaam om de oorzaak van het ongemak op te helderen. Echter uiterlijk na de aanwezigheid van symptomen zoals bloederige diarree of ernstig pijn in de buikis een bezoek aan een expert essentieel. Dit is vooral handig met het oog op mogelijke complicaties die kunnen optreden als de diagnose of behandeling te laat is. Indien mogelijk dient een gastro-intestinale specialist, zoals een internist, proctoloog of gastro-enteroloog, geraadpleegd te worden voor advies en onderzoek.
Behandeling en therapie
Omdat de oorzaak van colitis niet voldoende wordt begrepen, kunnen bestaande behandelingsbenaderingen alleen de symptomen van de ziekte onder controle houden. Hoewel er geen volledige genezing voor de ziekte bestaat, stelt dit de getroffen personen in staat een volledig normaal dagelijks leven te behouden tijdens symptoomvrije levensperioden. Zelfs het behouden van een vloeistofintensieve, vezelarme en calorierijke dieet kan een positief effect hebben op het beloop van de ziekte. Als de getroffen persoon dat is lactose intolerante, lactosevrije zuivelproducten kunnen worden gebruikt. Als, aan de andere kant, vet absorptie wordt aangetast, moeten voornamelijk producten met zogenaamde MCT-vetten uit dieetproducten worden geconsumeerd. Ontstekingsremmend drugs worden in deze context vaak gebruikt, waardoor het tijdsinterval tussen twee recidieven enorm wordt verlengd. Medicinale behandeling kan 5-ASA-preparaten omvatten, waarvan het effect wordt ondersteund door de administratie of cortisone indien nodig. Zogenaamd immunosuppressiva kan ook worden gebruikt om de immuunrespons te onderdrukken. antibiotica, aan de andere kant, worden zelden voorgeschreven. De respectieve drugs worden meestal aangebracht op de plaats van ontsteking waar de mate van ontsteking het grootst is en de risico's het laagst. In speciale gevallen kan het drugs kan ook via de bloedbaan worden geïnjecteerd. Aanzienlijke deficiëntieverschijnselen als gevolg van ernstige diarree kunnen worden bestreden door middel van vitamine en mineraal supplementen als er slechts een verandering in dieet is niet succesvol geweest. Als het beloop van de ziekte bijzonder ernstig is of gepaard gaat met complicaties, is chirurgische ingreep meestal onontbeerlijk. Tijdens de operatie wordt de dikke darm verwijderd en de dunne darm wordt omgezet zodat de getroffen persoon op een conventionele manier kan poepen. In sommige extreme situaties kan het creëren van een kunstmatige darmuitlaat echter niet langer worden vermeden.
Vooruitzichten en prognose
Bij colitis kan geen definitieve prognose worden gemaakt. In het algemeen kan echter worden gesteld dat een volledige genezing van de ziekte tot op heden onmogelijk is. Als de ontsteking echter beperkt blijft tot de dikke darm en rectumkan worden uitgegaan van een positief beloop met een gemiddelde levensverwachting. Zelfs de mate van toediening van 5-ASA-preparaten vermindert het risico van kanker met maar liefst 75%. Desalniettemin hebben patiënten met colitis een significant verhoogd risico op het ontwikkelen van een colorectaal kanker tumor. Aan de andere kant, als er complicaties van de ontsteking optreden, zoals kankerwordt de levensverwachting aanzienlijk verminderd als ze relatief laat worden gediagnosticeerd en behandeld. Op hun beurt kunnen patiënten, met behulp van een vroege chirurgische of medicamenteuze behandeling, meestal een normaal leven leiden.
het voorkomen
Specifieke preventie van colitis is niet mogelijk vanwege de onbepaalde oorzaken van de ziekte. Echter, na bepaalde maatregelen kan de rustige fasen van de ziekte, of remissiefasen, verlengen en daardoor het dagelijks leven gemakkelijker maken voor de getroffenen. Belangrijk hiervoor is een over het algemeen gezonde levensstijl, die vooral wordt gekenmerkt door een uitgebalanceerd dieet. Dit betekent dat voornamelijk licht verteerbare voedingsmiddelen met een optimale nutriëntensamenstelling moeten worden geconsumeerd. Voldoende beweging is ook cruciaal voor een gezonde levensstijl. Psychologisch spanning moet ook zoveel mogelijk worden vermeden. Vanwege het verhoogde risico op colorectale kanker, moeten de getroffenen regelmatig preventieve medische controles bijwonen.
Nazorg
In het geval van colitis zijn er meestal maar een paar maatregelen en mogelijkheden voor nazorg voor de getroffen persoon. In dit geval is de getroffen persoon primair afhankelijk van de juiste en vooral vroege behandeling van de colitis, zodat deze zich niet naar de andere organen verspreidt. Als de ziekte niet wordt behandeld, kan dat in het ergste geval ook leiden tot het overlijden van de getroffen persoon. Daarom is een vroege diagnose de belangrijkste zorg bij deze ziekte. In de meeste gevallen kan de ziekte voornamelijk met behulp van medicatie worden behandeld antibiotica worden gebruikt. De behandeling duurt ongeveer een week en er moet voor worden gezorgd dat de medicatie correct en regelmatig wordt ingenomen. In veel gevallen zijn verdere vervolgonderzoeken ook na afname van de symptomen zinvol om in een vroeg stadium verdere symptomen op te sporen. Tijdens de behandeling mag de getroffen persoon alleen zacht voedsel nemen en pas na de behandeling maag en darmen wennen weer aan normaal voedsel. In veel gevallen moeten ook tests worden uitgevoerd op intoleranties en allergieën die de colitis kunnen hebben veroorzaakt. Dit kan voorkomen dat de ontsteking van de dikke darm terugkeert.
Wat u zelf kunt doen
Als colitis al aanwezig is, kunnen patiënten naast de door hen gekozen behandelmethode ook zelfstandig een vermindering van de symptomen bewerkstelligen. Patiënten wordt met name aangeraden om hun dieet te veranderen, dat bekend staat als een vermijdingsdieet. Als onderdeel van dit dieet moeten ontstekingsbevorderende voedingsmiddelen van het menu worden verwijderd en vervangen door ontstekingsremmende producten. Dit zorgt voor een vermindering van het risico op complicaties en een vermindering van bepaalde symptomen. Vooral tijdens herstelperiodes moet de nadruk liggen op een overwegend evenwichtige, vezelrijke voeding. Aan de andere kant, voedingsmiddelen zoals melk, haver or granen kan vaak voedselintoleranties veroorzaken. Is er daarentegen sprake van een terugvalfase, dan staat een vezelarm dieet centraal. Maar uiteindelijk werkt zelfs de implementatie van een vermijdingsdieet niet leiden tot een volledige genezing van colitis.
