Als u vermoedt dat uw kind mogelijk heeft ADHD, dient u contact op te nemen met uw kinderarts. Hij of zij zal proberen de omvang van de aandoening vast te stellen. Dit is zo omdat ADHD vereist niet altijd per se therapie Dit is meestal alleen nodig als er sociale en psychische beperkingen zijn als gevolg van de symptomen die het kind vertoont. Lees meer over de juiste behandeling van ADHD bij kinderen hier.
Multimodale therapie voor ADHD
Behandeling voor ADHD bij kinderen heeft tot doel de typische symptomen van de stoornis te verlichten en kinderen te helpen een betere sociale integratie te bereiken. De behandeling moet kinderen daartoe in staat stellen leiden zo normaal mogelijk leven. ADHD kan op verschillende manieren worden behandeld - meestal een combinatie van de verschillende methoden, een zogenaamd multimodaal therapie, is aanbevolen. Dit betrekt gedragstherapie bij getroffen kinderen, maar tegelijkertijd wordt ook medicatie toegediend. Ouders en kinderen worden ook uitvoerig geïnformeerd over de aandoening en krijgen waardevolle tips voor het dagelijks leven. Als het getroffen kind lijdt Angst stoornissen or Depressie, psychotherapie wordt soms ook uitgevoerd.
ADHD: behandelen met medicatie
Medicatie wordt meestal alleen aan kinderen met ADHD voorgeschreven als er sprake is van uitgesproken hyperactiviteit. De medicatie remt de hyperactiviteit, het kind wordt rustiger en kan zich beter concentreren. Dit is om sociale uitsluiting te voorkomen en om verdere therapieën mogelijk te maken, zoals gedragstherapie Psychostimulantia zoals methylfenidaat of DL-amfetamine worden vaak gebruikt om ADHD te behandelen. Deze drugs zorg ervoor dat de werkingsduur van de neurotransmitters dopamine or noradrenaline wordt verlengd bij de synapsen Dit elimineert de onbalans die wordt veroorzaakt bij kinderen met ADHD door het ontbreken van dopamine Als alternatief voor psychostimulantia kunnen werkzame stoffen zoals atomoxetine, dat is een van de selectieve noradrenaline heropnameremmers, kunnen worden voorgeschreven. Zoals de naam doet vermoeden, remmen ze de heropname van noradrenaline in de cel en verhoog zo de concentratie van de neurotransmitter in de synaptische spleet. Bovendien, antidepressiva evenals kalmerende middelen worden soms gebruikt om te behandelen ADHD bij kinderen.
Bijwerkingen van psychostimulantia
Behandeling met psychostimulantia is effectief bij ongeveer 85 procent van de patiënten met ADHD. Bijwerkingen zoals hoofdpijn, pijn in de buik, slaapstoornissen, verlies van eetlust, of tranen kunnen optreden als gevolg van het innemen van de medicatie. Om bijwerkingen tot een minimum te beperken, is het belangrijk om de dosering van de medicatie voor elk kind individueel aan te passen. Voor dit doel wordt de hoeveelheid actief ingrediënt verhoogd tot de laagste werkzaamheid dosis wordt bepaald. Voor kinderen onder de zes jaar is er tot nu toe nauwelijks ervaring met methylphendiaat. Daarom mag medicamenteuze behandeling alleen in dringende gevallen en onder strikt medisch toezicht worden gegeven. Medicijnen die maar één keer per dag ingenomen hoeven te worden, zijn overigens het meest geschikt voor kinderen. Dit verkleint het risico dat u vergeet de tablets Bovendien hoeven kinderen op school hun medicijnen niet in te nemen in het bijzijn van hun klasgenoten.
ADHD: gedragstherapie voor ouders en kinderen.
Gedragstherapie is een gespecialiseerde vorm van psychotherapie waar ouders en kinderen vaak samen aan deelnemen. Hoe ouder het kind, hoe meer therapie richt zich op het kind zelf. Ouders worden meestal in het begin uitvoerig over ADHD geïnformeerd, zodat ze de therapie dienovereenkomstig kunnen ondersteunen. De broers en zussen en mogelijk zelfs de opvoeders of leraren kunnen ook bij de therapie worden betrokken. Het doel van gedragstherapie is om de kinderen te leren omgaan met de ADHD-symptomen die optreden. Tijdens de therapie moeten kinderen leren hun symptomen beter onder controle te houden: er wordt bijvoorbeeld gewerkt aan het minder agressief maken van kinderen en minder snel afgeleid. Ongunstig gedrag moet door training worden weggegooid en vervangen door nieuw aangeleerd gedrag. Dit moet de kinderen in staat stellen leiden een zo normaal mogelijk leven na de therapie. In het kader van gedragstherapie wordt - als er motorische problemen zijn - hier ook aan gewerkt.
Biofeedback voor ADHD
Biofeedback verwijst naar een procedure waarbij mensen specifiek lichaamsfuncties kunnen waarnemen die onbewust plaatsvinden en deze naar believen kunnen beheersen door hun denkvermogen. Bij ADHD wordt een speciale vorm van biofeedback, neurofeedback, gebruikt. Het gaat om feedback over de hersenen activiteit van de getroffen persoon. Bij neurofeedback is dat van een persoon hersenen golven worden via elektroden naar een computerscherm gestuurd. Een animatie loopt parallel op dit scherm - er wordt bijvoorbeeld een keeper getoond die strafschoppen neemt. De animatie werkt echter alleen als de hersenen golven zijn sterk genoeg. Als het kind erg oplettend is, kan de doelverdediger de bal vasthouden, anders gaat de bal het doel in. Op deze manier wordt getracht aandachtig gedrag te automatiseren, zodat het in andere situaties - bijvoorbeeld op school - kan worden teruggeroepen.
Langdurige therapie is belangrijk
Wanneer ADHD bij kinderen voorkomt, is het belangrijk dat de voorwaarde langdurig worden behandeld. Als er geen therapie wordt gegeven of als deze niet lang genoeg wordt voortgezet, kan dit ernstige gevolgen hebben voor het kind: zonder therapie zullen kinderen met ADHD bijvoorbeeld eerder niet naar school gaan en later geen baan vinden die past bij hun mentale vermogens. Ook vinden ze het moeilijk om sociale contacten met andere mensen te leggen en te onderhouden. Op lange termijn kan dit leiden een laag zelfbeeld, wat op zijn beurt kan leiden tot psychische aandoeningen zoals Depressie Hoe lang ADHD moet worden behandeld, hangt altijd af van het individuele geval. Terwijl voor sommige kinderen de therapie na een paar jaar kan worden stopgezet, is voor anderen een levenslange behandeling noodzakelijk.
