A huid infectie verwijst naar schade aan de huid veroorzaakt door de afweerreacties van het lichaam op bepaalde pathogenen. Hier bacteriënschimmels, virussen en parasieten komen in aanmerking als triggers. Er zijn verschillende soorten gevaarlijk huid infecties.
Wat is een huidinfectie?
Huid infecties verwijzen naar infecties van de huid en aanverwante delen van het lichaam, waaronder infecties van de talgklippen, haar follikels, enzovoort. Dienovereenkomstig zijn huidinfecties niet beperkt tot het dermatologische beeld, maar kunnen ze veel verder reiken. In bredere zin: nagelbedinfecties en bijvoorbeeld voet- en nagel schimmel zijn daarom ook inbegrepen. Een huidinfectie wordt altijd veroorzaakt door een ziekteverwekker, waarbij bacteriën zijn de meest voorkomende triggers. Daarnaast moet ook onderscheid gemaakt worden tussen ziekten die alleen de huid aantasten en huidinfecties die symptomen zijn van andere ziekten. Systemische ziekten worden bijvoorbeeld ook vaak in verband gebracht met huidinfecties. De infecties kunnen van zeer verschillende typen zijn. Ze variëren van milde huidirritaties tot ernstig necrose Met pus vorming. Lokale huidinfecties zijn niet ongewoon. Acne en af en toe puistjeszijn bijvoorbeeld van invloed op bijna iedereen. EEN luieruitslag treft bijna elke baby minstens één keer tijdens zijn of haar leven.
Oorzaken
Huidinfecties kennen in principe vier verschillende soorten pathogenen: Bacterieschimmels, virussen en parasieten. Het merendeel van alle infecties is terug te voeren op pathogenen de huid binnendringen door de kleinste verwonding. Bijvoorbeeld, streptokokken or stafylokokken kan vestigen en leiden tot een infectie. Individueel zweet of talgklippen net zoals haar Ook kunnen follikels worden aangetast, wat dan ook leidt tot een (lokale) infectie. In deze context spreken we ook van steenpuisten. Als er bovendien geen is pus vorming aan de binnenkant, abcessen worden gevormd, die ook worden geassocieerd met huidinfecties. Acne wordt vaak bevorderd door andere soorten bacteriën - meestal propionibacteriën. In principe kunnen de meeste bacteriën dat wel leiden tot etterende infecties in het geval van een huidlaesie, waartoe de bacteriën leiden ontsteking en immuunreacties via hun stofwisselingsproducten. Deze infecties kunnen oppervlakkig blijven of dieper in het weefsel doordringen. Bacteriën veroorzaken voornamelijk ontsteking of huidklieren, etterende infecties, acne en roos Cellulitis (niet te verwarren met cellulite!) En uitgebreidere wondinfecties worden ook veroorzaakt door bacteriën. Virale pathogenen zijn de oorzaak van waterpokken, wratten, mazelen, gordelroos, genitale wratten en herpes De virale pathogenen komen vaak via de mens binnen lichaamssappen Onder de schimmels bevinden zich talloze soorten die sowieso inheems zijn in de menselijke huidflora. In de meeste gevallen worden ze pas schimmelinfecties als de immuunsysteem van de getroffen persoon is (blijvend) beschadigd of de huidflora is aanzienlijk veranderd. Dan bijvoorbeeld verschillende gisten en andere huidschimmels kan schimmelachtig korstmos veroorzaken. Maar ook schimmels kunnen zich in het lichaam nestelen, bijvoorbeeld in het geval van spruw Het meest prominente voorbeeld is echter voetschimmel (die ook handen, scrotum en andere gebieden kunnen treffen). In dit geval zijn filamenteuze schimmels verantwoordelijk. Verder kunnen er ook schimmels in of onder de nagel zitten. Parasieten zijn de laatste die worden genoemd en zijn de zeldzaamste veroorzakers van huidinfecties. Luizen, bedmijt en schurft mijt zijn hier de meest voorkomende ziekteverwekkers. De infectie (of de ontstekingsreacties) zijn secundair in het geval van luizen en bedmijt. In het geval van schurft, de infectie ontstaat door de parasiet in de huid. Soms treden huidinfecties op als gevolg van opportunistische infecties: een verzwakte huid (bijvoorbeeld door uitdroging, ziekte of letsel) wordt dan eerder per ongeluk een lokaal infectiehaard. Er moet ook worden opgemerkt dat mensen een verschillende huid hebben sterkte en dat de huidflora bij sommige mensen bepaalde infecties bijna bevordert. Huidinfecties moeten verder worden onderscheiden van infecties die vaker optreden als gevolg van huidletsel. Voorbeelden zijn onder meer tetanus en hondsdolheid.
