Complicaties
Aangezien de pols is een zeer gecompliceerd en vaak gebruikt gewricht, complicaties kunnen optreden. Deze hebben echter vooral invloed op de conservatieve therapievorm, aangezien er een risico is op een kromme versmelting. Om deze reden is het ook erg belangrijk bij conservatieve therapie met alleen gips fixatie om regelmatig te controleren via Röntgenstraal onderzoek of het breuk groeit samen in de juiste positie.Als dit niet het geval is, wordt verkeerde plaatsing gecombineerd met pijn, of zelfs functieverlies kan het gevolg zijn.
Naast de gebruikelijke complicaties van een operatie, de pols kan vooral gewond raken zenuwen or bloed schepen. De eerste zijn vooral belangrijk voor de hand, omdat we in ons dagelijks leven afhankelijk zijn van bijzonder goede sensorische en motorische functies in de hand. Verwondingen aan de zenuwen kan leiden tot gevoelloosheid, bewegingsbeperkingen en disfunctie.
Sindsdien echter pols breuk chirurgie is nu een routine-operatie, deze gevallen zijn relatief zeldzaam geworden. Een andere complicatie die alle gewrichtsfracturen treft, is de ontwikkeling van artrose. Artrose is per definitie een ongewoon hoge mate van gewrichtsslijtage die de normale leeftijd overschrijdt. Dit kan gebeuren na een operatie als de gewrichtsvlakken niet 100% correct zijn uitgelijnd, zoals in het geval van een scharnier dat niet goed geolied is: op de lange termijn veroorzaakt wrijving slijtage van de gewrichtsvlakken, dit wordt genoemd artrose.
Pijn
Alle breuk oorzaken pijn omdat het zeer gevoelige periosteum, het periosteum, is doordrongen van vele kleine zenuwen. Irritatie van deze zenuwen, zoals bij een fractuur, leidt tot ernstige pijn. In eerste instantie kan de pijn worden behandeld met NSAID's (niet-steroïde antireumatische geneesmiddelen) zoals ibuprofen or paracetamol.
Vaak is de breuk pas pijnlijk onmiddellijk na de breuk, en dan alleen als de patiënt beweegt. Op weg naar het ziekenhuis is het daarom aan te raden om een verlichtende houding aan te nemen en zo min mogelijk te bewegen. Tijdens de operaties pijnstillers worden meestal gegeven opioïden zoals morfine or fentanyl.
Na de operatie is het weefsel van nature opgezwollen, zoals bloed en er is weefselvloeistof gelekt. De zwelling kan op zenuwvezels drukken en verdere pijn veroorzaken. Het verdwijnt echter meestal binnen een week, omdat overtollig vocht in het fractuurgebied dan weer door het lichaam wordt opgenomen. Tot dan, pijnstillers kan genomen worden. Over het algemeen hoeft of mag geen enkele patiënt pijn voelen, en als dit het geval is, heeft hij of zij recht op een pijnstillende behandeling.
