Reumatisch endocarditis (postinfectieuze endocarditis) is een ontsteking van de binnenbekleding van de hart- veroorzaakt door de auto-immuunrespons van het lichaam op bepaalde streptokokken Meestal reumatisch endocarditis treft kinderen en adolescenten, en is tegenwoordig zeldzaam in geïndustrialiseerde landen.
Wat is reumatische endocarditis?
Reumatisch endocarditis is een inflammatoire verandering van de binnenbekleding van de hart- (endocardium) veroorzaakt door immunologische ontregeling van het organisme (auto-immuunreactie) na infectie met bèta-hemolytische groep A streptokokken en behoort tot het symptomatische spectrum van reumatisch koorts In de meeste gevallen worden mitralis- en aortakleppen, vooral de mechanisch meer belaste klepranden, aangetast door reumatische endocarditis. Schade aan het hart- kleppen is een laat gevolg van reumatische endocarditis. In dit verband ontwikkelen adolescenten en kinderen, vooral die tussen de 5 en 17 jaar, voornamelijk reumatische endocarditis na een amandelontsteking or keelholteontsteking veroorzaakt door streptokokken.
Oorzaken
Reumatische endocarditis (postinfectieuze endocarditis) is te wijten aan ontregeling van het lichaam immuunsysteem als gevolg van infectie met bèta-hemolytische streptokokken van groep A. Groep A bèta-hemolytische streptokokken veroorzaken voornamelijk ontstekingsziekten van de keelholte, zoals amandelontsteking (ontsteking van de amandelen), keelholteontsteking (ontsteking keel), scarlatina (scharlaken koorts) Of otitis media (ontsteking van de middenoor), en in sommige gevallen huid infecties zoals roos (erysipelas) of pyodermie (etterende infectie van de huid lagen). Reumatische endocarditis is niet het gevolg van streptokokkenkolonisatie, maar van een auto-immuunreactie van het organisme. De laatste vormen zogenaamde antilichamen tegen specifieke eiwitcomponenten van de bacteriën, die onder andere lijken op de eiwitten op het oppervlak van de endocardcellen. Sinds de antilichamen ook abusievelijk reageren op endocardiale structuren (vooral de hartklep), ontstekingsveranderingen optreden, een reumatische endocarditis, waardoor de hartkleppen kunnen zowel verdikken, opruwen als verstijven en uiteindelijk beperkt worden in hun vermogen om te functioneren.
Symptomen, klachten en tekenen
Reumatische endocarditis is een symptoom van reumatisch koorts die kunnen ontstaan als gevolg van een streptokokkeninfectie. Het duurt gewoonlijk twee tot drie weken voordat de eerste tekenen van ontsteking van de binnenwand van het hart verschijnen. Er zijn hartkloppingen (tachycardie) en hartritmestoornissen (aritmie). De verkeerd geadresseerde antilichamen hechten aan het hart en veroorzaken verschillende reacties in de bindweefsel, waardoor de kleppen van het hart dikker worden en de binnenbekleding ruw wordt. Dit verandert de hartgeruisen. Pijn in het hartgebied en uitpuilend nek aderen zijn ook mogelijk. Omdat het hart niet meer voldoende pompt door de ontstoken binnenkant huidkan kortademigheid en verminderde inspanningscapaciteit optreden. Vaak kleven de klepbladen aan elkaar door de ontsteking en trekken ze samen. Hierdoor sluiten ze niet meer goed en verliezen ze hun werking als klep; of ze gaan niet meer wijd genoeg open, waardoor ze kleiner worden bloed stroom van het ene ventrikel naar het andere. Omdat reumatische endocarditis optreedt in de context van reumatische koorts, alle symptomen van deze ziekte doen zich ook voor. De typische symptomen zijn koorts en een algemeen gevoel van ziekte. De gewrichten zijn ontstoken en pijnlijk, en de bovenliggende huid is rood en gezwollen. Het begint meestal in één gewricht en verspreidt zich naar andere. Daarnaast zijn er zogenaamde reumatoïde knobbeltjes en roodgevlekte huidletsels.
