Duur
De term "golfelleboog" betekent niet dat alleen golfers of atleten aan deze ziekte lijden. In feite komt de 'golfelleboog' relatief zelden voor bij atleten, meestal als gevolg van een verkeerd aangeleerde techniek. Omdat de elleboog van de golfer wordt veroorzaakt door chronische mechanische overbelasting, worden vooral ambachtslieden, monteurs, weg- en bouwvakkers of secretaresses getroffen.
In de loop van de ziekte treedt pijnlijke slijtage op in het inbrenggebied van de buigspieren van de pols. De elleboog van de golfer komt ook vaak voor bij oudere patiënten. Examens tonen hier onder omstandigheden sterk uitgesproken degeneratieve (artrotische) veranderingen in het ellebooggewricht.
De onderarm buigspieren worden opgehangen aan het einde van de opperarmbeen aan de binnenkant. Hiermee kan de persoon zowel de elleboog als de pols en vingers. De spieraanhechting pezen van deze spiergroep worden dus tijdens veel bewegingen belast.
De oorzaken van de arm van een golfer zijn meestal te wijten aan overbelasting of onjuiste belasting van de aangedane arm. De redenen hiervoor kunnen talrijk en gevarieerd zijn; de arm van een golfer komt niet alleen voor na het golfen, maar kan ook worden geactiveerd door andere activiteiten. Typische triggers zijn sterke spanningen op slechts één arm, bijvoorbeeld tijdens het klimmen, vooral wanneer de bewegingen technisch niet goed worden uitgevoerd. In het dagelijks leven kan ook de arm van een golfer voorkomen, vaak is de trigger hier om urenlang een computermuis te bedienen. Waarom deze spanningen leiden tot een ontstekingsproces in de spieraanhechtingen is niet helemaal duidelijk, maar de mechanische irritatie van het weefsel speelt een grote rol.
Diagnose van de elleboog van een golfer
De diagnose kan meestal worden gesteld aan de hand van een medische geschiedenis en een simpele fysiek onderzoek. De dokter zal typisch triggeren pijn punten door druk uit te oefenen. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat er geen letsel aan de botten of ellebooggewricht met vergelijkbare symptomen.
Er zullen ook aanvullende tests worden uitgevoerd, zoals de provocatietest: With het ellebooggewricht uitgerekt, de pols wordt gestrekt en de arm wordt ondersteund op een tafel met de bal van de hand. In het geval van de elleboog van de golfer, de pijn bij de binnenste elleboog stijgt. Bij deze test worden de buigspieren op de onderarm worden onderworpen aan maximale belasting.
De pezen aan de binnenkant van de elleboog worden blootgesteld aan verhoogde spanning. De zieke pezen reageer hierop met verhoogde pijn. Om andere ziekten uit te sluiten, een Röntgenstraal kan worden bekeken of de pijn wordt veroorzaakt door bijvoorbeeld oud breuk gevolgen.
Onder de beroepsgroepen die risico lopen, zijn degenen die de onderarm flexoren intensief. Dit zijn vooral ambachtslieden, monteurs of bouwvakkers. Vanwege de hevige pijn aan de elleboog van de golfer, die steeds vaker voorkomt bij het uitvoeren van alledaagse bezigheden en soms zo hevig is dat zelfs het optillen van lichte voorwerpen een marteling wordt, gaat de patiënt naar een dokter.
Patiënten klagen vaak ook over de pijn die uitstraalt naar de spieren van de onderarm. Tijdens het klinisch onderzoek van de elleboog van de golfer moet een sterke pijn van druk en aanraking van de betreffende peesaanhechtingen worden opgewekt. Pijn veroorzaakt een bewegingsbeperking het ellebooggewricht, maar dit wordt relatief zelden veroorzaakt door degeneratieve / aan slijtage gerelateerde veranderingen.
Als onderdeel van het medisch onderzoek voert de arts zogenaamde weerstandstesten uit op de elleboog van de golfer. De patiënt moet een vuist maken en deze tegen de kracht in op en neer duwen. In het geval van een ziekte van de tennis elleboog of golfelleboog, deze test verhoogt de pijn in de elleboog gewricht.
Vaak is de gehele onderarmmusculatuur erg gespannen en onder bepaalde omstandigheden kunnen lichte sensorische stoornissen optreden, die bijvoorbeeld kunnen worden opgemerkt door een tintelend gevoel. Ze worden meestal niet veroorzaakt door een cervicaal syndroom (cervicaal wervelkolomsyndroom) of lokaal zenuwschade. Wanneer er druk wordt uitgeoefend op de oorspronkelijke zones van de vinger en handreflexoren treedt een sterke, stekende pijn op.
Door de pijn van de patiënt is er ook altijd een bewegingsbeperking van het ellebooggewricht. Dit is echter slechts in zeer zeldzame gevallen te wijten aan degeneratieve veranderingen en is tamelijk pijngerelateerd ultrageluid onderzoek kan de arts zwelling in het gebied van de peesaanhechting detecteren, terwijl Röntgenstraal onderzoeken van het ellebooggewricht brengen slechts zeer zelden en gewoonlijk in meer gevorderde stadia pathologische veranderingen aan het licht. In gevallen waarin de elleboog van de golfer al een chronisch stadium heeft bereikt, is de Röntgenstraal beeld kan mogelijk verkalkingshaarden tonen in het gebied van de peesaanhechting, of kleine periostale onregelmatigheden (= periosteumonregelmatigheden) en bot stretching. De arts moet onderscheid maken tussen epicondylitis humeri ulnaris (= golfelleboog) en epicondylitis humeri radialis (= tennis arm), bijvoorbeeld. Om dit betrouwbaar te kunnen onderscheiden, zullen de volgende tests de arts helpen.
Alle artikelen in deze serie:
