Osteosclerose beschrijft een verharding van de botten door verschillende oorzaken. Bij dit proces is er een overmatige toename van botstof. De stabiliteit van de botten is aangetast.
Wat is osteosclerose?
Osteosclerose is geen enkele ziekte. De term beschrijft alleen de veranderingen in bot naar verharding en toename van bot massa Ondanks aanzienlijk botdichtheid, de botarchitectuur is niet stabiel. Frequente botbreuken komen voor en, afhankelijk van de onderliggende ziekte, verder ossificatie kan gebeuren. Er zijn zowel genetische oorzaken van osteosclerose als secundaire botverharding door een onderliggende ziekte. In de meeste gevallen is osteosclerose gegeneraliseerd. Dat wil zeggen, het hele skelet wordt aangetast door het ziekteproces. Er zijn echter ook gevallen van plaatselijke osteosclerose. Zeker bij de primaire vorm van botverharding kan vrijwel altijd een genetisch defect als oorzaak worden aangenomen. Deze vorm van de ziekte is zeer zeldzaam. Secundaire osteosclerose komt vaker voor en komt vooral voor bij nierinsufficiëntie Er is echter ook een vorm met een verhoogde opname van fluoriden via de voeding. Deze vorm behoort ook tot secundaire osteosclerose. Gelokaliseerde vormen van osteosclerose kunnen het gevolg zijn van kwaadaardig of goedaardig bottumoren of de ziekte van Paget.
Oorzaken
Er zijn verschillende oorzaken voor het ontstaan van osteosclerose. Botverharding maakt deel uit van het uiterlijk van het symptoom, met een gestage toename van botten massa maar een afname van de botstabiliteit. Verharding van het bot kan plaatsvinden op basis van de toename van het anorganische materiaal, de organische component of beide componenten. In sommige gevallen treden gecompliceerde en ongelijke verbouwingsprocessen op. In andere gevallen vindt alleen botvorming plaats zonder remodelleringsprocessen. Bijvoorbeeld bij erfelijke osteopetrose (marmeren botziekte), wordt bot alleen opgebouwd zonder hermodelleringsprocessen. De voorlopers van de botcellen bestaan in de regel uit osteoblasten en osteoclasten. De osteoblasten zijn verantwoordelijk voor de opbouw van bot, terwijl de osteoclasten het overtollige botmateriaal moeten afbreken. Binnen de botten om de botten constant te hermodelleren. Dit is echter niet het geval bij osteopetrose. Een andere erfelijke osteosclerose is het Engelmann-syndroom. Hier treedt onregelmatige botgroei op met toenemende botverharding en verlies van stabiliteit van de botten. Bij melorheostose, hoewel het botmetabolisme niet verstoord is, veroorzaakt onregelmatige groei verdikking van de botten in sommige gebieden, vooral in de ledematen. In dit geval lijkt het alsof de botten stromen. Deze ziekte wordt ook veroorzaakt door een genetisch defect. Vaker ontwikkelt secundaire osteosclerose zich in de context van nierinsufficiëntie. De voorwaarde, bekend als renale osteodystrofie, is een zeer complexe aandoening van de botgroei. Nierinsufficiëntie oorzaken vitamine D hormoonmetabolisme wordt verstoord. Calcium en fosfaat worden niet langer vastgehouden en worden in toenemende mate uitgescheiden. De resulterende hypocalciëmie veroorzaakt een hogere concentratie of hormoon van de bijschildklieren, wat op zijn beurt leidt tot demineralisatie van het bot. Om de demineralisatie te compenseren, meer bindweefsel-achtig botmateriaal wordt gevormd. Het bot massa stijgt. Tegelijkertijd is er echter een verlies aan stabiliteit.
