Leeftijdsvlekken

Introductie

Ouderdomsvlekken (ook: lentigines seniles, lentigines solares) zijn bruinachtige, onschadelijke pigmentveranderingen op de huid, die steeds vaker optreden bij het ouder worden.

Uiterlijk en lokalisatie

Ouderdomsvlekken behoren tot de goedaardige pigmentvlekken, net als moedervlekken of sproeten. Ze zijn meestal lichtbruin, scherp afgelijnd, enkele millimeters tot centimeters groot en permanent zichtbaar met dezelfde intensiteit (in tegenstelling tot sproeten). Ouderdomsvlekken komen vooral veel voor bij: In principe kunnen ouderdomsvlekken bij iedereen ontstaan.

Zoals de naam al doet vermoeden, komen ze echter vaker voor met het ouder worden. Vanaf de leeftijd van 40 jaar komen ze vaker voor, vanaf de leeftijd van 60 jaar heeft meer dan 90% van de mensen ouderdomsvlekken. De leeftijd van manifestatie en de mate van ernst zijn onder meer afhankelijk van de mate van blootstelling aan UV straling en het huidtype (mensen met een lichte huid krijgen milde ouderdomsvlekken). Ouderdomsvlekken ontstaan ​​altijd op basis van lange termijn UV straling van de huid. - op het gezicht

• Bij de hand
• De onderarmen en
• Bij de halslijn

Oorzaken van ouderdomsvlekken

Naast blootstelling aan UV-straling zijn er echter nog andere risicofactoren voor de vorming van ouderdomsvlekken, waaronder

• Een genetische aanleg
• Bepaalde drugs
• Nitraat / nitrieten uit voedsel, of
• De consumptie van alcohol en / of sigaretten.

Ontwikkeling van ouderdomsvlekken

Deze paragraaf vereist medische kennis en is daarom alleen voor zeer geïnteresseerde leken! Uiteindelijk vertegenwoordigen de ouderdomsvlekken een afzetting van het zogenaamde leeftijdspigment lipofuscine in de epidermis. Door een ophoping van dit pigment is het niet meer mogelijk dat de lysosomen het in voldoende hoeveelheden afbreken, zoals gebruikelijk is bij een gezonde huid.

Lipofuscin is het eindproduct van de oxidatie van onverzadigde vetzuren die zich in de celwanden bevinden. UV straling heeft de volgende effecten op dit proces: UV-licht veroorzaakt de vorming van zogenaamde vrije radicalen. Dit zijn moleculen die extreem reactief zijn en zo oxidatie bevorderen.

Bovendien zorgen UV-stralen ervoor dat de hoeveelheid antioxidanten in de huid afneemt. Deze antioxidanten (bijvoorbeeld zink, selenium, co-enzym 10, vitamine C, vitamine E en carotenoïden) vormen een beschermingssysteem dat normaal gesproken de huid helpt zichzelf goed te beschermen tegen vrije radicalen. Dit betekent dat de huid een dubbel risico loopt op het ontstaan ​​van ouderdomsvlekken als gevolg van intensieve blootstelling aan de zon en het verklaart ook waarom deze delen van de huid vaak aan de zon worden blootgesteld. Maar waarom ze slechts klein en plaatselijk beperkt zijn, kon tot op heden niet definitief worden opgehelderd.

Symptomen van ouderdomsvlekken

Afgezien van het typische huidveranderingen, ouderdomsvlekken vertonen geen andere symptomen. Soms ontwikkelen ouderdomsvlekken zich tot ouderdom wratten (seborrheic wrat, verruca seborrhoica). Een kwaadaardige degeneratie van de goedaardige plekken wordt niet beschreven.

Toch is het soms handig om duidelijk te maken of het geen huid is kanker, zoals bepaalde vormen van huidkanker, vooral de lentigo-maligna melanoma, of een precancereuze fase, de actinische keratose, kunnen grote overeenkomsten vertonen met ouderdomsvlekken. Dit onderwerp is misschien ook interessant voor u: Hoe de huid te herkennen kanker De diagnose van ouderdomsvlekken is meestal mogelijk door de getroffen persoon zelf vanwege hun karakteristieke uiterlijk. Echter, vanwege het gevaar van verwarring met kwaadaardige veranderingen, dient men bij twijfel een arts te raadplegen, bij voorkeur een dermatoloog (dermatoloog), en de huidveranderingen onderzocht.

Om de diagnose te bevestigen, gebruikt de arts microscopie met gereflecteerd licht (dermatoscopie). Tijdens dit onderzoek wordt een zogenaamde dermatoscoop (een apparaat met een lenssysteem bestaande uit een verzamel- en een verstrooiende lens en een halogeenlamp) op de aangetaste plekken gericht, waardoor een goede beoordeling van de pigmentatie mogelijk is. Zelfs als de arts een huid niet betrouwbaar kan uitsluiten kankerkan hij een weefselmonster nemen (biopsie) van de plek, die vervolgens onder de microscoop wordt onderzocht, waardoor tumor detectie of uitsluiting mogelijk wordt.