Ademhalingsverlamming: oorzaken, behandeling en hulp

Ademhalingsverlamming is een stopzetting van ademhaling. Deze voorwaarde gebeurt altijd zonder invloed of inmenging van buitenaf.

Wat is ademhalingsverlamming?

Bij ademhalingsverlamming stopt de ademhalingsactiviteit. Ademhalingsactiviteit, in het gewone spraakgebruik, is de activiteit van de longen. Gasuitwisseling vindt plaats in de lobben van de longen. Zuurstof wordt ingeademd tijdens inademing, en carbon kooldioxide wordt uitgeademd tijdens het verstrijken. Als de ademhaling verlamd is, werkt dit proces niet meer. Bij ademhalingsverlamming, de volume van gas dat zich in de longen bevindt, blijft aanvankelijk onaangetast. Ook de gasuitwisseling in de longen blijft voorlopig onaangetast. Binnen korte tijd echter een levensbedreigende situatie zuurstof tekort ontwikkelt zich in de bloed​ Dit resulteert in hypoxemie, wat kan leiden tot het falen van verschillende vitale functies. Ademhalingsverlamming leidt ook tot een zuurstof tekortkoming in de hersenen​ Ademhalingsverlamming wordt niet veroorzaakt door externe factoren zoals wurging of ingeademde vreemde lichamen. Het vloeit voort uit interne factoren. Ademhalingsverlamming is onderverdeeld in centrale en perifere ademhalingsverlamming. Terwijl centrale ademhalingsverlamming wordt veroorzaakt door schade aan het ademhalingscentrum, is perifere ademhalingsverlamming het gevolg van een aandoening van de ademhalingsspieren.

Oorzaken

Het ademhalingscentrum bevindt zich in de achterhersenen in de medulla oblongata. Het is een hersenen gebied dat onbewust en niet-invloedrijk reguleert inademing en uitademing. Dienovereenkomstig kan ademhalingsverlamming worden veroorzaakt door schade aan het ademhalingscentrum in de medulla oblongata. Een mogelijke oorzaak van een dergelijke centrale ademhalingsverlamming is trombose van de basiliek slagader​ In basilar slagader trombose, een bloed stolsel vormt zich in de basilaire slagader, een van de slagaders die zuurstofrijk bloed naar de hersenen​ Hierdoor wordt het vat geblokkeerd en wordt er verkleind bloed stroom (ischemie) in het gebied van de hersenstam. Deze verminderde bloedtoevoer kan ook het ademhalingscentrum beïnvloeden. Bloeding in de hersenstam kan ook centrale ademhalingsverlamming veroorzaken. Zeer zelden treedt centrale ademhalingsverlamming op tijdens een episode van multiple sclerose​ Slechts een tot twee procent van alle getroffen personen vertoont inflammatoire demyeliniserende haarden in het ademhalingscentrum. Bij perifere ademhalingsverlamming is de oorzaak van de verlamming het falen van de ademhalingsspieren. Aldus kan ademhalingsverlamming optreden na de administratie of spierverslappers​ Meestal vinden dergelijke incidenten plaats tijdens anesthesie​ Een andere oorzaak van perifere ademhalingsverlamming is myasthenia gravis pseudoparalytica. Dit is een neurologische aandoening waarbij er sprake is van een verminderde signaaloverdracht tussen de spier en zenuwen. poliomyelitiseen besmettelijke ziekte bekend als polio, kan in geïsoleerde gevallen ook perifere ademhalingsverlamming veroorzaken. Polyneuropathieën zijn ziekten die het perifere gebied aantasten zenuwstelsel​ Veelvoorkomende oorzaken van polyneuropathieën omvatten suikerziekte mellitus, Guillan-Barré-syndroom of infectieziekten zoals Lyme or difterie. Polyneuropathieën kan ook de zenuwen die de ademhalingsspieren voeden, zodat ook hier verlamming kan optreden. Bovendien kan ademhalingsverlamming het gevolg zijn paraplegie boven het C4-wervelsegment.

