Schokgolftherapie voor de elleboog van een golfer | Wat is een golfelleboog?

Schokgolftherapie voor de elleboog van een golfer

Shockwave-therapie wordt gebruikt voor de elleboog van de golfer wanneer de gebruikelijke conservatieve behandelingsopties voor de elleboog van de golfer hebben gefaald, maar men nog niet zo ver wil gaan om een ​​operatie uit te voeren. Inmiddels wordt deze therapievorm vermeld in de richtlijnen van de therapie. Er zijn echter nog steeds velen die sceptisch staan ​​tegenover dit type behandeling.

Helaas is de wettelijke volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen weigeren resoluut deze effectieve therapie te vergoeden. Hoe precies schokken golftherapie helpt de elleboog van de golfer nog niet tot in het kleinste detail begrepen. Het vermoeden bestaat echter dat de pathologisch veranderde weefselstructuren bij de aangetaste spier- of peesaanhechtingen door de ultrageluid gebruikte impulsen, die regeneratieve processen aan de pees veroorzaken.

Tevens de "schokken”Veroorzaakt door de schokgolf herstelt en stimuleert herstelmechanismen bloed bloedsomloop, wat ook helpt om de genezing van het weefsel te versnellen. In de regel extracorporaal schokken golftherapie (ESWT) wordt poliklinisch uitgevoerd voor een golfer's elleboogpatiënt zonder dat anesthesie of plaatselijke verdoving. Het werkt door eerst het aangetaste deel van de elleboog te bedekken met een contactgel. De schokgolf hoofd van het apparaat, dat vergelijkbaar is met dat van een nier steenbreker, wordt vervolgens gericht op het pijnlijke gebied en schokgolven (ultrageluid drukgolven) worden overgebracht naar het getroffen gebied.

Met de elleboog van de golfer kunnen hiervoor normaal gesproken laag-energetische schokgolven worden gebruikt, aangezien de peesaanhechtingen relatief direct onder de huid liggen. Veel patiënten ervaren de schokgolftherapie als een klap en vinden de therapie daarom onaangenaam. Als het echter correct wordt uitgevoerd, gaat de behandeling anders zelden gepaard met complicaties.

Diverse kleinere zenuwen en bloed schepen ren langs de binnenelleboog, die soms geïrriteerd raken door de schokgolven. Dit kan leiden tot blauwe plekken of pijn in het gebied van het behandelde gebied. Als de behandeling niet correct wordt uitgevoerd, kan in het ergste geval schade aan de ellepijpzenuw (nervus ulnaris) kan optreden, wat problemen kan veroorzaken, vooral bij het spreiden en sluiten van de vingers.

Als het reeds bestaande pijn wordt verergerd door de behandeling en dit verdwijnt niet, zelfs niet tijdens de tweede of derde sessie, moet de schokgolftherapie worden stopgezet en overgeschakeld naar een van de andere behandelingsopties. Het slagingspercentage van ongeveer 80% is vrij hoog. Men moet er echter ook rekening mee houden dat het succes afhangt van een aantal externe factoren, vooral het moment waarop de therapie wordt gestart.

In een vroeg stadium helpt schokgolftherapie betrouwbaarder dan in het chronische stadium. Desalniettemin is het een zeer effectieve methode, vooral in het geval van een chronische golferelleboog, die steeds populairder wordt vanwege de lage bijwerkingen en de goede vooruitzichten op volledige genezing. In sommige gevallen kan het nuttig zijn om naast extracorporale schokgolftherapie om de therapie te optimaliseren, bijvoorbeeld fysiotherapie of pijn-verlichtende, antireumatische geneesmiddelen.

Als er na zes maanden behandeling geen verbetering van de symptomen of zelfs een verslechtering is, dient samen met de behandelende arts een chirurgische therapie te worden overwogen. Tenzij er omstandigheden zijn die zich ertegen verzetten, zoals gebrek aan zorg thuis na de operatie of complicaties bij anesthesie bij eerdere operaties, is het meestal mogelijk om de operatie van de golfelleboog poliklinisch uit te voeren. Bovendien is de operatie vaak minimaal invasief, wat betekent dat de chirurg zijn hulpmiddelen door kleine huidincisies inbrengt en een volledige opening van het gewricht niet nodig is.

