Glaucoma

Synoniemen in bredere zin

Medisch: glaucoom

Definitie

Glaucoom (maar mag niet meer worden gebruikt, aangezien het gemakkelijk kan worden verward met 'staar”(Cataract). Glaucoom is een verzamelnaam voor een aantal ziekten die worden geassocieerd met typische schade aan de optische zenuw papil en het gezichtsveld. De optische zenuw papil is het punt in het oog waar zenuwvezels de hersenen.

Typische veranderingen in het oog zijn kenmerkend voor glaucoom: er wordt onderscheid gemaakt tussen primair glaucoom en secundair glaucoom. Primair glaucoom (glaucoom) komt spontaan voor, terwijl secundair glaucoom het gevolg is van andere ziekten.

• Individueel verhoogde intraoculaire druk
• Scotoma (zie ook ons ​​onderwerp "Onderzoek van het gezichtsveld")
• Trechtervormige verlaging van de oogzenuwpapil met afbraak van de zenuwvezels (papilla-uitgraving)

Opkomst van glaucoom

Er is een permanente inwendige druk in het oog. Enerzijds mag deze druk niet te laag zijn, omdat anders het oog zou bezwijken, anderzijds mag het niet te hoog zijn, omdat anders de optische zenuw en het netvlies zou worden beschadigd. De normale druk ligt in het bereik van 10 mmHg tot 21 mmHg.

De druk wordt geregeld door het kamerwater. Het kamerwater wordt geproduceerd in de achterste oogkamer bij het corpus ciliare, een belangrijke structuur achter de iris. Van daaruit stroomt het in de voorste oogkamer, voor de iris, en stroomt dan in de kamerhoek weg door het zogenaamde trabeculaire netwerk (trabeculaire drainage) in het Schlemm-kanaal.

Een klein deel van het kamerwater wordt ook geabsorbeerd door de schepen van de choroïde (uvea) (uveosclerale uitstroom). Als deze uitstroom verstoord is, treedt glaucoom op. Omdat glaucoom wordt gekenmerkt door verschillende vormen en verschillende soorten glaucoom, wordt onderscheid gemaakt tussen de volgende typen glaucoom Primair openhoekglaucoom is de meest voorkomende vorm van glaucoom (ongeveer 90 procent van alle glaucoomziekten).

Belangrijke risicofactoren die van invloed zijn op de ontwikkeling van openhoekglaucoom zijn

• Openhoekglaucoom: kraakbeengerelateerde stofafzettingen in het trabeculaire netwerk Speciale vormen: oculaire hypertensie en normale drukglaucoom
• Speciale vormen: oculaire hypertensie en glaucoom onder normale druk
• Hoekig blokglaucoom: verplaatsing van de kamerhoek door een te nauwe kamerhoek of verklevingen (goniosynechie)
• Subtypen van hoekblokglaucoom: Acuut hoekblokglaucoom: ofwel een nauwe kamerhoek, verziendheid of een relatief grote lens, bijv. De ouderdomslens. Maar ook de dilatatie van de leerling, zoals het geval is in het donker, of het verwijden van de pupil oogdruppels zijn frequente triggers Intermitterend hoekblokglaucoom: voorstadium van acuut hoekblokglaucoom Chronisch hoekblokglaucoom: verklevingen van de kamerhoek, bijv. als gevolg van vroegtijdige behandeling van acuut glaucoom Aangeboren glaucoom: slechte ontwikkeling van het trabeculaire netwerk
• Acuut hoekblokglaucoom: Ofwel een nauwe kamerhoek, verziendheid of een relatief grote lens, bijv. De ouderdomslens.

  Maar ook de verwijding van de pupil, zoals het geval is in het donker, of pupilverwijdende oogdruppels zijn veel voorkomende triggers

• Intermitterend hoekblokglaucoom: voorstadium van acuut hoekblokglaucoom
• Chronisch hoekblokglaucoom: verklevingen van de kamerhoek, bijv. Door vroegtijdige behandeling van acuut glaucoom
• Congenitaal glaucoom: slechte ontwikkeling van het trabeculaire netwerk
• Speciale vormen: oculaire hypertensie en glaucoom onder normale druk
• Acuut hoekblokglaucoom: Ofwel een nauwe kamerhoek, verziendheid of een relatief grote lens, bijv. De ouderdomslens. Maar ook de verwijding van de pupil, zoals het geval is in het donker, of pupilverwijdende oogdruppels zijn veel voorkomende triggers
• Intermitterend hoekblokglaucoom: voorstadium van acuut hoekblokglaucoom
• Chronisch hoekblokglaucoom: verklevingen van de kamerhoek, bijv