Diagnose en verloop
Een eerste vermoeden van reumatoïde endocarditis (postinfectieuze endocarditis) is gebaseerd op een eerdere infectie met groep A bèta-hemolytische streptokokken en kenmerkende symptomen zoals abnormale hartgeruisen, hoge koorts, tachycardie (is gestegen hartslag), algemeen gevoel van ziekte, en polyartritis (gewrichtspijn) met duidelijke pijn bij contact en kortademigheid. De diagnose reumatische endocarditis wordt bevestigd door een echocardiogram (ultrageluid van het hart) en een ECG, die kan worden gebruikt om veranderingen in het hartkleppen, hartinsufficiëntie or hartritmestoornissen.Bloed analyse kan de antilichamen detecteren die in het bloed worden gevormd. Een verhoogde reanimatiewaarde, een verhoogde concentratie van wit bloed cellen in het bloed en een versneld aantal bloedcellen (ESR) duiden ook op reumatische endocarditis. Na aanvang van therapie, reumatische endocarditis verdwijnt gewoonlijk na 6 weken (75 procent) of 3 maanden (90 procent), hoewel de kuur kan worden verlengd als er sprake is van uitgebreide valvulaire betrokkenheid. Als reumatische endocarditis onbehandeld blijft, is er een kans van 50 procent op herhaling met reumatische endocarditis, wat ook de meest voorkomende oorzaak is van mitralisklep stenose.
Complicaties
Reumatische endocarditis kan leiden storing van de hartkleppen Dit verhoogt het risico op ernstige cardiovasculaire problemen en hartaanvallen. De veranderingen in de littekens in de hartkleppen verminderen permanent de hartfunctie en bevorderen daardoor hartfalen De meest ernstige complicatie van endocarditis is de verspreiding van reumatische koorts naar andere regio's en orgels. Dit kan leiden aan secundaire ziekten zoals acuut polyartritis en chorea minor. Bij een ernstig beloop is meervoudig orgaanfalen met fatale afloop mogelijk. Als de ontsteking vroegtijdig wordt behandeld, treden meestal geen grote complicaties op. Echter, antibiotica en ontstekingsremmend drugs zijn niet vrij van bijwerkingen. Passende voorbereidingen kunnen dit veroorzaken hoofdpijn, spier en pijn in de ledematen, huidirritatie en maagdarmklachten. Allergieën en symptomen van intolerantie kunnen ook voorkomen. Als cortisone wordt toegediend, kan dit leiden tot een toename van bloedvet, bloeddruk en bloed suiker Mogelijke late effecten zijn osteoporose of de zogenaamde Syndroom van Cushing Een hartoperatie is altijd riskant en kan complicaties veroorzaken zoals bloeding, hartritmestoornissen en hartfalen Ontsteking van het hart is levensbedreigend en is een medisch noodgeval dat gepaard gaat met andere symptomen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij elke vorm van endocarditis is het belangrijk om snel een arts te raadplegen. Omdat het zonder behandeling alleen maar erger kan worden. Zelfs bij de eerste symptomen is een bezoek aan de huisarts daarom aan te raden. Een huisarts zal de tekenen van post-infectieuze endocarditis herkennen. Hij kan de hartontsteking onderscheiden van andere ziekten met vergelijkbare symptomen. Als er hoge koorts is, kan hij het al voorschrijven antibiotica Naast een algemeen onderzoek voert de huisarts de eerste specifieke tests uit. Als de resultaten endocarditis aangeven, zal hij de patiënt als urgent geval doorverwijzen naar een hartspecialist (cardioloog). Hij of zij zal meer gedetailleerde tests uitvoeren en zo snel mogelijk met een gerichte behandeling beginnen. Niet herkend of onbehandeld, de ziekte is vaak dodelijk, omdat er een acuut risico op bestaat hartaanval. Stroke, pulmonaal embolie of nierembolie kan ook het gevolg zijn van onbehandelde hartontsteking. Als post-infectieuze endocarditis te lang aanhoudt, kunnen de hartkleppen blijvende schade oplopen. In dit geval wordt een operatie noodzakelijk.
