Hartstudie

De hart- doet hard werk - continu pompen bloed in de bloedsomloop van het lichaam, bijna 300 liter per uur. Een krachtpatser die vatbaar is voor storingen - hart- en vaatziekten zijn de meest voorkomende doodsoorzaak in Duitsland. Een goede diagnostiek is belangrijk voor preventie en adequaat therapie​ Maar wat hart- examens zijn er en hoe werken ze? Lees hier meer over de procedure van een hartonderzoek.

Hartonderzoek: een gesprek aan het begin

Het onderzoek van de hart- begint niet met geavanceerde apparatuur, maar met een gesprek (anamnese). Deskundigen zijn van mening dat de meeste voorlopige diagnoses met spraak en handen kunnen worden gesteld. Vaak van de patiënt medische geschiedenis is zo typerend dat met gerichte vragen van de ervaren arts de vermoedelijke diagnose al kan worden gesteld en alternatieve diagnoses kunnen worden uitgesloten. Reeds bestaande aandoeningen, familieziekten, medicijnen en risicofactoren zijn ook belangrijk. Daarnaast zijn er de bevindingen die de arts verkrijgt door naar de patiënt te kijken en tijdens de fysiek onderzoek​ Speciale tests worden dan vaak gebruikt om de diagnose te verfijnen en het behandelconcept op te stellen of de behandeling te monitoren. In sommige gevallen kunnen ze direct worden gekoppeld aan therapeutische middelen maatregelen​ Welke apparatieve tests worden gebruikt, is afhankelijk van de vermoedelijke diagnose en vraag.

Basisdiagnostiek voor hartonderzoek.

De basisdiagnostiek voor hartonderzoeken omvat verschillende methoden. Waaronder:

  • Inspectie (visueel onderzoek) en palpatie (palpatie).
  • Bloeddrukmeting
  • Percussie (tikken)
  • Auscultatie (luisteren)
  • Onderzoek van de vaten
  • ECG (cardiale golfvorm)
  • Laboratoriumtests

Hieronder lichten we de verschillende onderzoeksmethoden nader toe.

Inspectie en palpatie bij hartonderzoeken.

De fysiek onderzoek wordt meestal uitgevoerd bij een zittende of liggende patiënt met het bovenlichaam ongekleed. Extern zichtbare ziekteverschijnselen (inspectie) omvatten water vasthouden, blauwe lippen en vingers, veranderingen in vingernagels, pulsaties, blozen in het gezicht, of huidveranderingen op de benen. Tijdens palpatie controleert de arts de frequentie, het ritme en het karakter van de pols, evenals de hartimpuls op de linker ribbenkast. De ader in de nek (halsader ader) geeft belangrijke informatie over de retourstroom van bloed naar het juiste hart.

Bloeddrukmeting en percussie

Bloed drukmeting is ook een onmisbaar instrument. Het moet op beide armen en meerdere keren worden uitgevoerd. Tikken (percussie) op het borst kan worden gebruikt om de geschatte grootte van het hart te bepalen - hoewel beeldvormingstechnieken hiervoor beter zijn.

Auscultatie: luisteren met een stethoscoop.

Auscultatie, of luisteren met een stethoscoop, is een belangrijke onderzoeksstap. De getrainde persoon kan het al gebruiken om veel hartveranderingen te detecteren, vooral hartafwijkingen. Beoordeeld zijn:

  • Hartslag: normaal, te snel, te langzaam?
  • Hartritme: regelmatig, onregelmatig, extra slagen?
  • Hartgeluiden: klinken de 1e en 2e hartgeluiden normaal of zijn ze veranderd? Zijn er extra geluiden aanwezig?
  • Hartgeruis: zijn er nog meer gefluister? Wanneer komen deze voor en hoe klinken ze?

Voor de vier hartkleppen en hun veranderingen, er zijn verschillende gebieden waar ze het beste kunnen worden beluisterd. Daarom plaatst de arts zijn stethoscoop op verschillende plaatsen, laat de patiënt indien nodig verschillende posities aannemen en vraagt ​​hem diep in te ademen en vervolgens uit te ademen of zijn adem in te houden.

Onderzoek van de vaten

Omdat het hart en schepen gerelateerd zijn, maken deze laatste ook deel uit van het klinisch onderzoek. Omdat vasculaire veranderingen vaker op de benen worden aangetroffen dan op de armen, is de huid kleur (bleekheid, oedeem, cyanose), been omtrek, huid, en zichtbaar schepen zoals spataderen worden daar primair beoordeeld. De pulsen worden gepalpeerd en beluisterd op de armen, buik en benen. Als er vernauwing is, zijn er vaak stromingsgeluiden. Als er een vermoeden bestaat van aandoeningen van de slagaders of aders, kan men verschillende testen aansluiten die zonder veel moeite en gereedschap kunnen worden uitgevoerd (looptest, positioneringstest).

ECG: meting van de hartstroom

Het meten van de hartstroomcurve (ECG) in rust maakt deel uit van de basisdiagnostiek. Indien nodig, spanning ECG of ECG op lange termijn Een katheteronderzoek kan worden gebruikt om een ​​ECG rechtstreeks uit het hart af te leiden (elektrofysiologisch onderzoek = EPU), wat in sommige gevallen nodig is hartritmestoornissen.