  als gevolg van vroegtijdige behandeling van acuut glaucoom

• Congenitaal glaucoom: slechte ontwikkeling van het trabeculaire netwerk
• Neovascularisatie glaucoom (neovascularisatie = vorming van nieuwe bloedvaten): Nieuwe bloedvatvorming en fibrovasculaire membranen in het gebied van de kamerhoek leiden tot occlusie (vaak bij diabetes mellitus of occlusie van centrale aderen van het oog)
• Pigmentdispersie glaucoom: afzettingen van pigment in de kamerhoek
• Pseudo-exfoliatie glaucoom: fijne fibrillaire afzettingen (voornamelijk van het cial lichaam)
• Cortisonglaucoom: ophoping van slijmcomponenten (mucopolysacchariden) in de kamerhoek, veroorzaakt door hoge en langdurige corticosteroïdmedicatie (cortisonbehandeling)
• Inflammatoir glaucoom: vochtophoping (oedeem) of afzettingen van inflammatoire eiwitten in de kamerhoek
• Glaucoom veroorzaakt door verwondingen: Gescheurde of met littekens bedekte kamerhoek
• Rieger-syndroom, Axenfeld-anomalie, Peter's misvorming: ontwikkelingsstoornissen en misvormingen van de kamerhoek
• Een leeftijd ouder dan 65 jaar
• Diabetes mellitus
• Bepaalde hart- en vaatziekten (aandoening na een hartaanval, hartfalen)
• Bijziendheid en verziendheid (myopie)
• Langdurige (chronische) ontsteking van het oog
• Chronische cortison - Inname
• Vaker voorkomen in het gezin (bijv. Bij ouders, grootouders, etc.)

Opeens sterk pijn verschijnt in het zieke oog, evenals in de gelijkzijdige helft van het gezicht. Ze worden omschreven als saai, beklemmend of diepgeworteld en worden aanvankelijk vaak verward met een hoofdpijnaanval.

Ze kunnen uitstralen in het hele gezicht, de tanden of zelfs in de buik. Soms lijden patiënten aan duizeligheid door het oog

• Glaucoomaanval / acute hoekblokkade

De diagnose van glaucoom omvat het onderzoek van intraoculaire druk (tonometrie), gezichtsveld (perimetrie) en de oculaire fundus (oftalmoscopie), met speciale aandacht voor de oogzenuw schijf. Eerste tekenen van glaucoom resulteren in een intraoculaire druk> 21 mmHg.

Maar zelfs intraoculaire druk in het normale bereik (10-21 mmHg) kan glaucoom veroorzaken (zie normale druk glaucoom)! De gezichtsveldonderzoek wordt gebruikt om de omvang van de schade te bepalen. Bij primair openhoekglaucoom kan het gezichtsveldverlies (scotoom) ontwikkelt zich vaak heel langzaam, waardoor beperkingen pas in een zeer laat stadium subjectief worden waargenomen.

Ten slotte maakt oftalmoscopie het mogelijk de oogzenuw papil worden beoordeeld. Dit is het punt in het oog waar de zenuwvezels de hersenen. Vanwege de verhoogde intraoculaire druk, of in het geval van normale druk glaucoom zelfs als de intraoculaire druk statistisch normaal is, kan de papil worden ingedeukt (papilla-uitgraving).

De omvang van de inspringing hangt nauw samen met de mate van schade. Hoe groter de Depressie, hoe groter de schade. Bij verdere glaucoomonderzoeken kan ook de hoek waaronder het kamerwater wordt afgevoerd worden onderzocht.

Hiervoor gebruikt de arts een spleetlamp en zogenaamde gonioscopielenzen, die op het verdoofde hoornvlies worden geplaatst en waarmee de kamerhoek kan worden onderzocht. Op deze manier kunnen mogelijke verklevingen (goniosynechia) die de uitstroom belemmeren worden opgespoord. De symptomen van glaucoom wijzen op een acute aanval van glaucoom.

Aangezien de oorzaak een "hoekblok" is, is hoekbeoordeling (gonioscopie) bijzonder belangrijk. De diagnose secundair glaucoom is gebaseerd op de resultaten van het oogonderzoek en de onderliggende ziekte die het glaucoom veroorzaakte. In het geval van een glaucoomaanval moet de verhoogde intraoculaire druk allereerst worden verminderd door de gebruikelijke medicatie (zie hierboven).