Er moet echter worden opgemerkt dat de ellepijpzenuw loopt dicht bij het aangetaste gewricht en tijdens de operatie is speciale zorg vereist. Sommige chirurgen geven daarom nog steeds de voorkeur aan conventionele chirurgie met opening van het gewricht. Welke procedure in elk individueel geval wordt gebruikt, moet worden beslist met de behandelende arts.

De anesthesie kan een regionale anesthesie zijn in een ader, een plexusanesthesie, dwz anesthesie van zenuwen in de oksel en dus van de hele arm, of in bijzondere gevallen een algehele anesthesie. Er zijn twee standaardprocedures om de bewerking uit te voeren. Bij de Hohmann-operatietechniek wordt de oorsprong van de spieren die bij de elleboog beginnen en pijn veroorzaken, doorgesneden.

Hiervoor wordt eerst een kleine incisie gemaakt bij de elleboog met een scalpel en worden de onderliggende spieren en hun aanhechtingen blootgelegd. Omdat de huid erg elastisch is, hoeft de incisie niet groot te zijn. De chirurg kan de huid eenvoudig een beetje opzij duwen om alle belangrijke spieren te zien.

Hierdoor kan de chirurg de spieraanhechtingen zien die onder spanning staan ​​en dus verantwoordelijk zijn voor de pijn in de elleboog. Nu worden deze gespannen vezeldraden doorgesneden, waardoor de arm wordt ontlast. Die spieraanhechtingen die los en ontspannen zijn, blijven onaangeroerd en behouden, omdat ze niets te maken hebben met de oorsprong van de pijn.

Nadat alle noodzakelijke bevestigingen zijn doorgesneden, controleert de chirurg de vrije beweging van de arm in de operatiekamer en onder narcose. Daarnaast test de chirurg of een stevige handdruk door een derde persoon een Depressie bij de elleboog. Dit is normaal gesproken het geval.

Als de chirurg tevreden is met deze twee testen, wordt de wond weer gesloten. Bij de tweede standaardtechniek volgens Wilhelm de kleinste zenuwen die verantwoordelijk zijn voor het leveren van de elleboog en dus voor het overbrengen van de pijn naar de elleboog van de golfer worden doorgesneden en gescleroseerd. Dit proces wordt ook wel denervatie genoemd. Meestal wordt een combinatie van beide technieken gebruikt.

Na de operatie aan de elleboog van de golfer wordt de arm gedurende ongeveer twee weken geïmmobiliseerd met een bovenarm. Na de gips spalk is verwijderd en de hechtingen zijn verwijderd, bewegingsoefeningen moeten worden uitgevoerd als er geen pijn is. In sommige gevallen is fysiotherapie ook nuttig.

De kosten voor een dergelijke operatie worden op dit moment door veel wettelijk niet vergoed volksgezondheid Verzekeringsmaatschappijen, informeer daarom tijdig bij de betreffende zorgverzekeraar. Naast medische, conservatieve en chirurgische behandelingen is het gebruik van homeopathische middelen een andere mogelijkheid. Aan het begin van een homeopathische behandeling is er meestal een gedetailleerd anamnese-interview.

De focus ligt niet alleen op de feitelijke klachten, de elleboog van de golfer, maar ook op de hele persoon en zijn stroming voorwaarde. Op deze manier probeert de homeopaat een indruk te krijgen van de algemene situatie en symptomen veroorzaakt door de elleboog van de golfer te onderscheiden van symptomen van andere oorsprong. Op basis van dit gesprek kan de homeopaat dan beslissen welk middel in het geval van de individuele patiënt moet worden gebruikt.

