Duur van de symptomen | Symptomen van een cervicaal wervelsyndroom

Duur van de symptomen

De duur van het cervicale wervelkolomsyndroom is zeer variabel, omdat deze wordt bepaald door de oorzaak van het probleem van de cervicale wervelkolom. Als de symptomen binnen 3 weken verbeteren, spreken we van een acuut cervicaal syndroom, terwijl als de symptomen langer dan 3 maanden aanhouden, we spreken van een chronisch cervicaal wervelsyndroom. Het cervicale wervelkolomsyndroom is bij degeneratieve ziekten niet volledig te genezen en zal altijd leiden tot klachten bij ziekten waarbij een verandering in de cervicale wervelkolom plaatsvindt.

Als het cervicale wervelkolomsyndroom wordt veroorzaakt door spierspanning, blokkades van de cervicale wervelkolom of whiplashkunnen de symptomen enkele dagen tot weken aanhouden. Het cervicale wervelkolomsyndroom kan echter weer volledig verdwijnen met medicatie en fysiotherapeutische behandeling. Om terugkerende spieren te voorkomen spanningen of blokkades, sport moet worden beoefend met als doel de spieren in de nek, cervicale wervelkolom en rug. In het geval van whiplash hoofd kan na de eerste dag meestal weer voorzichtig worden verplaatst. Het behouden van het hoofd nog steeds met een cervicale kraag wordt niet langer aanbevolen, omdat de spieren dan beginnen af ​​te nemen en er een nieuw probleem van de cervicale wervelkolom kan ontstaan, wat uiteindelijk leidt tot een cervicaal syndroom.

Veel voorkomende symptomen van een cervicaal wervelsyndroom

Na een ongeval treden meestal symptomen van het cervicale wervelkolomsyndroom op als gevolg van de zogenaamde whiplash letsel (vervorming van de cervicale wervelkolom). Hier veroorzaakt een plotselinge acceleratie (bijvoorbeeld bij een kop-staartbotsing) een plotselinge hoofd beweging. Achteraf kunnen ligamenten en spieren worden gescheurd.

Daarnaast zit er vaak spanning in de nek, zodat hoofdbeweging slechts in beperkte mate mogelijk is. Bovendien kunnen symptomen zoals duizeligheid, hoofdpijn of verminderd gezichtsvermogen kan optreden na het ongeval als gevolg van het cervicale wervelkolomsyndroom. De symptomen van het cervicale wervelkolomsyndroom kunnen onmiddellijk, uren of zelfs dagen na het ongeval optreden.

In de meeste gevallen verdwijnen de symptomen van het cervicale wervelkolomsyndroom vanzelf. Als ze echter langer dan een week aanhouden, moet een arts worden geraadpleegd. Dit kan ernstige schade aan de cervicale wervelkolom uitsluiten en fysiotherapie voorschrijven zodat het cervicale wervelkolomsyndroom niet (chronisch) aanhoudt. Ongeacht het tijdsverloop dient onmiddellijk een arts te worden geraadpleegd bij verlamming van de arm en nek optreedt.

Dit kan ernstig zijn zenuwschade dat vereist een specialistische behandeling. Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u: cervicale wervelkolomsyndroom en hoofdpijn duizeligheid (Duizeligheid), (zie: Vertigo in het hoofd) veroorzaakt door een cervicaal wervelkolomsyndroom wordt ook cervicogene (afkomstig van de cervicale wervelkolom) duizeligheid genoemd. De duizeligheid manifesteert zich vaak als vestibulaire duizeligheid met een onzekere gang en in sommige gevallen met een verstoord gevoel van positie in de ruimte.

Misselijkheid kan ook worden veroorzaakt door cervicaal duizeligheid. In de regel neemt de symptomatologie van duizeligheid toe met hoofd- en schouderbewegingen en parallel hieraan trekken of steken pijn in het nekgebied komt voor. De spieren van het schouder-nekgebied zijn vaak gespannen en de mobiliteit van de nek is beperkt.

