An angststoornisAngstneurose is een psychosomatische ziekte waarbij patiënten voornamelijk worden getroffen door angstaanvallen of paniekaanvallen Meestal gaan fysieke symptomen gepaard met een angststoornis zonder daadwerkelijk een lichamelijke ziekte te hebben.
Wat zijn angststoornissen?
Angst is een natuurlijk gevoel van gevaar. Zodra de dreiging voorbij is, verdwijnt ook de angst. De voorwaarde wordt pas een stoornis genoemd als de persoon een buitensporige angstreactie vertoont zonder daar een objectieve reden voor te hebben, die bijna altijd gepaard gaat met lichamelijke symptomen. Vroeger ook wel angstneurose genoemd, er zijn verschillende vormen van angststoornis De bekendste zijn zogenaamde fobieën, die betrekking hebben op specifieke objecten of situaties. Verder is er angststoornis, die zich manifesteert in plotselinge angst en paniekaanvallen, zonder aanwijsbare reden. In gegeneraliseerde angststoornisligt de focus meer op het gevoel van constante dreiging. Lijders kunnen niet lokaliseren waar de angst vandaan komt.
Oorzaken
De oorzaken van een angststoornis zijn nog steeds niet duidelijk begrepen. Veel factoren komen samen, die alleen samen en in interactie de ziekte veroorzaken. Aangenomen wordt dat een van de oorzaken innerlijk conflict is. Met name de psychoanalyse richt zich hierop. De getroffen persoon heeft niet geleerd om met normale angst om te gaan. Experts uit verschillende disciplines zoeken en onderzoeken andere oorzaken. Angststoornissen en Depressie kunnen elkaar promoten. Een depressief persoon die zich over alles zorgen maakt, zal snel last hebben van angst voor de toekomst. Aan de andere kant kan een aantasting van de kwaliteit van leven dat wel doen leiden bij een angststoornis. Andere oorzaken kunnen bepaalde ziekten zijn, zoals een disfunctie van de schildklier. Er wordt ook aangenomen dat bepaalde boodschappersubstanties, zogenaamde neurotransmitters, uit zijn evenwicht in de hersenen. Angststoornissen komen vaak voor na extreem spanning of na het nuttigen van bepaalde stoffen, zoals drugs, cafeïne or alcohol.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij een angststoornis heeft de patiënt te maken met een verscheidenheid aan angsten. Heel vaak begint een angststoornis als een zogenaamde gegeneraliseerde angststoornis Hier komen angsten voor die alle aspecten van het dagelijks leven treffen. De patiënt is bang voor situaties die in principe niet bedreigend zijn, maar die plotseling als bedreigend worden ervaren. De angsten hebben ook betrekking op de mogelijke effecten van de betreffende situatie. Een andere vorm van angststoornis brengt angsten aan het licht die verband houden met eerder ervaren situaties, die dan als zogenaamde triggers werken. Zo kan er na een verkeersongeval een angststoornis ontstaan rondom autorijden. De symptomen van een angststoornis zijn het typische optreden van angst, intense angst en bezorgdheid en alle gedachten die rond deze complexen van problemen draaien. In het vergevorderde stadium paniekaanvallen kunnen worden toegevoegd, en de overgangen zijn vloeiend. De angst wordt geassocieerd met het vrijkomen van adrenalinewordt een gevoel van warmte waargenomen. De hoofd zich verdoofd voelt, vreest de getroffen persoon bijna flauw te vallen. De polsslag wordt enorm versneld en wordt fysiek waargenomen, de bloed de druk stijgt ook. Een angst- of paniekaanval wordt als zeer vermoeiend en stressvol beoordeeld, meestal gevolgd door een afname van de spanning. Veel patiënten ontwikkelen een toenemende angst voor de angst en zijn bang dat de angst weer zal optreden. Dit heeft invloed op de kwaliteit van leven.
Type cursus
Het verloop van de ziekte hangt af van welke vorm van angststoornis het is. Indien onbehandeld, houdt de aandoening vaak jaren of decennia aan, met afwisselend fasen van ernstige en minder ernstige symptomen. Slechts in zeldzame gevallen treedt een "spontane genezing" van de angststoornis op (in het geval van paniekstoornissen treft dit ongeveer 10 - 30% van de getroffenen). Waar mogelijk vermijdt de getroffen persoon de angstwekkende situatie. In gegeneraliseerde angststoornis, dit is natuurlijk niet mogelijk. Dergelijke patiënten ontwikkelen vaak bijkomende aandoeningen die psychosomatisch van aard zijn. Maag-darmstoornissen zijn daar vaak onder. Veel Angst stoornissen gaan gepaard met vermijdingsgedrag. Dit kan leiden tot sociale complicaties die feedback kunnen geven op de verergering van de angststoornis. Voorbeelden zijn spot, pesten, onbegrip en gebrek aan geduld van naaste familieleden. agorafobie kan zich ontwikkelen. Getroffen personen vermijden dan plaatsen en situaties waarin het voor hen moeilijk zou zijn om in geval van nood hulp te krijgen. De angst kan er ook voor zorgen dat patiënten zich terugtrekken in hun huis en het huis niet verlaten - of dat ze alleen korte afstanden afleggen, bijvoorbeeld naar de dichtstbijzijnde supermarkt of bank. Afhankelijk van het type angststoornis kan vermijding zich uitstrekken tot vele aspecten van het leven. Beroepsbeperkingen zijn ook mogelijk. In de context van psychotherapie, is het nodig om de angsten en zorgen te bespreken en jezelf eraan bloot te stellen in een beschermde omgeving. Deze confrontatie is voor veel patiënten een last en kan de motivatie daarvoor aantasten therapie.