Dan wordt een operatie uitgevoerd, zelfs als de intraoculaire druk is met succes verlaagd! Artsen spreken van een 'iridectomie': tijdens de procedure wordt een klein stukje van de iris, meestal in het bovenste deel van het oog, wordt verwijderd. Hierdoor ontstaat een kunstmatige verbinding tussen de voorste en achterste oogkamer.

Het kamerwater kan rechtstreeks in de voorste kamer stromen en het hoekblok wordt omzeild. Naast deze chirurgische ingreep is er ook de mogelijkheid tot laserbehandeling. Een krachtige Nd: YAG-laser wordt gebruikt om een ​​gat in de iris te schieten, waardoor een onmiddellijke uitstroom in de voorste oogkamer wordt gecreëerd.

Laser iridectomie is met name geschikt voor patiënten bij wie de intraoculaire druk met medicatie zeer succesvol is verlaagd, maar ook als voorzorgsmaatregel in het tweede oog. Bovendien kan de lasermethode een echt alternatief zijn voor patiënten met een slechte algemene situatie voorwaarde niet langer conventionele operaties. In de regel wordt de laserinterventie uitgevoerd onder plaatselijke verdoving De klassieke operatie voor glaucoom kan worden uitgevoerd onder lokale of narcose.

Bij aangeboren glaucoom is medicatie niet voldoende en moet de pasgeborene geopereerd worden (filtratiechirurgie, trabeculectomie). Als glaucoom ontstaat als gevolg van een andere oogziekte, staat de therapie van deze oogziekte centraal. Natuurlijk, de intraoculaire druk moet eerst met bekende methoden worden verlaagd.

Helaas is glaucoom volgens huidig ​​onderzoek niet te genezen. De moderne geneeskunde biedt echter tal van mogelijkheden om het verloop van de ziekte sterk te beïnvloeden. In de eerste plaats is de vroege opsporing van glaucoom het belangrijkste.

Want als de ziekte vroegtijdig wordt ontdekt, is de kans op grotendeels stabiel, levenslang zicht erg groot. Tot nu toe zijn er geen studies over de vraag of een vroege detectie van DrDeramus in het hele land zinvol is en of het onder valt volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen. Als er echter een eerste vermoeden van glaucoom is, zoals het geval is bij de familiegeschiedenis van glaucoom, kunnen persoonlijke risico's (suikerziekte mellitus, langdurige behandeling met steroïden zoals cortisoneEnz.).

of zelfs typische symptomen, de volksgezondheid de verzekeringsmaatschappij betaalt uiteraard voor de nodige onderzoeken. Raadpleeg bij twijfel uw oogarts voor een mogelijke glaucoomscreening! De getroffenen moeten zich er echter van bewust zijn dat ze last hebben van een chronische ziekte en moeten daarom hun hele leven oogheelkundige behandeling zoeken.

Daarom is het des te belangrijker om een ​​betrouwbare oogarts aan jouw kant. Naast het exact volgen van het medicatieplan is het belangrijk om daarna de strikte gedragsregels in acht te nemen oogchirurgie. Bovendien moet de intraoculaire druk met korte tussenpozen worden gemeten door de oogarts.

Een onbehandeld glaucoom leidt altijd tot blindheid. Bij de behandeling van glaucoom worden deze verschillende therapieën toegepast, afhankelijk van de ernst van de aandoening voorwaarde: De therapie van openhoekglaucoom heeft ook tot doel de intraoculaire druk te verminderen. Meestal is medicamenteuze therapie de eerste behandelingslijn.

Hiervoor stelt de behandelende oogarts een patiëntspecifieke 'doeldruk' vast: hoe hoog mag de intraoculaire druk zijn zodat glaucoomschade in de toekomst kan worden voorkomen? Bij de berekening moet rekening worden gehouden met persoonlijke risicofactoren, huidig ​​oogletsel, levensverwachting en de mate van intraoculaire druk op het moment van de glaucoomaanval. Om de intraoculaire druk te verlagen, oogdruppels met verschillende actieve ingrediënten zijn geschikt.

Deze omvatten de vijf conventionele groepen actieve ingrediënten: Prostaglandinederivaten, bètablokkers, carboanhydraseremmerssympathicomimetica en parasympathomimetica. Om het succes van een medicamenteuze therapie te controleren, wordt de intraoculaire druk zeer nauwkeurig geregeld. De verpleegkundigen in de oogkliniek maken een zogenaamd 'dagdrukprofiel' aan, waarin uurveranderingen worden geregistreerd.

