Atriale fibrillatie is waarschijnlijk de meest voorkomende aritmie van de hart-, en het neemt aanzienlijk toe met de leeftijd. Tien procent van de mensen ouder dan 70 jaar heeft deze 'supraventriculaire tachyaritmie'.
Wat is boezemfibrilleren?
Dit betekent dat er een onregelmatige en snelle hartslag is die ontstaat in de linker atrium Ter vergelijking: slechts 1% van de mensen ouder dan 50 jaar heeft dit hartritmestoornissen Hieronder de oorzaken, onderzoeksmethoden, behandeling en progressiemogelijkheden en preventief maatregelen komen aan bod. De hart- heeft zijn eigen stimulusgeneratie- en geleidingssysteem. In boezemfibrilleren, zijn er gebieden in het atrium die extra elektrisch worden aangeslagen. Dit leidt tot zeer snelle bewegingen van de hart- muren met een boezemfibrilleren frequentie tussen 350 - 600 / min. Als gevolg hiervan is er een gebrek aan hemodynamisch effectieve atriale contractie, wat het algehele hartminuutvolume verlaagt (bloed volume gepompt vanuit het hart in de circulatie binnen een minuut). Vanwege de AV-knooppunt, wordt slechts een klein deel van de atriale acties naar de ventrikels overgedragen.
Oorzaken
Primair boezemfibrilleren komt voor bij ongeveer 15% van de hartpatiënten met boezemfibrilleren volksgezondheid De meest voorkomende oorzaken zijn hartgerelateerd. Deze omvatten coronaire slagader ziekte, hartinfarct, hartfalen en mitralisklep ziekte in 50% van de gevallen. Andere hartaandoeningen die boezemfibrilleren kunnen veroorzaken, zijn onder meer cardiomyopathie, myocardiet, hartoperatie. Extracardiale oorzaken zijn ook bekend, zoals schildklieraandoeningen, hypertensie, pulmonaal embolie, en bepaalde medicijnen. Getroffen personen klagen over hartkloppingen met duizeligheidkortstondig bewustzijnsverlies (syncope) en kortademigheid als het hartminuutvolume afneemt.
Symptomen, klachten en tekenen
Veel patiënten merken amper boezemfibrilleren op, terwijl anderen met aanzienlijk ongemak reageren. In het bijzonder personen die gewend zijn geraakt aan de voorwaarde behoren tot de eerste groep. Bij hen heeft boezemfibrilleren zich chronisch ontwikkeld, meestal onopgemerkt. Niet zelden worden ze getroffen door duizeligheid en vermoeidheid Een verminderde prestatie wordt dan echter toegeschreven aan andere omstandigheden, zoals spanning of privéproblemen. In eerste instantie is boezemfibrilleren zelf niet levensbedreigend. Het kan echter leiden tot ernstige gevolgschade als deze niet wordt behandeld. Duidelijke symptomen hebben betrekking op het hart, dat onregelmatig klopt. Lijders zijn zich bewust van het kloppen van hun hart. Het klopt plotseling in een snel tempo. Deze perceptie gaat vaak gepaard met pijn op de borst Soms ervaart de patiënt kortademigheid, wat onmiddellijk als bedreigend wordt ervaren. De hierboven beschreven tekens hebben een impact op de psyche. Er ontstaat een plotselinge, onbegrijpelijke angst. Boezemfibrilleren kan leiden om late effecten te bevorderen als het niet professioneel wordt behandeld. Deze komen vooral voor bij oudere senioren. Statistisch gezien zijn het mensen ouder dan 70 jaar die hierdoor worden getroffen. Het is niet ongebruikelijk dat ze lijden aan een beroerte Zelfs embolieën in de benen of in de hersenen schepen mogelijk.
Diagnose en progressie
Defibrillatie is een behandelmethode voor hartritmestoornissen zoals ventriculaire fibrillatie of hartkloppingen, atriale fibrillatie, en atriale flutter waarbij sterke elektrische schokken worden gebruikt om een gezonde hartactiviteit te herstellen. De diagnose boezemfibrilleren wordt gesteld na opname van boezemfibrilleren door middel van een rust-ECG of tijdens het opnemen van een ECG op lange termijn Afhankelijk van het beloop of de duur van boezemfibrilleren wordt een nadere indeling gemaakt. Er zijn:
1.) Een eerste gediagnosticeerde atriale fibrillatie. 2.) Een paroxismale atriale fibrillatie, die zich gewoonlijk binnen 48 uur beperkt tot een maximum van 7 dagen. 3.) Een aanhoudende of aanhoudende atriale fibrillatie die moet worden hersteld naar het sinusritme. 4.) Een langdurige atriale fibrillatie gedurende 1 jaar, maar die moet worden omgezet in sinusritme. 5.) Een permanent boezemfibrilleren waarbij boezemfibrilleren is geaccepteerd en frequentiegeregeld is. De meest voorkomende complicatie van boezemfibrilleren is de vorming van bloed stolsels die kunnen veroorzaken embolie 20% van alle beroertes is te wijten aan atriale fibrillatie. Het risico is groter naarmate de atriale fibrillatie langer aanhoudt.
