Synoniemen in de breedste zin van het woord
Bevochtigen, urine-incontinentie Engels: enuresis
Definitie
Bedplassen (enuresis) is de onvrijwillige uitscheiding van urine bij kinderen die de leeftijd van 5 jaar hebben bereikt. Enuresis komt meerdere keren per maand voor. Er zijn drie verschillende vormen van enuresis (bedplassen).
Als de bevochtiging alleen in de loop van de dag plaatsvindt, wordt dit diurese diurna genoemd. Enuresis nocturna is de term die wordt gebruikt om 's nachts nat worden te beschrijven. De combinatie van beide typen wordt Enuresis nocturna et diurna genoemd.
Verder wordt er onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire enuresis. In de primaire vorm is het kind nooit droog geweest; in de secundaire vorm heeft het kind zijn urineafscheiding gedurende ten minste zes maanden vrijwillig onder controle gehouden. Uiteindelijk speelt het onderscheid tussen de verschillende vormen in de therapie nauwelijks een rol, maar dient het vooral ter diagnose.
Vaak organische oorzaken, zoals een open rug (spina bifida) of misvormingen van de urinebuis zijn verantwoordelijk voor de bevochtiging. Bovendien is bekend dat psychische problemen de trigger zijn, vooral voor secundaire enuresis. Vanwege de vele verschillende oorzaken en het hoge niveau van lijden voor het kind, vooral in sociale interactie, moet een arts worden geraadpleegd voor opheldering. Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden, waarbij bevochtiging meestal succesvol kan worden behandeld door middel van gedragstherapie en counseling.
Nog steeds bevochtigend met 6 jaar
Elk individueel kind heeft een andere hoeveelheid tijd nodig om het blaas controle in de hersenen De belangrijkste oorzaak van nachtelijke bevochtiging is te wijten aan het feit dat de verbinding tussen een vol blaas en het kind dat wakker wordt, is nog niet stevig verankerd. Dit betekent dat kinderen 's nachts niet al te comfortabel zijn om op te staan en de drang om te plassen.
Daarom doen sommige kinderen er wat langer over om 's nachts en overdag droog te worden. Tot de leeftijd van 5 jaar kan nachtbevochtiging worden gezien als onderdeel van een vertraagde ontwikkeling. Bedplassen wordt pas vanaf de leeftijd van 6 jaar genoemd en moet dan het onderwerp zijn van een gedetailleerde diagnose om de mogelijke oorzaak te achterhalen.
Naast een biologisch blaas mictiestoornis kunnen psychosociale factoren ook een belangrijke rol spelen. Bij leeftijdsgebonden ontwikkeling kan de oorzaak ook een verstoring van de hormonale regulatie van het water zijn evenwicht Een hormoon genaamd ADH reguleert het water evenwicht en zorgt ervoor dat de blaas 's nachts minder vol raakt, waardoor er' s nachts minder naar het toilet hoeft.
Dit hormonale regulerende circuit is bij sommige kinderen nog niet volledig ontwikkeld en bevordert daarom nachtelijke bevochtiging. Bedplassen wordt in de regel pas een probleem als het een enorme last vormt voor het kind en zijn gezin. Vooral oudere kinderen trekken zich erg terug uit hun sociale leven en beperken zich in hun dagelijkse leven door gevoelens van angst of schaamte, omdat ze bang zijn ontdekt te worden tijdens schoolreisjes of overnachtingen bij klasgenoten.
De frequentie van bedplassen is afhankelijk van jeugd Ongeveer 30% van de vijfjarigen lijdt aan onvrijwillig bedplassen. Tot deze leeftijd komt de ziekte even vaak voor bij jongens als bij meisjes.
Naarmate de leeftijd stijgt, worden jongens significant vaker getroffen dan meisjes. In totaal plassen 5 op de 100 kinderen in de tienjarige leeftijdsgroep zichzelf nog, en de ziekte komt voor bij jongeren tussen de twaalf en veertien jaar met een frequentie van 2%. Over het algemeen is secundaire enuresis, dwz bevochtiging met eerder bereikte urinecontrole, de zeldzamere vorm.