De duizeligheid kan enkele minuten tot enkele uren duren. Duizeligheid bij het cervicale wervelkolomsyndroom wordt veroorzaakt door een aandoening van bepaalde sensorische en zenuwcellen in de spieren en pezen van de cervicale wervelkolom. Deze verzenden informatie over veranderingen in de positie of houding van de Nekspieren naar de evenwichtsorganen, die zo de oriëntatie in de ruimte kunnen reguleren.

De verstoring van deze sensorische en zenuwcellen bij een cervicaal wervelkolomsyndroom door spanning of whiplash kan leiden tot een verstoring van de ruimtelijke waarneming, wat duizeligheid veroorzaakt. De symptomatologie van duizeligheid kan worden versterkt door stress, omdat stress verdere spanning in de spieren veroorzaakt. Duizeligheid kan op elke leeftijd optreden; bij mensen ouder dan 75 jaar is een symptomatologie van duizeligheid de meest voorkomende reden voor een bezoek aan de dokter.

Omdat er veel zijn oorzaken voor duizeligheid, terugkerende duizeligheid of permanent duizeligheid moet worden verduidelijkt door een arts. De duizeligheid veroorzaakt door een cervicaal wervelkolomsyndroom is in de meeste gevallen zeer goed en gemakkelijk te behandelen (bv. Met

• Fysiotherapeutische bewegingsoefeningen
• Massages
• Acupunctuur
• Elektrotherapie of
• Thermische toepassingen.

Een ander symptoom dat deel kan uitmaken van het cervicale wervelkolomsyndroom is pijn op de borst (pijn op de borst). Sinds de zenuwen lopen van de hersenen door de wervelgaten van de wervelkolom kan schade een of meer veroorzaken zenuwen om op elk punt in de wervelkolom bekneld te raken.

Dus als er blokkades optreden in de cervicale wervelkolom en vervolgens leiden tot een cervicaal wervelsyndroom, zenuwen lopend langs de thorax kan worden geïrriteerd en veroorzaakt pijn Daar. Omdat vaak niet alle zenuwen geïrriteerd zijn, maar vooral de zenuwen aan één kant, de pijn op de borst is ook slechts aan één kant van de borst voelbaar. De pijn, die wordt veroorzaakt door irritatie van de zenuwen, is meestal stekend en wordt vaak veroorzaakt door externe druk.

Verschillende veranderingen in visuele perceptie worden samengevat als visuele stoornissen. Patiënten die lijden aan een cervicaal wervelkolomsyndroom kunnen naast de symptomen van nek pijnduizeligheid, tinnitus en hoofdpijn. Visuele stoornissen in de context van een cervicale wervelkolomsyndroom en schade aan de cervicale wervelkolom kunnen worden veroorzaakt door een circulatiestoornis van de hersenen of direct van de ogen.

Niet voldoende bloed bloedsomloop kan worden veroorzaakt door een vernauwing van een bloedvat in de cervicale wervelkolom of nek. Twee kleine slagaders vertebralia (slagaders van de wervelkolom) passeren een benig kanaal in de cervicale wervelkolom aan de rechter- en linkerkant en leveren de hersenen met zuurstofrijk bloed. Bij een cervicaal wervelsyndroom met een vernauwing van één van de twee slagaders kunnen met name extreme hoofdrotaties leiden tot een stoornis in de bloedsomloop en daarmee tot een verminderde toevoer van bloed naar de hersenen, wat de visuele stoornissen veroorzaakt.

Een dergelijke vernauwing van de slagaders kan worden veroorzaakt door gedenkplaat afzettingen in het vat zelf (arteriosclerotische vasculaire stenose) of door degeneratieve veranderingen in het gebied van de benige cervicale wervelkolom, leidend tot visuele stoornissen. Als de bloedtoevoer naar de hersenen en / of ogen niet meer voldoende is, bereikt er onvoldoende zuurstof deze gebieden. Dit kan tot visuele problemen leiden visuele stoornissen kunnen zich op verschillende manieren manifesteren: soms komen dubbele beelden, flikkeringen, verminderde gezichtsscherpte of zelfs een beperkt gezichtsveld voor.