Ziekten met dit symptoom

• Trombose
• Polio
• Diabetes mellitus

• ischemie
• Myasthenia gravis pseudoparalytica
• Lyme

• Cerebrale bloeding
• Multiple sclerose
• paraplegie

Diagnose en verloop

Ademhalingsverlamming kan plotseling of langzaam ontstaan. Het gaat gepaard met symptomen zoals kortademigheid, blauwe lippen, blauwe vingers, slapeloosheid, angst of 피로​ Vaak kondigt ademhalingsverlamming zich ook aan door kortademigheid. Een gevolg van ademhalingsverlamming is een voorwaarde verstikking genoemd. De term verstikking verwijst naar de dreigende verstikking veroorzaakt door een daling van het zuurstofgehalte in het arteriële bloedsysteem gepaard gaande met een stijging van carbon dioxyde niveaus. De toename van carbon het dioxidegehalte wordt ook wel hypercapnie genoemd. Deze hypercapnia is geregistreerd in de hersenstam​ Als gevolg hiervan lijdt de getroffen persoon aan een aanzienlijke angst voor verstikking. Verstikking manifesteert zich door centraal cyanose. cyanosis is een blauwachtige verkleuring van de huid en slijmvliezen. als de verstikking aanhoudt en de oorzaak van de ademhalingsverlamming niet kan worden gecorrigeerd, kan het bewustzijn vertroebelen of zelfs coma zal voorkomen. Bij plotselinge ademhalingsverlamming is er vaak niet genoeg tijd voor een gedetailleerde diagnose. Ademhalingsverlamming is een noodgeval dat onmiddellijk moet worden behandeld. Anders dreigt volledige ademhalingsverlamming de zuurstoftoevoer naar de hersenen te verminderen. Dit kan binnen enkele minuten de dood tot gevolg hebben.

Complicaties

Bij ademhalingsverlamming, ademhaling komt tot stilstand zonder tussenkomst van buitenaf. De verlamming, die al in de naam te zien is, vindt plaats in het gebied van de ademhalingsspieren of in het gebied van het ademhalingscentrum in de hersenen. Het is in het begin moeilijk om complicaties in de context van ademhalingsverlamming te noemen. Dit komt omdat ademhalingsverlamming acuut is voorwaarde dat duurt maar heel kort. Als ademhalingsverlamming niet onmiddellijk op de intensive care wordt behandeld, leidt dit binnen enkele minuten tot de dood door verstikking. Deze dood door verstikking is echter geen "complicatie" van ademhalingsverlamming in strikte zin, maar het logische gevolg. Onbehandelde ademhalingsverlamming leidt altijd tot de dood door verstikking. De dood wordt voorafgegaan door een verminderde zuurstoftoevoer naar de hersenen en organen. Sinds nr ademhaling treedt op in aanwezigheid van ademhalingsverlamming, er wordt geen zuurstof meer opgenomen die door het lichaam zou kunnen worden verspreid. De organen, dus ook de hersenen, kunnen daardoor niet van voldoende zuurstof worden voorzien. Om deze dwingende gevolgen van ademhalingsverlamming te voorkomen, is onmiddellijke medische interventie noodzakelijk. Dood door verstikking kan alleen worden vermeden als ventilatie of respiratoire donatie wordt als eerste maatregel direct uitgevoerd. Samenvattend betekent ademhalingsverlamming dat zuurstof niet meer kan worden opgenomen, wat resulteert in een verminderde zuurstoftoevoer naar de hersenen en andere organen. Dood door verstikking treedt dan binnen een paar minuten op, tenzij medisch wordt tegengegaan.

Wanneer moet je naar de dokter gaan?

Bij ademhalingsverlamming moet onderscheid worden gemaakt tussen acute en geleidelijke ademhalingsverlamming. Als spoedeisende zorg nodig is vanwege het stoppen met ademen, moet u een beroep doen op eerste hulp technieken vindt plaats. Als er een plotselinge progressie is, moet onmiddellijk contact worden opgenomen met een medische nooddienst. Tegelijkertijd wordt aanbevolen om de patiënt met beademing te laten ademen. Aangezien de dood door verstikking op handen is, mondnaar de mond reanimatie moet onmiddellijk worden gestart totdat de medische noodmedewerker arriveert. Als de progressie geleidelijk verloopt, moet een arts worden geraadpleegd zodra de kortademigheid enkele uren aanhoudt. Als blauwe lippen en blauwe vingers al zichtbaar zijn bij de getroffen persoon, is urgentie al vereist. Als er tekenen zijn zoals aanhoudend slapeloosheid of permanent 피로moet ook een arts worden geraadpleegd. Meestal worden deze symptomen niet geassocieerd met ademhalingsverlamming voor onervaren mensen. Desalniettemin zijn het de eerste tekenen van ademhalingsverlamming met een geleidelijke progressie. Veel patiënten melden een gevoel van constante angst voor verstikking. Ook zij moeten intensief worden onderzocht door een medische professional. Symptomen zoals verkleuring van de huid of vertroebeling van het bewustzijn zijn verdere aanwijzingen dat een bezoek aan de dokter noodzakelijk is. Aangezien een geleidelijke ademhalingsverlamming zich op elk moment kan ontwikkelen tot een acute ademhalingsstilstand, vormt het gebrek aan zuurstoftoevoer een levensbedreigende aandoening.