Het is daarom moeilijk om een ​​algemene indicatie te geven van nuttige stoffen. De volgende remedies worden gebruikt in de homeopathie therapie van de elleboog van de golfer, afhankelijk van de symptomen van de patiënt, bijvoorbeeld of de pijn verbetert of verergert door bijvoorbeeld warmte

• Bryonia, de hekraap, wordt gebruikt in homeopathie wanneer patiënten bewegingsproblemen hebben en eerder stekende pijn voelen, die onder druk en kou beter wordt.
• Arnica en ruta worden ook gebruikt voor behandeling na overmatig gebruik. Beide stoffen kunnen extern worden aangebracht.
• Ook het vermelden waard zijn rhus toxicodendron, dat de symptomen van beweging en warmte verbetert en tegelijkertijd verergert als het nat is, rododendron, dat wordt ervaren als onaangenaam om aan te raken, en acidum hydrofluoricum, het fluorwaterstofzuur.

Uit het veld van Traditioneel Chinees Medicijn, gebruiken veel artsen en therapeuten acupunctuur om de arm van de golfer te behandelen.

Een natuurgeneeskundige benadering is de bloedzuiger-therapie. Hier is de aangedane elleboog bedekt met bloedzuigers, die daar ongeveer 30-60 minuten blijven totdat ze er vanzelf afvallen. Tot nu toe is niet duidelijk hoe het effect van de bloedzuigerbehandeling wordt bereikt.

De overheersende theorie is dat de speeksel van de bloedzuigers bevat stoffen die de verlichting van de ontsteking ondersteunen. Egeltherapie kan niet alleen worden gebruikt om de arm van de golfer te behandelen, maar ook voor patiënten met reumatische aandoeningen of artrose worden ook met succes behandeld met bloedzuigers. Sportverbanden kunnen het gewricht enige tijd immobiliseren en beloven verlichting.

Speciale elleboogverbanden zorgen voor een zachte positie, maar laten tegelijkertijd gedeeltelijk gebruik van het gewricht toe. Bij kinesiotaping wordt een elastisch zelfklevend verband rechtstreeks op de huid aangebracht. Dit heeft een regulerend effect op de spieren evenwicht in het ellebooggewricht.

Kinesiotapes worden zowel therapeutisch als preventief gebruikt. Het effect van kinesiotapes is indirect door de stimulatie van huidreceptoren op de spieren. Afhankelijk van het gewenste effect zijn er verschillende applicatietechnieken beschikbaar.

De applicatietechniek wordt bepaald in overleg met een fysiotherapeut en een arts. Dit effect is echter niet wetenschappelijk bewezen. Voordat de tapes worden aangebracht, moet de huid worden gereinigd zodat deze vrij is van oliën, crèmes en haar.

Dit verhoogt de duurzaamheid van de tapes op de huid. De tape moet ongeveer 1 week blijven zitten, waarbij het belangrijkste effect wordt verwacht in de eerste 3-5 dagen na het aanbrengen. Baden, zwemmen en sporten is ook mogelijk na de aanvraag.

Indien nodig kan jeuk onder de tape worden gevoeld, als dit gebeurt, moet deze worden verwijderd. Crèmes of gels met ontstekingsremmende middelen zoals Diclofenac zijn geschikt voor oppervlakkige toepassing.Een sterker effect wordt bereikt als pijn en ontstekingsremmende geneesmiddelen in de vorm van tabletten enige tijd worden ingenomen. Dit zijn bijvoorbeeld Ibuprofen or Diclofenac.

Deze actieve ingrediënten kunnen irritatie van de maag voering, dat is de reden waarom aanvullende medicatie, bijv. pantoprazol, moet worden genomen om de maag.

• Alternatieve geneeskunde / natuurgeneeskunde
• Bandages
• TAPE-behandeling
• Drugs

Er is ook de mogelijkheid om te injecteren pijnstillers bij de aangedane elleboog om de pijn te verlichten. cortisone is ook geschikt voor injectie en remt ontstekingen in de arm van de golfer.

