Chronische intestinale pseudoobstructie is een terugkerende aandoening van de darmmotiliteit die vaak wordt voorafgegaan door een darmoperatie of acute intestinale pseudoobstructie. Symptomen variëren van diarree naar constipatie tot koliek pijn Oorzakelijk therapie is meestal niet beschikbaar.
Wat is chronische intestinale pseudo-obstructie?
De medische professie gebruikt de term pseudoobstructie of intestinale pseudoobstructie om een opgezwollen en functioneel bewegingsloze darm te beschrijven. Het ziektebeeld werd in het midden van de 20e eeuw beschreven door H. Ogilvie en wordt ter ere van hem ook het Ogilvie-syndroom genoemd. Dit zeldzame en uiterst ernstige fenomeen treft voornamelijk ouderen die lijden aan ernstige darmaandoeningen of die een darmoperatie hebben ondergaan. Wanneer darmobstructie langdurig aanwezig is, onafhankelijk van chirurgie, ernstige darmziekte of darmobstructie, wordt dit chronische intestinale pseudo-obstructie genoemd. CIPO van de darm wordt gekenmerkt door ernstige en terugkerende motiliteitsstoornissen van de darmmotiliteit geassocieerd met obstructie van het darmlumen. Een gezonde darm heeft een fijn afgestemde en permanente peristaltiek die dient om de darminhoud te verplaatsen, te verteren en te reinigen. Dienovereenkomstig kan chronische intestinale pseudoobstructie de darmfunctie ernstig schaden.
Oorzaken
Er zijn verschillende mogelijke contexten voor de oorzaak van CIPO. De stopzetting van stoelgang heeft ofwel spier- of neurogene oorzaken. De ziekte treedt ofwel voornamelijk idiopathisch op vanwege familiaire aanleg of op basis van secundaire genese. Verschillende aandoeningen kunnen het grotere raamwerk van chronische intestinale pseudoobstructie vormen. Vaak zijn getroffen personen patiënten met diabetische autonome neuropathie. In dit geval is de intestinale motiliteitsstoornis neurogeen. Progressief systemisch sclerodermie kan ook een primaire ziekte zijn. Hetzelfde geldt voor spiermyopathieën. In geïsoleerde gevallen kan het Ogilviesyndroom chronisch worden. Als CIPO wordt voorafgegaan door IPO, is de primaire oorzaak meestal een disfunctie in de autonome toestand zenuwstelsel dat verhoogt de sympathische activiteit. Trauma of onderliggende interne ziekten zoals bronchitis kan ook de weg vrijmaken voor intestinale pseudo-obstructie, wat in feite het risico op complicaties van chroniciteit bij CIPO met zich meebrengt.
Symptomen, klachten en tekenen
De klinische presentatie van een patiënt met CIPO hangt af van de primaire ziekte. De locatie en grootte van het verstoorde darmgebied bepaalden in individuele gevallen ook de symptomatologie. Hetzelfde geldt voor de ernst van de bewegingsstoornis. De meest voorkomende symptomen zijn chronisch constipatie en diarree. Chronisch constipatie wordt door artsen begrepen als aanhoudende verstopping van de ontlasting. Naast deze basissymptomen kan chronische intestinale pseudoobstructie zich net zo goed manifesteren in acute symptomen en dus gepaard gaan met ernstige symptomen. misselijkheid en braken Een pathologische hoeveelheid darmgas kan zich ophopen in de darm bij CIPO. Dit fenomeen wordt ook wel meteorisme genoemd. Patiënten hebben vaak ook last van koliekachtig pijn in de buik Indien onbehandeld, kan CIPO dat wel leiden tot verschillende complicaties. Na een bepaalde tijd kan chronische pseudo-obstructie ischemie veroorzaken necrose van de darmwand. Deze complicatie wordt voorafgegaan door vasculaire compressie, die doorgang kan veroorzaken buikvliesontsteking Darmwandhernia of diafragmatische hernia met ademhalingsproblemen kunnen ook ontstaan door chronische intestinale pseudoobstructie.
Diagnose
De diagnose is eenvoudig bij chronische intestinale pseudo-obstructie. Concreet toont de röntgenfoto een karakteristiek beeld. In de meeste gevallen is het dikke darm is verbreed en gevuld met lucht. Het oplopende deel van de dikke darm kan een breedte bereiken van meer dan tien centimeter in de röntgenstraal beeld. De buik van de patiënt wordt voor diagnostische doeleinden eerst in staande positie geröntgend. Naast een dikke darm contrast klysma, een colonoscopie en vervolgens wordt een computertomografie uitgevoerd. Als differentiële diagnoses moet de arts constipatie en verschijnselen zoals mechanische ileus (darmobstructie), giftige megacolonof sigmoid volvulus In zijn natuurlijke beloop wordt aangenomen dat CIPO een nogal ongunstige prognose heeft. parenterale voeding wordt na ongeveer vijf jaar noodzakelijk. Therapeutisch succes blijkt op de lange termijn vaak onbevredigend.