Symptomen, klachten en tekenen
Huidinfecties manifesteren zich altijd door een verandering in het uiterlijk van de huid. In de meeste gevallen treedt roodheid op, jeuk en onaangename gewaarwordingen in de getroffen gebieden komen ook vaak voor. Anders zijn de symptomen heel verschillend. In het geval van bacteriële infecties is er soms pus vorming, abcessen, uitgebreide vernietiging van het uiterlijk van de huid, enzovoort. De huid kan ook volledig worden vernietigd als gevolg van lokaal necrose Virale infecties worden daarentegen nooit geassocieerd met pus of abces formatie en zijn vaak gemakkelijker te classificeren. Vooral de virale huidinfecties die leiden aan de zogenaamde kinderziekten een duidelijk symptoompatroon hebben. Waaronder waterpokken en mazelen, bijvoorbeeld. Schimmelinfecties variëren enorm. Oppervlakkige huidinfecties gaan meestal gepaard met de vorming van puistjes. Deze kunnen in grootte variëren en min of meer verhoogd worden. Soms worden de pigmenten van de huid vernietigd, wat kan leiden tot verkleuring. Schimmelinfecties van de huid worden niet altijd geassocieerd met jeuk. In de meeste gevallen zijn ze zelfs volledig asymptomatisch (met uitzondering van de esthetische verandering). Voet- en nagelinfecties worden daarentegen vaak geassocieerd met jeuk en betekenen niet zelden een zeer doordringende geur. Een parasitaire besmetting op de huid veroorzaakt altijd jeuk. In het geval van schurft, dit kan bijzonder pijnlijk zijn. Een paar voorbeelden van klassieke symptomen van bekende huidaandoeningen moeten hier worden vermeld. Acne betekent bijvoorbeeld altijd de vorming van etter talgklippen (meestal op het gezicht of op de romp), wat in verband kan worden gebracht met pijn Uitgebreide abcessen (bijvoorbeeld na ernstige wonden) kan leiden tot enorm pijn en necrose Cellulitis gaat gepaard met ernstige roodheid van de huid, maar kan verder asymptomatisch zijn. Hand-voet-en-mond ziekte kan blaarvorming rond de mond, huidirritatie van de handen en voeten veroorzaken, en verlies van eetlust Vooral jonge kinderen worden getroffen door de virale infectie. Schurft manifesteert zich door het boren van tunnels in gebieden die bijzonder warm en goed voorzien zijn bloed Soms is het te zien als een klein plekje onder de huid. De jeuk wordt erger, vooral 's nachts.
Complicaties
Complicaties bij een huidinfectie zijn over het algemeen zeldzaam. Daarom worden de meeste huidinfecties met een adequate behandeling als onschadelijk beschouwd, hoewel de behandeling vaak lang kan duren. Complicaties zijn alleen te vrezen bij ernstig immuungecompromitteerde patiënten en bij infecties op grote oppervlakken met pus en abces vorming. Een arme immuunsysteemkan bijvoorbeeld altijd leiden tot een verslechtering van wat eigenlijk een onschadelijk ziektebeeld is. Bacteriën en andere ziekteverwekkers kunnen zich dan sneller vermenigvuldigen en sneller nog meer schade aanrichten. In het geval van bacteriën, een mogelijk dodelijke afloop bloedvergiftiging kan optreden onder de meest ongunstige omstandigheden. Dit kan ook worden veroorzaakt door bijzonder uitgebreide abcessen. Bovendien, als een lichaamsdeel te sterk is gepenetreerd door een infectie die mogelijk op de huid is ontstaan, amputatie kan in zeldzame gevallen noodzakelijk worden. In de meeste gevallen zijn de complicaties die gepaard gaan met een huidinfectie afhankelijk van het feit of de infectie plaatselijk is of zich verspreidt. Het is bijvoorbeeld onwaarschijnlijk dat een enkele steenpuist of puistje tot complicaties leidt, terwijl schimmelinfecties dit wel kunnen. Bovendien is een veelvoorkomend gevolg van huidinfecties dat de aangetaste delen van de huid worden aangevallen en secundaire infecties optreden. Als er geen actie wordt ondernomen, bestaat