Complicaties
Onbehandeld boezemfibrilleren leidt tot verschillende symptomen en volksgezondheid complicaties naarmate het voortschrijdt. als de ziekte gepaard gaat met een daling van het aantal patiënten hartslagmogelijke gevolgen zijn onder meer duizeligheidzwakte en syncope, een kort bewustzijnsverlies. Bijkomende symptomen kunnen zijn: hartkloppingen en kortademigheid. Onvoldoende pompwerking kan longcongestie veroorzaken, wat kan leiden tot de ontwikkeling van levensbedreigend longoedeem Op de lange termijn ontwikkelt acute atriale fibrillatie zich tot permanente atriale fibrillatie. Zo'n ernstig beloop verhoogt het risico op secundaire schade aanzienlijk: embolieën kunnen optreden, wat kan leiden tot beroertes en bijkomende hart- en vaatziekten. In het meest ernstige geval, a hartaanval gebeurt en de patiënt overlijdt als gevolg. Personen met een hartinfarct slagader ziekte kan lijden aan een angina borstvliesaanval of acuut myocardinfarct. Er zijn ook risico's verbonden aan de behandeling van boezemfibrilleren. defibrillator implantatie kan gepaard gaan met letsel of infectie, en afwijzing van het hulpmiddel kan niet worden uitgesloten. Elektrische cardioversie kan aritmieën veroorzaken of een hartaanval in het geval van een niet-gedetecteerd klepdefect of hypothyreoïdie Andere risico's zijn afkomstig van de anesthetica, die bij sommige patiënten bijwerkingen kunnen veroorzaken.
Wanneer moet je naar een dokter?
Hartritmestoornissen, waaronder boezemfibrilleren, moeten zo vroeg mogelijk worden gediagnosticeerd en behandeld. Boezemfibrilleren is meestal beangstigend voor de getroffenen, omdat het hart sneller gaat kloppen en abrupt uit het ritme raakt. Dit hartritmestoornissen duurt vaak niet langer dan een paar minuten, zelden uren of dagen. Het grootste gevaar schuilt daarom in het aanvankelijk negeren van de symptomen en daarmee het uitstellen van een doktersbezoek. Boezemfibrilleren kan echter ernstige, zelfs levensbedreigende gevolgen hebben volksgezondheid problemen. Als de behandeling niet op tijd wordt gestart vanwege een vertraagde diagnose, kan boezemfibrilleren ook een chronisch beloop hebben. In dit geval wordt de kans op herstel aanzienlijk verkleind, omdat het hartritme dan moeilijk weer normaal wordt. Embolieën en beroertes veroorzaakt door boezemfibrilleren kunnen vaak worden voorkomen door tijdig een cardioloog te raadplegen. Dit komt omdat boezemfibrilleren al goed en betrouwbaar kan worden gediagnosticeerd met een eenvoudig ECG of ECG op lange termijn Bepaalde reeds bestaande aandoeningen zoals zwaarlijvigheid, suikerziekte, hartfalen or hypertensie het risico op boezemfibrilleren aanzienlijk verhogen. Om deze reden krijgen patiënten deze extra risicofactoren in het bijzonder zou zelfs de geringste moeten duren hartritmestoornissen serieus en raadpleeg onmiddellijk een arts om ergere schade te voorkomen. Omdat boezemfibrilleren als bijzondere hartritmestoornis met toenemende leeftijd vaker voorkomt, dienen ouderen zich regelmatig door een cardioloog te laten onderzoeken. Boezemfibrilleren kan dan ook een incidentele bevinding zijn, omdat het niet altijd wordt opgemerkt door de getroffenen.
Behandeling en therapie
Therapeutisch gezien is er frequentieregeling enerzijds en ritmecontrole anderzijds, die prognostisch equivalent zijn. De snelheidscontrole wordt medicinaal bereikt door bètablokkers, verapamil (minder vaak), of digitalis-preparaten. Het doel is om de hartslag Er zijn vormen van boezemfibrilleren met een zeer lage hartslag, die dan slechts iets onder toe toeneemt spanning Dit is vaak een indicatie voor gangmaker implantatie. Ritme controle van atriale fibrillatie omvat het omzetten van het hartritme in een sinusritme. Dit kan ook worden gedaan met medicatie of door ECG-geactiveerde elektrocardioversie. In de drug therapiemoet er onderscheid worden gemaakt tussen patiënten met en zonder hartziekte. Patiënten zonder hartziekte kunnen worden aangepast aan klasse I anti-aritmica drugs zoals flecaïnide or propafenon Voor paroxismale atriale fibrillatie, een pill-in-the-pocket-benadering met een enkele dosis van anti-aritmica drugs kan worden geprobeerd. Patiënten met hartaandoeningen zijn aangepast aan amiodaron onder stabiele omstandigheden. Amiodaron is het meest effectieve middel tegen aritmie, maar het heeft ook veel bijwerkingen. Bovendien ECG-geactiveerd elektrische cardioversie kan worden uitgevoerd onder short anesthesie In deze procedure wordt een elektrische schokken extern geleverd. Voordien moet rekening worden gehouden met de duur van het boezemfibrilleren. Als dit langer dan 48 uur aanhoudt, is het essentieel om trombi in het hart uit te sluiten door middel van transoesofageale echocardiografie (slikken ultrageluid van het hart) of neem bloed-verdunnende middelen (anicoagulantia) gedurende minimaal vier weken en daarna uitvoeren elektrische cardioversie.
