Onder de term seniliteit, de medische professie verwijst naar een leeftijdsgebonden uitputting. In de volksmond gebruiken mensen het woord kwetsbaarheid graag. Feit is: ouderdomsstoornis is geen ziekte, maar een op oudere leeftijd optredende toestand van de persoon.
Wat is seniliteit?
Onder de term ouderdomszwakte verwijst de medische professie naar een aan leeftijd gerelateerde uitputting. In het gewone spraakgebruik gebruiken mensen het woord kwetsbaarheid graag. Ouderdomsfragmentatie is een complex fenomeen dat - zoals de naam al doet vermoeden - op oudere leeftijd voorkomt. Het wordt echter niet als een onafhankelijke ziekte beschouwd. De patiënt lijdt aan geheugen en functionele stoornissen vanwege het verouderingsproces. Evenzo in het geval van geavanceerde seniliteit, verpleegkundige ondersteuning en maatregelen zijn noodzakelijk. De gevolgen van seniele insufficiëntie zijn soms osteoporose, spieratrofie en spierzwakte. Seniele zwakte kan echter ook uitgroeien tot het fragiliteitssyndroom. De patiënt klaagt, in vergelijking met andere mensen in zijn leeftijdsgroep, over aanzienlijk verhoogde symptomen van het lichaam, evenals over gewichtsverlies, 피로 en toegenomen wankel lopen.
Oorzaken
De oorzaak van seniel dementie is, zoals de naam al aangeeft, ouderdom. Na een bepaalde leeftijd, het begin van seniliteit of kwetsbaarheid is een natuurlijke verandering in fysiek voorwaarde Om deze reden behandelen medische professionals alleen het kwetsbaarheidssyndroom. Er wordt aangenomen dat dit syndroom behandeling en medische aandacht nodig heeft. Er zijn zeker verschillende ontwikkelingsprocessen en risicofactoren die het kwetsbaarheidssyndroom bevorderen. Bijvoorbeeld mensen die er last van hebben hypertensie, suikerziekte mellitus en chronisch ontsteking worden vaak getroffen. Evenzo, mensen met een zwakke immuunsysteem, lijden aan bloedarmoede, of significant veranderde hormoonspiegels hebben, hebben meer kans om door het syndroom te worden beïnvloed dan anderen in hun leeftijdsgroep. Artsen beschrijven herhaaldelijk dat het "typisch" is dat in het geval van het fragiliteitssyndroom de CRP-spiegel tegelijkertijd significant verhoogd is. Bovendien merken artsen herhaaldelijk een verlaging op testosteron niveau. Ook dit leidt waarschijnlijk in verband met een dieptepunt Vitamine D spiegel, naar het genoemde syndroom. Evenzo konden artsen een leeftijdsafhankelijke prevalentie bepalen; de symptomen van het syndroom worden significant sterker vanaf de leeftijd van 65 jaar.
Symptomen, klachten en tekenen
Een typisch teken van seniel dementie is een afname in geheugen, bijvoorbeeld met betrekking tot namen en geboortedata. Getroffen personen zijn ook vaak koppig en voelen zich vaak uitgeput en moe. Dit kan gepaard gaan met ongewenst gewichtsverlies, immuundeficiënties en slaapstoornissen, evenals problemen met in slaap vallen en in slaap blijven. Fysiologische veranderingen omvatten een afname van het gehoor, tot en met volledig gehoorverlies. Het gezichtsvermogen kan ook verminderd zijn - er is een verzwakking van de kleurwaarneming en andere visuele stoornissen. De ontwikkeling van lensvertroebeling of andere oogziekten zoals cataract of glaucoma is ook typisch. Het gevoel van geur en smaak kan ook verslechteren met de leeftijd, wat kan leiden tot een gebrek aan eetlust. Daarbij komt seniliteit ook tot uiting in aandoeningen van het bewegingsapparaat. De getroffenen kunnen meestal maar in beperkte mate en veel langzamer dan voorheen bewegen. Er is een afname van het bot massa, vaak vergezeld van bot pijn Uiterlijk manifesteert seniele zwakte zich door het typische ouderdomsvlekken en seniel huid Beginnende of gevorderde seniliteit kan voornamelijk worden herkend aan een afname van fysieke en mentale prestaties.
