Introductie
De trigeminuszenuw is een van de hersenen zenuwen, dwz de twaalf zenuwen die hun oorsprong vinden in de hersenen. Het is de vijfde en grootste hersenzenuw en heeft veel verschillende functies. De trigeminuszenuw wordt ook wel de tripletzenuw genoemd omdat deze er drie produceert zenuwen in zijn loop om het gezicht te voorzien. Enerzijds heeft het motorische functies, dwz het is verantwoordelijk voor bewegingen, en anderzijds bevat het ook gevoelige vezels die de hersenen met informatie over gezichtsaanrakingen en pijn.
Geschiedenis
De trigeminuszenuw vindt zijn oorsprong in de hersenen, of meer precies in verschillende hersenzenuwkernen in de hersenen. Deze zijn in paren gerangschikt, zodat de trigeminuszenuw aan beide zijden van de hersenen aanwezig is. Op het punt van oorsprong zijn twee zenuwwortels te onderscheiden.
De ene draagt de motorvezels, de andere de gevoelige vezels. In het gebied van de zogenaamde brug (een speciaal gebied van de hersenen) verlaat de trigeminuszenuw de hersenen en breekt door de harde hersenvliezen dichtbij het petrous bot. In een duplicaat van het harde hersenvliezen (dura mater), de trigeminuszenuw vormt de zogenaamde trigeminus ganglion.
Dit is een verdikking die wordt veroorzaakt door een opeenhoping van veel zenuwcellen. Hier verdeelt de trigeminuszenuw zich in zijn drie eindtakken. Deze eindtakken bewegen als afzonderlijke zenuwen naar hun respectievelijke doelgebieden en verlaten de schedel door verschillende openingen.
Er is de oogzenuw, de maxillaire zenuw en de mandibulaire zenuw. De tak van het oog beweegt naar de baan om zich te verdelen in zijn eindvertakkingen. De tak van de bovenkaak verlaat de schedel door een gat aan de onderkant van de schedel (rotundum foramen) en beweegt naar de bovenkaak, waar het zich splitst in zijn eindtakken. De onderste tak beweegt samen met de motorvezels naar de onderkaak, waar het de eindtakken vrijgeeft. Omdat de trigeminuszenuw een zeer grote zenuw is en daarom een groot deel van de hoofd bij zenuwvezels gaat het op sommige secties vergezeld van andere zenuwen die het als een geleidingsstructuur gebruiken.