Allereerst moet worden opgemerkt dat willekeurig urineren een belangrijke stap is de ontwikkeling van het kind Dit gaat echter gepaard met een zeer complex leren proces waarbij zowel het vullen van de blaas als het willekeurig openen en sluiten van de blaasspier met elkaar in wisselwerking moet staan. Het begin van deze ontwikkeling begint ongeveer op de leeftijd van 2 jaar.
Elk kind zit echter in een ander tempo totdat het eindelijk helemaal droog is en het leren proces is voltooid. Om deze reden lost het probleem meestal vanzelf op. Als dit niet is gebeurd in het 5e levensjaar van het kind, moeten de oorzaken van de bevochtiging worden achterhaald.
Er zijn twee belangrijke pijlers om de oorzaken van bedplassen te verklaren. Enerzijds zijn er de biologische en fysische oorzaken, die meestal resulteren in primaire enuresis. Dit omvat een genetische aanleg, die aanwezig is bij ongeveer tweederde van alle getroffen kinderen.
Sommige kinderen hebben een verstoorde regulatie van het hormoon vasopressine, dat nodig is om het water onder controle te houden evenwicht Bij deze kinderen komt het hormoon niet zoals gebruikelijk in een bepaald ritme vrij, waardoor ze 's nachts niet minder volle blaas hebben dan overdag. Maar ook misvormingen en anatomische varianten van de urinewegen, zoals een defecte zenuwtoevoer naar de blaasspieren, behoren tot deze groep en kunnen bedplassen veroorzaken.
Verhoogde urineweginfecties zijn ook een risicofactor voor hun ontwikkeling. Ook kinderen die een vertraging hebben in hun algehele ontwikkeling of die fysiek nog niet volwassen zijn, kunnen enuresis vertonen. Ook de psychosociale en psychologische aspecten moeten in overweging worden genomen.
Naast organische oorzaken of stoornissen in het rijpingsproces van het kind, kunnen ook psychosociale factoren een belangrijke rol spelen bij het optreden van nachtelijke bevochtiging. Kinderen kunnen in hun dagelijkse omgeving zwaar worden belast door externe factoren en veel onzekerheid en een gebrek aan zelfrespect opbouwen. Met name ingrijpende ervaringen zoals een sterfgeval in het gezin, scheiding van ouders of de geboorte van een nieuwe broer of zus kunnen een acuut stressvolle situatie zijn en een trigger zijn voor nachtelijk bedplassen, ook al was het kind al eerder droog.
Aan de andere kant een complex leren proces ligt achter het vermogen om de blaas te beheersen. Dit kan worden vertraagd of verkeerd gericht door verschillende maatregelen, zoals inconsistentie of strengheid, of bij kinderen met een verstandelijke beperking, en kan leiden tot de ontwikkeling van de ziekte. Vooral bij kinderen met een secundair ontwikkelde enuresis wordt vaak een psychologische oorzaak van de symptomen gevonden.
Bijkomende risico's zijn begeleidende ziekten zoals stoornissen in het sociale gedrag van kinderen of een reeds bekend aandachtstekort of hyperactiviteitssyndroom. In sommige gevallen kan naast bevochtiging ook extra ontlasting optreden. Als psychische oorzaken in het geding komen, een bezoek aan een kind en adolescent psychiater kan helpen bij het achterhalen van de oorzaak, maar kan tegelijkertijd ook het kind versterken en ontlasten en ook de ouders betrekken bij het genezingsproces.
Voor een volledige diagnose is het belangrijk om te weten op welk moment van de dag, hoe vaak en met welke intensiteit de bevochtiging plaatsvindt. Als de bovengenoemde criteria van dag tot dag sterk verschillen, is de huidige enuresis waarschijnlijker een anatomische misvorming of onvoldoende zenuwtoevoer. Als er een functiestoornis achter de bevochtiging zit, vertonen de kinderen soms gedrag dat bedoeld is om hen te helpen de urine vast te houden, zoals de dijen tegen elkaar drukken of van een been naar de ander.
Ook kan worden nagegaan of er na het spannen van de buik kleine hoeveelheden urine in de onderbroek te vinden zijn, bijvoorbeeld bij hoesten of niezen. Soms vindt de bevochtiging tegelijkertijd plaats met een onvrijwillige rectale controle (encopresis). Soms vertonen de kinderen een laag zelfbeeld en sluiten ze zichzelf uit van sociale activiteiten omdat ze zich schamen om ontdekt te worden of bang zijn voor de reacties.
