Hepatitis C is een viraal besmettelijke ziekte dat komt wereldwijd voor. Na infectie met de hepatitis C-virus, lever ontsteking kan voorkomen en kan levenslang aanhouden (bij 5% van de patiënten). Infectie vindt voornamelijk plaats door besmet bloed or lichaamssappen zoals sperma of moedermelk.
Wat is hepatitis C?
De hepatitis C-virus is een RNA-virus met verschillende genotypen en subtypen. Zo zijn zowel meerdere infecties met verschillende subtypes als nieuwe infecties mogelijk. In Duitsland komen de subtypen 1b (50%), 1a en 3 a (elk 20%) het meest voor. Wereldwijd, hepatitis C subtype 1 a is de meest voorkomende virale ziekteverwekker van hepatitis C, goed voor 60%.
Bij 5% van de patiënten hepatitis C is chronisch (> 6 maanden tot levenslang). De incubatietijd van hepatitis C infectie (tijd tussen infectie en het begin van de ziekte) is 2 tot 26 weken.
Oorzaken
In 50% van de gevallen van hepatitis C is de hepatitis C-virus wordt parenteraal verzonden. Dit is mogelijk via prikblessures met besmet bloed of via geïnfecteerde bloedproducten. De hepatitis C-virus is ook detecteerbaar in andere lichaamssappen zoals sperma of moedermelk, en overdracht en infectie zijn mogelijk. Deze transmissiewijzen komen zelden voor. Zwangere moeders kunnen ook zenden hepatitis C-virus aan het kind tijdens de bevalling, wat perinatale of verticale transmissie wordt genoemd. De literatuur beschrijft ook een groot deel (45%) van de sporadische infecties, wat betekent dat de infectieroute onbekend is. Er zijn risicogroepen bij wie hepatitis C vaker voorkomt dan in vergelijking met de algemene bevolking. 80% van de intraveneuze drugsmisbruikers test positief op hepatitis C. Patiënten daarna administratie van meerdere buitenlandse bloed producten, hemodialyse patiënten of hemofilie patiënten behoren ook tot de risicogroep. Dat geldt ook voor ontvangers van orgaantransplantaties en medisch personeel (door naaldprikken, verwondingen of bloedspatten in de ogen). Seksuele partners van dragers van het hepatitis C-virus lopen ook een hoog risico.
Symptomen, klachten en tekenen
In de meeste gevallen is de symptomen van hepatitis C zijn niet specifiek. Bij driekwart van de getroffenen worden helemaal geen symptomen opgemerkt. In deze gevallen wordt het vaak aan het toeval overgelaten of hepatitis C zelfs als abnormaal kan worden vastgesteld lever waarden in een bloed Test In het resterende kwartaal treden algemene symptomen op die hieraan kunnen denken invloed of griep-achtige infectie. Deze omvatten bijvoorbeeld een algemeen gevoel van ziekte, misselijkheid, braken, koorts of gewrichts- en spierklachten. Incidentele aanvallen van zwakte en 피로 zijn ook waargenomen. In meer gevorderde stadia kan er jeuk aan de huid, wat indicatief is voor deposito's van gal zuren Bij sommige patiënten wordt gevoeligheid opgemerkt in de rechter bovenbuik, nabij de lever In tegenstelling tot andere vormen van hepatitis, symptomen van geelzucht komen alleen in zeldzame gevallen voor bij hepatitis C. In dit geval zijn zowel de huid en de ogen worden gelig. In het chronische stadium van hepatitis C kunnen vrouwen niet menstrueren, terwijl mannen vergrote borstklieren en verminderde testikels. In de buikstreekmannen kunnen ontwikkelen wat bekend staat als kaalheid van de buik, of verminderd haar groei.
Type cursus
Het beloop van hepatitis C verschilt in een acute en een chronische vorm. Bij 85% blijft hepatitis C asymptomatisch zonder symptomen; er ontwikkelt zich echter vaak een chronische vorm. Symptomatische patiënten die zich ontwikkelen geelzucht kan in 50% van de gevallen spontaan genezen. Ongeveer 75% van alle hepatitis C-infecties bij volwassenen is chronisch. Hiervan ontwikkelt 20% van de patiënten cirrose binnen de komende 20 jaar, wat gepaard gaat met vernietiging van de leverkwabben en schepen. bindweefsel remodellering en verlies van leverfunctie treden op. Ongeveer 3 - 4% van de patiënten met cirrose ontwikkelt hepatocellulair carcinoom. Cofactoren zoals alcohol consumptie of verdere infecties met andere hepatitis virussen spelen een grote rol. Patiënten met dubbele infecties hebben een snel beloop. Kinderen daarentegen ontwikkelen zelden chronische hepatitis C of levercirrose.