De resulterende visuele stoornissen kunnen gepaard gaan met duizeligheid, oorsuizen (tinnitus), misselijkheid, braken en migraine-Achtig hoofdpijn. Parallel aan de visuele stoornissen, a migraine aanval kan ook voorkomen. Naast de ernstige migraine hoofdpijn, dit kan gepaard gaan met lichtflitsen, beperkingen in het gezichtsveld of flikkeringen van de ogen.

Als de oorzaak van de visuele stoornissen een cervicaal wervelkolomsyndroom is, verdwijnen deze weer bij de behandeling van het cervicale wervelkolomprobleem. EEN hernia (verzakking) in het gebied van de cervicale wervelkolom kan naast veel verschillende symptomen ook visuele stoornissen veroorzaken (zoals verlamming van de armen, gevoelloosheid of tintelingen). Vaak treden visuele stoornissen in het cervicale wervelkolomsyndroom vooral op in situaties van psychische stress en gaan vaak gepaard met symptomen zoals

• Pijn
• Oor geluiden
• Misselijkheid
• Braken en
• Beslag als naar beneden vallen

Slikproblemen kan optreden zonder bijbehorende pijn (dysfagie) of met keelpijn of pijn bij het slikken (odynofagie).

Slikstoornissen kunnen worden veroorzaakt door tal van oorzaken of ziekten, bijvoorbeeld door een cervicaal syndroom. Blokkades van de halswervels of spierspanning van de nek- en schouderspieren kunnen leiden tot slikproblemen. Botvernieuwing tussen de individuele wervels (spondylosis deformans) kan ook leiden tot slikproblemen met en zonder pijn, gepaard gaande met aanzienlijke problemen in de functionaliteit van de cervicale wervelkolom.

Af en toe worden botsporen (osteofyten) op de cervicale wervelkolom ook herkend als oorzaak van slikproblemen. De meest voorkomende oorzaak van dergelijke uitloperformaties is slijtage. Slikmoeilijkheden in de context van een cervicaal wervelsyndroom kunnen in sommige gevallen ook gepaard gaan met heesheid (het zogenaamde "kikker in de nek-syndroom").

Slikproblemen treden vaak parallel op met duizeligheid en oorsuizen. De voorwaarde tinnitus beschrijft de abnormale waarneming van een geluid, piep of toon in de oren. Als er een acute verstopping van het hoofdgewricht is bij een cervicaal wervelkolomsyndroom, wordt vaak een eenzijdig, dof oorsuizen beschreven.

Maar ook sissen en de perceptie van hoge tonen kunnen duiden op problemen met de cervicale wervelkolom. De tinnitus kan gedurende korte perioden permanent of terugkerend zijn. De tinnitussymptomen kunnen ook worden veroorzaakt door een cervicaal wervelkolomsyndroom, maar er zijn veel verschillende oorzaken van tinnitus.

Het gelijktijdig optreden van tinnitus en cervicaal syndroom hoeft niet per se verband te houden. Er is echter een nauw nerveus verband tussen de gewrichten van de bovenste cervicale wervelkolom met de auditieve en vestibulaire zenuwen. Dit verklaart waarom bijvoorbeeld gewrichtsproblemen of spierspanning in de context van een cervicaal wervelsyndroom de ontwikkeling van tinnitus kunnen bevorderen of bestaande oorsuizen kunnen versterken.

Bovendien zijn de hersenzenuwkernen van de gehoor- en vestibulaire zenuw worden geleverd door takken van de spinale arteriën (Arteriae vertebralia), die door de benige transversale processen van de individuele halswervels aan de rechter- en linkerkant gaan. Bij een cervicaal wervelsyndroom kunnen bijvoorbeeld tekenen van slijtage aan de halswervels leiden tot een stoornis in de bloedsomloop en daarmee tot een verminderde bloedtoevoer naar de hersenzenuwkernen die belangrijk zijn voor het gehoor. Om deze reden kan oorsuizen worden veroorzaakt door een cervicaal wervelsyndroom.