Vaak wordt er zelfs een nachtmeting gedaan! Als het effect van de oogdruppels is niet voldoende, glaucoom moet worden geopereerd of behandeld met een laser. Tijdens laserbehandeling worden kleine lichtpuntjes heel specifiek op het trabeculaire netwerk van de kamerhoek geschoten.

Hierdoor krijgt het weefsel littekens en krimpt het. Hierdoor kunnen de smalle mazen van het trabeculaire netwerk zich verwijden en kan het kamerwater beter afvloeien. Helaas is het effect van deze methode niet altijd langdurig.

Een andere mogelijkheid is de zogenaamde 'cyclofotocoagulatie'. Er zit een eenvoudig principe achter deze gecompliceerde uitdrukking. Het kamerwater wordt gevormd door een speciale cellaag in het oog, de ciliaire epitheel.

Deze cellaag wordt aangevallen en gedeeltelijk vernietigd ('sclerosed') met een infrarood laser. Als gevolg hiervan produceert het minder kamerwater en neemt de intraoculaire druk af. Als zowel de medicatie als de lasertherapie mislukken of geen optie bieden, kan een operatie aan het oog worden uitgevoerd als de laatste stap.

De volgende procedure lijkt in eerste instantie misschien moeilijk te begrijpen voor de medische leek: De filtratiechirurgie creëert een nieuw uitstroompad onder de bindvlies. Veel aderen en weefselvocht schepen ren daarheen, waardoor het kamerwater gemakkelijk kan wegvloeien. Eerst wordt een kleine dop in de sclera van de oogbal gesneden in het gebied van het trabeculaire netwerk.

Vervolgens wordt direct door het trabeculaire netwerk een verdere opening gecreëerd, zodat een verbinding met de voorste oogkamer beschikbaar is. Het eerder voorbereide deksel van de sclera wordt nu op deze opening geplaatst en gefixeerd, zodat de stroom van het voorste kamerwater kan worden gesmoord. eindelijk, de bindvlies is er strak boven gesloten.

Het uitstromende kamerwater kan de bindvlies vooruit. De oogarts noemt dit dan een lekkend kussen. Hoewel de filtratiemethode zeer succesvol is in het verlagen van de intraoculaire druk, is deze niet geheel zonder gevaar.

Wondgenezing veroorzaakt vaak grote problemen, zoals kiemen kan gemakkelijk door de geopende oogbal gaan en zo littekens veroorzaken. Daarom worden stofwisselingsremmende medicijnen zoals mitomycine C al tijdens de operatie op de wond aangebracht. De nieuwste chirurgische technieken kunnen de intraoculaire druk verlagen zonder de oogbal te openen.

De oorzaken van glaucoom zijn talrijk, maar de gemeenschappelijke factor is een individueel te hoge intraoculaire druk. Zoals hierboven reeds vermeld, wordt dit uitsluitend veroorzaakt door een verminderde uitstroom van het kamerwater. Maar zelfs een druk in het normale bereik kan onder bepaalde omstandigheden leiden tot glaucoomvorm (normale drukglaucoom).

De oorzaak van glaucoom is niet in detail onderzocht, daarom werd de vroegere definitie van "te hoge intraoculaire druk" gewijzigd in "individueel te hoge intraoculaire druk". Er zijn veel verschillende subtypes van glaucoom (zie classificatie), maar ze hebben allemaal de obstructie van de uitstroom van kamerwater gemeen. Als het op tijd wordt behandeld, kan glaucoom worden gestopt of op zijn minst vertraagd.

De gezichtsveldschade is onherstelbaar (onomkeerbare schade). Het type glaucoom is ook belangrijk. Terwijl primair openhoekglaucoom zich in de loop van de jaren verraderlijk ontwikkelt, kan een acute glaucoomaanval leiden tot blindheid binnen een zeer korte tijd.

Helaas blijft bij aangeboren glaucoom, ondanks tijdige behandeling, vaak een kleine hoeveelheid schade achter, wat de gezichtsscherpte schaadt. Bij secundair glaucoom hangt de prognose af van de onderliggende ziekte en de optimale behandeling ervan. In het bijzonder kan dit leiden tot beschadiging van de oogzenuw (optische atrofie). Meer informatie over dit onderwerp vindt u onder Optische atrofie.