Behandeling en therapie

Ademdonatie als onderdeel van eerste hulp is geschikt als een onmiddellijke therapeutische maatregel. Ademdonatie is een van de onmiddellijke levensreddende middelen maatregelen​ Bij ademdonatie wordt de ontbrekende zuurstof door de redder geleverd aan een persoon met ademhalingsverlamming ventilatie​ Volgens de richtlijnen van de Europeaan Reanimatie Raad, mondnaar de mond reanimatie is de standaard voor ademdonatie. Ademdonatie wordt uitgevoerd met die van de patiënt hoofd hyperextended. De neus- is gesloten en lucht wordt aangevoerd via de mond. Alternatief, ventilatie kan ook worden gegeven via de neus-​ Deze variant heet mond-op-mondneus- ventilatie. De ademhaling wordt voortgezet totdat de patiënt weer zelfstandig ademt, totdat een hulpverlener van de medische hulpdiensten arriveert, totdat de hulpverlener uitgeput is of totdat een andere hulpverlener het kan overnemen. Ventilatie wordt dan toegediend als onderdeel van noodgeval medicijn​ Zowel positieve als negatieve drukbeademing, zakbeademing of beademingstoestellen zijn bedoeld om het lichaam van de patiënt van zuurstof te voorzien om blijvende schade te voorkomen. Als de patiënt eenmaal stabiel is, moet de oorzaak van de ademhalingsverlamming worden gevonden en indien mogelijk worden gecorrigeerd.

Vooruitzichten en prognose

Als ademhalingsverlamming niet rechtstreeks door een spoedarts wordt behandeld, is de dood meestal het gevolg. Daarom moet in geval van ademhalingsverlamming een arts worden gebeld of moet het ziekenhuis in ieder geval onmiddellijk worden bezocht. De patiënt moet noodbeademing krijgen. Dit gebeurt door mond-op-mondbeademing, waarbij de neus dicht wordt gehouden zodat de lucht niet uit de longen kan ontsnappen. Hoe langer de ademhalingsverlamming duurt, hoe meer de organen worden beschadigd door de verminderde zuurstoftoevoer. De hersenen kunnen hier ook schade oplopen, met latere handicaps of beperkingen in het denken of coördinatie​ Na ongeveer 15 minuten treedt de dood door verstikking op na ademhalingsverlamming. De arts moet de patiënt ook een spoedgeval geven kunstmatige beademing​ Of de patiënt kan worden gereanimeerd, hangt sterk af van de oorzaak van de ademhalingsverlamming en kan niet universeel worden voorspeld. In sommige gevallen is reanimatie ook nodig om de patiënt wakker te maken. Vooral na een ongeval moet de spoedarts heel snel aanwezig zijn om het overlijden van de patiënt te voorkomen.

het voorkomen

In de meeste gevallen is ademhalingsverlamming een onvoorspelbare gebeurtenis waarvoor geen preventieve maatregel bestaat maatregelen bestaan.

Dit is wat u zelf kunt doen

Er is geen zelfhulp voor ademhalingsverlamming. Een arts of een spoedarts moet onmiddellijk worden geraadpleegd om de ademhalingsverlamming te behandelen. Als de ademhalingsverlamming langdurig is, zal dat gebeuren leiden tot de dood. Ademhalingsverlamming treedt altijd op wanneer de ademhalingsstilstand plaatsvindt, zelfs zonder externe actie op de borst​ In dit geval is het een serieuze volksgezondheid probleem dat alleen in een ziekenhuis goed kan worden behandeld. In elk geval van ademhalingsverlamming, eerste hulp moet onmiddellijk worden gegeven. Hier is mond-op-mondbeademing vereist om de getroffen persoon van zuurstof te voorzien. Deze beademing moet worden voortgezet totdat de spoedarts arriveert. In de regel kan de spoedarts reanimatie uitvoeren in geval van ademhalingsverlamming en zo de patiënt doen herleven. Dit is echter alleen mogelijk in gevallen waarin zich geen dodelijk of ernstig ongeval heeft voorgedaan. Als ademhalingsverlamming kortstondig en tijdelijk optreedt, moet toch een arts worden geraadpleegd. Andere eerste hulp maatregelen omvatten het plaatsen van het slachtoffer op zijn of haar rug. De kin wordt opgetild om de luchtwegen vrij te maken. Tijdens mond-op-mondbeademing moet de neus van de patiënt te allen tijde gesloten blijven om te voorkomen dat de lucht ontsnapt. Deze beademing moet worden voortgezet totdat de patiënt weer ademt of de spoedarts is gearriveerd.