Vooral tijdens excursies of bezoeken aan vrienden is deze ziekte een probleem voor de kinderen en vergroot hun lijden. Om de ziekte bedplassen bij kinderen te kunnen detecteren, moet de arts eerst een nader gesprek voeren. Daarbij wordt ook aandacht gevraagd voor de familiegeschiedenis.
Hoe was de ontwikkeling van reinheid bij de ouders of broers en zussen? Er worden ook vragen gesteld over de huidige situatie van het kind om eventuele psychologische stress te identificeren. Mogelijkheden die de bevochtiging mogelijk in stand kunnen houden, worden ook verduidelijkt, zoals het dragen van luiers en de tot dusver toegepaste methoden van reinheidseducatie.
Daarnaast lichamelijk onderzoek, ook met behulp van ultrageluid en urinetesten in het laboratorium, zullen worden uitgevoerd. Dit omvat het meten van de blaas, het detecteren van eventuele achtergebleven urinestapeling erin en het beoordelen van de samenstelling van de urine. Ook wordt verduidelijkt of a Urineweginfectie is aanwezig.
Psychologische tests kunnen ook deel uitmaken van het examen. Om al deze punten vast te leggen, kan het nodig zijn om het kind in het ziekenhuis op te nemen. Over het algemeen wordt een goede spontane genezing waargenomen bij enuresis.
Daarnaast leiden kleine maatregelen, die tijdens een consult met de arts worden besproken, vaak tot succes. Deze omvatten het afzien van bedreigingen en straffen in geval van hernieuwde enuresis en het belonen van het kind met een 'droge' dag of een 'droge' nacht. Het kind moet 's ochtends veel drinken en de hoeveelheid vocht tegen de avond verminderen.
Het gezin kan ontlast worden door matrasbeschermers of wasbare bedovertrekken te gebruiken. Ook kan het kind 's nachts bewust gewekt worden en op het toilet worden gezet om nat worden te voorkomen. De ziekte kan echter chronisch worden en tot andere, ook sociale problemen leiden, waardoor behandeling noodzakelijk is.
Vanwege de verschillende oorzaken van bevochtiging, moet de therapie individueel worden aangepast aan de betreffende patiënt. De therapiemogelijkheden kunnen grofweg in drie groepen worden verdeeld. Enerzijds zijn er medicijnen beschikbaar.
Er worden imipramide-antidepressiva gebruikt, die leiden tot een ontspanning van de blaasspier. Aangezien is waargenomen dat dit verhoogde schade aan de hart- spier, wordt dit medicijn in toenemende mate vermeden. Het synthetisch geproduceerde hormoon desmopressine, dat de reabsorptie van water in de nieren reguleert en kan worden ingenomen als tablet of neusspray, heeft nauwelijks bijwerkingen.
Er is ook een spierontspannend (spasmolytisch) en plaatselijk pijn-verlichtend medicijn met oxybutinine als het actieve ingrediënt. Al deze medicijnen worden alleen gebruikt bij een onmogelijke gedragstherapie en zijn zeker niet het enige behandelschema. Bovendien worden gedragstherapieën als behandelingsmethoden gebruikt.
In het middelpunt van de belangstelling staat een wekapparaat, een bell pant als alarmsysteem. Er zijn ook gedragstherapieën die werken met beloningen bij elke droge nacht of dag of 's nachts uit voorzorg wakker worden. Al met al vergen vrijwel alle bovengenoemde gedragstherapieën een hoge mate van motivatie van de mantelzorgers, maar ook van de kinderen, en dit is de basis voor een succesvolle therapie.
Blaas omscholing is de derde mogelijkheid van therapie. Hier moet het kind zijn blaascontrole volledig ontwikkelen door te oefenen. Door het plassen te onderbreken (mictie), leert het kind zijn urine-uitscheiding willekeurig te beïnvloeden.
Vaak worden de bovengenoemde therapie-opties gecombineerd en samen gebruikt, wat ook de meeste kans op succes geeft. De eerste keus therapie voor nachtelijk bedplassen, zonder organische oorzaken, is het alarmsysteem in de vorm van bell pants of bell matten. Deze systemen zijn voorzien van een sensor die reageert op vocht.