Complicaties
Hepatitis C heeft een zeer grote kans op chronische progressie, tussen de 50 en 80 procent, zodat het risico op levercirrose ook sterk toeneemt (bij ongeveer 20 procent van de patiënten). chronisch ziek patiënten). Over het algemeen leidt de ziekte tot een afname van de prestaties van de getroffen persoon, die ook ernstig klaagt pijn in de bovenbuik. Niet-specifieke jeuk of ongemak in de gewrichten kan ook worden waargenomen. In levercirrose, de lever is ernstig aangetast in zijn functie, wat de typische symptomen veroorzaakt. Minder eiwitten worden geproduceerd, die belangrijk zijn voor de oncotische druk die in het bloed heerst, maar ook de stolling wordt beperkt. Bij de patiënt is dit herkenbaar aan het ontstaan van oedeem of stollingsstoornissen. Het bloed dat door de lever stroomt, wordt omgeleid vanwege de littekens in de lever. Het stroomt meer in de richting van de milt, die daardoor vergroot wordt, of via aders in de maag en slokdarm, die in het ergste geval kan barsten en dus leiden tot inwendige bloeding. Afscheiding via rectale aderen is ook mogelijk, met aambeien als gevolg. Getroffen personen met hepatitis C kunnen mogelijk andere personen in hun omgeving infecteren, wat een gevaar vormt voor de medemens. Maar deze gedachten kunnen ook leiden tot psychologisch spanning aandoeningen bij de patiënt, die kunnen leiden naar Depressie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Omdat hepatitis C een ernstige ziekte is, die in het ergste geval kan leiden tot de dood van de getroffen persoon, moet deze altijd worden behandeld. Een vroege diagnose heeft een positief effect op het beloop van de ziekte. Hepatitis C wordt gekenmerkt door geelzucht en 피로 Als deze symptomen optreden, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Algemene zwakte en 피로 kan ook wijzen op de ziekte. Veel getroffen personen hebben er last van koorts en gewrichtspijn vergezeld van ernstige pijn in de buik Gewichtsverlies duidt ook vaak op hepatitis C. Daarnaast wordt de urine donker en is er sprake van een blijvende verlies van eetlust Als deze symptomen zich over een langere periode voordoen, is een medisch onderzoek noodzakelijk. Dit kan door een huisarts of in een ziekenhuis. In de regel kan hepatitis C goed worden behandeld en de getroffenen zijn meestal afhankelijk van regelmatige onderzoeken, zelfs na een succesvolle behandeling.
Behandeling en therapie
Behandeling van hepatitis C is door medicatie. Voor acute hepatitis C, gepegyleerd interferon alpha (PEG-INF-alpha) wordt gedurende 24 weken voorgeschreven. Onder dit komt genezing voor in 95% van de gevallen. Hoewel de hepatitis C virussen zijn meestal niet detecteerbaar na 6 maanden, wordt de medicatie voortgezet omdat de verschillende genotypen van hepatitis C verschillend reageren. PEG-INF-alpha is een immuunstimulerend middel dat een antiviraal effect heeft. Na activering, eiwitten worden gevormd die verdere virale productie remmen en de afbraak van geïnfecteerde cellen veroorzaken. Bijwerkingen zijn onder meer griep-achtige symptomen met koorts na 6 uur, dus avond administratie is aanbevolen. Verder Depressie en een afname van witte en rode bloedcellen en bloedplaatjes zijn te verwachten. Therapie voor chronische hepatitis C bestaat uit een combinatietherapie van PEG-IFN-alfa en ribavirine. Ribavirine is een nucleoside-analoog en heeft een virostatisch effect (niet dodelijk maar remt virale replicatie). Dicht laboratorium Grensverkeer is nodig omdat het medicijn vatbaar is voor beenmerg onderdrukking.
Vooruitzichten en prognose
Acute hepatitis C is in de meeste gevallen consistent te genezen therapie In sommige gevallen treedt spontane genezing ook op indien onbehandeld. Chronische hepatitis C ontwikkelt zich echter in ongeveer 85 procent van alle onbehandelde gevallen. Acute hepatitis C heeft een laag risico op complicaties en leidt dienovereenkomstig zelden tot gevaarlijke ziekteverlopen. In een klein aantal gevallen ontsteking van de hart- or Leverfalen kan gebeuren. De meeste mensen met chronische hepatitis C ontwikkelen cirrose binnen 20 of 30 jaar. Dit vertegenwoordigt een ernstige aantasting van het gehele metabolisme en kan de levensverwachting verkorten. Een ongezonde levensstijl en het consumeren van alcohol versnellen de ontwikkeling van cirrose en verhogen ook het risico op andere schade aan de lever. Cirrose verhoogt het risico op leverontwikkeling kankerAangenomen wordt dat ongeveer één tot vijf procent van de getroffenen een lever ontwikkelt kanker elk jaar. Chronische hepatitis C kan ook leiden tot ontsteking van andere organen. Bijvoorbeeld de schildklierkunnen de traanklieren of de nieren worden aangetast. Vroegtijdige start van de behandeling kan leiden tot genezing van maximaal 90 procent van degenen die aan HCV lijden. Hoe langer de behandeling wordt gewacht, hoe slechter de prognose.