het risico dat de intacte huid verloren gaat. Over het algemeen zijn complicaties echter zeldzaam. Opgemerkt moet worden dat bijzonder gevoelige huidtypes niet goed uitgerust zijn om met bepaalde huidziekten om te gaan (vooral schimmelinfecties) en dat de getroffen personen er keer op keer aan lijden. Verdere complicaties zijn afhankelijk van de exacte ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Huidletsels (met uitzondering van single puistjes of vage roodheid) zijn altijd een reden om naar een dokter te gaan. Dit is niet alleen omdat de huidletsels kan huidinfecties vertegenwoordigen. Er zijn eerder ook verschillende huidveranderingen die wijzen op andere ziekten. Bijvoorbeeld, Lyme infectie resulteert in typische kringen op de huid. Maar ook andere ziekten uit de idiopathische groep van dermatologische aandoeningen kunnen voorkomen en opheldering behoeven. Een typisch voorbeeld is neurodermitis Incidentele huiduitslag kan optreden als gevolg van allergene contacten. Ook hier loont het de moeite om de diagnose te herhalen en te verduidelijken. Bovendien worden sommige huiduitslag geassocieerd met infectieziektenBijvoorbeeld met hiv, syphilis en griep Een huisarts kan het eerste aanspreekpunt zijn. Hij of zij zal duidelijke klinische beelden kunnen herkennen. Als de bevindingen niet duidelijk zijn, kan een dermatoloog helpen. Waarschuwingssignalen die absoluut wijzen op een bezoek aan de dokter zijn bijvoorbeeld verharde huidgebieden, ernstige verdikking, veranderingen in gevoeligheid en circulatiestoornissen.
Diagnose
De diagnose wordt meestal gesteld door naar de huid te kijken en, indien nodig, door weefselmonsters en wattenstaafjes. Een visuele diagnose is echter meestal voldoende om ten minste het type ziekteverwekker te bepalen. EEN medische geschiedenis resulteert meestal als de huidletsels zijn besmettelijk maar niet echt toewijsbaar. Als er abcessen en vergelijkbare ernstige schade aanwezig zijn, kan het nodig zijn om gebruik te maken van beeldvormende technieken. In zeldzame gevallen is het nodig om het exacte type ziekteverwekker te kennen (bijvoorbeeld bij het gebruik van breedspectrum antibiotica wordt niet geadviseerd). Vervolgens worden laboratoriumdiagnostische tests gebruikt. Parasieten kunnen meestal snel worden opgespoord.
Behandeling en therapie
Met uitzondering van virale pathogenen is de behandeling oorzaakgericht. Zo worden bacteriën behandeld antibiotica Tegen schimmels zijn er fungicide middelen die ofwel uitwendig worden toegepast ofwel worden gebruikt door tablets Parasieten kunnen meestal ook worden bestreden door crèmes en zalven In sommige gevallen is het nodig om direct in de huid in te grijpen. De behandeling bestaat dus ook uit het tot stand brengen van een adequate hygiëne van het getroffen gebied. In de meeste gevallen worden abcessen doorboord. Ernstige necrose vereist meestal chirurgische verwijdering. Amputaties worden overwogen in geval van uitgebreide weefselatrofie met risico op bloedvergiftiging De behandeling in het geval van een huidinfectie kan zeer langdurig zijn, bijvoorbeeld als er sprake is van ontstekingsreacties of ernstige gevallen van schimmelinfectie. Therapie bestaat meestal uit een combinatie van medicijnen en bepaalde acties die bedoeld zijn om het uiterlijk van de huid te behouden. Dit kan het gebruik van bepaalde wasmiddelen betekenen, het vermijden van bepaalde stoffen en nog veel meer, en dit moet op individuele basis worden bepaald. In sommige gevallen (vooral in het geval van een schimmelinfectie), haar verwijdering kan ook nuttig zijn om eventuele reservoirs van de ziekteverwekker beter te bestrijden. Dit is ook handig in het geval van hoofd luizen en krabben In het geval van virale pathogenen is de behandeling daarentegen symptomatisch.
