Adiponectin, een hormoon geproduceerd in vetweefsel bij mens en dier, heeft een gunstige werking op volksgezondheid alleen als het aanwezig is in bloed niveaus bij normale concentraties. Een verhoogd niveau in de bloed komt vooral voor bij mensen die dat wel zijn te zwaar en bij zwaarlijvige patiënten. Ze hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van een stofwisselingsziekte.
Wat is adiponectine?
Adiponectin heeft de gen noemt GBP-28, AdipoQ en Acrp30 en is een van de adipokines (vetweefsel hormonen Het lichaam produceert het met behulp van de gen APMI op chromosoom 3q27. Adiponectin wordt altijd aangemaakt als de vetcellen maar een klein beetje gevuld zijn. Het weefselhormoon, dat bestaat uit 247 aminozurenHeeft een collageen-achtige structuur en is verantwoordelijk voor het reguleren suiker en Vet metabolisme Bepaalde ziekten, zoals chronisch insuline ontregeling, die gepaard gaat met permanent verhoogde insulinespiegels, zorgt ervoor dat er minder adiponectine in vetweefsel wordt geproduceerd. Adiponectin administratie kan worden gebruikt om de afbraak van vetweefsel te versnellen - een methode die in de toekomst nuttig zou kunnen zijn voor gewichtsverliespatiënten. Bij personen met normale adiponectinespiegels, zijn aandeel in het totaal eiwitten Aanwezig in de bloed serum is slechts 0.01 procent. Adiponectin concentratie in bloed wordt bepaald met behulp van de ELISA-methode.
Functie, effecten en rollen
Adiponectin, samen met leptine, insuline, En andere hormonen, regelt glucose metabolisme. Het verandert de werking van insuline op vetcellen. Daarom wordt het ook een immuunmodulator genoemd. Als het adiponectinegehalte in het bloed laag is, wordt ook de werking van insuline verzwakt. Sinds te zwaar mensen en insulineresistente patiënten hebben lage adiponectinespiegels, hun risico om type 2 te ontwikkelen suikerziekte is aanzienlijk hoger dan dat van mensen met een normaal gewicht. Adiponectin werkt op de receptoren AdipoR1 en AdipoR2. AdipoR1 bevindt zich in de skeletspier en AdipoR2 bevindt zich in lever zakdoek. Bij mensen met normale bloedspiegels van adiponectine in het bloed verhoogt het hormoon de gevoeligheid voor insuline en werkt het tegen insuline-resistentie Het wordt meer uitgescheiden wanneer het insulinegehalte kortstondig stijgt en bevordert de vetopslag in vetcellen. Als een antagonist van pro-inflammatoir hormonen Adiponectine wordt geproduceerd in vetweefsel in de buik en heeft een ontstekingsremmend (ontstekingsremmend) effect. Daarom hebben personen met normale adiponectinespiegels ook een laag risico op het ontwikkelen van atherosclerose. Bij mensen met zwaarlijvigheid die ook last hebben van hart- en vaatziekten hart- ziekte veroorzaakt een te laag niveau nog grotere schade aan het vaatstelsel. Dierstudies hebben aangetoond dat dieren met een te lage a concentratie van adiponectine in hun bloed sterven vaker aan bloed vergiftiging dan dieren met normale adiponectinebloedspiegels. Extra administratie van het weefselhormoon, aan de andere kant, dit risico drastisch verminderd. Het remt ook nieuw suiker (glucose) formatie in de lever, stimuleert de vetzuuroxidatie in de lever, stimuleert glucose opname in spieren, en veroorzaakt insulinevorming.
Vorming, voorkomen, eigenschappen en optimale niveaus
Adiponectin wordt gevormd in de adipocyten (vetcellen) van het lichaam. Hun productie wordt echter alleen gestimuleerd als de adiponectine concentratie in het bloedserum is te laag. Adiponectin, net als het andere hormoon leptine geproduceerd in vetweefsel, heeft een effect op het glucose- en lipidenmetabolisme. Als het in voldoende hoeveelheden in het bloed aanwezig is, remt het bijvoorbeeld ontstekingsprocessen in het lichaam bloedvat muren en celmembranen. Mensen met normale adiponectinespiegels hebben een lager risico op het ontwikkelen van type 2 suikerziekte Wetenschappers geloven nu dat artsen in de toekomst de bloedspiegels van adiponectine kunnen gebruiken om te bepalen of een patiënt al dan niet een verhoogd risico op ontwikkeling heeft. suikerziekte Onderzoekers ontdekten ook dat patiënten met een genetische variant van het hormoon een significant hoger risico op ontwikkeling hebben diabetes mellitus dan die met "normaal" adiponectine. Recente klinische onderzoeken zijn erin geslaagd de bloedspiegels van adiponectine te verhogen met de administratie Van bepaalde drugs Een andere manier om de bloedspiegels te normaliseren, volgens medische experts, is door te verlagen zwaarlijvigheid en verander de dieet.
Ziekten en aandoeningen
Een abnormaal laag adiponectinegehalte in het bloed zorgt ervoor dat het lichaam er onvoldoende gebruik van maakt vetzuren opgeslagen in het vetweefsel. Mensen met zwaarlijvigheid niet alleen aanhoudend (te) lage bloedspiegels van adiponectine hebben, maar tegelijkertijd ook verhoogde leptine niveaus. Leptine is het andere hormoon dat in vetweefsel wordt geproduceerd. Het zorgt normaal gesproken voor een remming van de eetlust. Echter, aangezien obesitas dit positieve effect van leptine blokkeert, insuline-resistentie ontwikkelt. De overmatige leptineconcentratie leidt tot oxidatie spanning en daarom tot verhoogde ontstekingsparameters. Mensen met deze disfunctie leven met een groter risico om later type 2 diabetes te ontwikkelen, verkalking van de aderen (atherosclerose), coronair hart- ziekte en hartaanval Te hoge triglycerideniveaus en te laag HDL cholesterol niveaus kunnen worden gedetecteerd in hun bloed. Totaal cholesterol niveaus worden ook in meer of mindere mate verhoogd. Om dit tegen te gaan, raden artsen aan om het gewicht aanzienlijk te verminderen (en dus vooral vetweefsel Veel bewegen in de frisse lucht vermindert de insulineresistentie bij mensen met diabetes via het adiponectinegehalte. Overmatige adiponectinespiegels in het bloed kunnen echter het risico op dementie bij vrouwelijke patiënten. Overmatige secretie van adiponectine kan ook de ontwikkeling van lever cirrose.
