Infantiele hersenverlamming (ICP) is hersenen schade die kan optreden vóór de geboorte, tijdens het geboorteproces en daarna. De symptomen zijn gevarieerd en genezing is niet mogelijk. De symptomen kunnen echter worden verzacht door vroegtijdig gebruik van verschillende therapieën.
Wat is infantiele hersenverlamming?
Infantiele hersenverlamming is een houdings- en bewegingsstoornis veroorzaakt door hersenen schade in het begin jeugd De schade kan ontstaan voor de geboorte, maar kan ook optreden tijdens het geboorteproces en in het eerste jaar na de geboorte. Infantiel betekent 'met betrekking tot het kind, kinderlijk', cerebraal komt van de Latijnse term grote hersenen voor "hersenen, 'En parese is de medische term voor' verlamming '. De aandoeningen van infantiele hersenverlamming zijn zeer divers, afhankelijk van welk gebied in de hersenen is beschadigd. Typische symptomen zijn overmatige spierspanning en gebrek aan coördinatie van beweging. Aanvallen komen vaak voor, en soms is er een afname van intelligentie en afwijkingen in gedrag. Infantiele hersenverlamming is vrij zeldzaam, slechts ongeveer 0.5% van de pasgeborenen wordt getroffen. Het komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes; premature baby's lopen een verhoogd risico op infantiele hersenverlamming.
Oorzaken
Infantiele hersenverlamming kan door verschillende oorzaken worden veroorzaakt, maar de exacte processen die tot hersenbeschadiging hebben geleid, zijn niet altijd bekend. Prenatale (vóór de geboorte) oorzaken van infantiele hersenverlamming omvatten vergiftiging door toegenomen alcohol of medicatieconsumptie door de moeder, infectieziekten zoals toxoplasmose or rodehond, bloed groep onverenigbaarheid tussen moeder en kind, een aanbodstekort van de placentaof stofwisselingsstoornissen. Perinataal (tijdens de geboorte) kan infantiele hersenverlamming worden veroorzaakt door een gebrek aan zuurstof, bijvoorbeeld als het navelstreng wordt geperst. Maar infantiele hersenverlamming kan ook het gevolg zijn van hersenbloeding, die kunnen optreden tijdens moeilijke geboorten. Loskoppeling van de placenta is ook een mogelijke oorzaak van infantiele hersenverlamming. Na de geboorte (postnataal) kunnen infecties of hersentrauma (hersenletsel) de oorzaak zijn voorwaarde.
Symptomen, klachten en tekenen
Infantiele hersenverlamming (ICP) wordt gekenmerkt door verschillende bewegings- en houdingsafwijkingen. Zwakke spieren en vertraagde motorische functie zijn kenmerkend voor de voorwaarde Afhankelijk van de lokalisatie van de hersenschade kunnen er nog andere symptomen en klachten bij komen. In de meeste gevallen zijn er onvrijwillige bewegingen, coördinatie aandoeningen en toevallen. Bovendien lijden de getroffen kinderen aan een verminderde intelligentie, wat resulteert in leren handicaps en psychische klachten. Vaak vertonen de patiënten gedragsproblemen, bijvoorbeeld agressie of sterke angsten. Als gevolg van de individuele bewegingsstoornissen kan er blijvende schade aan spieren optreden, botten en gewrichten. In ernstige gevallen botten en gewrichten vervormd raken, wat meestal tot verder leidt volksgezondheid problemen. Typisch voor ICP is een spitse voet, dat wil zeggen een voet met de tenen naar boven gericht. De ernstig ingekort achillespees kan ook leiden tot chronisch pijn en een ongebruikelijke manier van lopen. De kromming van de wervelkolom is ook kenmerkend voor infantiele hersenverlamming. Bovendien kunnen heupafwijkingen en verkorting van de ledematen optreden. Ten slotte veroorzaakt de ziekte spastische syndromen. De spieren zijn permanent gespannen, wat resulteert in krampen en pijn Begeleiding van de spierverlamming, verstijving van de gewrichten kan gebeuren. Verlammingsverschijnselen komen voornamelijk voor in de benen en voeten. ICP-symptomen kunnen sterk variëren en de meeste patiënten ervaren een gemengde vorm van de bovengenoemde symptomen van de ziekte.
