Lercanidipine: effect, toepassingsgebieden, bijwerkingen

Hoe lercanidipine werkt

Lercanidipine is een actief ingrediënt uit de groep van calciumkanaalblokkers, meer bepaald uit de groep van dihydropyridines. Het heeft een vaatverwijdend effect en verlaagt daardoor de bloeddruk. Lercanidipine is daarom een ​​antihypertensivum. Door de bloeddruk te verlagen, voorkomt het ernstige secundaire ziekten zoals een hartaanval en beroerte.

De eerste calciumkanaalblokkers die werden ontwikkeld, beïnvloedden ook gedeeltelijk de ‘timing’ van de hartslag, die ook door calcium wordt gemedieerd – ze vertraagden de hartslag. Nieuwere middelen zoals lercanidipine werken echter zeer nauwkeurig alleen op de calciumkanalen in de slagaderwand en hebben geen invloed op de hartslag.

Absorptie, afbraak en uitscheiding

Afbraak vindt plaats door enzymen in de lever (voornamelijk CYP3A4). De afbraakproducten worden via de urine en de ontlasting uitgescheiden. Ongeveer acht tot tien uur na inname is de helft van de geabsorbeerde werkzame stof afgebroken.

Wanneer wordt lercanidipine gebruikt?

Hoe wordt lercanidipine gebruikt?

Lercanidipine wordt ingenomen in de vorm van tabletten. Vanwege het depoteffect hoeft het slechts één keer per dag te worden doorgeslikt. Het moet 's morgens minstens 15 minuten vóór het ontbijt worden ingenomen.

De reden: maaltijden, vooral die met vet, zorgen ervoor dat meer actieve ingrediënten in de bloedsomloop terechtkomen. Als het medicijn bijvoorbeeld na een maaltijd wordt ingenomen, kunnen er onvoorspelbare schommelingen in de bloeddruk optreden.

Als een sterker effect gewenst is, wordt het werkzame bestanddeel gecombineerd met andere antihypertensiva (bijvoorbeeld bètablokkers, ACE-remmers of dehydraterende middelen). Het verhogen van de dosis zou het effect van lercanidipine niet verbeteren.

De behandeling van verhoogde bloeddruk moet langdurig zijn.

Wat zijn de bijwerkingen van lercanidipine?

Eén op de duizend tot tienduizend behandelde mensen ervaart bijwerkingen zoals slaperigheid, harttachycardie, misselijkheid, indigestie, diarree, braken, huiduitslag, spierpijn, vaker plassen en vermoeidheid.

Waar moet rekening mee worden gehouden bij het gebruik van lercanidipine?

Contra-indicaties

Lercanidipine mag niet worden gebruikt bij:

  • verminderde ejectiefractie van het hart
  • @ vrouwen in de vruchtbare leeftijd zonder veilige anticonceptiemethode
  • hartfalen (hartinsufficiëntie)
  • ernstige lever- of nierfunctiestoornis
  • patiënten die in de afgelopen vier weken een hartaanval hebben gehad
  • gelijktijdig gebruik van sterke CYP3A4-remmers (waaronder grapefruitsap, zie hieronder)
  • gelijktijdig gebruik van ciclosporine (immunosuppressivum)

Interacties

Naast de bovengenoemde CYP3A4-remmers (CYP3A4-remmers) zijn er ook stoffen die een tegengesteld effect hebben op het CYP3A4-enzymsysteem: ze “induceren” het. Dat wil zeggen, ze zorgen ervoor dat er meer van het enzym wordt geproduceerd. Hierdoor wordt lercanidipine sneller afgebroken, wat de werkzaamheid ervan schaadt.

Als lercanidipine samen met digoxine (een geneesmiddel tegen hartfalen) wordt gebruikt, kan de plasmaspiegel van digoxine stijgen, waardoor het effect ervan wordt versterkt.

Consumptie van alcohol kan het antihypertensieve effect van lercanidipine versterken.

Leeftijdsbeperking

Lercanidipine is goedgekeurd voor gebruik bij kinderen van 18 jaar en ouder. De veiligheid en werkzaamheid van de behandeling bij kinderen en adolescenten jonger dan 18 jaar zijn niet vastgesteld.

Zwangerschap en borstvoeding

Omdat gegevens over het gebruik ervan tijdens zwangerschap en borstvoeding nog steeds onvoldoende zijn, mag lercanidipine gedurende deze periode niet worden ingenomen.

Hoe kunt u geneesmiddelen verkrijgen die lercanidipine bevatten?

Preparaten met de werkzame stof lercanidipine zijn in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland op recept verkrijgbaar in elke dosering en verpakkingsgrootte.

Sinds wanneer is lercanidipine bekend?

Naast vaste combinaties met andere antihypertensiva zijn er ook preparaten die alleen de werkzame stof lercanidipine bevatten. Sinds het patent afliep, zijn er verschillende generieke versies op de markt gekomen.