Een duodenaal zweer is schade aan de binnenwand van de darm. Concreet gaat het hierbij om sijpelen en overmatige maagsapsecretie die de wand van de twaalfvingerige darm. In aanvulling op roken, spanning en medicatie, de bacterie Helicobacter pylori kan ook verantwoordelijk zijn voor de twaalfvingerige darm zweer ziekte.
Wat is een zweer in de twaalfvingerige darm?
Infographic met de anatomie en locatie van een duodenum zweer Klik op de afbeelding om te vergroten. De twaalfvingerige darm is een c-vormig deel van de darm, ongeveer 30 cm lang, en bevindt zich tussen de uitlaat van de maag en dunne darm. Duodenumzweer is een diep stofdefect in de muur. Dit defect strekt zich per definitie dieper uit dan de spierlaag die eronder ligt slijmvlies Ulceratie is de meest voorkomende ziekte van de twaalfvingerige darm en komt ongeveer vijf keer vaker voor dan een maagzweer. Als alleen de slijmvlies wordt aangetast, wordt het erosie genoemd. Maximaal twee procent van alle mensen ontwikkelt een darmzweren mannen significant vaker dan vrouwen in de loop van hun leven. De hoogste incidentie is op middelbare leeftijd.
Oorzaken
In het algemeen geldt voor een darmzweren om zich te ontwikkelen, moet er een discrepantie zijn geweest van factoren die de slijmvlies en factoren die schade veroorzaken. De meest voorkomende oorzaak is een besmetting met een bacterie (de Helicobacter pylori), die wordt gedetecteerd bij 90% van de gediagnosticeerde ulcera van de twaalfvingerige darm. Deze bacterie kan niet alleen overleven in de zure omgeving van het bovenste deel van het maagdarmkanaal, maar kan zich ook vermenigvuldigen door bepaalde aanpassingsprocessen, zoals de vorming van neutraliserende enzymen Bijkomende schadelijke factoren zijn onder meer het gebruik van bepaalde medicijnen (bijv. diclofenac en aspirine), spanning (fysiek en psychologisch), en circulatiestoornissen Een zeldzame oorzaak van ulcus duodeni is een tumorziekte waarbij de productie van maagzuur wordt massaal verhoogd (door zogenaamde gastrinetumoren produceren). Het is ook aangetoond dat mensen met bloed groep 0 hebben significant meer kans op het ontwikkelen van zweren aan de twaalfvingerige darm, maar de oorzaak is nog niet volledig begrepen.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen van zweren in de twaalfvingerige darm ontwikkelen zich zeer langzaam. Pas in de loop van weken en maanden worden ze meer merkbaar. Typische symptomen aan het begin van de ziekte kunnen zijn: opgeblazen gevoel en frequent winderigheid. Hetzelfde, Maagzuur en zure oprispingen kunnen de eerste klachten zijn. Een klein deel van de personen met een zweer in de twaalfvingerige darm ervaart tijdens deze beginfase geen symptomen. De andere patiënten ervaren een toenemende saaiheid pijn in de bovenbuik. De pijn kan naar achteren uitstralen. Evenzo misselijkheid en braken or verlies van eetlust kunnen niet-specifieke tekenen zijn van een zweer in de twaalfvingerige darm. Dit kan een afkeer van bepaalde voedingsmiddelen zijn. Na verloop van tijd kan onnatuurlijk gewichtsverlies optreden. Een meer klassiek symptoom wordt gegeven wanneer pijn komt regelmatig voor wanneer de maag is leeg. Dit kan best 's nachts zijn. Voedselinname leidt meestal tot een verbetering van de symptomen. Ongeveer een op de vijf zweren in de twaalfvingerige darm wordt geassocieerd met bloeding, die wordt uitgescheiden via de ontlasting of tijdens braken en wordt zo zichtbaar. De kruk vertoont een karakteristieke zwarte kleur door het mengen van bloed en maagzuur (zogenaamde teerachtige ontlasting). Afhankelijk van de omvang van bloed verlies, kunnen extra problemen met de bloedsomloop optreden. In individuele gevallen kan de zweer een levensbedreigende maagruptuur veroorzaken. Dit veroorzaakt zeer hevige pijn in de put van de maag.