Symptomen, klachten en tekenen
Het verloop van de individuele ziekten varieert. Een veel voorkomend symptoom wordt echter beschouwd als een constante toename van de botmassa en, tegelijkertijd, een afname van de botstabiliteit. De bijbehorende symptomen zijn afhankelijk van de onderliggende ziekte. Osteopetrose wordt bijvoorbeeld gekenmerkt door verhoogde botfragiliteit, lever en milt vergroting, immuundeficiëntie, convulsies en craniaal zenuwschade Naast osteosclerose zijn er ook ziekten die worden gekenmerkt door meerdere dysplasieën, zoals het genetische Lenz-Majewski-syndroom. Secundaire renale osteodystrofie is opmerkelijk voor bot en gewrichtspijn en zwelling. Botbreekbaarheid is toegenomen. Tegelijkertijd treedt ook spieratrofie op. Externe verkalkingen zijn te vinden op de gewrichten in de elleboog, schoudergewrichten, knieën, tenen of vinger gewrichtenDeze worden opnieuw afgezet aan de rand van de botten als gevolg van toegenomen calcium oplossingsprocessen in de botten. Dit veroorzaakt pijn dat beperkt de mobiliteit ernstig. Calcium afzettingen kunnen ook voorkomen in de slagaders, waardoor arteriële occlusieve aandoeningen ontstaan met alle gevolgen van dien.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose osteosclerose is sterk gebaseerd op de onderliggende ziekte of aandoening. Als er sprake is van een ernstige nierziekte, wordt de aard van de ziekte in de algemene context diagnostisch onderzocht. Als erfelijke ziekte wordt vermoed, kunnen genetische tests bij mensen worden uitgevoerd. Dit vereist echter een intensieve anamnese van het gezin medische geschiedenis vooraf. Als lokale osteosclerose aanwezig is, moet ook onderzoek worden gedaan in de richting van de tumor.
Complicaties
Door osteosclerose hebben patiënten last van verminderde stabiliteit van de botten. Het is dus niet ongebruikelijk dat zelfs kleine verwondingen leiden tot botbreuken of andere verwondingen aan de botten. Om deze reden moeten patiënten met osteosclerose ongevallen en stoten koste wat het kost vermijden, aangezien ook de genezing van de botten wordt belemmerd. Bovendien is het niet ongebruikelijk dat de getroffenen aanzienlijk verzwakt zijn immuunsysteem en ook krampen in de spieren. De lever en milt zijn aanzienlijk vergroot, dus pijn kan voorkomen in deze regio's. Bovendien verzwakte het immuunsysteem leidt tot meer frequente infecties en ontstekingen. Zonder behandeling kan dit ook leiden schade aan de hersenen, wat meestal onomkeerbaar is en koste wat het kost moet worden vermeden. Verder zijn er symptomen in de gewrichten en arterieel afsluiting kan voorkomen. In de regel vindt een oorzakelijke behandeling van osteosclerose plaats. Er treden geen bijzondere complicaties op, maar mogelijk moet een tumor worden verwijderd. Bovendien hebben patiënten chemotherapie in dit proces, dat meestal gepaard gaat met bijwerkingen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als er pijn bij botten of problemen bij het bewegen van de handen en voeten, moet een arts worden geraadpleegd. De symptomen duiden op osteosclerose, dat snel moet worden opgehelderd om een toename van symptomen en gevolgen op lange termijn te voorkomen. Getroffen personen dienen een arts te raadplegen als de bovengenoemde symptomen van de ziekte niet vanzelf verdwijnen of binnen korte tijd in intensiteit toenemen. Uiterlijk bij het optreden van de typische gewrichtsgeluiden is medisch advies vereist. De arts kan osteosclerose snel vaststellen aan de hand van beeldvormende procedures en a medische geschiedenis en, indien nodig, direct de behandeling starten of de patiënt doorverwijzen naar een specialist. Mensen die al een botontsteking of een ontsteking van het bot behoren tot de risicogroepen. Ze moeten overleggen met de verantwoordelijke arts als de beschreven symptomen optreden en niet vanzelf verdwijnen. Nauwgezet medisch toezicht is ook noodzakelijk na botletsel, contact met giftige stoffen en botkanker Naast de huisarts kan ook de orthopeed of een specialist in interne geneeskunde geraadpleegd worden. In samenwerking met voedingsartsen en genetische counseling centra kan de oorzaak van osteosclerose worden vastgesteld. Gedurende therapie, fysiotherapeuten, sportartsen en andere specialisten zijn bij de behandeling betrokken.