Diagnose en verloop
De meest voorkomende symptomen van infantiele hersenverlamming zijn houdings- en bewegingsstoornissen. Er treden echter veel meer en zeer verschillende symptomen op bij de ziekte, afhankelijk van welke delen van de hersenen door de schade zijn aangetast. Artsen spreken hier van verschillende syndromen van infantiele hersenverlamming, dat wil zeggen van meerdere symptomen die samen voorkomen. De meest voorkomende is het spastische syndroom, waarbij de spierspanning wordt verhoogd, spasmen ontstaan en verlamming kan optreden. Bij het hypotoon syndroom van infantiele hersenverlamming, voornamelijk de cerebellum is beschadigd. Dit resulteert in een zeer lage spierspanning met hypergestrekte gewrichten; de kinderen hebben vaak last van psychische klachten vertraging en soms treden epileptische aanvallen op. Bij het congenitale (aangeboren) ataxiesyndroom van infantiele hersenverlamming hebben kinderen moeite hun bewegingen te beheersen en te coördineren. Zij hebben evenwicht problemen, verlamming en worden vertraagd in hun bewegingsontwikkeling. Ten slotte wordt dyskinetisch syndroom gekenmerkt door veranderende spierspanning, spastische verlamming en zogenaamde athetosen (ongecontroleerde gewelddadige bewegingen van de ledematen). Omdat bewegings- en houdingsstoornissen ook door andere oorzaken kunnen worden veroorzaakt, moet de arts het getroffen kind nauwkeurig onderzoeken en een gedetailleerd onderzoek uitvoeren medische geschiedenis Alleen door de resultaten van alle onderzoeken en nauwkeurige observatie van het kind, kan hij veilig de diagnose infantiele hersenverlamming stellen.
Complicaties
Bij deze ziekte is er ernstige schade aan de hersenen. Dit is meestal niet te behandelen voorwaarde oorzakelijk, dus alleen symptomatisch therapie is beschikbaar voor de getroffen persoon. Patiënten lijden aan ernstige bewegingsstoornissen en concentratie Eveneens kunnen evenwichtsstoornissen optreden, die het dagelijkse leven van de getroffen persoon aanzienlijk beperken. De spierbeweging is ook beperkt bij de patiënt en er treden convulsies of epileptische aanvallen op. Deze kunnen ook leiden tot de dood. In sommige gevallen lijden patiënten ook aan verlamming of spasticiteit Vooral kinderen kunnen hierdoor het slachtoffer worden van pesten of plagen. De algemene ontwikkeling van het kind wordt aanzienlijk verstoord en beperkt door de ziekte. Het is mogelijk dat de getroffen persoon op volwassen leeftijd afhankelijk is van de hulp van andere mensen. Evenzo kunnen visuele stoornissen optreden. De intelligentie van de patiënt is in de meeste gevallen ook verminderd. De behandeling is primair gericht op het verminderen van de symptomen. In veel gevallen is echter ook een psychologische behandeling van de ouders of familieleden noodzakelijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Infantiele hersenverlamming wordt meestal onmiddellijk na de geboorte gediagnosticeerd en behandeld terwijl ze nog in het ziekenhuis zijn. Getroffen kinderen hebben verschillende symptomen en moeten nauwlettend worden gecontroleerd en behandeld door een arts. Om deze reden moet het kind meerdere keren per week naar een specialist worden gebracht, die de huidige toestand kan ophelderen volksgezondheid en pas indien nodig de medicatie aan. Als zich ernstige complicaties voordoen, moet de medische hulpdienst worden gebeld. Vooral bij terugkerende spierspasmen, spastische aanvallen of tekenen van verlamming is onmiddellijke medische hulp noodzakelijk vanwege het risico op ongevallen en vallen. Naast de huisarts moeten er verschillende artsen geraadpleegd worden. Houdingsstoornissen vereisen fysieke en ergotherapieterwijl spraakstoornissen behandeld moeten worden door een logopedist. Neurologen en internisten zijn verantwoordelijk voor klachten zoals epilepsie, ontwikkelingsstoornissen en abnormaal reflexen Ouders van getroffen kinderen moeten eerst praten bij hun huisarts of kinderarts en bepaal samen of en welke specialisten erbij betrokken moeten worden therapie.
