Klachten met het cervicale wervelkolomsyndroom
Het cervicale wervelkolomsyndroom is geen ziekte op zich, maar een complex van symptomen van klachten in het gebied van de cervicale wervelkolom, die door zeer verschillende oorzaken kunnen worden veroorzaakt. Het belangrijkste symptoom van het cervicale wervelkolomsyndroom is pijn in de cervicale wervelkolom. Deze zijn klassiek gelokaliseerd in de schouder-nek gebied en kan soms ver in de arm uitstralen.
Soms dit pijn is permanent, soms (vooral in de vroege stadia van de ziekte) komt het alleen voor bij bepaalde bewegingen. Daarnaast is er vaak sprake van een afgebakende verharding van het spierstelsel (spierharde spanning, myogelose) in het getroffen gebied. De bijbehorende symptomen van het cervicale wervelkolomsyndroom verschillen afhankelijk van de onderliggende trigger.
Wat ook vaak parallel optreedt, is hoofdpijn (zie: cervicale wervelkolomsyndroom en hoofdpijn). Deze kunnen ofwel van oorsprong gespierd zijn, dwz origineel pijn in de nek spieren, die dan omhoog in de hoofd, of ze kunnen worden veroorzaakt door circulatiestoornissen, die worden veroorzaakt door processen die plaatsvinden op of naast de wervelkolom en die de ruimtes waarin schepen rennen. Dit gebrek aan bloed circulatie kan ook leiden tot een verminderde zuurstoftoevoer naar de hersenen, wat bij sommige mensen duizeligheid kan veroorzaken.
Andere processen die worden bestuurd door de hersenen kan ook worden beïnvloed. Bijvoorbeeld visus- of gehoorstoornissen (vooral in de vorm van oorsuizen zoals tinnitus) komen vaker voor. Een symptoom dat vooral vaak wordt geassocieerd met pijn bij een cervicaal wervelsyndroom zijn sensorische stoornissen in de schouder, nek en / of arm.
Dit komt omdat een cervicaal wervelsyndroom meestal wordt veroorzaakt door irritatie, beschadiging of ontsteking van zenuwen die uit de wervelkolom in het nekgebied komen. Deze zenuwen dan niet meer goed functioneren, wat zich kan uiten in sensorische stoornissen zoals tintelingen of gevoelloosheid (paresthesieën of hypesthesieën) in de schouder of nek, maar vooral in de armen. De zenuwen verantwoordelijk voor het gevoel zijn iets gevoeliger dan degenen die de spieren en bewegingen beheersen. Daarom worden ze alleen in vergevorderde stadia beschadigd. In dergelijke gevallen kan een gevoel van zwakte, krachtverlies en, in het ergste geval, zelfs verlamming (parese) optreden.