Diagnose en progressie
Als de patiënt klaagt over relatief ernstige symptomen van seniliteit die duidelijk groter zijn dan die van mensen in dezelfde leeftijdsgroep, is het raadzaam om een arts te raadplegen. De arts moet duidelijk maken of er sprake is van uitgesproken zwakte door ouderdom of van het fragiliteitssyndroom. De arts past het onderzoek en de classificatie toe volgens Fried. Als de patiënt meer dan drie symptomen vertoont, lijdt hij of zij aan het fragiliteitssyndroom. Bij dit syndroom treedt een sterk, niet meer controleerbaar gewichtsverlies op. Spierzwakte is ook duidelijk, wat gepaard gaat met een verlies van sterkte De patiënt klaagt over 피로, vertoont een onvast loop- en standpatroon en heeft een hoger valrisico. Evenzo vertoont de patiënt symptomen op het gebied van lichamelijke instabiliteit; veel getroffen personen hebben ook aanzienlijk vertraagde reacties. Evenzo wordt de prestatiecapaciteit aanzienlijk verminderd. Als de getroffen persoon meer dan drie symptomen vertoont, heeft hij of zij waarschijnlijk last van het kwetsbaarheidssyndroom. Als de arts echter slechts één of twee symptomen diagnosticeert, moet men uitgaan van een leeftijdsgebonden verslechtering van het algemeen voorwaarde Het kwetsbaarheidssyndroom moet echter duidelijk worden onderscheiden van andere ouderdomsziekten. Bijvoorbeeld geen van beide Alzheimer noch dementie iets te maken hebben met het syndroom. Hoewel het mogelijk is dat deze ziekten samen met het syndroom voorkomen, therapie en behandeling zijn strikt gescheiden. In hoeverre het syndroom verandert - in de loop van de tijd - is nog niet duidelijk. Artsen gaan er echter vanuit dat het syndroom - net als de klassieke kwetsbaarheid van de ouderdom - in de loop van de jaren ernstiger wordt en dus een algemene verslechtering van de voorwaarde treedt op. Noch het fragiliteitssyndroom, noch de natuurlijke seniliteit kunnen worden genezen. Er zijn echter behandelingen die de progressie of progressie van symptomen vertragen.
Complicaties
Zwakte door ouderdom is een veel voorkomend symptoom en komt bij alle mensen voor. Sommigen hebben er echter meer last van dan andere, wat te wijten is aan een ander dieet, mentale en fysieke levensstijl. De mate waarin seniele zwakte de patiënt treft, hangt ook sterk af van het verloop van de ziekte en de beperking van lichaamsfuncties. In de regel is er geen behandeling voor seniele dementie. Het kan worden gestopt of beperkt met medicatie, maar een volledige genezing is niet mogelijk. Zo leidt seniele dementie vaak tot geheugen verlies of geheugenstoornis bij patiënten. Diverse andere orgels kunnen hun functies niet meer naar behoren uitoefenen. In het ergste geval leidt seniele insufficiëntie tot het falen van een orgaan en dus tot de dood. Of en wanneer dit geval zich voordoet, kan echter niet universeel worden voorspeld. Seniele dementie betekent in veel gevallen ook dat patiënten niet meer alleen in het dagelijkse leven kunnen. Ze zijn dan afhankelijk van hulp van familie of verzorgers om alledaagse bezigheden uit te voeren. In sommige gevallen is intramurale ziekenhuisopname ook noodzakelijk vanwege seniele dementie.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Vanwege seniele zwakte gaan mensen meestal pas naar de dokter als de zwakte of 피로 bereikt een bepaald niveau. Voor sommige mensen, geschiktheid en vitaliteit duren tot ver in de ouderdom. Anderen 'verzwakken' op relatief jonge leeftijd. Het hangt van veel omstandigheden af wanneer en hoe ouderdomszwakte optreedt. Toenemende kwetsbaarheid is normaal op de juiste leeftijd. Een bezoek aan een arts is echter nog steeds aan te raden. Toenemende kwetsbaarheid op oudere leeftijd kan secundaire symptomen hebben die kunnen worden behandeld. In sommige gevallen verpleging maatregelen zijn ook nodig om meer ondersteuning te bieden aan mensen die kwetsbaar worden. Bij overmatige kwetsbaarheid en daarmee gepaard gaande ziekten zoals hoge bloeddruk, suikerziekte or bloedarmoede, spreken medische experts van een kwetsbaarheidssyndroom. Oudere mensen dienen hun arts regelmatig te raadplegen om de juiste te bespreken maatregelen zodra de kwetsbaarheid begint. Indien nodig, administratie of vitamine D3 of calcium kan nodig zijn. De inname van antihypertensiva of de betere afstelling van suikerziekte kan worden geïnitieerd door de arts. Het eerste aanspreekpunt bij seniele dementie is in eerste instantie de huisarts. Hij of zij kan de patiënt eventueel doorverwijzen naar een internist of een andere specialist. Bij gevorderde seniliteit en afnemende zelfstandigheid is het ook mogelijk om een opleiding tot verpleegkundige of thuishulp aan te vragen. Hier kan de arts adviseren over mogelijke maatregelen.
Behandeling en therapie
Eerst en vooral een evenwichtig dieet is belangrijk. De getroffen persoon moet alle noodzakelijke voedingsstoffen krijgen en ervoor zorgen dat hij voldoende drinkt. Als de getroffen persoon al te zwak is of vergeet voldoende voedsel en vocht in te nemen, is het noodzakelijk dat familieleden of zelfs professionele zorgverleners voor hem zorgen. In extreme gevallen kan zelfs intraveneuze voeding worden gebruikt. Verder moet erop worden gelet dat de spieren blijven opbouwen en zo het verlies van sterkteDe getroffen persoon moet daarom een individu uitvoeren geschiktheid programma of vecht ook tegen de symptomen van ouderdomszwakte met fysiotherapie en fysiotherapie Eindelijk een combinatie van coördinatie taken evenals krachttraining verbetert niet alleen de spieren en hersenen, maar verkleint ook het risico op vallen.