het voorkomen
Afhankelijk van het risico op trombo-embolie, bloedverdunning therapie wordt ook tijdelijk of voor het leven gegeven. Dit verkleint de kans op beroerte Marcumar of falithrom en, meer recent, dabigatran en rivaroxaban zijn hiervoor beschikbaar. Er is een hoog recidiefpercentage van atriumfibrilleren van 30% binnen een week en 75% na een jaar bij patiënten na elektrische cardioversie. Daarom anti-aritmisch drugs worden vaak voor de langere termijn voorgeschreven om boezemfibrilleren te voorkomen. Bovendien zijn er katheterablatieprocedures in de vorm van radiofrequente stroom of koud, waarin de locaties van excitatie van atriale fibrillatie worden bezocht en uitgewist.
Follow-up
Voor patiënten met boezemfibrilleren zijn regelmatige controlebezoeken uiterst belangrijk. Het betreft de behandeling en verzorging van alle patiënten met boezemfibrilleren en na ablatie. Als ablatie wordt uitgevoerd, moet de patiënt het eerste jaar na de behandeling om de drie maanden bij de behandelende arts komen. Vervolgonderzoek vindt dan eens in de zes maanden plaats. Bij verslechtering en klachten dient de patiënt direct een arts te raadplegen. Afhankelijk van de evaluatie van de onderzoeksresultaten, zal de arts de patiënt een passend advies geven over het verdere verloop. In de verdere cursus zijn ECG-controleonderzoeken nodig om het blijvende succes van het therapie Patiënten moeten vaak medicatie blijven gebruiken na ablatie. Vaak worden anticoagulantia gedurende een bepaalde periode gebruikt en hun werkingsmechanisme moet regelmatig worden gecontroleerd door middel van bloedonderzoeken. Als er verbetering is, kunnen ze indien nodig langzaam worden stopgezet, gecontroleerd door de arts. In sommige gevallen moet ablatie echter worden herhaald. Langdurig boezemfibrilleren wordt meestal volledig behandeld met anticoagulantia om beroertes bij de patiënt te voorkomen. Dit wordt gecontroleerd en beoordeeld tijdens de follow-up. Bij boezemfibrilleren is het behandeldoel bij bevestigde follow-up het herstellen van een normaal ritme. Dit kan vaak worden bereikt met medicatie.
Hier is wat u zelf kunt doen
Als het hart ongewoon snel of onregelmatig klopt, wordt een bezoek aan een cardioloog aanbevolen. Boezemfibrilleren moet eerst worden opgehelderd en behandeld met medicatie of elektrische cardioversie. De therapie kan worden ondersteund door persoonlijk maatregelen Lichamelijke activiteit wordt aanbevolen. Het is het beste om te beginnen met lichte oefeningen en de intensiteit geleidelijk op te voeren. Toenemend geschiktheid helpt bij het vermijden van begeleiding symptomen van atriale fibrillatie zoals hoge bloeddruk or suikerziekte Intervaltraining, dwz sport met afwisselende perioden van inspanning en herstel, is bijzonder effectief. Uithoudingsvermogen training, aan de andere kant, moet worden vermeden. Patiënten dienen eerst over sport te praten maatregelen met hun arts om complicaties te voorkomen. Bij boezemfibrilleren moet de hartfrequentie worden bewaakt en indien nodig worden aangepast met medicatie. Patiënten gebruiken een geschikt meetinstrument om hun hartslag te meten. Als er neerwaartse of opwaartse afwijkingen optreden, moet de arts worden geïnformeerd. De oorzaken van boezemfibrilleren moet worden geïdentificeerd en geëlimineerd. Hiervoor worden, naast de behandeling van de onderliggende ziekte, algemene maatregelen genomen zoals een gezonde levensstijl, het vermijden van spanning en een evenwichtig dieet van toepassing zijn. De behandelende arts stelt passende maatregelen voor met betrekking tot de intensiteit en oorzaak van boezemfibrilleren.