Complicaties
Daarnaast kunnen angststoornissen samenhangen met diverse andere psychische klachten. Veel mensen met gegeneraliseerde angststoornis (GAS) zoeken op latere leeftijd hulp. Als gevolg hiervan ontwikkelt de meerderheid van de GAS-patiënten een andere geestesziekte Hierbij komen verschillende psychische stoornissen in het geding. Bijvoorbeeld andere angststoornissen, Depressie en slaapstoornissen zijn algemeen. Verdere complicaties kunnen ontstaan door zelfmedicatie, drugs, alcohol, problematisch eetgedrag en andere pogingen om onafhankelijk met angst om te gaan.
Wanneer moet je naar een dokter?
Omdat een angststoornis de kwaliteit van leven van een patiënt ernstig kan verslechteren, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen, vooral als deze ernstig is. Vooral als angstaanjagende situaties in het dagelijks leven niet langer kunnen worden vermeden, moet het bezoek aan de dokter absoluut worden voltooid. De typische symptomen van een angststoornis, zoals kortademigheid, snelle hartslag en innerlijke spanning, zetten het lichaam van de patiënt op zijn hoede en brengen daarmee ook de lichamelijke gezondheid in gevaar. volksgezondheid Als, naast de stressvolle mentale toestanden, zoals hulpeloosheid en angst, fysiek pijn en andere fysieke symptomen worden ook merkbaar, moet de arts de patiënt uitgebreid onderzoeken. Op deze manier is het mogelijk om een lichamelijke oorzaak te achterhalen die mogelijk achter de symptomen schuilgaat. Als de angststoornis slechts mild is en geen beperkingen in het dagelijks leven met zich meebrengt, moet de patiënt zelf beslissen of hij een bezoek aan de dokter zinvol vindt. Het eerste aanspreekpunt voor een angststoornis kan de huisarts zijn, die vervolgens een verwijzing naar specialisten kan schrijven. Voor de behandeling van een angststoornis kan een bezoek aan een psychiater wordt aanbevolen, die indien nodig ook medicatie kan voorschrijven. Bij een milder beloop, behandeling door middel van praten therapie alleen wordt aanbevolen, wat meestal wordt uitgevoerd door een psycholoog.
Behandeling en therapie
De behandeling van angststoornissen is gebaseerd op twee pijlers. Ten eerste worden medicijnen gebruikt om onmiddellijke verlichting te bieden. Deze kunnen zijn antidepressiva, die zijn ontworpen om de neurotransmitters in de hersenen en hebben een angstverlichtend effect. Benzodiazepines zijn psychotrope geneesmiddelen gebruikt voor spanning en angst. Ze hebben een depressieve, ontspannende en anticonvulsieve werking en werken veel sneller dan antidepressiva Afhankelijkheid kan zich echter snel ontwikkelen, dus worden ze met voorzichtigheid voorgeschreven. Andere medicijnen voor de behandeling van angststoornissen kunnen zijn: Sint-janskruid voorbereidende werkzaamheden, neurolepticaof bètablokkers. Psychotherapeutisch maatregelen worden uitgevoerd om een verbetering op langere termijn te bereiken, aangezien de angststoornis vaak psychologische oorzaken heeft. Voor specifieke fobieën, confrontatie therapie is een optie, waarbij de getroffen persoon leert de situatie te doorstaan met behulp van de therapeut. Voor gegeneraliseerde angststoornis wordt vaak cognitieve therapie gebruikt. De patiënt moet zijn denkpatronen leren herkennen en corrigeren leiden aan de angststoornis. Dit omvat nog steeds leren ontspanning technieken om de patiënt te helpen zichzelf te helpen.
