Zwart behaard tong verwijst naar een verandering in de tong gekenmerkt door een donkere en harige tong coating Het is cosmetisch vervelend, maar in de meeste gevallen onschadelijk. De oorzaken, symptomen, diagnose en behandelingsmogelijkheden worden hieronder toegelicht.
Wat is een zwarte haartong?
Zwart haar tong komt voor bij ongeveer 3 procent van de bevolking, vooral bij mannen. Het manifesteert zich in de donkere, harige coating in het midden tot het derde deel van de achterkant tong Dit wordt veroorzaakt door de verlenging van de filamenteuze papillen op de tong, die groeien van ongeveer 1 mm tot 1.8 cm en vormen deze vachtachtige coating. Deze "haren" zijn groen, bruin en zelfs zwart gekleurd door voedsel, genotmiddelen en micro-organismen. De tong coating kan zeer uitgebreid zijn en reiken tot aan de zogenaamde keelholte, waar het een zeer onaangenaam en verontrustend prikkelend gevoel veroorzaakt bij het spreken en slikken, en soms ook een kokhalsreflex. In veel gevallen zwart haar tong verdwijnt vanzelf na enkele weken of maanden.
Oorzaken
De draadpapillen worden vaak gekleurd door pigmentvorming bacteriën en, in sommige gevallen, door infecties met Candida albicans. In het laatste geval ernstig brandend van de tong komt vaak voor. Een andere mogelijkheid is ingenomen voedsel en genotmiddelen (sigaretten, koffie, thee en alcohol) of medicijnen, bijvoorbeeld cortisone or antibiotica, die de lokale omgeving in het mondholte Diverse mogelijk risicofactoren zijn bekend, maar de exacte oorzaak is nog niet opgehelderd. Ook van belang schijnen slecht te zijn mondhygiëne evenals onvoldoende schrapen van de tong tegen tanden, gehemelte en voedsel, bijvoorbeeld wanneer vloeibaar voedsel wordt ingenomen en te weinig vast voedsel wordt gekauwd. Het voorkomen van zwart tong coating wordt ook vaak waargenomen in schimmelinfectie, vitaminegebrek (vooral vitamine B) en overmatig tabak consumptie. Andere mogelijke oorzaken zijn chemotherapie of bestraling, 에이즈 en ernstig ondergewicht Andere mogelijke triggers zijn onder meer irriterende stoffen zoals sterk mondwater of spoelingen.
Symptomen, klachten en tekenen
Zwarte harige tong manifesteert zich door een verkleurde, harige laag op de tong. De verkleuring kan grijs, groen, geel, bruin of zelfs zwart zijn. Mogelijke symptomen zijn jeuk, brandend van de tong, verandert in smaak, bijvoorbeeld een metaalachtige smaak, slechte adem, gebrek aan eetlust en misselijkheid Bij het slikken en spreken is het mogelijk dat de “haren” kriebelen of veroorzaken misselijkheid Als het extreem is, kan de tongcoating dat wel leiden te slikken en zelfs spraakstoornissen Zwart haar tong kan vanzelf verdwijnen of langdurig aanhouden.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose moet altijd worden gesteld bij een medische behandeling. Hier vormen de langwerpige papillen van meer dan 3 mm het belangrijkste criterium. De reden hiervoor is dat de tong ook tijdelijk gekleurd kan worden zonder verlenging van de draadvormige papillen. Dit kan bijvoorbeeld tijdens het eten zijn bosbessen of ander fruit. Maar dit kan ook het geval zijn bij het drinken van rode wijn, met mond spoelt of neemt bismut zouten Een soortgelijk beeld kan ook ziekten veroorzaken, bijvoorbeeld haar leukoplakiecandidamycose en dergelijke. Daarom is een grondige ondervraging van de patiënt erg belangrijk.