Complicaties
Bij chronische intestinale pseudoobstructie lijdt de patiënt voornamelijk aan ongemak in de darm- en maagregio's. Deze klachten en complicaties zijn echter afhankelijk van de voorafgaande ingreep en er is geen algemene voorspelling te doen. Meestal zijn ze ernstig pijn in het gebied van de darm en maagevenals braken en misselijkheid. Het is niet ongebruikelijk diarree ook voorkomen. Een verhoogde hoeveelheid gas hoopt zich op in de darmen, wat leidt tot winderigheid Het is voor de patiënt meestal niet meer mogelijk om lichamelijke activiteiten uit te voeren, daar deze ook mee samenhangen pijn Dit kan zelfs leiden tot darmperforatie. In dit geval is een ademhaling stoornis ontwikkelt, die kan leiden naar paniekaanvallen bij veel mensen. De behandeling is voornamelijk met behulp van medicatie en een verandering in dieet Het is niet ongebruikelijk dat acute aanvallen een chirurgische behandeling vereisen, waarbij de getroffen persoon een kunstmatige darmuitlaat krijgt. In de meeste gevallen verloopt de ziekte echter positief zonder complicaties. De levensverwachting wordt meestal niet beïnvloed. Na de behandeling kan de patiënt zijn normale dagelijkse routine hervatten.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Terugkerende darmsymptomen zoals diarree, obstipatie of misselijkheid en braken vermoeden van een ernstige ziekte. Een arts moet zo snel mogelijk bepalen of de voorwaarde is chronische intestinale pseudo-obstructie. Vervolgens wordt meestal een intramurale behandeling geregeld. Patiënten die al aan een darmziekte of diabetische autonome neuropathie lijden, ontwikkelen vaak ook CIPO. Er is ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van chronische intestinale pseudoobstructie na een trauma door een darmoperatie of daarna bronchitis Iedereen die aan een van deze aandoeningen lijdt, moet de juiste arts raadplegen als hij ongebruikelijke symptomen ervaart. In geval van ernstige complicaties zoals ademhalingsproblemen, hernia diafragmatica of hernia van de darmwand, moeten de medische hulpdiensten worden gewaarschuwd. Bij de eerste tekenen van deze symptomen kunt u het beste naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gaan. Voor CIPO is altijd medische behandeling vereist. Omdat de voorwaarde herhaaldelijk kan terugkeren, moet de patiënt nauwlettend worden gevolgd, zelfs na de eerste behandeling.
Behandeling en therapie
Behandeling van chronische intestinale pseudoobstructie hangt af van de primaire oorzaak en de algehele ernst van het fenomeen. Conservatief maatregelen omvatten dieetveranderingen en verschillende medicijnen administratie opties. In aanvulling op laxeermiddel administratie, de toediening van prokinetiek zoals metoclopramide is een van de meest voorkomende conservatieven maatregelen Acetylcholinesteraseremmers zoals neostigmijn en pyridostigmine zijn ook een optie. Medicatie administratie is puur symptomatisch therapie en kan niet worden beschouwd als een causale behandelingsmethode. Ook opgenomen in symptomatisch therapie zijn intraveneuze vloeistoftoediening en invasief maatregelen zoals parenterale voeding of plaatsing van een colondecompressiebuis of andere maagslangen voor braken in acute gevallen. Acute behandeling kan ook decompressie door omvatten colonoscopie of chirurgische maatregelen om een kunstmatige darmuitlaat bij de blindedarm te creëren. In minder ernstige gevallen biedt een darmslang in combinatie met klysma's vaak uitkomst. Chirurgische ingrepen voor de volledige resectie van bepaalde darmsegmenten of voor de realisatie van een enterostoma zijn alleen in ernstige gevallen geïndiceerd. De arts moet de voordelen en risico's in elk individueel geval nauwgezet afwegen om een doelgericht therapiesuggestie te kunnen geven. Bij bepaalde primaire ziekten kan de oorzaak van CIPO worden weggenomen door medische tussenkomst. Niettemin is causaal therapeutisch succes bij chronische intestinale pseudoobstructie zeldzaam.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van chronische intestinale pseudo-obstructie wordt als ongunstig beschreven. Het verloop van de ziekte kan niet worden veranderd of permanent worden gestopt ondanks verschillende inspanningen en perioden van herstel. Bij veel patiënten moet parantale voeding worden gestart na een paar jaar van eerste manifestatie. Er is geen vooruitzicht op genezing voor deze ziekte. Patiënten ervaren herhaaldelijk periodes waarin ze nieuwe hoop krijgen op een aanhoudend herstel. Deze episodes worden gekenmerkt door volledige symptoomvrijheid. Het is vooral opmerkelijk dat zelfs artsen tijdens deze fasen geen obstructie kunnen detecteren tijdens röntgenfoto's of chirurgische ingrepen. Medisch ingrijpen of voorkomen wordt voorkomen door het ontbreken van symptomen, waarschuwingen of minimale tekenen. Desalniettemin treedt een nieuwe verslechtering op naarmate de ziekte voortschrijdt. Chronische intestinale pseudoobstructie wordt vaak niet of zeer laat herkend. Dit vormt een potentiële bedreiging voor het leven van de patiënt. Het verloop van de ziekte vergroot de kans op verdere ziekte. Omgaan met de ziekte veroorzaakt een toename spanning ervaring. Er kunnen zich psychosomatische ziekten of psychische stoornissen ontwikkelen. Deze leiden tot een verdere verslechtering van volksgezondheid, aangezien ze zelfs voorkomen tijdens perioden van afwezigheid van symptomen van chronische intestinale pseudo-obstructie.