Bij moderne bell pants wordt deze sensor aan het genitale gebied van de broek bevestigd. Als het in contact komt met vocht, sluit een elektrisch circuit en maakt een bel, die aan de bovenkant van de pyjama is bevestigd, een geluid dat bedoeld is om het kind wakker te maken, zodat het naar het toilet kan gaan en het blaas volledig. Dit alarmsysteem is ook verkrijgbaar in de vorm van zogenaamde bellenmatten.
Hier zit de vochtsensor in de matras. Bij dit systeem staat de bel op het nachtkastje en is hij luider dan de bel op de bell pants. Dit is vooral voordelig als een moeilijk ontwaken een van de redenen is om de matras 's nachts nat te maken.
Deze alarmsystemen worden altijd gecombineerd met een toiletdagboek waarin wordt bijgehouden hoe vaak het kind plast, wanneer hij of zij droog is gebleven en hoeveel urine er bij het volgende toiletbezoek is uitgescheiden. Als het kind 2 weken onafgebroken droog is geweest, kan de bel in de meeste gevallen worden opgeborgen. Ongeveer 60-70% is volledig droog aan het einde van de therapieperiode na behandeling met een van deze alarmsystemen.
Tegenwoordig biedt de detailhandel een grote verscheidenheid aan luiers in de vorm van broeken, pyjama's of boxershorts voor bedplassers van alle leeftijden. Ze zien eruit als normaal ondergoed, maar hebben de functie van een luier doordat ze absorberend zijn en vocht opnemen. Ze zijn er in verschillende kleuren, maten en vormen en ze zijn gemaakt van een stof die niet ritselt of craqueleert.
Deze luiers kunnen door de kinderen zelf worden aangetrokken en kunnen na eenmalig gebruik direct worden weggegooid. Het dragen van luiers 's nachts kan het voor veel kinderen gemakkelijker maken, omdat ze' s ochtends niet wakker hoeven te worden in een nat bed en een gevoel van veiligheid ontwikkelen. Vooral oudere kinderen vinden dit bijzonder vernederend, beschamend en frustrerend.
Ze bieden ook een alternatief voor kinderen die een nacht weg van huis willen doorbrengen maar erg bang zijn om weer nat te worden. Het dragen van dergelijke luiers zou echter slechts een oplossing op korte termijn moeten zijn, aangezien het onderliggende probleem van nachtelijke bevochtiging niet wordt opgelost. Bovendien mag men de luiers nooit aan het kind forceren of ze als een straf, aangezien dit een zeer vernederend effect heeft op de kinderen.
Naast orthodoxe medische behandelingsmogelijkheden worden nu ook homeopathische middelen gebruikt bij de therapeutische behandeling van bedplassen bij kinderen. Bij het kiezen van de juiste remedie is het vooral belangrijk om te overwegen of het getroffen kind tot nu toe nooit permanent droog is geweest of dat het een psychologisch geïnduceerde terugval is. De behandeling moet enkele weken duren, want pas dan zijn de eerste successen te zien.
De remedies worden 's avonds in de vorm van bolletjes toegediend. Voor kinderen die niet eerder droog zijn geweest, equisetum, Sepia officinalis of Pulsatilla pratensis kan worden gebruikt. Dit zijn geneeskrachtige kruiden die vooral worden gebruikt voor kleine, kwetsbare en onzekere kinderen.
Als er een terugval optreedt in de context van psychologische stress, Nachtschade or bijtende wordt in de meeste gevallen gebruikt. Over het algemeen moet bij het gebruik van homeopathische middelen altijd contact worden gezocht met een therapeut met aanvullende homeopathische opleiding, aangezien de behandeling moet worden aangepast aan het individuele kind. zouten kunnen ook worden gebruikt bij de therapie van bedplassen bij kinderen.
De zouten Kalium bromatum nr. 14 en Kalium aluminium sulfuricum nr. 20 worden voornamelijk gebruikt in omstandigheden van rusteloosheid en nervositeit.
Kinderen kunnen voor het slapengaan één tablet per zout innemen. Ze zijn bedoeld om stress te verminderen en spanning en daarmee bedplassen voorkomen. Over het algemeen is de prognose voor genezing van enuresis goed. Gedragstherapie kan bij 80% van de kinderen succes boeken.
