Schurft of schurft is besmettelijk huid infectie die gewoonlijk kan worden behandeld met de juiste lotions zonder complicaties. Om de ziekte te voorkomen schurftzijn er verschillende opties, die hier in detail zullen worden uitgelegd.
Wat is schurft?
Schurft is een huid ziekte veroorzaakt door de zogenaamde schurftmijt (Sarcoptes scabiei). In technische taal wordt schurft ook wel schurft genoemd. Typische symptomen van de ziekte schurft is een schilferige of knapperige verschijning huid, die wordt afgewisseld met knobbeltjes. Vaak worden de symptomen van schurft geassocieerd met ernstige jeuk. Huidletsels veroorzaakt door schurft komen vaak voor op de polsen, okselgebied of genitale regio bij volwassenen. Bij getroffen kinderen, huidveranderingen kan ook voorkomen op het gezicht of op de handpalmen en voeten. Hoewel schurft wereldwijd mensen treft, varieert het aantal mensen dat besmet is, afhankelijk van tijd en regio: terwijl de ziekte bijvoorbeeld in de jaren vijftig bijna afwezig was in Duitsland, neemt het aantal mensen dat met schurft besmet is sinds de jaren zestig weer toe.
Oorzaken
De oorzaak van het optreden van schurft is een overeenkomstige infectie met de schurftmijt. De vrouwtjes van deze parasieten zijn primair verantwoordelijk voor het ziektebeeld. Vrouwelijke schurftmijten veroorzaken bij schurft kleine gaatjes in de hoornlaag van de huid, waarin ze hun eieren Schurftmijten voeden zich met de huid en weefselvocht cellen die de huid beschadigen. Deze schade veroorzaakt die van het lichaam immuunsysteem actief worden, met als gevolg enkele symptomen van schurft (zoals jeuk). Schurft is besmettelijk en kan worden overgedragen via lichamelijk contact. Aangezien een dergelijke overdracht onder meer mogelijk is door geslachtsgemeenschap, wordt schurft beschouwd als een seksueel overdraagbare aandoening Veel mensen associëren schurft meestal met vuile en onhygiënische levensomstandigheden. Dit kan inderdaad een reden zijn voor de verspreiding van de schurftmijt. Schurftmijten komen echter ook voor in scholen, ziekenhuizen, verpleeghuizen en kinderdagverblijven, plaatsen waar veel mensen elkaar dagelijks tegenkomen. Net als bij luizen zijn deze voorzieningen ideaal voor een snelle verspreiding van schurft.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen van schurft verschijnen in de meeste gevallen binnen twee tot zes weken. Dan zijn er ontstekingsreacties van de huid en hevige jeuk. Vooral warme gebieden met een dunne opperhuid worden hier voornamelijk door beïnvloed. Deze omvatten bijvoorbeeld de ruimtes tussen de vingers en tenen, het okselgebied, het navelgebied, de tepel regio en de genitale regio. De achterkant en hoofd worden zelden of nooit aangetast door schurft. De getroffen gebieden zijn rood gekleurd en soms vormen zich knobbeltjes. Deze knobbeltjes zijn erg klein en gevoelig. Kinderen hebben meer kans op blaren dan knobbeltjes, en schurft kan ook hun hoofd aantasten. De jeuk wordt erger met toenemende warmte. Vooral de warmte van het bed zorgt voor hevige jeuk. Het krabben van de jeukende gebieden leidt tot schilfering voor verhoorning van de huid. Zo kan de huid dienovereenkomstig worden beschadigd. Bij sommige patiënten zijn boorgaten van de mijt met het blote oog te zien. Soms zijn ook individuele mijten te zien. De schurftschurft, die slechts zelden voorkomt, vertoont andere effecten op de huid. De jeuk is hier dus zwak of blijft afwezig. De hoornvorming en schilfering van de huid is vooral uitgesproken op de handen en voeten en het grootste deel van het lichaam is rood gekleurd.
Diagnose en verloop
Een diagnose van de ziekte schurft is in eerste instantie mogelijk op basis van het typische huidveranderingen Deze kunnen vooral worden getoond met behulp van een gereflecteerde lichtmicroscoop. Als deze diagnose van schurft nog moet worden beveiligd, is een andere mogelijkheid de zogenaamde inktmethode:
Verdunde inkt kan worden gebruikt om de geboorde kanalen van de schurftmijt zichtbaar te maken op een huid knobbeltje Bovendien, om schurft te diagnosticeren, een bestaande huid knobbeltje kunnen worden verwijderd en vervolgens worden onderzocht op schurftmijten. In de meeste gevallen kan bij een adequate behandeling van schurft een positief verloop van de ziekte worden verwacht. In sommige gevallen kan de jeuk aanhouden na een succesvolle behandeling. Complicaties kunnen ontstaan door schurft als gevolg van een gebrek aan persoonlijke hygiëne, onder andere: Germs kan de beschadigde huid binnendringen en veroorzaken roos or bloed vergiftiging bijvoorbeeld.