Veel voorkomende begeleidende symptomen van tinnitus zijn

• Gehoorverlies met lage frequentie van één oor
• Verhoogd gehoorgevoel (hyperacusis) en
• Oplichting

Gevoelige aandoeningen, die zich bijvoorbeeld uiten als tintelingen in de armen, worden bij het cervicale wervelkolomsyndroom veroorzaakt door mechanische compressie van de zenuwwortels die uit de cervicale wervelkolom komen. Irritatie van deze zenuwwortels kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door een hernia in het gebied van de cervicale wervelkolom of door benige vernauwing als gevolg van veranderingen in de wervellichamen. De vernauwing bij de zenuwwortels leidt tot irritatie van de armplexus, een zenuwplexus die wordt gevormd door de verbinding van de individuele zenuwwortels en de arm voedt.

Deze irritatie manifesteert zich als een pijn die meestal scherp, trekkend of dof is en vanuit de nek in de schouder, arm en hand straalt. Naarmate de ernst van de vernauwing van de zenuwwortels toeneemt, kan dit tot een aantal problemen leiden, vooral in het gebied van de armen en handen. Over het algemeen kunnen de oorzaken van het tintelende gevoel bij het cervicale wervelkolomsyndroom worden geïdentificeerd door beeldvormende diagnostiek van de wervelkolom. Vaak gaan de symptomen van tintelingen in de armen gepaard met nek-schouder pijn met of zonder straling naar de achterkant van het hoofd.

Bepaalde bewegingen in de cervicale wervelkolom vergroten de pijn of het ongemak (bijv. Tintelingen) dat in de armen uitstraalt. Afhankelijk van of de oorzaak van het cervicale wervelkolomsyndroom meer in de bovenste, middelste of onderste cervicale wervelkolom ligt, kunnen tintelingen optreden op verschillende punten in het schouder-, arm- en handgebied. Als u vermoedt dat een hernia van de cervicale wervelkolom de oorzaak van uw ongemak is, raden we ons onderwerp aan: Symptomen van een hernia van de cervicale wervelkolom

• Gevoel (gevoelloosheid)
• Reflex mislukkingen
• Gevoeligheidsstoornissen (tintelingen) en tot slot
• Symptomen van verlamming

Een cervicaal wervelsyndroom kan irritatie van zenuwplexus en zenuwknopen van de zogenaamde sympathische zenuwstelsel.

De sympathieke zenuwstelsel maakt deel uit van het onvrijwillige zenuwstelsel (vegetatief zenuwstelsel) en beïnvloedt onder meer de activiteit van de hart-. Bij een verstoring en irritatie van het sympathische zenuwstelsel Bij een cervicaal-wervelsyndroom, bijvoorbeeld veroorzaakt door een blokkering van de bovenste cervicale organen, wordt het organisme aangepast aan permanent maximale prestatie. Mogelijke symptomen van deze sympathische stress (sympatheticotonie) veroorzaakt door de permanente irritatie van het cervicale wervelkolomsyndroom zijn spijsverteringsstoornissen, de perceptie van oorsuizen, geheugen stoornissen (bijv. concentratiestoornissen), slaapstoornissen, visuele stoornissen .

De sympathische zenuwstelsel kan ook een effect hebben op hart- activiteit bij cervicale wervelkolomsyndroom. Het kan bijvoorbeeld leiden tot een toename van bloeddruk of te hart- aanvallen of zelfs ritmestoornissen van het hart. De antagonist van de sympathische zenuwstelsel is de nervus vagus (belangrijkste zenuw van de zogenaamde parasympathische zenuwstelsel), die ook kunnen worden beschadigd door een cervicaal wervelsyndroom.

