Synoniemen in bredere zin
- Natuurgeneeskunde
- Cockman
Introductie
Homeopathie is een van de meest verbazingwekkende, blijvende leringen die alle crises van de orthodoxe geneeskunde overleven. Het is een empirische wetenschap en de volgende verhandeling is bedoeld om een eerste inzicht en de aanzet te geven om zonder vooroordelen belangrijke details over deze wetenschap te leren. De grondlegger van de homeopathie is Samuel Hahnemann, geboren in Meissen in 1755.
Het motto van de Verlichting "Durf wijs te zijn" was ook het levensmotto van Hahnemann. Emanuel Kant interpreteerde het als volgt: "Heb de moed om je eigen intellect te gebruiken". In de zin van de Verlichting betekent dit: alles wat historisch is geworden, durven onderwerpen aan een kritisch onderzoek van de rede.
Op deze manier creëerde Hahnemann een nieuw medisch wereldbeeld, stichtte homeopathie en ontketende zo een revolutie die vandaag nog niet ten einde is. Zijn fascinatie gaat door. Slechts een paar aanmatigende mensen durfden de onderwijsopbouw van de traditionele geneeskunde aan het wankelen te brengen.
Op dat moment waren de vier kardinale sappen: bloed, slijm, geel en zwart gal waren al duizenden jaren bekend en werden verantwoordelijk gehouden voor alles wat mensen ziek maakt of gezond houdt. De therapie-opties waren voornamelijk beperkt tot de zogenaamde "onheilige triade" - aderlating, emetica en laxeermiddelen. Historici rapporteren over uitgebloed, met kwik vergiftigde patiënten uit deze verwarde tijd.
De geneeskunde bleef in deze middeleeuwse positie, de opleiding van jonge doktoren was ongekend mager en vooral gebaseerd op droge boekkennis. Hahnemann begon zijn medische studies in Leipzig in 1775 en voltooide deze in Erlangen in 1779. Zijn eerste, slechts korte, vestiging als arts was in 1780 in Hettstedt in de regio Mansfeld.
Daarna zwierf hij enige tijd door Duitsland, ontevreden over de gebrekkige mogelijkheden van de medische praktijk. Hij verdiende zijn brood voornamelijk met vertalingen van medische literatuur. Hahnemann spaak vloeiend Engels, Frans en Italiaans, werd lid van de "Mainzer kurfürstliche Akademie" en vertaalde in 12000 jaar ongeveer 30 pagina's buitenlandse literatuur in het Duits.