Complicaties
In de meeste gevallen veroorzaakt deze klacht geen speciale complicaties of ernstig ongemak. Ook de volksgezondheid van de patiënt wordt meestal niet negatief beïnvloed, zodat de klacht ook niet in alle gevallen behandeld hoeft te worden. De meeste patiënten hebben last van verkleuring van de tong. Deze verkleuring kan gepaard gaan met jeuk, zodat er ook een brandend gevoel of pijn op de tong. De ziekte heeft ook een negatief effect op het gevoel van smaak, welke kan leiden op veranderingen. Bovendien hebben de getroffenen er vaak last van slechte adem, misselijkheid or braken De kwaliteit van leven van de patiënt wordt aanzienlijk beperkt en verminderd. Als er geen behandeling is, leidt de ziekte vaak tot slikproblemen or spraakstoornissenDe ziekte is in de regel relatief goed te behandelen met behulp van medicatie. Bijzondere complicaties komen niet voor. Slechts in zeldzame gevallen zijn chirurgische ingrepen nodig. De levensverwachting van de patiënt wordt ook niet beïnvloed door de ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Indien mogelijk moet deze ziekte altijd door een arts worden behandeld. In dit geval komt het meestal niet tot een zelfstandige genezing, zodat behandeling door een arts onontbeerlijk is. Bovendien kan het ook leiden tot een verergering van de symptomen als de ziekte niet op tijd wordt behandeld. Allereerst moet ook de onderliggende ziekte die voor deze aandoening verantwoordelijk is, worden herkend. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt aan verbranding en jeuk aan de tong. Er is ook slechte adem en permanente misselijkheid, zodat de getroffen persoon ook zijn eetlust volledig verliest. In veel gevallen duiden ongemak bij het spreken of slikken ook op deze ziekte. Een arts moet worden geraadpleegd, vooral als de patiënt lijdt aan een zwartgekleurde tong en de verkleuring niet vanzelf verdwijnt. Meestal kan voor deze ziekte een dermatoloog of een huisarts worden geraadpleegd. Verdere behandeling hangt echter af van de exacte symptomen en de onderliggende ziekte.
Behandeling en therapie
De behandeling van een zwart haar tong kan zowel zonder medicatie als met medicatie worden gedaan: Ten eerste, regelmatig reinigen van de tongcoating met een zachte tandenborstel of tongreiniger is aanbevolen. Mooi zo mondhygiëne is de optimale manier om onzuiverheden te verwijderen en te voorkomen dat ze opnieuw verschijnen. Sterk mondwater moet worden stopgezet, omdat ze de symptomen kunnen veroorzaken en bevorderen. Indien mogelijk, de risicofactoren moet worden geëlimineerd. Verkleuring kan bijvoorbeeld worden geëlimineerd na stopzetting of vermindering van triggerende medicatie. Indien droog mond aanwezig is, is het belangrijk om voor voldoende hydratatie te zorgen. Als de symptomen niet kunnen worden verlicht, is medicatie een andere optie. Keratolytica zoals salicylzuur, trichloorazijnzuur or ureum in een geschikte verdunning kan plaatselijk worden aangebracht. Deze middelen moeten natuurlijk worden voorgeschreven door een arts. Externe of interne antischimmelmiddelen worden alleen gebruikt wanneer schimmelkolonisatie met Candida albicans is gedetecteerd. In ernstige gevallen het farmaceutische middel isotretinoïne kan voor behandeling worden overwogen. Hier moeten echter voorzorgsmaatregelen in acht worden genomen, aangezien er tal van bijwerkingen mogelijk zijn. De therapie hangt in feite af van hoe ernstig de zwart haar tong is. In mildere gevallen is er een verandering in dieet en het vermijden van schadelijke stoffen, zoals roken, leidt meestal tot een vermindering van symptomen en ongemak. In uitgesproken gevallen daarentegen, chirurgische ablatie onder plaatselijke verdoving kan noodzakelijk zijn.