Laboratoriumonderzoeken van het hart

Afhankelijk van de vraag, verschillende laboratoriumwaarden worden bepaald in het bloed, maar deze geven meestal alleen indicaties van oorzaken of risicofactoren. Bijvoorbeeld, bloedbeeld, coagulatie, suiker, vetten, lever en nier in maateenheden, mineralen en schildklierwaarden kunnen belangrijk zijn. Specifiek voor hartaandoeningen of vermoedelijke hartaanvallen worden de volgende laboratoriumwaarden bepaald:

  • Melk geven dehydrogenase (LDH: infarct, myocardiet).
  • Creatine kinase (CK: hartspierbeschadiging).
  • Troponin (hartinfarct) en
  • Hersenen natriuretisch peptide (BNP: myocardinsufficiëntie).

Verhoogd C-reactief proteïne (CRP) wordt besproken als een prognostische parameter voor het risico op een hartinfarct.

Echografie van het hart

Echografie is een belangrijke procedure voor het afbeelden van hart en bloed schepen​ Het voordeel is enerzijds dat ultrageluid veroorzaakt geen blootstelling aan straling en is pijnloos, en aan de andere kant, dat het hart kan worden geobserveerd en beoordeeld in volledige actie. De normale ultrageluid afbeeldingen worden genoemd echocardiografie of terloops "cardiale echo". Dit wordt gebruikt om de individuele structuren vanuit verschillende hoeken vanuit de borst muur en om de hartfunctie te onderzoeken. De ventrikels, de hartkleppen en de aorta kan worden gezien. De hartgrootte kan worden beoordeeld, of de hartspier overal even goed samentrekt en of de hartkleppen open en dicht. De hoeveelheid uitgeworpen bloed kan ook worden geschat, en de vochtophoping in de hartzakje kan gezien worden.

Andere vormen van echografie

Met een extra apparaat kan Doppler en duplex echografie worden gebruikt om de bloedstroom zichtbaar in kleur en hoorbaar te maken. Ultrageluid afbeeldingen kunnen ook worden gemaakt onder spanning, bijvoorbeeld op de fiets of nadat medicatie is toegediend (stress echocardiografie​ Deze kunnen pathologische veranderingen aan het licht brengen die anders niet zichtbaar zijn. Daarnaast kan de ultrasone sonde ook via een dunne buis (transesophageal echocardiografie = TEE) of rechtstreeks in de bloedvaten via een kleine katheter (intravasculaire echografie = IVUS). TEE maakt een betere visualisatie van kleppen en atria mogelijk, en IVUS maakt beoordeling van verkalking van de vaatwanden mogelijk.

Andere beeldvormende modaliteiten

A borst röntgenstraal (thoraxfoto) geeft informatie over de grootte en vorm van het hart en kan verkalkingen vertonen. Het is echter vrij niet-specifiek. Magnetische resonantie imaging (MRI) maakt het mogelijk het hart in drie dimensies en volledig functioneel te visualiseren met zeer nauwkeurige beelden; aanvullende informatie over het hartspierweefsel kan daarna worden verkregen administratie van contrastmateriaal. Omdat de procedure echter erg duur is, wordt deze nog niet op grote schaal toegepast. De informatieve waarde van computertomografie (CT) is beperkt, zelfs met nieuwere multislice-technieken, omdat hartbeweging vervaging veroorzaakt. Hoewel het kan worden gebruikt om veranderingen in de vaatwand direct en in een vroeg stadium te bepalen, evenals de calcium inhoud van de kransslagaders - de mate waarin deze correleert met het risico op een hartinfarct ("calciumscore") is nog steeds controversieel.

Coronaire angiografie als hartonderzoek

De meest nauwkeurige resultaten over de voorwaarde van de kransslagaders worden geleverd door coronaire angiografie, een combinatie van hartkatheterisatie en röntgenstraal in beeld brengen. Zowel voor een nauwkeurige diagnose van een vermoedelijke vaatziekte als ter voorbereiding op hartchirurgie, wordt het steeds vaker uitgevoerd in speciaal uitgeruste laboratoria. Indien nodig kan de procedure direct worden gekoppeld aan ballondilatatie van het vat (PTCA) of het inbrengen van een steunrooster (stent​ Naast verkalking en vernauwing van de kransslagaders, hartspierfunctie, de kleppen tussen de linker atrium en ventrikel (mitralisklep) Of linker hartkamer en aorta (aortaklep), en de vullende capaciteit van de ventrikels kan ook worden beoordeeld en kan worden bepaald of er een uitpuilende (aneurysma) van de hartmuur of slagader.

Nucleair geneeskundig onderzoek

Myocardiaal scintigrafie kan worden gebruikt om de functie van het hart spier - het is niet altijd duidelijk of een vernauwing echt leidt tot de relevante circulatiestoornis. Hiervoor wordt na een belasting een radioactief gelabelde stof geïnjecteerd en met een gammacamera geobserveerd hoe deze wordt opgenomen in de hartspier - hoe beter de bloedstroom, hoe hoger de accumulatie. De straling dosis komt overeen met een conventioneel Röntgenstraal beeld, en de informatieve waarde is vergelijkbaar met MRI. Radionuclide ventriculografie visualiseert direct het kloppen van de hartkamers met radioactieve stoffen.