Complicaties
bacterie- ontsteking in het gebied van de voorbeschadigde huid is de meest voorkomende complicatie van schurft. Vaak is de bacteriële kolonisatie streptokokken or stafylokokken, wat kan veroorzaken roos geassocieerd met koorts en rillingen of zwelling van de weefselvocht knooppunten (lymfadenopathie) als secundaire ziekte. Als het kiemen verder verspreiden via de weefselvocht schepen, deze kunnen ontstoken raken (lymphangitis Als de infectie onbehandeld blijft, is in het ergste geval de pathogenen aanwezig in de lymfevaten schepen komen in de bloedbaan en leiden tot levensbedreigend bloed vergiftiging (bloedvergiftiging Reumatisch koorts en een speciaal type nier ontsteking bekend als glomerulonefritis kan ook worden veroorzaakt door streptokokken Al deze infecties reageren meestal goed op antibiotica, dus een snelle behandeling kan meestal ernstige gevolgen van schurft voorkomen. In sommige gevallen reageert de huid overgevoelig op het anti-mijtmiddel waarvoor wordt gebruikt therapie; gebarsten huid en roodheid aangeven eczeem veroorzaakt door uitdroging Een zeldzame complicatie van schurft is soms aanhoudende jeuk nadat de behandeling is voltooid, wat te wijten is aan overactivering van zenuwcellen: deze melden een prikkel aan de hersenen lang nadat de trigger is verwijderd.
Wanneer moet je naar een dokter?
Schurft is een ziekte met een hoog infectierisico. Om te voorkomen dat de infectie zich naar andere mensen verspreidt en zich verder verspreidt over het eigen lichaam, moet bij de eerste tekenen een arts worden geraadpleegd. Als de getroffen persoon lijdt aan huidafwijkingen, moeten deze altijd door een arts worden onderzocht. Ontstekingen van de huid zijn waarschuwingssignalen die moeten worden opgevolgd. De handen, de ruimte tussen de vingers, de oksels en het genitale gebied worden beschouwd als een bijzonder risico op schurft. Als er veranderingen zijn in het uiterlijk van de huid op deze delen van het lichaam, is een bezoek aan de dokter aan te raden. Bij jeuk of open wondenmoet ook een arts worden geraadpleegd. Als de symptomen zich verspreiden of in intensiteit toenemen, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Als gangreen, de ontwikkeling van pus of brandend gevoel op de huid treedt op, een arts is nodig. In ernstige gevallen loopt de getroffen persoon risico op bloed vergiftiging. Als het huidoppervlak schilferig, droog of knapperig is, is een bezoek aan de arts noodzakelijk om de oorzaak te achterhalen. Als er knobbeltjes, zwellingen of kleine zweren ontstaan, moeten de veranderingen in de huid door een arts worden onderzocht. Roodheid van de huid, innerlijke rusteloosheid of sensorische stoornissen moeten zo nodig aan een arts worden voorgelegd therapie kan zo snel mogelijk worden gestart.
Behandeling en therapie
Als de ziekte van schurft niet gepaard gaat met complicaties, is een succesvolle behandeling meestal mogelijk door het gebruik van lokaal aangebrachte lotions De effecten hiervan therapie want schurft zijn zowel bedoeld om de mijten te vernietigen als om herinfectie te voorkomen. Vaak kan het nodig zijn om personen uit de privé-omgeving van een getroffen persoon tegen schurft te behandelen. Dit kan ook handig zijn voor mensen die nog geen acute symptomen van schurft hebben, aangezien symptomen soms pas lange tijd na een infectie kunnen optreden. Actieve ingrediënten die soms in zitten zalven voor de behandeling van schurft zijn de stoffen permethrine (een kunstmatig gegenereerd insecticide) of benzylbenzoaat Na toepassing, zoals zalven vereisen meestal bepaalde inwerktijden voordat ze weer worden afgespoeld. De duur van de behandeling van schurft hangt onder meer af van de ernst van de ziekte en de gebruikte remedie. Als in de loop van schurft bovengenoemde complicaties optreden, worden deze bijvoorbeeld behandeld met antibiotica.