het voorkomen
De optimale preventie van zwart haar tong ligt in het goede mondhygiëne, een gezond dieet en een dieet dat rijk is aan vezels. Een zachte tandenborstel of een special tongreiniger kan aanzienlijk helpen bij het schuren van de donkere coating op de tong. Het is ook nuttig om goed op voedsel te kauwen. Een coating die op de tong blijft van voedselresten, kiemen en cellen, moeten worden verwijderd door een geschikte schuurbeurt. Daarom fruit, rauwe groenten en vast brood moet grondig worden gekauwd. Op deze manier wordt zo intensief mogelijk over de tong gewreven. In aanvulling op, roken moet ook worden vermeden. Mogelijk triggerende factoren moeten worden vermeden. Daarom is het vooral belangrijk om de oorzaken van zwarte haartong te vinden.
Nazorg
Zwarte harige tong verdwijnt vaak vanzelf na een paar weken of maanden. In ernstige gevallen symptomatisch therapie Met vitamine C tablets of tongschrapers is mogelijk. Na de voorwaarde is teruggetrokken of genezen, dan is nazorg door de arts noodzakelijk. Nazorg wordt verleend via het oor, neus- en keelspecialist, de tandarts of de huisarts. De arts voert een fysiek onderzoek en bespreekt vervolgens eventuele symptomen of bijwerkingen van de voorgeschreven medicatie met de patiënt. Tijdens de fysiek onderzoek mondholte en vooral de tong wordt onderzocht. Hiervoor gebruikt de arts een tongschraper, indien nodig moet er opnieuw een wattenstaafje worden genomen. Zwarte harige tong kan gepaard gaan met begeleidende symptomen zoals ontsteking in de mondholte, die moet worden verduidelijkt. Als er geen afwijkingen worden gedetecteerd, wordt het therapie kan worden beëindigd. In de regel is één vervolgonderzoek voldoende. Als er complicaties optreden, moet de therapie worden hervat. De patiënt dient de arts met regelmatige tussenpozen te raadplegen tot de voorwaarde is genezen. Omdat zwarthaartong soms ook een psychologische last kan zijn, kan een vervolgconsult bij een therapeut raadzaam zijn. De exacte maatregelen van de nazorg zijn gebaseerd op het symptoombeeld.
Wat u zelf kunt doen
Een tong met zwart haar kan zowel met als zonder medicatie worden behandeld. Doorslaggevend hierbij is de aanwezige symptomatologie. Een zeer goede mondhygiëne is het allerbelangrijkste voor een tong met zwart haar. Regelmatig schoonmaken met een zachte tandenborstel of een tongreiniger kan in sommige gevallen tot succes leiden. De focus ligt hier op het verwijderen van bestaande onzuiverheden en het voorkomen dat ze opnieuw verschijnen. Maar sterk mond spoelingen moeten worden vermeden. Onder bepaalde omstandigheden kunnen ze tot verdere problemen leiden. Risicofactoren moeten ook zoveel mogelijk worden geëlimineerd. Nicotine het verbruik moet in de eerste plaats worden vermeld. Vaak zijn er verschillende veranderingen in dieet en gewoonten helpen bij het verlichten of verminderen van de ziekte in milde gevallen. Medicijnen van verschillende soorten kunnen ook de oorzaak zijn van deze ziekte. De behandelende arts dient de bestaande medicatie zorgvuldig te controleren en, indien nodig, eventuele onverenigbaarheden vast te stellen. Als deze maatregelen de symptomen niet verlichten, is medicamenteuze behandeling ook mogelijk. De drugs van keuze hier zijn keratolytica zoals salicylzuur, trichloorazijnzuur or ureum Ze worden lokaal aangebracht in de juiste verdunning zoals voorgeschreven door een arts. Antimycotica worden alleen gebruikt nadat de oorzaak van de zwarte haartong met zekerheid bekend is. Aangezien hier bijwerkingen kunnen optreden, moet het gebruik ervan zorgvuldig worden afgewogen.