Als de functionaliteit van het nervus vagus is aangetast, kan het gebeuren. Hartklachten kunnen veel verschillende oorzaken hebben en dienen altijd door een arts te worden opgehelderd. Hartklachten kunnen worden uitgelokt door een cervicaal syndroom, maar hartklachten kunnen ook leiden tot uitstralende pijn in de linkerschouder of nek, wat verkeerd geïnterpreteerd wordt als cervicaal ruggengraatsyndroom, aangezien de feitelijke oorzaak een functionele beperking van het hart zelf is.

• Verhoogt de bloeddruk
• Verhoogt de activiteit van hart en ademhaling
• Plaatst de leerlingen breed en
• Leidt tot verhoogde transpiratie
• Onregelmatige of versnelde hartslag
• Slikproblemen
• oplichterij
• Nekstijfheid of
• Hoofdpijn

Problemen in de cervicale wervelkolom die verband houden met het cervicale syndroom kunnen ook het hart aantasten en symptomen zoals hartkloppingen kunnen optreden. Dit komt doordat bepaalde zenuwen dicht bij de nek en cervicale wervelkolom lopen. Als er schade of irritatie is aan de cervicale wervelkolom, kunnen deze zenuwkoorden geïrriteerd of gewond raken.

Als dit het geval is, kan de controle van de hartslag niet goed werken, resulterend in symptomen die het hart aantasten (hartkloppingen, struikelend hart, ritmestoornissen) tijdens het cervicale wervelkolomsyndroom. Als een hartprobleem optreedt naast andere symptomen van cervicaal wervelkolomsyndroom, zoals nek pijn en stijfheid, hoofdpijn, duizeligheid, visuele stoornissen of spierzwakte in het gebied van de armen en handen, moet ook schade aan de cervicale wervelkolom als oorzaak worden beschouwd. Soms kan de pijn in het gebied van de wervelkolom en vooral in het gebied van de cervicale wervelkolom zo sterk zijn als gevolg van een cervicaal ruggengraatsyndroom dat het ook het hele lichaam treft.

Vooral pijn die langdurig aanhoudt, heeft het risico ook systemische klachten door het hele lichaam te veroorzaken. Patiënten met chronische pijn, die weken en maanden pijn hebben in het gebied van de cervicale wervelkolom, reageren vaak met pijn in het hele lichaam en algemene reacties. Soms, wanneer de pijn in het gebied van de cervicale wervelkolom erg uitgesproken is, zijn er ook trillende aanvallen en buigt de patiënt voorover.

De tremor is een overprikkeling van de spieren, meestal veroorzaakt door het feit dat de spieren van de cervicale wervelkolom zo sterk geïrriteerd zijn en daarnaast probeert de patiënt de spieren permanent te ontspannen. In plaats daarvan echter spier krampen optreden als gevolg van pijn, wat kan leiden tot krampachtige tremoren. Ernstige en chronische pijn in het gebied van de halswervels kan tot ernstige algemene symptomen leiden.

Patiënten met een moeilijk te beheersen cervicaal syndroom klagen meestal ook over trekkende hoofdpijn, die het gevolg is van het feit dat de verkrampte spieren van de cervicale wervelkolom de pijn naar het hoofdgebied doorgeven. Net als bij ernstige migraineaanvallen kunnen neurologische symptomen optreden. In zeldzame gevallen kan de patiënt ook troebelheid en duizeligheid ervaren.

Bewusteloosheid als gevolg van een cervicaal wervelkolomsyndroom is nog niet eerder beschreven. Patiënten reageren echter mogelijk niet adequaat en kunnen slaperig zijn. Natuurlijk moeten gevaarlijke en acute oorzaken van deze slaperigheid ook worden opgehelderd in de juiste diagnostiek.