Behandeling en therapie
Infantiele hersenverlamming vereist een uitgebreide behandeling met therapieën uit verschillende gebieden. Succes is grotendeels afhankelijk van het vroeg starten van behandelingen. Infantiele hersenverlamming kan niet worden genezen, maar het getroffen kind kan de best mogelijke ondersteuning krijgen bij zijn of haar ontwikkeling en capaciteiten. In de regel is een therapie plan wordt opgesteld en gevolgd. De kinderen worden ondersteund door logopedie, fysiotherapie en ergotherapie Dit verbetert hun mobiliteit, hun vermogen om te spreken en hun vermogen om met het dagelijks leven om te gaan. In aanvulling op, neuroleptica (kalmerende zenuwen) en antispasticiteit drugs (tegen spierkrampen) kan de therapie ondersteunen. Functionele spalken, lopen AIDS en andere hulpmiddelen kunnen worden gebruikt om een betere mobiliteit te bereiken. In het geval van ernstig verkort pezen, overmatige uitlijning van gewrichten of als de wervelkolom erg gebogen is, worden ook chirurgische ingrepen uitgevoerd bij infantiele hersenverlamming. Dit houdt verlenging in pezen snijden zenuwen om verkrampte spieren te ontspannen; herpositionering botten om gewrichten terug te brengen naar de anatomisch correcte positie of om onstabiele (losse) gewrichten te verstijven.
Vooruitzichten en prognose
De ziekte heeft een ongunstige prognose. Ondanks alle inspanningen en verschillende therapeutische benaderingen is er onherstelbare schade aan de hersenen aanwezig. Deze laten geen herstel toe of volledige vrijheid van symptomen met de huidige medische opties. De beoordeling van het vooruitzicht op verlichting van de symptomen vindt individueel plaats direct na de geboorte of in het verdere verloop van de ontwikkeling van het kind. Alleen dan kan de omvang van de hersenletsel worden voorspeld. Het doel van de behandeling is om bestaande beperkingen te verminderen en de algemene kwaliteit van leven te verbeteren. Bewegingsvaardigheden worden getraind en cognitieve prestaties worden geoptimaliseerd in individuele oefeningen. De sociale integratie van de getroffen persoon in de omgeving wordt bewaakt, aangezien er vaak gedragsproblemen optreden die interpersoonlijke stoornissen veroorzaken. Ondanks een uitgebreid en gelaagd therapieplan is de patiënt in veel gevallen afhankelijk van de dagelijkse hulp en ondersteuning van naasten of een zorgteam. In bijzonder moeilijke situaties wordt een intramuraal verblijf noodzakelijk. Zowel het taalvermogen als de intelligentie komen niet overeen met de competenties van een gezond persoon. Dit maakt het moeilijk leiden een onafhankelijk leven. Door middel van verschillende testen wordt een inschatting gemaakt van de bestaande mogelijkheden. Vervolgens worden behandelvormen zo snel mogelijk gestart. Hoe eerder de therapie kan beginnen, hoe beter de vooruitzichten op een betere kwaliteit van leven en verlichting van symptomen.
het voorkomen
Infantiele hersenverlamming kan niet worden voorkomen, maar wel regelmatig onderzoeken tijdens de zwangerschapkunnen abnormale processen vroegtijdig worden opgespoord en mogelijk worden behandeld. Als een kind infantiele hersenverlamming heeft, is er geen genezing, maar symptomen en handicaps kunnen worden verminderd door vroeg met de behandeling te beginnen.
