Wat is het?
Spoedeisende geneeskunde is een van de medische specialismen. Het is de herkenning en behandeling van medische noodgevallen, dwz acuut voorkomende en mogelijk levensbedreigende aandoeningen. Ook het herstel en onderhoud van vitale functies zijn inbegrepen. Met andere woorden, in spoedeisende geneeskunde, ademhaling, hart- functie en zuurstofverzadiging spelen een doorslaggevende rol.
Wat doet een spoedarts?
Een spoedarts werkt meestal buiten de klinische faciliteiten en wordt ingeschakeld om te helpen bij operaties om mensen in een bedreigende situatie te redden. Hier moet de spoedarts de patiënt positioneren en voorbereiden op transport naar een ziekenhuis. Dit omvat vooral het herstellen of behouden van vitale functies.
Reanimatiekan kunstmatige beademing of het toedienen van medicatie nodig zijn. Een spoedarts is ook verantwoordelijk voor het bewaken van de patiënt tijdens het transport. De spoedarts beslist welke maatregelen er ter plaatse of op de beschikbare locatie genomen worden.
In de rampengeneeskunde, die ook onderdeel is van de spoedeisende geneeskunde, werken de spoedartsen samen met de rampenbestrijding. Een senior spoedarts neemt het beheer van de noodsituatie over. In de kliniek zelf zijn de spoedeisende hulp soms verdeeld, zodat de spoedarts indien nodig naar de chirurgische of interne spoedeisende hulp wordt gebracht.
In andere ziekenhuizen is er een centrale medische spoeddienst die voor alle noodgevallen zorgt. Op de plaats van het incident zelf is het de taak van een spoedarts om bedreigende toestanden van de patiënt op te sporen en te behandelen. Snel handelen is erg belangrijk, daarom zijn de voorgeschreven richttijden voor bepaalde onderzoeken korter dan in een ziekenhuis.
Hoe word ik een spoedarts? Verdere opleiding en training
Een spoedarts is een arts die alle medische onderzoeken heeft afgerond en in een kliniek werkt. Voorwaarde voor de aanduiding "spoedarts" is bovendien een speciale bijscholing, die alleen kan worden gevolgd als er minimaal twee jaar klinische activiteit kan worden aangetoond. Daarnaast moeten opdrachten in bepaalde specialismen worden aangetoond. Zo zijn zes maanden op het gebied van intensive care, anesthesie of eerste hulp nodig. Daarnaast is een 80 uur durende theoretische cursus vereist, evenals 50 missies in een noodambulance of reddingshelikopter, die moeten plaatsvinden onder toezicht van een ervaren spoedarts.
