Spanband-osteosynthese is een chirurgische procedure voor het verminderen en fixeren van ontwrichte fracturen die passeren gewrichten Dit is een veelgebruikte en betrouwbare methode in de chirurgische en orthopedische zorg.
Wat is osteosynthese met spanband?
Spanband-osteosynthese is een chirurgische procedure voor het verminderen en fixeren van ontwrichte fracturen die passeren gewrichten Het wordt bijvoorbeeld gebruikt in enkel breuken. Spanband-osteosynthese is een procedure op het gebied van interne fixatie van speciaal breuk fragmenten met vreemd materiaal. De basis van de osteosynthese van trekkoorden is afkomstig van ingenieurs op het gebied van constructie van gewapend beton. Het effect van deze techniek werd wetenschappelijk onderbouwd door Friedrich Pauwels, en het concept van de procedure werd vervolgens voor het eerst gepresenteerd en uitgevoerd door orthopedisten en chirurgen in 1958. Spanband-osteosynthese wordt gebruikt op het gebied van chirurgie en orthopedie. Het wordt gebruikt om fracturen te behandelen (gebroken botten) die voorkomen in de regio van een gewricht, en de breuk fragmenten (gebroken stukken) worden van elkaar gescheiden door de trekkracht van een pees. Deze breuken worden behandeld met behulp van een draadstrop onder tractie. Het doel hiervan is om de breuk fragmenten aan elkaar totdat ze weer samensmelten. Dergelijke fracturen worden meestal veroorzaakt door vallen of directe externe kracht op het bot. In combinatie met verhoogde spierspanning kan dit leiden tot een benige avulsie van een pees. De verhoogde spierspanning treedt reflexmatig op, bijvoorbeeld bij een val, om zelfbescherming indien mogelijk te onderscheppen.
Functie, effect en doelen
Wanneer trauma resulteert in een breuk, zijn de volgende kenmerken cruciaal voor de behandeling ervan met behulp van spanband-osteosynthese. De breuk bevindt zich in het gebied van een gewricht en kan betrekking hebben op delen van het gewrichtsoppervlak. Een afgesplitst gedeeltelijk fragment staat onder de tractie van een spier die door een pees met de breuk is verbonden. De fragmenten zijn ontwricht en dus uit elkaar geplaatst door het trekken van de pees. Als deze kenmerken aanwezig zijn in een breuk, wordt de breuk chirurgisch behandeld met kribbeldraden of Kirschner-draden en draadstroppen. De draden zijn meestal gemaakt van chroomkobalt-molybdeenlegeringen, chirurgisch staal of titaniumlegeringen. Typische breuken van dit type zijn bijvoorbeeld de olecranon fractuur (ellebooggewricht) en een fractuur van de patella (knieschijf Echter, breuken in het gebied van de malleoli (binnenste en buitenste enkel op de voet) van de bovenkant enkelgewricht of botavulsies in het gebied van de metatarsus worden ook behandeld met spanband-osteosynthese. Deze worden vastgemaakt met draadstroppen, maar niet onder tractie. Als een fractuur met ontwrichte fractuurfragmenten chirurgisch wordt behandeld met spanband-osteosynthese, moet de chirurg eerst alle fractuurfragmenten met elkaar uitlijnen om de anatomische vorm en dus de ascorrecte functie van het gewricht te herstellen. De wiegdraden of Kirschner-draden moeten dan zo parallel mogelijk aan elkaar worden ingevoerd om te voorkomen dat de gewrichtsfunctie wordt geblokkeerd. Beginnend in het gebied van het inbrengen van de pees, worden de kribbeldraden ingebracht en lopen ze loodrecht door het verloop van de breuk in de onmiddellijke nabijheid van het gewrichtsoppervlak. De chirurg moet ervoor zorgen dat de draden het weefsel niet perforeren. De draden zijn niet ingebracht onder beeldvorming. De chirurg gebruikt palpatie om de gewrichtsstructuren te oriënteren. Zodra de wiegdraden op hun plaats zitten, worden ze aan hun uiteinden omgebogen en stevig verankerd in de verre cortex. Een beeldcontrole kan vervolgens de juiste positie bevestigen. Het aanbrengen van de draadcerclage zorgt nu voor een gelijkmatige spanning op de kribbedraden en zorgt ervoor dat de breukfragmenten ook onder spierspanning niet van elkaar af bewegen. De draadstrop wordt op zijn plaats gefixeerd door de helix in verschillende richtingen te draaien. De resulterende draadwervelingen worden aan het einde met een tang ingekort tot 7-10 mm. De draadeinden van de kribbeldraden worden ingekort tot 5-7 mm en ongeveer 90 ° omgebogen. Ten slotte wordt het aangetaste gewricht onder de anesthesie in zijn volledige functie om uit te sluiten functionele stoornissen Een laatste check door Röntgenstraal toont nogmaals de positie en het verloop van de draden. Als de draden op de juiste plaats zitten en het gewricht vrij kan bewegen, is de operatie geslaagd.Een Redon-drain wordt proximaal van de behandelde fractuur geplaatst om vloeistof af te voeren en bloed Een steriel en droog verband wordt onder lichte compressie aangebracht. Op de eerste dag na de operatie kunnen lichte fysiotherapeutische bewegingsoefeningen meestal worden gestart in een pijn-georiënteerde manier. Op de tweede postoperatieve dag wordt de Redon-drain verwijderd. Het duidelijke voordeel van spanband-osteosynthese is het betrouwbare resultaat en de lage materiaalkosten. Bovendien kan de patiënt postoperatief het aangedane ledemaat vrij bewegen en daarmee risico's zoals voorkomen trombose of spieratrofie.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Na intramuraal ontslag uit het ziekenhuis dienen verdere behandeling en regelmatige controles door een specialist te worden uitgevoerd. Belangrijk hierbij zijn de volledige wondcontrole, draadtrekken na ongeveer 14 dagen, Röntgenstraal controle na 4 en 8 weken en intensieve fysiotherapeutische bewegingsoefeningen. De volgende risico's moeten ondanks de betrouwbare en veelgebruikte methode altijd worden afgewogen. Elke behandeling met een osteosyntheseprocedure van dit type gaat gepaard met een chirurgische ingreep en dus anesthesie Vooral bij geriatrische patiënten, slikproblemenkunnen cardiovasculaire problemen of ademhalingsstoornissen optreden. Daarom wordt materiaalverwijdering bij oudere patiënten niet meer uitgevoerd en bij jongere patiënten zo min mogelijk invasief gehouden. Bijwerkingen zoals wond genezen aandoeningen, pijn, infecties en functionele beperkingen kunnen postoperatief optreden. Bovendien kan draad losraken of breken als gevolg van overbelasting of materiaaldefecten. Dit moet zo snel mogelijk worden gedetecteerd en opnieuw worden geleverd Grensverkeer door beeldvormingstechnieken, aangezien het kan leiden op verplaatsing van de fractuurfragmenten en dus op een verkeerde positie van het gewricht. Als de breuk fragmenteert groeien samen in een verkeerde positie kunnen blijvende beschadiging en ongemak het gevolg zijn.