Follow-up
Infantiele hersenverlamming is een handicap die vooral bij kinderen voorkomt. In Duitsland zijn 195,000 kinderen getroffen, wat omgekeerd betekent dat één op de 500 kinderen hersenverlamming krijgt. De term bestaat uit de woorden "grote hersenen”(Latijn voor" hersenen ") en" parese "(Latijn voor" verlamming "). Het is echter geen verlamming van de hersenen, maar een beschadiging ervan die lichamelijke verlamming tot gevolg heeft. In ongeveer de helft van de gevallen is de exacte oorzaak niet vast te stellen, maar dat kan wel worden gesteld zuurstof deficiëntie is de meest voorkomende oorzaak van infantiele hersenverlamming. Handicaps of schade kunnen optreden in drie verschillende stadia: vóór de geboorte (prenataal), tijdens de geboorte (perinataal) en na de geboorte (postnataal). De handicap kan zich op verschillende manieren manifesteren. Als het lichaam aan één kant verlamd is, wordt dit hemiplegie genoemd, inclusief spastische hemiparese. Als alleen de onderste ledematen worden aangetast, wordt het genoemd paraplegie inclusief spastische paraparese. Als alle vier de ledematen verlamd zijn, is de diagnose tetraplegie inclusief spastische tetraparese. Vaak is er een verhoogde spierspanning in verband met onvrijwillige verkeerde bewegingen, zogenaamde athetosen. Als een organisme eenmaal infantiele hersenverlamming vertoont, kan het niet langer worden geëlimineerd. Om deze reden moeten risicogroepen tijdens de behandeling een passende preventieve behandeling krijgen zwangerschap Bijvoorbeeld als een aanstaande moeder er veel van binnenkrijgt alcohol of verschillende middelen, is het voor professionals belangrijk om passende medische zorg te bieden en preventief te handelen, bijvoorbeeld door middel van voorlichting. Als er toch infantiele hersenverlamming optreedt, kan de evenwicht tussen sociaal-juridische bijstand (attest ernstige handicap, remedies (medicijnen), AIDS (apparaten), zorgbehoeften, financiële ondersteuning) en psychosociale hulp (acceptatie van de ziekte of handicap, effecten op de sociale leefsituatie, effecten op het familiesysteem, empowerment).
Wat u zelf kunt doen
De eerste prioriteit is het behouden van mobiliteit. Dit vermijdt pijn en contracturen (beperkte beweging van gewrichten). Als de aangedane ledematen vrijwillig kunnen worden bewogen, moet deze mobiliteit ook worden aangemoedigd. Daarom is het belangrijk om alledaagse activiteiten zoals aankleden, wassen en eten zo zelfstandig mogelijk uit te voeren. Vaak is dit alleen mogelijk met AIDS of kleine veranderingen. Een patiënt kan bijvoorbeeld zijn broek optrekken, maar kan de broekknoop niet sluiten. Broeken met een elastische tailleband kunnen daarentegen probleemloos worden aangetrokken. Of: een vork met een verdikt handvat kan worden vastgehouden en naar de mond veel veiliger dan een normale vork wanneer de handvaardigheid beperkt is. Een ander belangrijk punt om het vermogen om te bewegen te behouden, isstretching Hypertonische spieren, spieren met verhoogde spanning, worden gestrekt om verkorting en gewrichtsbeperking te voorkomen. De gezonde hand kan bijvoorbeeld de vingers van de aangedane hand strekken en buigen. De bewegingen tijdens zelfmobilisatie moeten erg langzaam en stabiel zijn, zodat de spierspanning kan afnemen. Ook kan een aangenaam temperatuurbad of schommelen in een hangmat helpen de spieren te ontspannen.