Verloop van de ziekte
De symptomen van een duodenumzweer zijn aan het begin van de ziekte volledig niet-specifiek, dus de diagnose wordt vaak laat gesteld. Typische klachten zijn onder meer verlies van eetlust (met afkeer van bepaalde voedingsmiddelen), misselijkheiden druk in de maagstreek of een vol gevoel in de middelste bovenbuik. Ongewenst gewichtsverlies en ontlastingsafwijkingen kunnen ook voorkomen. Als de zweer van de twaalfvingerige darm begint te bloeden, is het niet ongebruikelijk om zwartgekleurde ontlasting te hebben (teerachtige ontlasting genoemd). Dit komt doordat bloed zwart wordt als het in contact komt met het agressieve maagzuur (hematinevorming). Teerachtige ontlasting behoeft altijd opheldering en zou daarom aanleiding moeten zijn voor verder onderzoek naar de oorzaak. Bij een plotselinge vernietigingspijn moet worden gevreesd voor perforatie (dat wil zeggen een doorbraak van de duodenumzweer in de vrije buikholte). Het is echter niet ongebruikelijk dat patiënten volledig asymptomatisch zijn en de diagnose wordt bij toeval gesteld. De diagnose van ulcus duodeni wordt gesteld door gastroscopie Als onderdeel van het onderzoek, een snelle test voor de typische kiem Helicobacter pylori wordt altijd uitgevoerd. Daarnaast wordt een klein stukje weefsel ingezonden, waardoor een besmetting met de schadelijke bacterie betrouwbaar kan worden opgespoord of uitgesloten.
Complicaties
Bloeden is een van de meest voorkomende complicaties van zweren aan de twaalfvingerige darm. Mensen van oudere leeftijd lopen een bijzonder risico, en bepaalde pijnstillers kunnen ook bloedingen veroorzaken, vooral van grotere zweren, bij langdurig gebruik. Kleine bloedingen blijven vaak onopgemerkt, maar kunnen dit veroorzaken bloedarmoede: Dit wordt vaak bij toeval ontdekt tijdens een routineonderzoek. Zwarte ontlasting, bekend als teerachtige ontlasting, kan ook wijzen op een bloedende maagzweer. Indien groter schepen zijn aangetast, is de bloeding van de zweer vaak zeer dramatisch: als gevolg van enorm bloedverlies in korte tijd is een levensbedreigende toestand van schokken dreigt als de bloeding niet kan worden gestopt door een onmiddellijke operatie. Een andere gevreesde complicatie is het scheuren van een duodenumzweer in de buikholte: de maaginhoud die ontsnapt, kan levensbedreigende situaties veroorzaken. buikvliesontsteking, en een onmiddellijke spoedoperatie is daarom onvermijdelijk. Afhankelijk van de locatie van de zweer kan het ook de omliggende organen binnendringen, zoals de alvleesklier of de dikke darm - en daar schade veroorzaken. Als de maagzweer zich dicht bij de maaguitlaat bevindt, is het niet ongebruikelijk dat er een vernauwing optreedt die het verdere transport van de voedselpulp belemmert: constant braken en enorm gewichtsverlies kan het resultaat zijn. In zeer zeldzame gevallen kan een zweer in de twaalfvingerige darm degenereren tot een maligniteit en later dochtertumoren in andere organen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als de getroffen persoon lijdt aan onaangenaam winderigheid, een gevoel van druk in de buik of pijn in de onderbuikis een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Als er een gestage toename is in volksgezondheid aandoeningen binnen enkele dagen, weken of maanden, is een arts nodig. Zwelling, een algemeen gevoel van malaise of een verminderde fysieke prestatie zijn enkele van de volksgezondheid onregelmatigheden die kunnen optreden. Misselijkheid, braken en verlies van eetlust zijn verdere aanwijzingen voor een huidige ziekte. De klachten dienen door een arts te worden gecontroleerd om een diagnose te kunnen stellen. Een afname van het lichaamsgewicht, een gevoel van innerlijke droogheid en innerlijke rusteloosheid dienen aan een arts te worden voorgelegd. Afwijkingen bij het naar het toilet gaan en slechte adem behoren ook tot de volksgezondheid aandoeningen die kunnen worden veroorzaakt door een zweer in de twaalfvingerige darm. Veranderingen in gedrag, emotionele onregelmatigheden en spijsverteringsstoornissen moeten met een arts worden besproken. De getroffen persoon heeft medische tests nodig om een diagnose te stellen. Indien onbehandeld, zal de bestaande zweer blijven bestaan groeien en kan leiden tot talrijke complicaties en een verdere achteruitgang van de gezondheid. Zorgwekkend zijn bloeding in de ontlasting of verkleuring van de ontlasting. Als deze eigenaardigheden optreden, is onmiddellijke actie vereist. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk, zodat de behandeling kan worden gestart en de symptomen kunnen worden verlicht.