Vooruitzichten en prognose
Over het algemeen is seniele dementie een veel voorkomend symptoom dat geen behandeling behoeft. Het komt op oudere leeftijd voor en kan niet worden vermeden. De getroffenen voelen zich relatief moe, vermoeid en zwak als gevolg van seniele dementie. Er is ook een sterk verminderd vermogen om ermee om te gaan spanning Gewone activiteiten in het dagelijks leven kunnen dus moeilijk lijken voor de getroffen persoon, zodat de patiënt in zijn of haar dagelijkse leven afhankelijk kan zijn van de hulp van andere mensen. Evenzo heeft seniele dementie een negatieve invloed op het geheugen van de patiënt en concentratie Er zijn ook oriëntatiestoornissen, evenwicht aandoeningen en verhoogde kwetsbaarheid. Dit verhoogt de kans op infecties, ontstekingen en botbreuken. De kwaliteit van leven van de getroffen persoon neemt aanzienlijk af als gevolg van seniele dementie en er zijn beperkingen in het dagelijks leven. Dementie kan ook ontstaan als gevolg van seniele dementie. Het is niet mogelijk om seniele dementie causaal te behandelen. Getroffenen kunnen de meeste klachten en symptomen echter relatief goed beperken door een gezonde en actieve levensstijl, zodat het dagelijks leven draaglijk wordt.
het voorkomen
Iedereen kan preventieve maatregelen nemen tegen seniele dementie als ze - hun hele leven - verschillende vermijden risicofactoren, geniet van een evenwichtig dieet en zorg ervoor dat ze voldoende bewegen.
Nazorg
Met nazorg wil een medisch professional onder meer voorkomen dat een ziekte zich opnieuw voordoet. Dit is echter niet mogelijk bij seniele dementie. Het kan niet worden genezen en treedt onvermijdelijk op als gevolg van het verouderingsproces. Echter, pijn of een verslechtering van de kwaliteit van leven hoeft niet per se geaccepteerd te worden. De typische ouderdomsklachten worden steeds heviger. De nazorg heeft dan ook de taak om mogelijke complicaties te voorkomen. Artsen ondersteunen ouderen hierbij. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten om de zes maanden worden gezien. Het is essentieel dat getroffenen deelnemen aan controles en preventieve onderzoeken. Na een diagnose is het ook belangrijk om te leren omgaan met ouderdom. Passende maatregelen kunnen worden aangeleerd in een therapie sessie. Betrokken personen moeten ze dan zelfstandig thuis toepassen. Anti veroudering maatregelen omvatten vooral lichaamsbeweging, geheugentraining en een gezond dieet. Ze minimaliseren de symptomen. Artsen kunnen alleen het verouderingsproces begeleiden. Medicamenteuze behandelingen worden vrij zelden gebruikt. Vervolgzorg kan worden verleend door de huisarts, een internist of specifieke specialisten. Als seniele dementie tot ernstige symptomen leidt en er andere gebreken optreden, kan hulp ook worden goedgekeurd via een langdurige zorgverzekering.
Wat u zelf kunt doen
Aangezien de zwakte van de leeftijd een natuurlijk proces is, helpen ook maatregelen voor zelfbehandeling slechts voorwaardelijk. Ze zijn echter geschikt voor het behoud van de nog bestaande functies en kunnen de voortgang van optredende klachten belemmeren. Geprogrammeerde celdood is dus altijd betrokken bij seniele insufficiëntie. Een gezond voedingspatroon met veel vitaminen, gezonde vetten en mineralen helpt om reeds bestaande celstructuren te beschermen. Zo kunnen reeds bestaande cellen langer worden bewaard. Antioxidanten helpen ook omdat ze cellen beschermen tegen schade door vrije radicalen. Gebieden in het lichaam die al ernstig structureel beschadigd zijn, kunnen op deze manier echter niet worden hersteld. Het is ook belangrijk om de functies van de spieren te behouden. Gymnastiek moet worden beoefend door oudere personen binnen de grenzen van hun mogelijkheden. Sportactiviteiten moeten ook in het dagelijks leven worden geïntegreerd. Elke spier die wordt onderhouden of ontwikkeld, vertraagt het ontstaan van leeftijdsgebonden bewegingsbeperkingen. De grens tussen matige inspanning en het verleggen van de grenzen van wat nog mogelijk is, moet worden verkend bij langzame sportbeoefening. Verslechterde cognitieve prestaties kunnen worden tegengegaan door gerichte hersenen Hier zijn games die geheugenprestaties vereisen net zo geschikt als levendige deelname aan sociale evenementen en gerichte stimulatie met prikkels die direct worden waargenomen. Een overvloed aan activiteiten verbetert het gevoel van leven en daarmee ook de beleving van ouderdom.