Vooruitzichten en prognose
Een angststoornis kan meestal met succes worden aangepakt met behulp van gedragstherapie en medicatie. De prognose is beter naarmate de behandeling eerder begint: angsten die al heel lang bestaan, vereisen een veel grotere hoeveelheid therapie en kunnen niet altijd volledig worden opgelost. Individuele fobieën zijn in principe beter te behandelen dan gegeneraliseerde angststoornis, die vrijwel altijd langdurige behandeling vereist. spanning of een levenscrisis breng de oude angsten weer naar de oppervlakte na een langere angstvrije fase. Als de getroffen persoon de angststoornis zonder hulp probeert het hoofd te bieden, is de prognose slechter: in veel gevallen leidt de angst voor angst tot vermijdingsgedrag, dat het dagelijks leven enorm kan beperken. Sociale terugtrekking brengt vaak isolement met zich mee, wat niet zelden gepaard gaat met Depressie en zelfmoordgedachten. Angstpatiënten zoeken vaak hun toevlucht tot verslavingen, en dat kan leiden naar alcohol or drugsverslaving met alle negatieve fysieke en psychosociale gevolgen van dien. Angststoornissen moeten worden beschouwd als chronische ziekten die zelfs na een succesvolle therapie keer op keer kunnen oplaaien. Toch is een grotendeels normaal leven mogelijk als angstpatiënten in een stabiele sociale omgeving leven en openstaan voor behandeling.
het voorkomen
Angststoornissen zijn niet direct te voorkomen. Echter, ontspanning Technieken, zoals autogene training, mensen helpen om beter met veel alledaagse problemen om te gaan en zo minder angst voor situaties te ontwikkelen. Kruiden extracten, zoals Sint-janskruid, valeriaan en citroenmelisse, ook helpen. Milde angststoornissen vereisen zelden nazorg. Ze komen bij voorkeur voor in crisissituaties en verdwijnen vervolgens. Complexere angststoornissen moeten echter worden behandeld. Vaak gebeurt dit jaren na het eerste voorval, wanneer de lijdensdruk ondraaglijk is geworden.
Nazorg
Afhankelijk van het feit of een klinisch verblijf noodzakelijk werd of een langdurige psychotherapeutische behandeling heeft plaatsgevonden, kan nazorg al dan niet gebruikelijk zijn. Sommige klinieken die angststoornissen behandelen, zorgen er actief voor dat hun patiënten na hun verblijf in de kliniek vervolgzorg krijgen. Ze verwijzen ze bijvoorbeeld door naar steungroepen dicht bij huis. Anderen bevelen aan psychotherapie or gedragstherapie als nazorgmaatregel. In dat geval stuurt de kliniek de behandelend therapeut documentatie over de aard van de angststoornis. Als de angststoornis gepaard ging met een depressie, kan de follow-up bestaan uit medicatie Grensverkeer Bewegen is een belangrijk onderdeel van de nazorg. Ontspanning lessen of therapeutisch schilderen kunnen ook een nuttige nazorg zijn. De pensioenverzekeraar biedt ook mogelijkheden voor nazorg. Nazorg houdt absoluut in dat iemand na een angststoornis zelf stappen onderneemt om te voorkomen dat hij terugvalt in zijn of haar angsten. Nazorg kan bijvoorbeeld bestaan uit het zoeken naar een lagerespanning baan of iets aan iemands leven veranderen. Zonder nazorg is het moeilijk om de goede voornemens die tijdens een psychosomatische kuur zijn genomen, vast te houden.
Hier is wat u zelf kunt doen
Een angststoornis is een van die aandoeningen waarbij patiënten actief kunnen werken aan het verbeteren of zelfs elimineren van symptomen. Dit kan in het kader van deelname aan een zelfhulpgroep, maar ook alleen. Bij een angststoornis staan lichamelijke symptomen zoals snelle hartslag of duizeligheid vaak op de voorgrond, waardoor patiënten denken dat ze ernstig ziek zijn. Na een medische opheldering is het belangrijk om de diagnose angststoornis te vertrouwen en niet constant op zoek te gaan naar andere organische oorzaken. Vaak leidt de angststoornis tot vermijdingsgedrag ten aanzien van situaties waarin de onaangename symptomen optraden. Het is belangrijk om via bewuste confrontatie met deze angstaanjagende situaties opnieuw te leren dat de angst ongegrond is en dat er niets ergs zal gebeuren. De getroffenen kunnen dit zelf oefenen, bijvoorbeeld door confrontaties te beginnen die voor hen vrij gemakkelijk zijn en geleidelijk aan zelfvertrouwen te herwinnen. Daarnaast kunnen patiënten met een angststoornis aan hun innerlijk werken evenwicht door regelmatig te oefenen uithoudingsvermogen sport of leren een van de vele vormen van ontspanning zoals progressieve spierontspanning or autogene training. regelmatig yoga kan hier ook een waardevolle bijdrage aan leveren, omdat het helpt om de ademstroom te reguleren en voor meer rust en kalmte te zorgen meditatie en diepe ontspanning.