Behandeling en therapie
Reumatische endocarditis wordt voornamelijk behandeld als onderdeel van antibioticum therapie (penicilline, maar ook macroliden) om ze te doden bacteriën die mogelijk nog in het organisme achterblijven. Tegelijkertijd worden de reumatische symptomen behandeld pijn-verlichtend en ontstekingsremmend drugs zoals acetylsalicylzuur, terwijl het tegelijkertijd het lichaam spaart, vooral het hart. Als reumatische endocarditis ernstig is, glucocorticoïden en immunosuppressiva worden ook gebruikt om de overreactie van de immuunsysteem Als reumatische endocarditis leidt tot ernstigere schade aan de hartklep als gevolg van ontstekingsveranderingen, kan chirurgische ingreep (klepvervanging) nodig zijn. Bovendien, na reumatische endocarditis, antibioticum therapie wordt profylactisch voortgezet als onderdeel van een langdurige therapie (meestal maandelijks antibioticum injecties) voor de volgende vijf jaar. Nadat reumatische endocarditis is verdwenen, dient een grondig cardiologisch onderzoek te worden uitgevoerd om mogelijke beschadiging van de hartkleppen uit te sluiten of in een vroeg stadium te kunnen behandelen. Om verdere keelontsteking te voorkomen, tonsilectomie wordt ook aanbevolen.Profylaxe van endocarditis wordt aanbevolen vóór chirurgische en tandheelkundige ingrepen voor diegenen die al last hebben van reumatische endocarditis.
het voorkomen
Omdat reumatische endocarditis wordt veroorzaakt door immunologische ontregeling als gevolg van streptokokkeninfectie, preventief maatregelen zijn gericht op vroege en consistente therapie van ontstekingsziekten veroorzaakt door streptokokken, zoals amandelontsteking (ontsteking van de amandelen), scarlatina (roodvonk), of otitis media (ontsteking van de middenoor). Profylaxe van endocarditis vóór chirurgische of tandheelkundige ingrepen dient ook om streptokokkeninfectie en dus reumatische endocarditis te voorkomen.
Follow-up
Reumatische endocarditis (postinfectieuze endocarditis) is een bacteriële auto-immuunziekte. Opvolging met volledige uitharding is in principe mogelijk. Omdat er een risico op hartklep bestaat hartfalen bij deze ziekte is een snelle follow-up erg belangrijk. Nemen antibiotica is onmisbaar. Hierbij dient aandacht te worden besteed aan een correcte en regelmatige inname. In bijzonder ernstige gevallen, extra inname van cortisone is noodzakelijk. Om mogelijk te ontlasten pijn, behandeling met ontstekingsremmende middelen drugs zoals acetylsalicylzuur wordt ook geadviseerd. Om het lichaam en vooral het hart niet extra te belasten, spanning en lichamelijk werk moet worden vermeden en in ernstige gevallen moet ook bedrust in acht worden genomen. Na de ziekte met reumatische endocarditis (post-infectieuze endocarditis) zijn regelmatige vervolgonderzoeken belangrijk om het genezingsproces te observeren en, indien nodig, verdere medicamenteuze behandeling te starten. Reumatische endocarditis (post-infectieuze endocarditis) wordt na een tot twee maanden genezen als het beloop positief is. De prognose hangt hier echter sterk af van wanneer de ziekte wordt ontdekt en of er ernstige schade aan de hartklep is opgetreden. Dit kan in slechte gevallen leiden tot chronische veranderingen van de hartklep en in extreme gevallen tot chirurgische ingreep.
Hier is wat u zelf kunt doen
Reumatische endocarditis is vatbaar voor zelfhulp, maar vereist behandeling door specialisten zoals een internist of cardioloog. Zelfhulp in het dagelijks leven verwijst enerzijds naar de acute ziekte, en anderzijds ook naar de nazorg en het voorkomen van een mogelijke terugval van de ziekte. Rust is een belangrijke factor met betrekking tot de acute ziekte. De medewerking van de patiënt is hierbij cruciaal. Lichamelijke inspanning en sport moeten worden vermeden totdat de arts ze weer toestaat. Ontsteking van het lichaam kan vaak gunstig worden beïnvloed door voldoende slaap en voldoende vocht. Water en kruidenthee worden hier in het bijzonder aanbevolen. Nicotine en alcohol moet worden vermeden. Bescherming bij weer en wind is ook belangrijk om het verzwakte lichaam niet te belasten immuunsysteem Zelfhulp is nog steeds mogelijk, zelfs nadat reumatische endocarditis is overwonnen. Enerzijds om op te bouwen geschiktheid opnieuw gericht. Dit doe je het beste in overleg met de huisarts of een gespecialiseerde sporttherapeut om zo de juiste dosering te vinden. Omdat reumatische processen ook specifiek kunnen worden beïnvloed door een gezond dieet, is het logisch om dit ook te veranderen. Een Middellandse Zee dieet met veel groenten en fruit in plaats van vlees en worst is in deze context zinvol. Voldoende drinken is ook altijd belangrijk.