Behandeling en therapie
De basis therapie bij de behandeling van duodenumulcus bestaat uit effectieve zuurremming. Dit probeert de gestoorde te herstellen evenwicht tussen slijmvliesbeschadiging en bescherming. Medicijnen uit de protonpompremmergroep worden meestal gebruikt, bijv. Pantozol of Omeprazol In veel onderzoeken laten deze de sterkste zuurbescherming zien met relatief weinig bijwerkingen. Omdat de oorzaak meestal een infectie met Helicobacter pylori is, kan de therapie wordt aangevuld met twee antibiotica (verdrievoudigen therapie) zodra de bacterie is gedetecteerd. Claritromycine is de standaard van zorg, en amoxicilline of als alternatief metronidazol wordt ook gebruikt. Tegenwoordig is chirurgische therapie meestal alleen nodig bij complicaties. In de regel worden delen van de maag volledig verwijderd. Typische indicaties zijn oncontroleerbare bloeding, ruptuur van de twaalfvingerige darm of een vermoedelijke kwaadaardige tumor. Zelfs als de zuurproductie niet effectief kan worden verminderd door medicatie, kan deze operatief worden behandeld door een zenuwkoord door te snijden dat de zuurproductie reguleert. Bovendien, in het geval van een zweer in de twaalfvingerige darm, nicotine en alcohol, evenals gekruid voedsel moeten worden vermeden. Hetzelfde, spanning Er moet worden gestreefd naar reductie en een sportgezonde levensstijl.
Nazorg
In de meeste gevallen zijn er zeer weinig en ook zeer beperkte nazorg maatregelen beschikbaar voor de persoon met een zweer in de twaalfvingerige darm, dus de persoon die aan deze ziekte lijdt, moet idealiter in een vroeg stadium een arts raadplegen en tijdens het proces ook een behandeling starten. Hoe eerder een arts wordt geraadpleegd in het geval van een zweer in de twaalfvingerige darm, hoe beter het verdere verloop van deze ziekte gewoonlijk is. De meeste patiënten zijn afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen die de symptomen kunnen verlichten en beperken. De keuze van medicatie hangt in grote mate af van de oorzaak van de ziekte. Over het algemeen moet de getroffen persoon letten op de regelmatige inname en ook op de juiste dosering van de medicatie. Bij onduidelijkheid of bij vragen dient eerst een arts te worden geraadpleegd zodat er geen andere klachten of complicaties optreden. Bij het nemen van antibiotica, moet ook worden opgemerkt dat ze niet samen mogen worden ingenomen alcohol In het algemeen is het in het geval van een duodenumzweer ook raadzaam om aandacht te besteden aan een gezonde levensstijl met een evenwichtige dieet. Alcohol en nicotine moet zoveel mogelijk worden vermeden. De ziekte zelf kan daardoor in sommige gevallen de levensverwachting van de getroffen persoon verminderen.
Wat u zelf kunt doen
Duodenumzweer
Een zweer in de twaalfvingerige darm vereist in principe medische behandeling. Zeer effectieve medicijnen resulteren meestal in snelle verbetering, maar verschillende zelfhulp maatregelen kan het genezingsproces ondersteunen. Ze helpen ook om herhaling van de zweer te voorkomen. Het consequent vermijden van triggers is bijzonder belangrijk. Dit geldt niet alleen voor de acute fase van de ziekte, maar ook daarna. De typische triggers van een duodenumzweer zijn in de eerste plaats alcohol, tabak producten, melk en suikerhoudend voedsel. Echter, kruiden zoals mosterd-, peper en mierikswortel kan ook een stimulerend effect hebben op de zuurvorming. Bepaalde medicijnen zoals acetylsalicylzuur, die niet altijd nodig zijn om in te nemen, zijn ook problematisch. Diëten die gemakkelijk zijn voor het slijmvlies, zoals thee en beschuit dieet gedurende 24 tot 36 uur worden aanbevolen. Daarna keert de patiënt geleidelijk terug naar zijn gebruikelijke dieet Tijdens de eerste twee dagen wordt een licht dieet met aardappelen en gekookte groenten aanbevolen. Vanaf de derde dag kunnen vetarme vleesgerechten weer gegeten worden. Het is ook handig om meerdere kleine maaltijden per dag te eten in plaats van slechts een paar grote menu's. Een andere zelfhulpoptie is ontspanning methoden zoals meditatie or autogene training Ze zijn bijzonder effectief bij stressgerelateerde klachten. Daarnaast alternatieve behandelmethoden zoals acupunctuur of het nemen van homeopathische middelen zoals Acidum sulphuricum, Nux vomica, Nachtschade of Acidum muriaticum kan ook worden gebruikt.