Vooruitzichten en prognose
Prognose en vooruitzichten voor de ziekte van schurft hangen af van het feit of de patiënt de behandeling consequent voltooit en de juiste voorzorgsmaatregelen in acht neemt. Indien onbehandeld, kan schurft een chronisch beloop hebben. In dit geval hebben getroffen patiënten soms jarenlang steeds meer verslechterende symptomen. Steeds grotere delen van de huid worden dan aangetast door de laesies. Dit verhoogt het risico van een verslechtering van de algemene toestand van volksgezondheid Dit komt omdat if pathogenen kom in de typische kras wondenetterende infecties of zelfs levensbedreigend bloedvergiftiging kunnen de gevolgen zijn. In zeldzame gevallen kan onbehandelde schurft echter na een paar jaar vanzelf genezen. De prognose voor schurft is veel beter als de patiënt medicatie neemt en de hygiëneaanbevelingen volgt. In dit geval geneest schurft bijna altijd zonder problemen en zonder dat de getroffen persoon bang hoeft te zijn voor ernstige late effecten. In tegenstelling tot sommige infectieziekten, ontwikkelt het lichaam geen immuniteit nadat een schurftziekte is overwonnen. In het bijzonder kan het na het overwinnen van de ziekte tot een nieuwe plaag komen, bijvoorbeeld als mensen uit de nabije omgeving, vaak zonder het te merken, ziek zijn van schurft.
het voorkomen
Om schurft te voorkomen, gaat het bijvoorbeeld om het vermijden van nauw lichamelijk contact met mensen die schurft hebben. Als er al schurftziekte bestaat, kan een preventieve behandeling van privécontacten herinfectie voorkomen. Om een langdurig beloop van schurft te voorkomen, kan naast het juiste gebruik van medicatie, regelmatige huis- en persoonlijke hygiëne het voor schurftmijten moeilijk maken om zich voort te planten.
Nazorg
Na succesvolle therapie wordt geen bijzondere nazorg overwogen. De patiënt wordt als genezen beschouwd. Huidveranderingen en jeuk kan nog een korte tijd aanwezig zijn. Deze kunnen echter worden behandeld crèmes Als een patiënt een nieuwe infectie wil voorkomen, moet hij preventieve maatregelen nemen maatregelen zichzelf. Alleen hij draagt hiervoor de verantwoordelijkheid. Er is geen directe medische ondersteuning. Artsen kunnen echter informatie verstrekken over transmissieroutes. Geschikt maatregelen omvatten vooral de naleving van hoge hygiënenormen. Zeker bij buitenlandse onderkomens dient men kritisch naar de slaapplaatsen en sanitaire voorzieningen te kijken. Besmette personen moeten koste wat het kost worden vermeden. Patiënten met een zwakke immuunsysteem en kleine kinderen dienen een nieuwe infectie niet lichtvaardig op te vatten. Intramurale behandeling in het ziekenhuis is onvermijdelijk. Er is een risico op complicaties zoals bloed vergiftiging of lymfadenitis bij deze groepen mensen. De behandelingsperiode wordt verlengd. Schurft kan in zeldzame gevallen ook chronisch worden. Dan is er behoefte aan continue behandeling. Medicatie wordt verhoogd of gewijzigd, een andere behandelingskuur met antimijt zalven is begonnen. Getroffen patiënten moeten hun dagelijks leven ernstig beperken. Nauw contact met andere mensen moet worden vermeden. Wasgoed en textiel moeten voldoende worden schoongemaakt.
Wat u zelf kunt doen
Iedereen die schurft heeft opgelopen, moet eerst enkele hygiëne in acht nemen maatregelen Het wordt aanbevolen om beddengoed en kleding warm uit te wassen en minimaal twee keer per dag te douchen. Bovendien moeten nauwe contacten over de ziekte worden geïnformeerd om infectie te voorkomen. Typische maatregelen zoals koud comprimeert tegen de jeuk, verzachtende zalven tegen de pijn en cosmetische maatregelen, zoals natuurlijke make-up tegen de roodheid, helpen tegen de feitelijke symptomen. Als de schurft nog niet ver gevorderd is, verschillende huismiddeltjes kan ook helpen. Tea tree olie doodt de parasieten en ondersteunt de huidstructuur. Lavendel olie helpt bij het verlichten van jeuk en roodheid van de huid, terwijl aloe vera olie heeft een overall pijn-verlichtend effect. Even effectief zijn kruiden zoals salie, Sint-janskruid or pepermunt, die worden gekookt en rechtstreeks op de huid worden aangebracht. Een bewezen huismiddeltje is ui huiden - ook gekookt en aangebracht op de jeukende gebieden. Van homeopathie, het preparaat Psorinum is een goede keuze, waarvan wordt gezegd dat het de parasieten doodt en verlicht pijn. Zwavel zou ook een rustgevend effect hebben. Het gebruik van deze middelen kan het beste eerst worden verduidelijkt met de behandelende arts.