Hoe claritromycine werkt
Claritromycine dringt de bacteriecellen binnen en voorkomt dat ze vitale eiwitten produceren. De bacteriën worden dus niet gedood door het antibioticum, maar hun groei wordt geremd. Het actieve ingrediënt heeft een bacteriostatisch effect.
Deze remming van de bacteriegroei geeft het immuunsysteem de kans de infectie onder controle te houden. Vergeleken met erytromycine, een ander bekend macrolide-antibioticum, is claritromycine effectief tegen nog meer soorten bacteriën.
Bovendien is het, in tegenstelling tot erytromycine, maagzuurstabiel, waardoor het niet in de maag wordt afgebroken. Dit maakt het mogelijk om de frequentie waarmee het wordt ingenomen te verminderen. Bovendien is claritromycine weefselmobieler, waardoor het zijn doel in het lichaam veel beter bereikt.
Absorptie, afbraak en uitscheiding
Ongeveer zes uur na inname wordt de helft van de werkzame stof weer uitgescheiden, ongeveer driekwart in de ontlasting en een kwart in de urine.
Wanneer wordt claritromycine gebruikt?
Claritromycine wordt gebruikt voor de behandeling van bacteriële infecties die worden veroorzaakt door voor claritromycine gevoelige pathogenen. Dit zijn pathogenen die door het antibioticum in hun groei kunnen worden geremd.
Deze infecties omvatten vaak luchtweginfecties (zoals longontsteking en bronchitis), keel-, neus- en oorinfecties (zoals tonsillitis, sinusitis en faryngitis) en huidinfecties (zoals wondinfecties, haarzakjes/haarfollikelinfecties en erysipelas).
Gebruik precies zoals voorgeschreven door uw arts of apotheker. Bij te kort of te lang gebruik bestaat het risico dat er resistentie ontstaat. Dit betekent dat de bacteriën ongevoelig worden voor claritromycine. Bovendien kan voortijdig stoppen van de behandeling leiden tot een terugval.
Meestal wordt claritromycine gebruikt in de vorm van tabletten. Voor patiënten die moeite hebben met slikken of sondevoeding krijgen, is er ook een claritromycinesap en een granulaat voor het bereiden van een suspensie voor oraal gebruik.
Er zijn ook tabletten verkrijgbaar met een vertraagde afgifte van de werkzame stof (tabletten met verlengde afgifte). In tegenstelling tot normale tabletten hoeven ze slechts één keer per dag te worden ingenomen.
De gebruikelijke gebruiksduur varieert van zes tot veertien dagen, afhankelijk van de ernst van de infectie. De dosering is gewoonlijk tweemaal daags 14 milligram claritromycine. Bij ernstige infecties kan de arts deze dosering verdubbelen.
Claritromycine moet worden gebruikt gedurende de gehele behandelingsduur die door de arts is voorgeschreven. Zelfs als de symptomen eerder verbeteren, mag u er niet zelf mee stoppen (risico op ontwikkeling van resistentie en terugval!).
Wat zijn de bijwerkingen van claritromycine?
Bijwerkingen zijn onder meer slapeloosheid, smaakstoornissen, hoofdpijn, diarree, braken, misselijkheid, spijsverteringsproblemen, veranderde leverwaarden, toegenomen zweten en huiduitslag bij één op de tien tot één op de honderd behandelde mensen.
De bijwerkingen in het spijsverteringskanaal ontstaan doordat het antibioticum ook werkt tegen de gunstige darmbacteriën. Dit schaadt de spijsvertering en leidt tot de bovengenoemde symptomen.
Waar moet rekening mee worden gehouden bij het gebruik van claritromycine?
Contra-indicaties
Claritromycine mag niet worden gebruikt in geval van:
- gelijktijdig gebruik van een van de volgende geneesmiddelen: ticagrelor (antistollingsmiddel), ranolazine (voor coronaire hartziekten), astemizol en terfenadine (anti-allergische middelen), cisapride en domperidon (prokinetische middelen) en pimozide (antipsychoticum).
- aangeboren of verworven verlenging van het QT-interval
- ernstige leverfunctiestoornis
Geneesmiddelinteracties
Claritromycine heeft interacties die vergelijkbaar zijn met die van andere macrolide-antibiotica, bijvoorbeeld erytromycine. Omdat het medicijn in de lever wordt afgebroken door een enzym (CYP3A4) dat andere medicijnen afbreekt en ook remt, kunnen deze medicijnen met elkaar interageren.
Zo kan gelijktijdige inname (ook op verschillende tijdstippen van de dag) resulteren in te lage of te hoge medicijnniveaus in het lichaam. De betreffende medicijnen hebben dan ofwel geen enkel effect, ofwel accumuleren ze zodanig in het lichaam dat er toxische effecten optreden.
Voorbeelden van dergelijke actieve ingrediënten zijn:
- Orale diabetesgeneesmiddelen (antidiabetica) zoals pioglitazon, repaglinide, rosiglitazon
- Statines (cholesterolverlagende medicijnen) zoals lovastatine en simvastatine
- Geneesmiddelen tegen migraine, zoals ergotamine
- Antischimmelmiddelen (antischimmelmiddelen) zoals fluconazol, ketoconazol
- Hartmedicijnen zoals digoxine, verapamil, nifedipine
- verschillende HIV-medicijnen zoals onder andere ritonavir, efavirenz, nevirapine en etravirine
- Anti-epileptica zoals fenytoïne, fenobarbital en valproïnezuur
- Orale anticonceptiva (“de pil”).
Vanwege de vele geneesmiddelinteracties moet u uw arts laten weten welke medicijnen u momenteel gebruikt. Voordat u zelfzorggeneesmiddelen gebruikt, moet u uw apotheek informeren dat u momenteel claritromycine gebruikt.
Leeftijdsbeperking
Claritromycine kan bij pasgeborenen worden gebruikt. De dosering is gebaseerd op het lichaamsgewicht. Oudere mensen kunnen het antibioticum ook gebruiken, tenzij er sprake is van een leverfunctiestoornis.
Zwangerschap en borstvoeding
Als de arts het absoluut noodzakelijk acht, kan het antibioticum ook tijdens de zwangerschap en borstvoeding worden gebruikt.
Hoe u medicijnen kunt krijgen met claritromycine
Hoe lang is claritromycine bekend?
Claritromycine werd in de jaren zeventig ontwikkeld op basis van het antibioticum erytromycine. Een patentaanvraag voor het actieve ingrediënt werd ingediend in 1970 en werd vanaf 1980 in Japan op de markt gebracht.
Later dat jaar werd het antibioticum eerst in de Verenigde Staten en daarna wereldwijd goedgekeurd. De octrooibescherming liep in Europa in 2004 af en in de VS in 2005, waarna veel fabrikanten generieke producten op de markt brachten die de werkzame stof claritromycine bevatten.
