De bijbal is een belangrijk voortplantingsorgaan van het mannelijke organisme. In de bijbal sperma afkomstig van de teelballen krijgen hun beweeglijkheid (mobiliteit) en worden bewaard tot ejaculatie.
Wat zijn de bijbal?
Als een belangrijk onderdeel van de mannelijke seksuele en voortplantingsorganen, de twee bijbal (bijbal) liggen in het scrotum (scrotum) aan de achterkant bovenop het paar testikels De bijbal kan worden onderverdeeld in een hoofd, staart en staartgedeelte. Ze dienen als opslag- en rijpingsplaatsen voor sperma, die door het ongeveer 5 m lange, zeer kronkelige epididymale kanaal van het proximale segment (caput epididymidis of epididymale hoofd) naar het distale segment (cauda epididymidis of epididymale staart) binnen ongeveer 12 dagen, waar ze worden bewaard tot de volgende ejaculatie. Tijdens hun passage door het epididymale kanaal, sperma verwerven onder meer hun beweeglijkheid (mobiliteit), waardoor ze in staat worden gesteld zelfstandig te reizen in het vrouwelijk geslachtsorgaan.
Anatomie en structuur
De epididymides, elk ongeveer 5 cm groot, hechten zich vast aan de testikels in het achterste bovenste gebied en lopen naar beneden toe in een sikkelvorm, waar ze uitkomen in een smal kanaal. Over het algemeen zijn de bijbal onderverdeeld in a hoofd, lichaam en staartsegment. Ongeveer 12 tot 15 uitscheidingskanalen van de teelballen (testes) openen zich in de kop van de bijbal (caput epididymidis) en verbinden als enkele kanalen de ductus epididymidis (epididymale buis) van de bijbal met de rete testis van de testis. Deze dan leiden in het bijbalkanaal (ductus epididymidis), dat ongeveer 4 tot 5 m lang is en door de gehele bijbal loopt en waar het sperma doorheen moet. In de cauda epididymidis (epididymale staart) gaat de ductus epididymidis over in de ductus deferens (zaadleider). De epididymale kanalen zijn bekleed met een dubbelgelaagde cilindrische epitheel, op het oppervlak waarvan er een groot aantal stereovillen zijn die zorgen voor oppervlaktevergroting en verhoogde resorptie en secretie. De bijbal wordt omhuld door de zogenaamde tunica vaginalis testis (peritoneale schede).
Functies en taken
De bijbal speelt een belangrijke rol bij de voortplanting als opslag- en rijpingsplaats. Sperma dat nog niet is gerijpt, wordt via de ductuli efferentes (uitscheidingskanalen) naar de bijbal geleid voor rijping. Wanneer het sperma de bijbal binnendringt, zijn ze onder andere niet beweeglijk (in staat om te bewegen) en kunnen ze daarom geen eicel bevruchten. Tijdens hun passage door de epididymis of het epididymale kanaal, als gevolg van contact met de epididymale wand, waarvan de epitheelcellen glycoproteïnen afscheiden die worden geadsorbeerd door het sperma, wordt in de staart van het sperma een tunneleiwit (proteïne) geactiveerd dat zorgt voor calcium opname van ionen, die zorgt voor de karakteristieke contractieve zwemmen beweging van het sperma. Voordat de spermatozoa deze beweeglijkheid kunnen verwerven en zelfstandig kunnen bewegen, worden de onrijpe kiemcellen peristaltisch getransporteerd, dwz door de contractiele activiteit van de bindweefsel (myofibroblasten), door het hoofd- en lichaamsdeel. De licht zure omgeving in het epididymale kanaal remt daardoor de beweeglijkheid van het sperma (zuurverlamming). Het sperma kan echter pas bevrucht worden in het geslachtsorgaan van de vrouw door de zogenaamde capacitatie (activeringsproces). In de staart van de bijbal wordt het rijpe sperma bewaard en verzameld totdat het tijdens de ejaculatie van de bijbal in de zaadleider wordt afgegeven.
Ziekten
De meest voorkomende ziekte van de bijbal is acuut of chronisch ontsteking, Genaamd bijbal, die aan verschillende oorzaken kunnen worden toegeschreven. De bijbal kan bijvoorbeeld ontstoken raken als gevolg van een seksueel overdraagbare aandoening besmettelijke ziekte (Inclusief chlamydia, gonorroe) die zich heeft verspreid naar de bijbal. epididymitis kan ook worden veroorzaakt door verspreiding van bacteriën prostatitis or blaas infecties (waaronder Escherichia coli, Proteus mirabilis, Enterococcus, Klebseria, Pseudomonas aeruginosa) via de zaadstreng, evenals door vasectomie of prostaat resectie. Ontsteking van de bijbal manifesteert zich meestal door zwelling en gemarkeerd pijn in het scrotum en de bijbal. indien onbehandeld, bijbal wel leiden naar abces vorming en / of degeneratie van de fijne epididymale kanalen en uiteindelijk de testis, resulterend in onvruchtbaarheid In zeldzame gevallen kunnen goedaardige tumoren van de bijbal (cystadenomen) worden gevonden in de context van de ziekte van Hippel-Landau, een autosomaal dominante erfelijke tumorziekte, die kan leiden naar onvruchtbaarheid als ze aan beide kanten voorkomen. De meest voorkomende tumor van de bijbal is de adenomatoïde tumor ter grootte van een kers (ook wel mesothelioom), die ook goedaardig is. Bovendien, in ongeveer 20 tot 30 procent, de bof ziekte (geitenpeter) kan in verband worden gebracht met orchitis (ontsteking van de testikels), die in zeer zeldzame gevallen ook de bijbal kunnen aantasten. Bovendien kunnen cystische structuren (spermatocele) zich manifesteren in de bijbal, die alleen operatief worden behandeld als ze verband houden met pijn en gezinsplanning is voltooid.
Typische en veel voorkomende testiculaire aandoeningen
- epididymitis
- Testicular kanker
- Niet-ingedaalde testis (maldescensus testis)
- Testiculaire pijn