Voorzichtigheid is echter geboden, aangezien het ontstoken gebied in de arm van de golfer zeer dicht bij de ellepijpzenuw. Tijdens de injectie injecteert de arts de geselecteerde stof in het geïrriteerde weefsel, maar hij mag de zenuw niet raken, aangezien dit enerzijds een plotselinge stekende pijn veroorzaakt en anderzijds de zenuw kan worden beschadigd door cortisone. Als de ontsteking in de aangedane arm acuut en zeer pijnlijk is, moeten fysiotherapeutische maatregelen in eerste instantie worden vermeden.

Het is raadzaam om te wachten op eerste pijnverlichting en beheersing van de ontsteking terwijl u het rustig aan doet en andere behandelingsconcepten gebruikt. Als er nog slechts milde symptomen aanwezig zijn, kan fysiotherapie worden gestart. Het is aangetoond dat vooral stretching de omringende spieren zijn veelbelovend en overtreffen vaak het voordeel van andere therapieën.

Geschikt stretching oefeningen worden gepresenteerd onder het kopje Oefeningen. De beslissing om een ​​operatie aan de arm van de golfer te ondergaan, moet zorgvuldig worden overwogen. Het wordt aanbevolen om in eerste instantie conservatieve therapieën uit te voeren gedurende zes tot twaalf maanden, omdat een operatie geen genezing kan garanderen.

In de regel kan de operatie van de arm van de golfer poliklinisch worden uitgevoerd, dwz er is geen ziekenhuisopname nodig. De operatie wordt meestal niet uitgevoerd onder narcose, maar met plexusanesthesie. Tijdens deze procedure lokale anesthetica worden gebruikt om de zenuwen van de arm te verdoven, zodat de patiënt geen pijn voelt.

De meeste chirurgen opereren op de arm van de golfer door een kleine incisie te maken over de aangedane peesaanhechting, deze vervolgens door te snijden en eventuele verkalkingen te verwijderen zodat het weefsel niet verder geïrriteerd raakt. Deze techniek, die de operatie van Hohmann wordt genoemd, kan worden gecombineerd met het uitwissen van kleine zenuwuiteinden in het ellebooggewricht, zodat er geen pijn meer kan worden overgedragen. Deze procedure wordt volgens Wilhelm chirurgie genoemd.

Vergeleken met tennis elleboog, is er een groter risico op beschadiging van de nervus ulnaris bij het opereren aan de elleboog van de golfer, aangezien deze zich in de onmiddellijke nabijheid van het operatiegebied bevindt. Om dit risico te minimaliseren, moet de chirurg precies weten waar de zenuw zich bevindt. Daarom wordt na de huidincisie eerst de chirurg bezocht voordat de eigenlijke operatie begint.

• Injecties
• Fysiotherapie
• Operationele benaderingen

Stretching oefeningen zijn een goede manier om pijn te voorkomen, zoals het geval is met de elleboog van de golfer, of om reeds bestaande pijn te verbeteren. Deze ontlasten de peesaanhechtingen en voorkomen zo een spanning van de spieraanhechtingen die tot pijn leidt. Opgemerkt moet echter worden dat de oefeningen idealiter in overleg met een arts moeten worden uitgevoerd.

Verder is het raadzaam om een ​​arts te raadplegen als de pijn niet verbetert of zelfs erger wordt. De pezen van de pols flexoren, dwz de pezen die aan de binnenkant van de elleboog zijn bevestigd, worden bijvoorbeeld gestrekt door de arm waar de elleboog van de golfer is opgetreden horizontaal naar voren te strekken met de handpalm naar boven. Vervolgens wordt de hand naar beneden gebogen in de pols, dwz naar de grond.

Pak met de andere hand de vingers vast en help naar beneden te bewegen totdat u voelt dat de binnenste elleboog zich uitrekt. Hetzelfde effect kan worden bereikt door de platte hand op een tafelblad te plaatsen met de vingers naar uw lichaam gericht. Bij beide oefeningen is het vooral belangrijk dat de aangedane arm de hele tijd gestrekt blijft.