Versuftheid en sufheid onder een cervicaal wervelkolomsyndroom kunnen ook worden veroorzaakt door de pijnstillers genomen, die meestal zeer hoog gedoseerd zijn bij moeilijk te beheersen klachten. In ieder geval moet de precieze oorzaak van de slaperigheid worden onderzocht. In het gebied van de cervicale wervelkolom lopen niet alleen tal van spieren maar ook zenuwen en bloed schepen.

In dit verband moeten de zenuwen die de overeenkomstige spieren van de cervicale wervelkolom voeden, in het bijzonder worden benadrukt. Bij zeer uitgesproken cervicale wervelkolomsyndromen treedt irritatie van de zenuwen in het cervicale wervelkolomgebied op, wat leidt tot zich uitbreidende pijn. Patiënten die pijn in het gezicht melden, kunnen de oorzaak van deze pijn meestal niet lokaliseren.

De pijn wordt gerapporteerd als trekken of scheuren of als dof en stralend. Soms een zogenaamde trigeminus zenuwpijn is ook mogelijk differentiële diagnose. Dit is een irritatie van het gezicht trigeminuszenuw.

Het loopt langs de wang botten aan beide kanten en wordt overspannen door spieren. Deze spieren zijn ook indirect verbonden met de spieren van de achterste cervicale wervelkolom. Krampen in dit gebied kan dus theoretisch worden doorgegeven aan het voorste deel van het gezicht.

Gezichtspijn als gevolg van een cervicaal wervelkolomsyndroom is zeldzaam, maar moet in ieder geval worden opgenomen in de vermoedelijke diagnose. De spieren van het bovenlichaam zijn min of meer met elkaar verbonden en grenzen aan elkaar. In het geval van een cervicaal wervelsyndroom, overeenkomstige spier krampen kan ook krampen veroorzaken in de aangrenzende spieren van de thoracale wervelkolom, waardoor de spieren van de ribbenkast kunnen krampen en deze zijn nu verantwoordelijk voor de beweging van de ribbenkast tijdens ademhaling.

Krampen in dit gebied kunnen ertoe leiden dat de ribbenkast niet zo gemakkelijk omhoog en omlaag gaat en dit wordt gezien als ademhaling moeilijkheden. Deze indruk is echter meestal subjectief, aangezien de zuurstoftoevoer meestal voldoende is. Een andere oorzaak van kortademigheid bij het cervicale wervelkolomsyndroom is de feitelijke pijn, die, als deze ernstig is, ook kan overgaan op het autonome zenuwstelsel en in dit geval zelfs tot kortademigheid kan leiden.

Ademloosheid bij een cervicaal wervelsyndroom komt vrij zelden voor en daarom moet een nauwkeurige zoektocht naar de oorzaak worden uitgevoerd in het geval van gespecificeerde ademhaling problemen. Sommige sterke medicijnen, die verondersteld worden de pijn van een cervicaal wervelsyndroom te verlichten, kunnen ook leiden tot ademhalingsmoeilijkheden. Dit zijn voornamelijk medicijnen uit de groep van morfine voorbereidende werkzaamheden.

Pijn in het algemeen is uitputtend voor het hele lichaam. Het lichaam komt niet tot rust, schrikt van rustfasen, de getroffen personen proberen praktisch elke minuut directe of indirecte maatregelen te nemen om de pijn draaglijker te maken. Meestal gaat dit ook gepaard met onrust en / of dwalen van de patiënt.

Het doel is om de positie te vinden die de minste pijn veroorzaakt. Pijn voor een korte tijd is draaglijk voor het lichaam en de patiënt. Als er echter langere pijnaanvallen optreden, worden het lichaam en de psyche aangetast.

Patiënten zijn na lange perioden van pijn moe en uitgeput, slecht gehumeurd en hopeloos. Patiënten met chronische pijn hebben er vaak ook last van Depressie. Ook onder sterk pijnstillers die worden ingenomen, kan vermoeidheid optreden, wat de patiënt ernstig treft. Vermoeidheid is ook de reden waarom patiënten met ernstige pijn niet aan het wegverkeer zouden moeten deelnemen.