Behandeling en therapie
De therapie van een bestaande osteosclerose hangt af van de oorzaak. De erfelijke ziekten zijn niet causaal te behandelen. Hier zijn alleen symptomatische behandelingen mogelijk. Dit omvat constant Grensverkeer en ook behandeling van elk breuk dat kan zijn gebeurd. Als een tumor wordt gediagnosticeerd, chirurgisch maatregelen zijn natuurlijk nodig. Als de tumor kwaadaardig is, chemotherapie en radiotherapie volgen. Renale osteodystrofie kan alleen worden behandeld als onderdeel van het totale lichaam therapie van de nier ziekte. Als fluorose aanwezig is, stopzetting van zwaar fluoride inname is voldoende.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van osteosclerose is gebaseerd op het stadium waarin de ziekte wordt gedetecteerd en behandeld en het type osteosclerose dat erbij betrokken is. Als het voorwaarde wordt onbehandeld gelaten, de ossificatie kan toenemen en verschillende veroorzaken volksgezondheid problemen in de loop van het leven. Aanvankelijk wordt het draagvermogen van de botten verminderd, waardoor de patiënt verschillende beperkingen accepteert. Er is geen uitzicht op volledig herstel. Bestaande verharding van het botweefsel kan alleen worden verminderd door complexe procedures. De prognose wordt bepaald door de orthopedisch specialist. Afhankelijk van de vorm en ernst van de ziekte schakelt hij of zij indien nodig andere artsen in. Aangezien osteosclerose zich in episodes ontwikkelt en meestal niet causaal kan worden behandeld, moet de prognose regelmatig worden aangepast aan de huidige toestand van de patiënt. volksgezondheid Dankzij de moderne geneeskunde is de kans op een symptoomvrij leven relatief groot. De levensverwachting wordt meestal niet beperkt door osteosclerose. Er is echter een verhoogd risico op zwaarlijvigheid, cardiovasculaire problemen en vallen. Bij de secundaire vorm van osteosclerose zijn er ook ernstige onderliggende ziekten zoals kanker or nier ziekte, die de kwaliteit van leven en levensverwachting kan verminderen.
het voorkomen
Een algemene aanbeveling voor de preventie van osteosclerose kan niet worden gegeven. De oorzaken zijn zeer divers en zijn zelden afhankelijk van levensstijl. Alleen om fluorose te voorkomen, moet aandacht worden besteed aan normaal fluoride inname.
Follow-up
In de meeste gevallen van osteosclerose hebben getroffen personen er zeer weinig en meestal beperkte maatregelen van directe nazorg beschikbaar. Om deze reden moeten getroffen personen in een zeer vroeg stadium medische hulp inroepen voor deze ziekte om het optreden van verdere complicaties en symptomen te voorkomen. De ziekte kan niet vanzelf genezen, dus de getroffenen moeten altijd een arts raadplegen. De meeste getroffenen zijn meestal afhankelijk van een chirurgische ingreep om de tumor te verwijderen. Hoe eerder deze operatie plaatsvindt, hoe beter het verdere verloop van de ziekte. Na een dergelijke operatie moet de getroffen persoon in ieder geval rusten en het rustig aan doen, zich onthouden van inspanning of van stressvolle en fysieke activiteiten. De meeste patiënten zijn tijdens de behandeling ook afhankelijk van de steun en hulp van hun eigen familie. Liefdevolle en intensieve gesprekken hebben ook een positief effect op het verdere beloop van osteosclerose en voorkomen daarmee ook psychische stoornissen of Depressie In sommige gevallen vermindert osteosclerose ook de levensverwachting van de getroffen persoon.
Hier is wat u zelf kunt doen
Personen bij wie osteosclerose is vastgesteld, kunnen enkele stappen ondernemen om het herstel te bevorderen en het dagelijks leven met de ziekte gemakkelijker te maken. Ten eerste is het echter belangrijk om de richtlijnen van de arts te volgen met betrekking tot dieet en fysieke activiteit. Patiënten moeten samenwerken met een voedingsdeskundige om een dieet en volg het consequent. Hoewel dit de botziekte niet zal genezen, wordt een individueel aangepast dieet vermindert pijn en verhoogt het welzijn van de getroffenen. Hetzelfde geldt voor lichaamsbeweging en een regelmatige dagelijkse routine met voldoende slaap en weinig spanning Eventuele bewegingsbeperkingen moeten worden gecompenseerd door AIDS zoals loophulpmiddelen of prothesen. Patiënten dienen in een vroeg stadium een specialist te raadplegen en de nodige maatregelen te nemen. Dit begeleidt constant Grensverkeer en behandeling van eventuele fracturen is in ieder geval noodzakelijk. Als osteosclerose het gevolg is van een kwaadaardige tumor, chemotherapie or radiotherapie wordt aangeduid. Dit kan worden ondersteund door spaarzaam en fysiotherapie Als fluorose de oorzaak is, is het voldoende om de triggerende voedingsmiddelen of medicijnen te staken en het lichaam een paar weken rustig aan te doen.