het voorkomen
Chronische intestinale pseudoobstructie kan tot op zekere hoogte worden voorkomen. Degenen die bijvoorbeeld intestinale pseudo-obstructie ontwikkelen en tijdig medisch advies inwinnen, verminderen het risico op chroniciteit. De preventieve maatregelen van pseudo-obstructie in de context van andere ziekten komen overeen met de preventieve maatregelen voor de respectieve primaire ziekte.
Follow-up
In de meeste gevallen zijn er slechts enkele maatregelen en opties voor directe nazorg beschikbaar voor de getroffen persoon met deze ziekte. In dit opzicht moet de getroffen persoon in de eerste plaats een vroege diagnose laten stellen, zodat er geen verdere verergering van de symptomen of andere complicaties van deze ziekte is. Hoe eerder een arts voor deze ziekte wordt geraadpleegd, hoe beter het verloop gewoonlijk is. In de meeste gevallen wordt de behandeling van deze ziekte gedaan door verschillende medicijnen te nemen. De getroffen persoon moet altijd letten op een juiste dosering en ook op een regelmatige inname om de klachten blijvend te verlichten. Regelmatige controles en onderzoeken van de maag en darmen zijn ook erg belangrijk om tumoren en andere klachten in een vroeg stadium op te sporen en vervolgens te behandelen. Omdat deze ziekte ook ernstige psychologische stoornissen kan veroorzaken of Depressiezijn intensieve en liefdevolle gesprekken met de eigen familie of vrienden erg belangrijk, waarbij de ondersteuning van de eigen familie ook een positief effect kan hebben op het beloop van de ziekte. In veel gevallen loont het ook de moeite om contact op te nemen met andere mensen die door de ziekte zijn getroffen.
Wat u zelf kunt doen
Hoewel chronische intestinale pseudo-obstructie in een vroeg stadium meestal lijkt op een eenvoudige spijsverteringsstoornis, mogen de getroffenen de ziekte in geen geval bagatelliseren. Pure zelfbehandeling wordt sterk afgeraden. In plaats daarvan moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd als er symptomen optreden. Als chronische intestinale pseudo-obstructie niet adequaat wordt behandeld, kan dit niet alleen leiden tot hevige pijn, maar in het ergste geval ook tot een levensbedreigende darmruptuur. In overleg met de behandelende arts kunnen echter zelfhulpmaatregelen worden genomen om een deel van de symptomen te verlichten. Chronische constipatie wordt vaak voorafgegaan door ernstige diarree. In de natuurgeneeskunde wordt patiënten meestal aangeraden om te wisselen dieet gericht op het verbeteren van de darm volksgezondheid en algemeen welzijn. Het afzien van vette maaltijden, vlees- en worstproducten, witte bloem en ook suiker, met name in de verfijnde vorm, wordt aanbevolen. In plaats daarvan wordt patiënten geadviseerd om volkorenproducten en veel fruit, groenten en salades te eten. Vaak wordt ook een darmreorganisatie geadviseerd. De verandering in dieet wordt dan voorafgegaan door een grondige darmreiniging met bepaalde laxeermiddel zouten of klysma's. Ter ondersteuning van de wederopbouw van een gezond darmflora, stammen van gunstige darm bacteriën zijn genomen. Overeenkomstige preparaten worden meestal aangeboden als enterisch omhuld capsules Overeenkomende maatregelen mogen echter alleen worden overwogen na overleg met de behandelende arts.