Vooruitzichten en prognose
Huidinfecties hebben in de meeste gevallen een goede prognose. De ziekteverwekkers kunnen gemakkelijk worden geïdentificeerd tijdens medische behandeling door gerichte tests en vervolgens worden behandeld. Binnen een paar weken ervaart daarom een groot aantal patiënten symptoomverlichting en vervolgens symptoomvrijheid. In principe geldt dat hoe eerder behandeling mogelijk wordt gemaakt, hoe beter de kans op herstel. In het geval van sommige pathogenen is er een verbetering van de huidlaesies, zelfs zonder medicamenteuze behandeling. Een goede lichaamsreiniging en het wisselen van kleding kunnen al helpen om de symptomen te verlichten. Desalniettemin kan er, afhankelijk van de oorzaak van de huidinfectie, ook een verergering van volksgezondheid zonder behandeling. De kiemen, virussenkunnen schimmels of bacteriën zich binnen korte tijd vermenigvuldigen en zich verder op de huid verspreiden. Bovendien is het risico dat de ziekteverwekkers het organisme binnenkomen via open wonden stijgt. In ernstige gevallen wordt de patiënt bedreigd bloed vergiftiging en daarmee een dodelijk verloop van de ziekte. Voor een goede prognose is het daarom belangrijk om de oorzaak van de bestaande huidinfectie vast te stellen. Op basis van de testresultaten kan vervolgens worden besloten of er medische behandeling nodig is. Voor sommige infecties zijn therapieën op basis van natuurlijke remedies volledig voldoende om herstel te bereiken.
het voorkomen
Huidinfecties voorkomen is moeilijk. Het is waar in het geval van infecties die ontstaan door wonden dat optredende wonden en krassen snel moeten worden schoongemaakt. Dit moet indien mogelijk worden gedaan met sterilisatiemiddelen. Het is raadzaam om het geblesseerde gebied te bedekken. Verder de huidflora en huid volksgezondheid kan worden ondersteund. Droogheid van de huid moet worden vermeden. Voldoende vocht en huidverzorging crèmes kan helpen. Daarnaast is de inname van vitaminen A en E hebben een positief effect op het regeneratievermogen van de huid. Er moet ook speciale aandacht worden besteed aan het wassen van de huid. Er is hier veel discussie over hoeveel zeep en andere middelen een huidflora kan verdragen. Dit lijkt voor alle mensen anders te zijn: mensen met een zeer gevoelige en vaak aangetaste huid kunnen bijvoorbeeld proberen om tijdens het douchen minder zeep te gebruiken. Dit houdt onder andere de natuurlijke zuurbescherming van de huid in stand en kan de natuurlijke huidflora ondersteunen (die concurreert met binnendringende ziekteverwekkers).
Nazorg
In het geval van een huidinfectie zijn de mogelijkheden en maatregelen van de nazorg is in de meeste gevallen sterk afhankelijk van de exacte infectie, zodat hier geen algemene voorspelling kan worden gedaan. Huidinfecties zijn in de regel relatief goed te behandelen, hoewel een vroege diagnose altijd nodig is om verdere complicaties of ongemak te voorkomen. Hoe eerder een arts voor deze ziekte wordt geraadpleegd, hoe beter het verloop gewoonlijk is. De meeste huidinfecties worden behandeld door middel van aanbrengen crèmes or zalven De getroffen persoon moet letten op een regelmatige toepassing en ook op de juiste dosering van het middel. Als antibiotica of andere medicijnen worden voorgeschreven, deze moeten ook regelmatig worden ingenomen en gedoseerd. Bij het nemen van antibiotica moet ook worden opgemerkt dat ze niet samen mogen worden ingenomen alcohol, anders wordt hun effect aanzienlijk verzwakt. In ernstige gevallen zijn gesprekken met vrienden of met de eigen familie ook zeer aan te raden om psychische stoornissen of te voorkomen Depressie Contact met andere patiënten kan ook nuttig zijn. In de meeste gevallen vermindert een huidinfectie de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
Wat u zelf kunt doen
Voor huidinfecties die tijdelijk zijn en geen symptomen vertonen, is het het beste om de getroffen gebieden schoon te houden. Bovendien mogen ze niet onnodig worden aangeraakt om de genezing te versnellen. Warme, vochtige kompressen kunnen ervoor zorgen dat de pus sneller uitbarst in het geval van pusvorming, wat leidt tot snellere verlichting. In principe kunnen mensen met huidinfecties deze krijgen maatregelen om de huid te bevorderen volksgezondheid en immuunsysteem Dit betreft voornamelijk een dieet rijk aan vitaminen en mineralen Bovendien kunnen individuele ontstekingen van de huid (puistjesontstoken klieren, enz.) kunnen worden tegengegaan met uitdrogende en antiseptische middelen. Voorbeelden zijn zink zalven en terpentijn olie. Bij dergelijke remedies moet het gebruik ervan echter met een arts worden besproken. Schimmelinfecties kunnen tijdelijk onder controle worden gehouden met azijn Dit neemt echter niet de reeds bestaande sporenreservoirs weg. Grote huidlaesies, zoals die veroorzaakt door een groot abces of een ernstige schimmelinfectie, kunnen daarentegen niet zelf worden behandeld. Een geheel naar de dokter kan hier niet ontbreken.
