Verapamil (verapamilhydrochloride) is een zogenaamd calcium kanaalblokker of calciumkanaalantagonist. Verapamil behoort tot de groep van calcium kanaalblokkers, die werken op de calciumkanalen van de bloed schepen evenals de kanalen rond de hart-. Verapamil is dus tegengesteld aan de groep van calcium kanaalblokkers die alleen de vasculaire kanalen beïnvloeden (nifedipine type). Om deze reden wordt verapamil vaak gebruikt bij de behandeling van hart- en vaatziekten. In principe is het mechanisme achter het werkingsmechanisme van het medicijn dat een calciumkanaal wordt geblokkeerd, wat een beslissende rol speelt bij de samentrekking van de hart- en de spierspanning van de schepen.
Actie modus
Calcium is een mineraal dat essentieel is voor het menselijk lichaam. Het zorgt er soms voor dat de hart- spier correct kan samentrekken en dat de schepen in het lichaam de juiste en noodzakelijke spierspanning hebben. De calciuminstroom zorgt ervoor dat de spiervezels voldoende geconcentreerd zijn.
De zogenaamde calciumkanaalblokkers zoals verapamil kunnen een calciumkanaal in de cel blokkeren en hebben zo direct effect op de kracht van de hartspier en de spierspanning van de bloedvaten. Door het kanaal te blokkeren kan calcium niet langer naar het celbinnenland stromen en neemt de kracht van zowel de spieren van het hart als de spieren in de bloedvaten af. Dit komt door de zogenaamde actiepotentiaal van de spiercel, die wordt gecontroleerd door calcium in de spiercellen van het hart en de spiercellen van de bloedvaten.
De actiepotentiaal in de zogenaamde dwarsgestreepte spiercellen in het lichaam, die naar believen kunnen worden aangespannen, zoals de biceps, is niet afhankelijk van calcium. Dit verklaart waarom het gebruik van verapamil de spiercontractie van de hartspier en de spieren van de bloedvaten beïnvloedt, maar geen effect heeft op de andere spieren in het lichaam. Bij bepaalde ziekten kan de rol van calcium worden benut door dit kanaal te blokkeren en zo de contractie van het hart of de wandspanning van de bloedvaten te beïnvloeden.
Verapamil wordt gebruikt bij een aantal cardiovasculaire aandoeningen waarbij het effect van een geblokkeerd calciumkanaal wordt gebruikt. Verapamil wordt dus voornamelijk gebruikt voor hartritmestoornissen, hoge bloeddruk en coronaire hartziekte. Verapamil behoort tot de zogenaamde anti-aritmica van klasse IV, die hartritmestoornissen zouden moeten verbeteren door het calciumkanaal te blokkeren.
Het is belangrijk op te merken dat, zoals alle geneesmiddelen die worden gebruikt om hartritmestoornissen te behandelen, verapamil zelf hartritmestoornissen kan veroorzaken wanneer het bijvoorbeeld wordt gebruikt bij hart-gezonde personen. Het effect op de wandspanning van de bloedvaten wordt gebruikt bij de behandeling van essentiële hypertensie, dwz hoge bloeddruk. Door de bloedvaten te verwijden, bloed druk wordt verminderd.
Hetzelfde effect wordt gebruikt bij de behandeling van coronaire hartziekten. Verapamil wordt gebruikt om de spanning in de wanden van alle bloedvaten te verminderen, waardoor ze verwijden. Dit geldt ook voor de kransslagaders, die verstopt zijn in het klinische beeld van coronaire hartziekte.
Door verapamil in te nemen, kan het lumen worden vergroot, waardoor de zuurstoftoevoer naar het hart aanzienlijk wordt verbeterd. Zoals alle medicijnen is verapamil niet zonder bijwerkingen, waarvan sommige vaker voorkomen dan andere. Tot tien procent van de mensen die verapamil gebruiken, heeft last van bijwerkingen zoals hoofdpijn, duizeligheid, enkel oedeem, blozen of een merkbaar trage hartslag (bradycardie).
Zeldzame bijwerkingen zijn het optreden van een hartritmestoornis of een allergische huidreactie. Het is belangrijk dat de volledige dosis verapamil niet aan het begin van de therapie wordt ingenomen. Het vaatverwijdende effect kan dan een enorme terugval veroorzaken bloed druk.
Dit wordt voorkomen door de dosis langzaam te verhogen. Vanwege de afbraak van verapamil in de lever en enzymen geassocieerd ermee, treden interacties op bij het gebruik van verapamil en andere geneesmiddelen of voedingsmiddelen. Om deze reden moet de behandelende arts, voordat hij verapamil voorschrijft, worden geïnformeerd over de huidige medicijninname.
Aangezien het studiemateriaal over het gebruik van verapamil bij zwangere vrouwen erg dun is, wordt het niet aanbevolen om het tijdens de behandeling in te nemen zwangerschapDit betekent dat in het geval van een zwangerschap, kunnen andere geneesmiddelen worden gebruikt als hun veiligheid voor het kind en de moeder voldoende is bewezen. Als u tijdens het gebruik van verapamil bepaalde symptomen ervaart die ongebruikelijk lijken, dient u in het algemeen uw arts te informeren. De arts kan de dosis aanpassen of een ander medicijn aanbevelen voor de behandeling.