het voorkomen
Om hepatitis C te voorkomen, moeten transmissieroutes worden vermeden. Voorzichtigheid is geboden bij bloedtransfusies. 1 op de 100,000 bloedtransfusies veroorzaakt een hepatitis C-infectie. Er is momenteel geen vaccin tegen hepatitis C, waardoor het des te belangrijker is om gedragsregels te volgen, zoals gebruik condooms of het vermijden van naalden die al zijn gebruikt tijdens het gebruik drugs.
Follow-up
De follow-up van een hepatitis C-infectie is niet bedoeld om een nieuwe ziekte door het virus uit te sluiten. Het is eerder om te observeren of er schade is aan de lever van de patiënt. Een genezen infectie met het hepatitis C-virus leidt vaak ook tot een verbetering van de leverwaarden van de getroffen persoon. De ontsteking van het orgel kan ook enorm achteruitgaan. Bovendien kan schade aan de lever, zoals cirrose of fibrose, worden verminderd. Maar in sommige gevallen kan onomkeerbare schade aan het orgaan achterblijven, wat op zijn beurt leidt tot ernstige secundaire ziekten. Dit kan zelfs het geval zijn als de onderliggende ziekten volledig genezen zijn. Vanwege de spanning op het orgaan veroorzaakt door de hepatitis-infectie, is het risico op het ontwikkelen van levercarcinoom verhoogd. Daarom moeten mensen die voorheen met hepatitis C zijn geïnfecteerd, regelmatig vervolgonderzoeken bijwonen. De behandelende arts dient met regelmatige tussenpozen een follow-up te geven. Hiervoor wordt een mechanisch onderzoek uitgevoerd. Door de patiënt te palperen, kan de arts bepalen of er sprake is van leverhyperplasie. Vooral als een vergroting van het orgel wordt vermoed, worden verdere onderzoeken uitgevoerd. Meestal wordt de lever onderzocht met behulp van medische beeldvormingstechnieken zoals een ultrageluid of röntgenstraal van het orgel. Bovendien moet de patiënt bloedtesten ondergaan. Hiervoor zeker leverwaarden zoals gamma-GT worden getest.
Hier is wat u zelf kunt doen
De ziekte van hepatitis C is een besmettelijke virale ziekte. Betrokken personen moeten zich daarom bewust zijn van mogelijke transmissierisico's. Deze omvatten contact met geïnfecteerden lichaamssappen Moeders die borstvoeding geven, moeten overschakelen op vervanging melk Evenzo het gebruik van condooms tijdens geslachtsgemeenschap moet worden verzekerd of helemaal worden vermeden. Behandeling van de ziekte moet worden uitgevoerd door een specialist. Medicatie gedurende een lange periode is noodzakelijk om het risico op te minimaliseren Leverfalen Zelfbehandeling maatregelen zijn voornamelijk gericht op het versterken van de immuunsysteem Het organisme moet het virus zelf bestrijden. Om de lever te ontlasten, een vetarm en koolhydraatrijk dieet is aanbevolen. Alcohol en andere genotmiddelen moeten worden vermeden, omdat ze ontstekingsprocessen in het lichaam bevorderen. EEN dieet rijk aan vitale stoffen met veel verse groenten, daarentegen, brengt de zuur-base in evenwicht evenwicht en voorziet het lichaam van belangrijk mineralen. Gericht micronutriënten therapie met dieet supplementen - zink, magnesium, vitamine D3 - kan ook nuttig zijn aanvullen op conventionele medische behandeling. Spanning verzwakt ook het lichaam. De getroffenen moeten daarom kleine pauzes in hun dagelijkse routine opnemen en zorgen voor voldoende beweging in de frisse lucht. Dit stimuleert de stofwisseling en die van het lichaam ontgifting mechanismen en versterkt de immuunsysteem Alternatieve geneesmethoden zoals acupressuur en acupunctuur kan begeleidende symptomen verlichten, zoals misselijkheid en pijn.
